Morgunblaðið - 19.10.1949, Blaðsíða 6

6

MORGLtSBLAÐIÐ
Miðvikudagur 19. október 1949
Jóhann Eyjólfsson frá Sveinatungu:
UM STEFMl) KOMMÚMISMANS OG
JEG ÆTLA hjer að minnast
svolítið á kommúnistisku stefn-
una, og hvernig hún er fram-
kvæmd. Jeg ætla að reyna eftir
bestu vitund að segja hjer ekk-
ert annað en það, sem er satt
og rjett, og það, sem allir geta
skiiið að er satt og rjett. Að
undanteknum þeim, sem eru
andlega steinblindir.
Jeg hefi oft spurt sjálfan mig
að því, og reynt að leita að
því, hvað það væri í þessari
stefnu, sem menn yrðu svo
hrifnir og hugfangnir af. Jeg
hefi lýst með logandi ljósi,
hvort jeg gæti glórt í nokkuð,
sem væri þar gott og fallegt,
En því miður hefur mjer ekki
tekist það. Nei, ekkert annað
en eitthvað ljótt, heimskulegt
og andstyggilegt.
Jeg hefi spurt marga hins
sama og sjálfan mig, en aldrei
fengið annað en loðin svör, og
svo það, að þeir vissu að þetta
væri. ágætt fyrirkomulag, og að
fólki liði hvergi betur en í Rúss
landi. Er það ekki einmitt þetta,
sem rússnesku trúboðarnir
segja fólkinu hjer.
í grein, sem jeg skrifaði fyr-
ir nokkru, bar jeg fram þrjár
spurningar, sem jeg skoraði á
Þjóðviljann, eða aðra forsvars-
menn flokksins að svara. En
þeir eru ekki búnir að svara
þessu enn. Nú ætla jeg að birta
hjer aftur þessar spurningar, í
því trausti, að þeir sjeu nú bún-
ir að hugsa sig um, og geti svar-
að þeim. Þessar spurningar
hljóða þannig:
1) Er það satt að í Rússlandi
sje aðeins einn listi lagður fram
við kosningar, skipaður af rík-
isstjórn eða fulltrúum hennar,
og kjósendur hafi ekki um ann-
að að velja?
Ef þetta er satt, er það þá
skoðun ykkar, að þetta sje hið
rjetta og sanna lýðræði? Myndi
ykkur þykja það ágætt stjórn-
arfyrirkomulag hjer, ef aðeins
einn flokkur hefði rjett til að
stilla upp lista við Alþingis-,
bæja- og sveitastjórnarkosn-
ingar?
2) Er það satt, að aldrei sje
háð verkfall í Rússlandi, og að
verkalýðurinn þar geri aldrei
neinar kjarabótakröfur? Er það
af því, að öllum líði þar svo
vel, og allir sjeu svo ánægðir,
að enginn óski þar eftir nein-
um umbótum eða breytingum,
eða er það af því, að ríkisvald-
ið bannar allt slíkt með harðri
hendi og sterku herveldi? —
Myndi ykkur kommúnistum
hjer þykja þetta lýðræðislegt
og ágætt?
3) Er það satt, að af öllum
þeim blöðum, sem nú eru gef-
in út í Rússlandi, sje ekki eitt
einasta í andstöðu við ríkis-
stjórnina, heldur fylgi henni
fast og öllu því, sem hún ger-
ir, með auðmýkt og aðdáun?
Er það af því, að engum þyki
neitt athugavert við neitt af
því; sem hin háa stjórn gerir,
og að allt það, sem hún hugsar
og framkvæmir sje svo ágætt og
fulkomið, að um breytingar eða
lagfæringar á því þurfi alls ekki
að tala?
FRAMKVÆMD HEIMNAR
Ef þetta er satt, þá verður
manni á að spyrja: Eru það
tómir englar eða svo algóðar og
fullkomnar mannverur, að í
engu sje áfátt, eða er það hitt,
sem margir fullyrða, að þarna
sje hvorki ritfrelsi nje málfrelsi
og að enginn þori að hreyfa
minnstu mótmælum eða and-
stöðu gegn því, sem stjórnar-
völdin gera, því ef slíkt á sjer
stað, þá fer þarna fram það,
sem Rússar kalla að „hreinsa
til“.
Ef þessu er þannig varið, sem
hjer að framan segir, þá verð-
ur maður að álíta, að þarna
drottni hin illræmdasta einræð-
is- og harðstjórn, sem þekst
hefir hjer á jörðu.
