Morgunblaðið - 01.09.1951, Blaðsíða 10

T10
MOKGl! /V íiLAÐli*
Laugardagur 1. sept. 1951
Framhaldssagan 52
• ÍLKAN II DAUÐINN
Skáldsaga eftir Quentin Patrick
Hann horfði á mig og jeg sá
uppgerðarbrosið á vörum hans í
birtunni frá tunglinu.
„Jeg hef það mikla skyn-
semi til að bera, að jeg skil að
jeg má ekki kvarta. Jerry, Elaine
Hudnuttshjónin og Marcia ....
Öll hafa þau upplifað atburði,
sem þau munu steint gleyma. Jeg
þarf bara að gleyma þjer. Það
íetti ekki að vera um of erfitt
í'yrir ungan mann með sjálfs-
virðingu sem á lífið og tækifærin
framundan .. eins og skólastjór-
inn á eftir að segja við skóla-
uppsögnina“.
Han beygði sig skyndilega nið-
Ur kyssti mig .... varfærnislega
og heitt í senn .... kossinn var
svo allt öðruvísi en hefða mátt
búast við eftir kaldhæðninni í
lödd hans að dæma.
Svo sleppti hann mjer.
„Nú veistu hvar þú hefur mig,
Lee. Og ef þú þarft nokkurn
tímann á hjálp minni að halda,
þá er jeg reiðubúin. Góða nótt“.
Og þar með var hann horfinn.
Jeg sá hann hverfa út í myrkrið
yfir grasflötina í áttina að
Broome Hall.
^ 24. kafli.
Jeg var ekki búin að ná mjer
eftir undrunína, þegar jeg gekk
upp tröppurnar í Pigot Hall. Mjer
var næstum ómögulegt að trúa
því sem jeg hafði heyrt. Jeg var
ákaflega þreytt .... allt of þreytt
til að finna til þreytunnar. Siði
kjóllinn minn drógst upp þrepin
og mjer var það næstum um
megn að draga hann á eftir mjer.
Jeg hugsaði um hve mikið
hafði breyst síðan jeg hafði far-
ið í þennan kjól. Á vissan hátt
hafði skeð meira þessar síðustu
stundir en nokkru sinni fyrr á
ævi minni. Hamingjutilfinningin,
þegar Jerry hafði tekið mig í
fang sjer og varir hans höfðu
snert varir mínar .... og vit-
undin um að hann kærði sig um
mig. Og svo hinn hryllilegi fund
ur í gosbrunninum, sem endaði
með atburðunum heima hjá Hud
nutt.
Jeg rak upp hásan hlátur. Að
öllum líkindum varð jeg að fá
einhverja útrás, og allt í einu
fannst mjer allt vera hlægilegt.
Maðurinn sem stóð fyrir fram-
an mig alvarlegur á svip, var
Trant.
Hann kom til mín, tóku um
axlirnar á mjer og hristi mig.
„Hættið þjer nú, Lee“.
Jeg þagnaði.
„Jeg hef hagað mjer eins og
fífl“, sagði Trant. „Jeg gleymdi
hve erfitt þetta kvöld hefur verið
fyrir yður. Nú verðið þjer að
hvíla yður“.
„Nei, nei, hvaða vitleysa. Það
er ekkert að mjer“, sagði jeg.
.Hlustið nú á mig, Lee. Þjer
mgið ekki gera meira í kvöld.
Þjer eigið að fara beina leið í
rúmið.“
En jeg var þver. „Það er hreint anum á því hver er sá seki. Ein-
ekkert að mjer. Þjer þurfið ekki
að hafa áhyggjur af mjer. Jeg á
að vera hjá Elaine í nótt. Hún er
hjá Hudnuttshjónunum. Einhver
verður að vera hjá henni“.
Áður en jeg vissi af, hafði hann
tekið mig í fang sjer. Jeg þrýsti
andlitinu við öxl hans og tárín
þVaymdu úr augum mínum.
Hann fór með mig að rúminu og
ýtti loðkápunni til hliðar, sem
jeg hafði lagt þar. Jeg skynjaði
óljóst að þetta var það undarleg-
asta af öllu sem fyrir mig hafði
komið. Og þó var það af ein-
hverjum ástæðum eðlilegt að
dagurinn skyldi enda með því
að jeg færi að hágráta í fanginu
á Trant.
Hann strauk yfir höfuð mjer.
„Veslingur litli. Þjer hafið orð-
ið fyrir miklum áföllum upp á
síðkastið. Það hlýtur alltaf að
enda svona. Það er gott að geta
grátið. Þetta hefur verið erfitt.
