Morgunblaðið - 26.03.1950, Blaðsíða 5

Sunnudagur 2fi mars 1950.
MOHGVNBLAÐIÐ
5
ER ÞETTA ÞAÐ, sem koma
skal? heitir einn leikþátturinn
á skemmtikvöldunum, sem Bláa
stjarnan nú stendur fyrir í Sjálf
stæðishúsinu. Leikþátturinn
fjallar um hugsanlegar afleið-
ingar kvenrjettindabaráttunn-
ar svoköllUðu: Það hafa orðið
hlutverkaskifti hjá körlunum
og konunum, og Haraldur Á.
Sigurðsson er bara „vesæll
karlmaður“ og Alfred Andrjes-
son, sem leikur son hans, er svo
„viðkvæmur" og „sart“, að engu
tali tekur.
Nokkru síðai' á kvöldinu er
þessi viðkvæma sál þó orðin
fjármálaráðherra á Hrafna-
þingi, en Haraldur, sem fyrir
stundu sat við sauma og dáðist
að mælsku leiksviðskonu sinn-
ar, er forseti þingsins. — Þar
gerist það meðal annars, að Al~
ired leggur fram fjárlög „næsta
tapárs“ og Haraldur bannar
þingheimi harðlega að spila
Olsen og Olsen í starfstíman-
um.
Þessi leikþáttur heitir Þó fyrr
hefði verið, en nafnið er tekið
að láni úr atkvæðagreiðslunni
um varitraustið á síðustu stjórn.
Stoð og stytta
Þeir Haraldur og Alfred hafa
leikið kúgaða karlmenn og
kostulega kvennamenn, virðu-
lega Arabahöfðingja og væl-
andi kórsöngvara, „frönsku-
mælandi“ syndaseli og sjálfs-
glaða stjórnmálagarpa — með
öðrum orðum allt milli himins
og jarðar — frá því Bláa stjarn
an sá dagsins Ijós fyrir rösk-
lega tveimur árum. Báðir voru
þeír þá að vísu leiksviðsvanir
•— og vissulega kemur það nú
að góðu baldi — en ólíklegt er
það samt í meira lagi, að þeir
hafi nokkru sinni áður á ein-
um 24 mánuðum brugðið sjer
í viðlíka mörg gerfi og eftir
að þeir fyrst stigu fæti á leik-
sviðið í Sjálfstæðishúsinu. En
það er skemst frá að segja, að
þar hafa þeir verið stoð og
stytta (Alfred þá væntanlega
stoðin og Haraldur styttan —
bústin vel) skemmtikvölda
Bláu stjörnunnar, sem fyrir
löngu hlutu vinsældir Reyk-
víkinga og fengið hafa nöfnin:
Glatt á hjalla, Blandaðir ávext
ir, Vorið er komið, Svífur að
hausti, Fágurt er rökkrið og Þó
íyrr hefði verið.
Sýningar á hverri skemmti-
skrá hafa að meðaltali orðið
um 25 talsins.
Brjcf af hafinu
Vinsældum Bláu stjörnunn-
ar er ennars ágætlega lýst í
eftirfarandi brjefi um Bland-
aða ávexti. Það var loftskeyta-
maöur. staddur „á Norður At-
lantshafi“, sem skrifaði brjef-
ið fyrir rösklega ári, eftir að
hafa hlýtt á Harald & Co. í
útvarpinu.
„Fyrst í stað (segir loft-
skevtamaðurinn) voru hlust-
unar sl ilyrði mjög slæm, vegna
iruflana frá fratiskri stoð,
sem úivarpar á sömu bylgju-
Jengd og Reýkjavík. En þetta
lagaðist, er á leið dagskrána.