N.Ú að undanförnu hafa Rúss-
ar annars vegar og Bretar og
Bandaríkjamenn hins vegar,
borið hvor öðrum á brýn, að
þeir stefni að landvinningum
og heimsveldis yfirráðum.
Við skulum nú með rjettsýni
og heilbrigðri dómgreind reyna
j að vita hvort við getum ekki
sjeð, hvorir hafi á rjettara að
standa. Jeg ætla þá fyrst að
snúa mjer til Rússa.
Eru þeir saklausir af því, að
stefna að landvinningum og yf-
ir drottnun? O, nei, þeir hafa nú
lagt undir sig stór og víðáttu-
mikil landflæmi í Asíu, stóra
sneið af Finnlandi, og stórt
landflæmi af Austur-Póllandi,
þar sem um sjö milljónir
manna bjuggu. Og svo er óhætt
að fullyrða, að þeir hafi lagt
undir sig öll hin svokölluðu
leppríki, þ. e. Rúmeníu, Búlg-
aríu, Albaníu og Tjekkósló-
vakíu og Pólland. Allar þess-
ar þjóðir eru algerlega á valdi
Rússa og eins . Austur-Þýska-
land og verða að haga sjer að
öllu leyti eftir fyrirskipunum
frá Moskva. Öll þessi ríki verða
að dansa náltvæmlega eftir lín-
unni.
Ljótasta sagan er þó um her-
töku baltnesku landanna, þ. e.
Eystrasaltslandanna, Eistland,
Lettland og Lithauen. Þessar
gáfuðu, friðsömu og merkilegu
þjóðir áttu hver sína tungu og
sína sögu frá fornöld. En Sovj-
et-Rússland gleypti þau öll, eins
og úlfurinn lambið.
í fyrstunni >reyndu forsetar,
ráðherrar og aðrir helstu for-
ráðahienn þjóðanna að mót-
mæla þessu gjörræði. En þeir
voru allir vægðarlaust hand-
teknir og dæmdir landráða-
menn, og sendir austur í Síb-
eríu til tíu, tuttugu ára eða ævi
langrar nauðungarvinnu. Og
allir þeir, sem kommúnistar
hjeldu að væru ekki nógu trú-
ir og auðsveipir voru miskunn-
arlaust dæmdir landráðamenn,
og bestu menn þjóðanna voru í
þúsunda tali sendir til Síberíu
í nauðungarvinnu. Fyrir þessu
eru fullgildar sannanir, því frá
þessum löndum hafa menn flú-
ið í tugum þúsunda til Svíþjóð-
ar, og lýst ástandinu heima eins
og það er nú. Allar eigur manna
voru upptækar gerðar og ekk
ert látið í staðinn. Enginn á
að eiga neitt, ríkið allt. Með-
ferð á fólkinu samskonar og í
Rússlandi, sorg, örvinglan og
vesaldómur grúfir yfir öllu.
Þá skulum við líta til Bret-
lands og Bandaríkjanna. Á
hverju byggja þeir menn skoð-
un sína, að þessar þjóðir stefni
að landvinningum og heimsyfir
drottnun? Jeg minnist ekki að
hafa lesið neitt er skýri frá því.
Nú skora jeg á Þjóðviljann, eða
aðra forsvarsmenn kommúnista
flokksins, að skýra frá því,
hvaða lönd þessar þjóðir hafa
lagt undir sig, eða gert tilraun
til þess.
Þessar þjóðir hafa lýst því
yfir, að þær vilji vernda rjett
smáþjóðanna, og að sem flestar
þjóðir fái fullkomið frelsi og
sjálfstæði. Og þær hafa þegar
sýnt og gert mikið í þá átt.
Indland, þetta stóra og mann
marga land, hefir fengið fullt
sjálfstæði og Filippseyjar,
Ceylon og Burma og Abessinía
hefur endurheimt frelsi sitt og
nýlendur þær, er Mussólíni
hafði tekið frá þeim, fengu þeir
aftur.
Nýlendur þær, sem verið
hafa undir yfirráðum Frakka
og Hollendinga gera nú kröfur
i#m að fá fullkomið sjálfstæði,
og Bretar og Bandaríkjamenn
styðja eindregið þá kröfu. Og
nú lítur út fyrir að þessi lönd
fái fullt sjálfstæði. Það eru fleiri
lönd og nýlendur sem þessar
tvær stórþjóðir ætlast til að fái
fullkomið sjálfræði, svo sem
Lybia o. fl. o. fl.
