Morgunblaðið - 20.12.1951, Síða 12

I
f 12
MORGUNBLAÐIÐ
Minnincf Boga Isakssonar
F. 8. febr. 1905. D. 11. des. 1951
í DAG verður lagður til hinztu
hvíldar Bogi Isaksson verzlunar-
maður. Hann var fæddur á Eyrar
bakka 8. febrúar 1905, sonur hjón
anna Ólafar Ólafsdóttur og ísaks
Jónssonar verzlunarmanns. A
bernskuheimili sínu var hann
umvafinn ástúð foreldra sinna,
á meðan þeirra naut við, en ung-
ur að árum fluttist hann norður
að Melstað í Miðfirði til Ingi-
bjargar systur sinnar og manns
hennar, séra Jóhanns Kr. Briems,
sem veittu honum handleiðslu og
umönnun í uppvexti ungdóms-
áranna.
Snemma hneigðist hugur Boga
Isakssonar að ýmsum greinum
kaupsýslunnar, og þá er hann
gerðist sjálfum sér ráðandi flytzt1
hann til Siglufjarðar og stundar
þar ýmis verzlunarstörf um all-
lahgt skeið. Öll þau ár, er-hann
var búsettur þar, dvaldist hann
á heimili Ólafar systur sinnar og
manns hennar, Einars forsíjóra
Kristjánssonar. og naut hlýhug-
ar þeirra og vináttu. Síðar starf-
aði hann á Akureyri um nokkur
ár, eða þar til hann flytur al-
farinn af Norðurlandi til Reykja
víkur árið 1945. Það ár gerðist
hann starfsmaður hjá fyrirtæk-
inu „Stefni“ h.f., sem bróðir hans
Oli M. Isaksson, veitir forstöðu.
í^starfi sínu aflaði Bogi ísaksson
sér óskoraðs trausts viðskipta-
vina fyrirtækisins með lipurð
sinni og hlýlegu viðmóti og stóð
af ýtrustu getu við hlið bróður
síns um velferð og hag fyrirtæk-
isins. Þeir bræður voru óvenju-
lega samrýndir, sóttu starf og
leiki saman, báru hvor annan
ráðum, studdu hvor annan og
voru í flestu sem einn maður.
Bogi Isaksson kvæntist aldrei,
en átti hlýlegt heimili og hugljúf
áhugamál. Hann hafði mikið yndí
af góðhestum, enda hestlaginn
maður í bezta máta. Hann kunni
vel að meta snillikosti gæðing-
anna, sem hann umgekzt næst-
um því daglega um margra ára
skeið. Hann var einn af áhuga-
mestu hestamönnum Reykjavík-
ur, ágætlega hestglöggur og minn
ugur á gæði þeirra. f öll vildi
hann hag og vegsauka íslenzka
hestsins, og fátt var honum kær-
ara en að sem flestir mættu verða
aðnjótandi þeirrar ánægju og
göfgandi gleði, sem felst í náinni
viðkynningu manns og hests.
A þeim slóðum, sem hestar og
menn þjálfa hina gullfögru íþrótt
sína, hófust kynni okkar Boga
ísakssonar. Um margra ára skeið
tróðu hestar okkar sama völ-1, hlið
við hlið, í skini og skúrum, á
lengri eða skemmri leiðum. Hann
var skemmtilegur ferðafélagi,
hjálpsamur og úrræðagóður. Öll-
um vildi hann lið sitt veita og
var boðinn og búinn að leysa
hvers manns vanda eftir sinni
beztu getu. Af þessum góðu eig-
ínleikum sínum varð hann vin-
sæll maður meðal allra þeirra, er
náin kynni höfðu af honum.
En sumir dagar eru bjartir,
aðrir ekki.
Á einum fegursta degi sumars-
ins 1951 runnu um tveir tugir
gæðinga á kostum sínum eftir
grundum Norðurárdals og
stefndu heim að Fornahvammi.
Blakkur, hinn háspilandi, var í
hátíðaskapi og deildi kostum sín-
um ríkulega. Bogi ísaksson sat
hann og naut unaðssemda gleð-
, innar. Það var Síðasta ferð hans
| um prúðbúnar sveitir sinnar
! kæru fósturjarðar.
Skammdegið er í andstöðu við
sólmánuði ársins. Veturinn hefur
, lagt að velli gróandann í ríki
náttúrunnar og sveipað líf manna
. kulda og kvíðá. Hófatök nokk-
I urra hesta kveða viðásvellbrydd-
uðum vegi í útjaðri höfuðstaðar-
ins. Dagur er að kveldi kominn.
Menn og hestar eru á heimleið.
Hinztu för Boga ísakssonar, í
samfélagi við bróður sinn og vini,
var lokið. Sár söknuður fylgir
góðum dreng af leikvangi þessa
lífs.
Þennan kæra vin minn og fé-
laga bið ég guð að blessa og varð-
veita og leiða inn í helgidóm hinn
ar miklu jólahátíðar.