Þegai það frjettist um skipið,
öð þaö heyrðist í útvarpi að
hexmaii, varð allt vitlaust um
i>egar skipshöfnin
ftíokkur orð ym
farðar
I eð stýra
a leikkonu
Eftir síðustu æfingu „Stjörnunnar“ á nýju skermntiskránni. — Vignir tók báðar Ijósmyndirnar.
borð. Þeir, sem á vakt voru, ] eiga fleiri brjef sömu tegund-
þustu upp í loftskeytaklefann ar í fórum sínum, þar af eitt
til mín, og á eftir komu svo undirritað af 82 Siglfirðingum,
hinir, sem áttu að vera í koju,
svo að klefinn fylltist alveg. —
Tveir voru jafnvel komnir í
kojuna mína, en þeir, sem
ekki komust fyrir í klefanum,
stóðu fram í brúnni og veltust
þar um af hlátri.
Þegar dagskránni var lokið,
kom í Ijós, að við vorum komn
ir út fyrir þá siglingaleið, sem
við áttum að vera á, því þeir,
sem stýra áttu, höfðu meiri á-
huga á dagskránni en komp-
ásnum. Þetta var þó fljótlega
auk skeyta á borð við eftirfar-
andi:
„Meðtókum ávextina með
þökkum en þyrftum viku-
legan skammt í vítamínleys
inu — Hellingur Húsvík-
inga“. Og —
„Liggjum Dýrafirði vegna
veðurs. Þökkum prýðilega
skemmtun gærkvöldi. Meira
af þessu. Kveðja — Skips-
höfnin Akurey“.
— Og svo höfum við fengið
nokkur skammarbrjef, segir
leiðrjett, aftur byrjað að kynda j Haraldur. Þau eru líka voða-
og ferðinni haldið áfram.
Það er einróma álit skips-
hafnarinnar (segir að lokum í
Gumivör Sigurðardóttir, sem
kemur mjög við sögu í leik-
þættinum: Er þetta það, seni
koma skal?
brjefinu), að aldrei hafi verið
| skemmtilegri samfelld dagskrá
í útvarpinu en í kvöld, og ósk-
um við allir eftir því, að Bláa
stjarnan fái sem oftast aðgang
; að Ríkisútvarpinu“.
Ilellingur Húsvíkinga
Stjórnendur Bláu stjörnunnar
geyma þetta brjef, og er það
j ekki nema að vonum. En þeir
lega skemmtileg.
Iietlingur kattarins
Bláa stjarnan er afkvæmi
(eða nokkurskonar ketlingur)
Fjalakattarins gamalkunna. —
Tómas Guðmundsson skáldi er
einn forsprakkanna og hefir
góða samvinnu við Stoðina áð-
urnefndu og Styttuna, en þeir
þremenningarnir stofnuðu fyr-
irtækið, ásamt Indriða Waage.
Nú starfa um 20 manns á vegum
„Stjörnunnar“, þegar ótalin er
bó hljómsveit Aage Lorange. —
Þarna eru söngvarar, dansarar
og leikarar, aðstoðarmenn ým-
iskonar svo sem senumaður,
ljósamaður, hárgreiðslukona og
sminkarar, og loks sölumaður
og dyraverðir. Þetta fólk geng-
ur svo í sameiningu frá skemti
kvöldunum, sem þúsundir Reyk
víkinga og utanbæjarmanna nú
hafa sjeð, og stendur í því stór-
ræði tvisvar til þrisvar í viku
að fá misjaínlega „stemmda"
gesti til að horfa og hlusta,
stara, góna og sperra eyrun,
brosa, kýma, hlægja — og
ákemmía sjer. En meðal
skemmtikraftanna h«4la komið
fram ágætir erlendir listamenn,
auk þeirra' innlendu, sem marg
ir hverjir hafa fengið hjá Bláu
stjörnunni fyrsta tækifærið til
að sýna, hvað í þeim býr.
Margir erfiðleikar
Haraldur Á. Sigurðsson legg
ur áherslu á, að það sje ekki
síst mikils um vert, hve margt
af ungu fólki hefir komið fram
á vegum Bláu stjörnunnar. —
Forráðamenn hennar hafa aug-
lýst eftir nýliðum og svo einn-
ig haldið uppi spurn um efni-
lega skemmtikrafta. Árangur-
inn er sá, að heildarsvipur
skemmtikvöldanna er „ljettur“
og fjölbreytilegur, og gestirn-
ir fara heim til sín ánægðir og
ósviknir. Við reynum að svíkja
ekki á vigtinni, segir Haraldur,
og það hefir tekist til þessa. En
hann tekur fram, að erfiðleik-
arnir við samsetningu góðrar
skemmtiskrár sjeu býsna marg
ir, svo sem slæm æfingaskilyrði,
Soffía Karlsdóttir syngur
gamanvísur gestunum til mik-
illar ánægju. — Halld. Pjet-
ursson teiknaði.
sem hafa það meðal annars i
för með sjer, að ógerningur et
að fá gott yfirlit yfir prógram- .
ið fyrr en á fyrstu sýningu.