Og hver sem endirinn kann að
verða, þá held jeg að hann eigi
eftir að verða erfiðastur fyrir
yður. Þjer hafið bundið tryggð
við svo marga. Það er hættulegt
að gera það“.
Jeg var oxðin róleg aftur.
„Það verður aldrei eins erfitt
Og nú loks þetta síðasta og ■ fyrir mig eins og fyrir Penelope
undarlegasta af öllu .... Steve
hafði játað mjer ást sína.
Ef það hefði ekki verið svona
margt sem verkaði á geðsmuni
mína, þá hefði jeg ef til vill getað
hugsað í samhengi. En eins og
var átti jeg aðeins eina skýra
hugsun .. Elaine var heima hjá
Hudnutt, að öllum líkindum ein,
og jeg varð að fara til hennar,
Loksins var jeg komin alla
leið upp og gekk að dyrunum að
herbergi mínu. Jeg tók eftir því
að dyrnar stóðu í hálfa gátt.
Óljóst mundi jeg samt eftir því
að jeg hafði lokað þeim á eftir
mjer þegar jeg fór. Jeg fór inn
og þreifaði ósjálfrátt eftir straum
rofanum. En þá snarstansaði jeg.
Jeg hafði sjeð skugga við glugg-
ann.
Einhver var inni í herberginu
mínu.
Jeg varð eiginlega ekki hrædd.
Að öllum líkindum var jeg kom-
in yfir það stig að geta orðið
hrædd. Jeg varð bara ísköld og
stirð.
Nú sá jeg skuggann greinileg-
ar. Það var maður sem stóð álút-
ur fyrir framan rúmið mitt. Það
.. og Robert .. og Jerry“. Jeg
tók upp vasaklút og þurrkaði
mjer um augun. „Var yður alvara
hver ætlaði að hitta hana í grjót
námunni. Sá hinn sami hefur líka
komið“.
„Og myrt hana?“
„Jeg held það“, sagði Trant.
Þrátt fyrir allt var hughreyst-
ing í því að vita að Robert- var
sýkn saka.
„En þjer vitið ekki hver sá
var .. hver það var sem myrti
Grace og Normu?“
„Jeg verð að svara bæði já og
nei. Já, vegna þess að jeg er
nokkurnveginn viss um að jeg
hafi á rjettu að standa. Og nei,
vegna þess að menn Jordan hafa
rannsakað kringumstæðurnar og
sá sem jeg gruna, var með öðr-
um þegar morðið var framið“.
Hann stóð upp og gekk fram
og aftur um gólfið.
„Til þess að finna ráðninguna,
verðum við fyrst að snúa okkur
að brjefunum fjórum, sem lög-
reglan hefur ekki náð í. Það var
í fyrsta lagi hraðbrjefið, sem
Norma hafði og það var vegna
þess sem hún var myrt. Og svo
eru það brjefin þrjú sem Carteris
fór með hingað til Wentworth.
Norma reif eitt þeirra .. brjefið
tii Jerry. Þjer og ungfrú Parrish
brenduð annað .. það sem átti
að fara til frú Hudnutt og það
þriðja er ekki enn fundið. Við
vitum að Grace skrifaði það, en
meira vitum við ekki“.
ARNALESBOK
jTLov£unblabsíns *
MÖRG TUNGL
Eftir James Thurber
7.
gert fyrix mig nema Ieika á hörpu þína. Leiktu eitthvað sorgarlag
íyrir mig.
•— Hvað segja þeir að tunglið sje stórt? spurði hirðfíflið. — Og
hvað segja þeir, að það sje langt í burtu? -y
— Hirðmeistarinn segir, að það sje 35 þús. mílur í burtu og
síærra en herbergi Lenóru kóngsdóttur, sagði kóngurinn. Kon“-
unglegi töframaðurinn segir áð það sje 150 þús. mílur í burtu og
helmingi stærra en höllin. Konunglegi stærðfræðingurinn segir, að
það sje 300 þús. mílur í burtu og eins stórt og hálft konungsríkið.
Hirðfíflið strengdi hörpu sína um stund. — Þetta eru allt yitrir
ir menn svo að þeir hljóta allir að hafa rjett fyrir sjer. Ef þeir
var skrítið að hann hafði ekki hafa allir rjett fyrif sjer, þá virðist mjer það vera eins lgngt í
heyrt mig koma. Hann stóð lengi burtu og hver um sig heldur að það sje. Það sem hjer ligguy fyrir
hi eyfingarlaus, eða að minnsta er ag Spyrja Lenóru kóngsdóttur, hvað hún heldur að tunglið sje
kosti fannst mjer það lengi. Ef til langt £ burtu hvað það gje stórt.
vill hafa það ekki venð nema T , , ,
nokkrar mínútur — Jeg hugsaði aldrei ut i það, sagði kongunnn.