Sýnir þetta nú mikla land-
vinningar- og yfirdrottnunar-
stefnu?
Jeg held óhætt sje að full-
yrða það, að aldrei fyrr í ver-
aldarsögunni hefir verið sagt
frá eins stórfenglegri og víð-
ttumikilli stjórnmálaútbreiðslu
starfsemi og áróðri, eins og
Rússar hefja nú um heim all-
an. Það er ómögulegt annað að
sjá, en það þeir vilja og ætli sjer
að skapa eitt alheimsríki, með
einu einræðisvaldi. eins og þar
stendur, ein hjörð og einn hirð-
ir. Og Rússland á að vera höf-
uðið á þessu fyrirkomulagi. Hin
skínandi sól í hinu mikla ríki,
og í kring um þetta sólkerfi eiga
allar'þjóðir jarðarinnar að snú-
ast, eftir ákveðnu lögmáli. —|
Rússar hafa nú trúboða, agenta j
og áróðursmenn í öllum álfum |
heimsins og í flestum löndum,1
til að útbeiða þessa stefnu sína, I
gylla hana og loía, og sýna1
fram á þá sælu, er þeim hlotn-
ast, er hennar verða aðnjót-
andi. En tala minna um fátækt,
vanlíðan og örvænting þeirra
manna, sem við þetta fyrir-
komulag búa nú.
Þeir ausa út stórfje, milljón-
um og miljörðum til útbreiðslu
starfsemi þessarar, því þeim
þykir mikið við liggja að ná
sem flestum í flokkinn, að eiga
í hverju landi sem stærstan hóp
af liðsmönnum, þ. e. af land-
ráðamönnum og föðurlandssvík
urum.
En hvað þetta minnir nú
greinilega á Andsl.otann. Hann
var ekki sýnkur á aurana sá
gamli, ef hann sá sjer færi á
að ná í sálir mannanna, og við
þessar veiðar sínar var hann
ætíð bæði lyginn og lymskur.
Þessir tveir aðilar, Skrattinn og
Kommarnir, hafa mjög líkar
stárfsaðferðir. Hvorugur þeirra
hikar við að grípa til lyginn-
ar og lymskunnar, ef þeir sjá
sjer á vinning í því. En það skal
jeg þó viðurkenna Kommun-
um til málsbóta, að jeg tel þá
skárri en „krattann, því allir
þeir, sem hafa gengið á vald
þess gamla, fá það að launum,
að vera kvaldir í eilífum hel-
vítis eldi. En Kommarnir skapa
aðeins sjálfum sjer og niðjum
sínum og niðjaniðjum, jarðnesk
ar kvalir, eymd og vesaldóm.
Jeg hefi nú verið hjer nokk-
uð stórorður, en jeg ætla að
reyna með fáum orðum að sanna
að allt það, sem jeg hefi hjer
sagt að framan, er satt. Aðal-
meiningin og kjarninn í ádeil-
um mínum eru þessar: Að
Kommarnir sjeu landráðamenn
og föðurlandssvikarar. Að
fjöldinn af þeim mönnum, sem
lúta stjórn Rússa og leppríkja
þeirra, búa vil ill kjör, ófrelsi
og vanlíðan. Að Rússar stefni
að alheims yfirráðum, geri
margt ljótt og svívirðilegt, að
áliti siðaðra manna.
Rússum hefir orðið mikið á-
gengt í liðssöfnunarstarfi sínu,
og eiga stóra hópa í ýmsum
löndum, og allir þessir menn
virðast hugsa meira um hag
Rússa en sinnar eigin þjóðar.
Og tveir kommaforingjar (ítala
og Frakka) lýstu því yfir op-
inberlega ófeimnir að ef stríð
yrði á milli Rússa og þeirra,
þá myndu þeir berjast með
Rússum á móti sinni eigin þjóð.
Þannig játa þessir menn land-
ráðastarfsemi sína.
Sömu stefnunni og sömu lín-
unni fylgja Kommar allstaðar.
Og svo er önnur fullgild sönn-
un fyrir því að þeir sjeu land-
ráðamenn. Því þegar Atlants-
hafsbandalagið var stofnað
hömuðust kommar allstaðar á
móti því, scm brjálaðir menn.