Haraldur er annars sammála
Alfred um, að áhorfendaheild-
in geti verið mjög misjöfn. —
Stundum leikur allt í lyndi og
listamennirnir hafa sáralítið
fyrir því, að „komast í sam-
band“ við áhorfendurna. En á
öðrum kvöldum liggja einhvei i
ar truflanir í loftinu; „stfemn-x-1
ingin“ næst ekki fyrr en í fulla
hnefana og vel það.
Soffía Karlsdóttir
Þremenningarnir Tómas, Har
aldur og Alfred skýra svo frá,
að þeir eigi í vaxandi erfiðleik-
um með að ná í nýja ,.krafta“.
En þeir telja sig hafa verið v»í
heppna að þessu sinni; í Þó fyrr
hefði verið koma fram ýmsir-
nýliðar, sem þykja hinir efni-
legustu. Þeirra á meðál ef
Soffía Karlsdóttir, sem að vístj
hefir áður skemmt á vegura
Bláu stjörnunnar, en að þesso
sinni vekur hvað mestan fögn-
uð áhorfenda — og verðskuldaÞ
það fyllilega.
Soffía er fædd í Reykjavík,
en ólst upp á Skagaströnd og
Akranesi. Til höfuðborgarinn-
ar kom hún aftur fyrir fjórura
árum, fjekk hjer vinnu og gerð'
ist nemandi í Leikskóla Lárus-
ar Pálssonar. Hún var þá seytj-
án ára, áhuginn geysimikill og
dugnaðurinn eftir því, segj-a
þeir, sem til þekkja.
— Það var víst fyrirfram á-
kveðið, að jeg yrði leikari, segii
Soffía, sem er ósköp lítil og ó-
sköp grönn og alveg truflandí'
laus við það, sem hellingur Húsr
víkinga mundi kalla vítamín-
leysi. Systkini hennar og stjúpi
tóku þátt í leiklistarlífinu á
Skagaströnd, en sjálf fékk hún
á tíunda ári fyrsta hlutverk sitt
Þá var hún í barnaskóla og Ijek
— úlfinn í Rauðhettu. Nokkra
síðar hækkaði hún í leiksviðs-
tigninni og ljek menska mann-
eskju í Brúðarslæðunni. — Jeg
Ijek kerlingu, segir hún, Kötu
að nafni.
Leiklist og knattspvrna
En leiklistin er erfið viðfang::
og urrið í vonda úlfinum barst
aldrei 'til eyrna gagnrýnend-
anna í Reykjavík. Soffía flutt-
ist til Akraness, og nálgaðist
þar með gagnrýnendurna, erx
varð þó að láta sjer nægja held
ur smá hlutverk og „ólistræn1',.
sem sje ýmiskonar rullur hjá
knattspyrnufjelagi staðarins.
Og Soffía var orðin sextári
ára og enn ekki orðin fræg.
Og svo kom Reykjavíkur-
ferðin.
Soffía var tvö ár við nám á
leikskóla Lárusar, og 194?.
skeðu þau undur og býsn, . að
hún fjekk hlutverk í Eiriu sihni.
var, sem Leikfjelagið sviðsetti.
En það var eitt smæsta hlut-
verkið í leikritinu.
Eftir það kom smáhlutverk
í Eftirlitsmanninum — og s-íð-
an ekki söguna meir. Leiklistar
ferill Soffíu virtist á enda, hún.
beið í Reykjavík um stund, en.
pakkaði svo pjönkum sinum o,--;
Framh. á bls. 12.