A. J. F.
— Handrifamálið
Framh. af bls. 1
efast ekki um lagalegan rétt okk-
ar til handritanna, en andlegur
réttur íslendinga yfir þeim er
tvímælalaus. Þau eru fyrir okkur
verðmætir safngripir og skjöl, en
íslandi eru þau þjóðardýrgripir,
áþreifanlegt minnismerki um fá-
dæma bókmenntaafrek.
Við vonum, að Danir varist
smámunasemi við afgreiðslu máls
ins. Nú veitist þeim tækifæri til
að sýna veglyndi sitt í garð ann-
arrar norrænnar bróðurþjóðar.
Ekki skiptir mestu, að málið verði
útkljáð í flýti, heldur að endan-
leg lausn fáist.“ — Páll.
Skilyrði fyrir rákisborgara-
rélfi að faka sér ísl. nöfn
S.l. þriðjudag lauk þriðju umræðu í neðri deild um frv. ríkisstjórnar
innar um veitingu ríkisborgararéttar. Frv. hefur tekið allmiklum
breytingum frá því eins og það var, er það var lagt fram. Hefur
allsherjarnefnd flutt allmargar breytingartillögur, sem allar voru
Italir flytjast úr landi
RÓMABORG. — Fyrstu 9 mán-
uði þessa árs fluttust 118 þús.
ítala búferlum úr landi.
samþykktar.
29 ERLENDIR MENN
VERÐI ÍSL. RÍKISBORGARAR
Frv. er svohljóðandi eftir
þriðju umræðu:
Ríkisborgararétt skulu öðlast:
Berlin, Johannes Erik Fridolf,
verkamaður í Reykjavík.
Bröring, Francisca Elisabeth
Maria, nunna í Hafnarfirði.
Frörelund, Ingvald, verkamað-
ur í Reykjavík.
Halldóra Elín Jónsdóttir, sauma
kona á Akureyri.
Hansen, Harald, rafvirki í
Reykjavík.
Husby Oscar Ingmar, verka-
maður í Reykjavík.
Húter, Margarethe Justine
Anna Elisabeth, saumakona á
Akureyri.
Juul, Thyra Marie, lyfjafræð-
ingur í Reykjavík.
Keil, Max Robert Heinrich,
skrifstofumaður í Reykjavík.
Kummer, Gunnar Paul, verka-
maður í Grindavík.
Kummer, Kristmundur Her-
bert, nemandi í Grindavík.
Larsen, Kristofer Andreas,
verkamaður í Reykjavík.
Lindberg, Peter Hans, skipa-
smiður í Hafnarfirði.
Lönning, Eilif Olufsen, verka-
maður í Kópavogshreppi.
Mortensen, Jens Victor Lud-
vig, skipasmiður í Reykjavík.
Múnch, Ferdinand Emil Bruno,
nemandi í Reykjavík.
Pettersen, Alexander Hart-
mann, rafvirkjanemi í Reykjavík.
Rosenthal, Harry, iðnaðarmað-
ur á Akureyri.
Schulz, Frithjof Max Karlsson,
nemandi í Reykjavík.
Syre, Gerd, vinnukona á Isa-
firði.
Syre, Valborg, saumakona á
ísafirði.
Söderholm, Einar Leander
Gustav-Adolfsson, vélamaður í
Reykjavík. . .
Thomassen, Olufine Louise,
vinnukona á Patreksfirði. Rétt-
ur þessi tekur til barns hennar,
Jan Wladyslaw Lotkowski.
Vedder, Wilhelm, úrsmiður í
Reykjavík.
Blumenstein, Kurt Karl And-
reas, húsgagnasmiður, Reykjavík.
Hirst, Karl Heinrich Max Mor-
itz, járnsmiður, Rvík.
Pietsch Heribert Josef; 'gler-
augnasérfræðingur, Rvíkú
Samkvæmt tillögum Sigurðar
Bjarnasonar var samþýkkt að
veita einnig þessum mönnum rík-
isborgararétt:
Knauf, Edvard Carl Walter,
blikksmið á ísafirði.
Vroomen, Picter Martin IIu-
bert, Landakoti, Reykjavík.
‘*WtBJWɧlíl
SKULU TAKA SÉR
ÍSLENZK NÖFN
Samkvæmt tilmælum frá
menntamálaráðherra flutti alls-
herjarnefnd svohljóðandi breyt-
ingartillögu við frv., er var samþ.
samhljóða:
„Þeir, sem heita erlendum
nöfnum skulu þó ekki öðlast ís-
lenzkan ríkisborgararétt með
lögum þessum fyrr en þeir hafa
Fimmtudagur 20. des. 1951
Kviknar í út frá u
rafmagni v
í GÆRKVELDI var slökkviliðið
kallað vestur á Seltjarnarnes, að
Stóra-Ási. — Eldur hafði komið
upp í íbúðarherbergi í risi húss-
ins, út frá rafmagni. — Gat brann
á loftið í herberginu. Það var lítill
drengur í húsinu er eldsins varð
fyrstur var. 1 þessu herbergi var
ungbarn í rúmi sínu, er i kviknaði.