Tilgangurinn gat ekki verið
annar en sá, að þeir vildu að
þjóðirnar stæðu sundraðar, sam
takalausar og varnarlausar
gegn yfirgangi Rússa, svo að
þeim yrði sem auðveldast að
hertaka löndin. Þ. e. að hafa
allar dyr opnar, og bjóða svo
hina „góðu gesti“ v^mcmna inn
í húsið.
Að Rússar stefm að því að
ná alheimsyfirráðum hefi jeg
nú hjer að framan sýnt og sann
að. Fullgildar sannanir feru fyr-
ir því, að fjöldinn af þeim mönn
um, sem lúta stjórn Rússa og
leppríkja þeirra, búi við afar
ill kjör og vanlíðan. Flóttamenn
þeir, sem flúið hafa frá lönd-
um þessum í hundraða þúsunda
tali, hafa allir sömu söguna að
sgja, um illa líðan fólksins. —
Menn hafa verið sviftir öllum
eignum sínum, og verða svo að
draga fram lífið eftir því sem
hin ,,náðuga“ stjórn skammt-
ar þeim og úthlutar. Skammtur-
inn,*sem fjöldinn fær í fatnaði
og fæði, er of lítill, svo fólkið
gengur illa klætt og vanfætt.
En svo hefir ríkið svartan
markað, og þar fást allar mögu
legar vörur, ætt og óætt. En
þessar vörur eru afskaplega
dýrar, en til þessarar verslunar
verður þó að grípa þegar
skamturinn dugar ekki. Og svo
er margt, sem þörf er fyrir. sem
fæst ekki nema á svörtum mark
aði. #
Þeir segja, að verðið á skömt
uðu vörunni sje þolanlegt. En
svo virðist., sem skömtunarað-
ferð þeirra sje ekki mjög sann-
I gjörn, því hún er eftir því, hvað
menn hafa há laun. Þeir. sem
. hafa lægst launin (sem er allur
fjöldinn), fá minstan skamt-
inn, og svo fer skömtunin stig-
hækkandi, eftir því. hve launin
eru há. Þeir, sem eru hálaunað-
ir, fá meiri skammt, en þeir
þurfa. Þeir, sem hafa lægstu
launin, og minstan skamtinn,
eiga því við mjög erfiðar að-
stæður að búa. Það litla, sem
þeir hafa eftir^ þegar þeir eru
búnir að borga skamtinn, nota
þeir að mestu til að fá meiri
mat.
En margt fleira vantar. En
flest af því verða þeir að láta
sig vanta. Og ofan á þetta bæt-
ist svo það, að fólkið býr í mjög
ljelegum húsakynnum. Það er
víða svo, sjerstaklega í Rúss-
landi, að tvær til þrjár fjöl-
skyldur búi saman í lítilli íbúð,
með eitt og sama eldhúsið. —
Fólkið lifir þárna yfirleitt við
mikla vonlíðan og vesaldóm.
Þetta eru mikil og sorgleg
umskifti, t. d. fyrir bændur í
sveit, sem áttu jörðina fjenað
og akra, og eins fyrir borgar-
búa, sem áttu húsin sín og
stunduðu sjálfstæða atvinnu úti
eða inni. En svo er allt t.ekið
af þeim og ekkert látið í stað-
inn. Mennirnir fá aðeins að lifa
sem þjónar, eða rjettara sagt
sem þrælar hins opinbera. Þetta
er eitthvert stærsta og Ijótasta
rán, sem mannkynssagan hef-
ur að segja frá. Svona svívirði-
legt eignarán gæti hvergi átt
sjer stað í neinu siðmenningar-
landi.
Þá ætla jeg að minnast hjer
á hvað þeir segja um flóttann
og flóttamannastrauminn. Það
er erfitt og hættulegt að flýja,
eða gera tilraun til þess, því
það eru allsstaðar sterkir landa
mæraverðir. En þó tekst mörg-
um að sleppa. Hinir munu þó
fleiri vera, sem teknir eru á
flóttanum, og þeir eru allir
skráðir landráðamenn og dæmd
ir í nauðungarvinnu til fleiri
ára. En nánustu ætíingjar og
vinir þeirra, sem sleppa, eru
látnir sæta-refsingu í stað hinna
„seku“, ef seka skyldi kalla. —
Þetta er eitlhvert svívirðileg-
asta rjettarfarsástand. sem
þekkst hefur, og vekur viðbjóð
hjá öllum siðuðum þjóðum.
Framh. á b;s. 10