Jeg hreyfði mig heldur ekki. “ Je® skal fara °S sPyrja hana, yðar hátign, sagði hirðfíflið.
Jeg stóð bara og beið. Og hann gekk hljóðlega inn í herbergi kóngsdólturinnar.
Loks rjetti maðurinn úr sjer og Lenóra kóngsdóttir var vakandi. Henni þótti mjög vænt um að
snjeri sjer að mjer. Hann gekk . hirðfíflið kom til hennar, en samt voru vangar hennar fölir.
í áttina til min. | — Kemitr þú með tunglið til mín, spúrði hún. '!
Jeg man að jeg hugsaði. Hann } .— Nej, ekki ennþá, svaraði hirðfíflið, en jeg múh bráðum koma
kemur hingað. Okunnugur mað- nTeð það jjvað heldurðu, að það sje stórt?
ui í herbergmu mmu og hann ^ — Pað er ofboð litið stærra en nöglin á þumalfingri mínum
Tnjeg'var það'íkki. jTg h'jelt £agSi hú"- Jej he.f niátað það við nöglina og það passar alveg.
ennþá um straumroíann og ósjálf ~ °S hvað er tunghð langt i burtu? spurði hirðfiflið.
rátt ýtti jeg á hann, svo herberg- ~ Það er ekkl alveg eins hátt og trjeð fyrir framan gluggann
.ið var baðað Ijósi. minn, því að stundum rekst það á trjákrónuna.
um það sem þjer sögðuð Biobert?
Að hann hefði ekki verið valdur
að dauða Grace, hann hafi verið
gabbaður“.
Trant brosti dauflega. „Engar
fieiri spurpingar í kvöld, Lee“.
„En jeg verð að fá að vita það.
Það er miklu verra að vita ekk-
ert og vera bara hrædd. Jeg get
hvort eð er ekki um annað hngs
að en þetta. Og þjer sjáið að jég
cr orðin róleg aftur“.
Trant horfði rannsakandi á
mig.
„Og þjer eruð aðeins tuttugu
ára“, sagði hann. „Fólk ætti að
hætta að skrifa um hve unga
kynslóðin er duglítil. Jæja, Lee
Lovering, jeg skal verða að bón
yðar. Jeg álít ekki að Robert
Hundnutt hafi dauða Grace á
samvisunni og jeg hef mínar skoð
^4(^ön<^uiniÍar ielílir jrá l(. 5 i daQ
S. A. R.
&£4anáíeihi
’anóleimir
í Iðnó kl. 9 í kvöld, laugardaginn 1. september.
Hin gC'ðkunna hljómsveit undir stjórn Óskars Cortes
leikur. — Söngvari: Alfred Clausen.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 5 síðd. — Sími 3191
S. H. V. O.
Dansleikur
í Sjálfstæðishúsinu í kvöld klukkan 9.
Aðgöngumiðar seldir í anddyri hússins kl. 5—6.
Húsinu lokað klukkan 11.
NEFNDIN.
DAMSLEIKUB
í TJARNARCAFE í KVÖLD KL. 9.
Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar leikur.
Aðgöngumiðasala frá kl. 5.
TILKVMNING
Samkvæmt samningum vorum við Vinnuveitendasam-
band íslands, atvinnurekendur í Hafnarfirði, Árnessýslu
og á Akranesi, verður leigugjald fyrir vönibifreiðar í
tímavinnu, frá og með deginum í dag, og þar til öðruvísi
verður ákveðið, sem hjer segir:
Dagv.
Fyrir 2% tonns vörubifreiðar .. 42.10
Fyrir 2V2—3 tonna hlassþunga 46.97
Fyrir 3—3% tonns hlassþunga 51.81
Fyrir 3Vz—4 tonna hlassþunga 56.67
Fyrir 4—4 Vz tonns hlassþunga 61.51
Framyfirgjald hækkar í sama hlutfalli.
1. september 1951.
VÖRUBÍLSTJÓRAFJELAGIÐ ÞRÓTTUR
Reykjavík.
VÖRUBÍLASTÖÐ HAFNARFJARÐAR
Hafnarfirði.
VÖRUBÍLSTJÓRAFJELAGIÐ MJÖLNIR
Arnessýslu.
BIFREIÐASTÖÐ AKRANESS
Akranesi.
1
3
1
3
S
3
Nætur og
Eftirv. hclgid.v.
49.02 55.93
53.89 60.80
53.73 65.64
63.59 69.22
68.43 74.06
Húsnæði óskasf
4ra—5 herbergja íbúð óskast STRAX
eða 1. október.
Upplýsingar í síma 6078.
•JUtHDOin