— Fjallkirkjan
Framh. af bls. 9
starfsskilyrði að búa eða jafngóð
og hér.
En þar sem auðheyrt var að hann
átti þar m. a. við hin rúmgóðu
og vistlegu húsakynni, óskaði ég
að fá tækifæri til að skoða mig
fengið íslenzk nöfn skv. lögum þar um innan húss- Skammdegis-
um mannanöfn nr. 54, 27. júní
1925.“
Nær þetta ákvæði til allra
þeirra, sem borgararétt fá skv.
þessu frv., ef að lögum verður.
— Alhugasemd
Framh. af bls. 11
um að margir af þeim, sem á
tímabili fluttu viðskipti sín yfir á
sendibílastöðvarnar hafa nú aft-
ur fært þau yfir á Þrótt, og bend-
ir það ótvírætt til þess, að þegar
til lengdar lætur, þá sjái menn
sér hagkvæmast að hafa við-
skipti sín við Vörubílastöðina
Þrótt.
Persónulega hef ég enga til-
hneigingu til að gera hlut sendi-
bílanna lakari en hann í raun og
veru er, og lái þeim það alls ckki
þó að þeir reyni að klóra í bakk-
ann og bjarga sér eftir beztu
getu, ekki sízt þegar samdráttur
atvinnulífsins verður til þess að
þrengja hag okkar allra. En ég
get ekki þagað þegar ráðizt er að
Þróttar-mönnum á opinberum
vettvangi og þeir bornir röngum
sökum.
Læt ég svo útrætt um þetta
mál af minni hálfu, nema sér-
stakt tilefni gefist til.
Friðleifur I. Friðriksson.
rökkrið skýldi hinu fagra útsýni,
ér þau hjón höfðu notið í ríkum
mæli í hinu nýja húsi í góðviðr-
inu hér á síðastliðnu sumri.
— Sennilegt, sagði Gunnar,
að annað eins sólskinssumar
komi ekki nema einu sinni á
mannsævinni hér sunnan lands.
Þjóðverjar flytja út viðtæki
BONN. — Á þessu ári munu
'Vestur-Þjóðverjar flytja út 200
þúsund útvarpsviðtæki.
BEST AÐ AUGLÝSA I
MORGUNBLÐINU
í NÝJU HÚSI
Arkitektinn, er réði bygging-
unni, er ungur maður, Hannes
Davíðsson að nafni. Er auðséð,
þegar inn er komið, að honum
iætur vel að hverfa frá hefð-
bundnum venjum í herbergja-
skipun og innanhússtilhögun yf-
irleitt. Sérkennileg er t. d. skraut-
blómastofa húsmóðurinnar og op-
inn stigi úr borðstofu upp í efri
byggðina. Sem eðlilegt er, hefur
mikil rækt verið lögð við tilhög-
un í vinnustofu húsbóndans. Þar
eru gluggar miklir á móti sólar-
átt, til suðvesturs. En Gunnar
hefur ekki viljað neita sér um að
hafa útsýni úr skrifstofunni einn-
ig til hins fagra fjalls, Esjunnar.
Er því gluggi á norðurhlið, þar
sem Esjan blasir við, enda þótt
norðurveggurinn sé fyrir bóka-
skápa, í staðinn fyrir eina bóka-
hilluna fær maður þar Esju-
útsýn.
í rúmgóðum göngum á efri
byggð, eru veggir þaktir teikn-
ingum Gunnars yngra Gunnars-
sonar, þar sem lýst er persónum
og atburðum Fjallkirkjunnar. —
Hefur hann unnið að þeim árum
saman í ausfirzku umhverfi, þar
sem hann hefur haft góð tæki-
færi til að kynnast því fólki í
sjón, eða samferðafólki þess, er
sagan lýsir í orðum.
Karlmannasokkar
(ullar og nylon)
nýkomnir.
kaus frelsið
er langfrægasta bókin d jólamark aðinum
segir sannleikan um Rdðstjórnarríkin
Laugaveg 166.
ORItA?
TILVALIN JÓLAGJGF!
REMINGTON
| Ferðaritvclar fyrirliggjandi.
Markús , £ £ £ £ - EfíLr Ed «
/VIEANWHiLE, THE CLO l’ETCAB,
THE SHEEP KILl.ES, ló T*'W.%
A SNOOZE BESIOE A GREAf
SLA8 OF RIMROCK/
Mama ScAP. /V.D HES CúBS I
ARt NOVV ASOVE TiMSERLINE j
ANO STiLL CLIMBING/
1) Birnan og húnar hennar I 2) Á meðan liggur karlbjörn-1 3) Birnan og þrír húnarnir I
klífa á brattann. I inn undir klettasnös og sefur. j halda greitt áfram, en litli kubb- I