Morgunblaðið - 26.01.1952, Síða 10

! iö
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 26. jan. 1952
p’ ——Framhaldssagan 3
IIIIVI0IIIVIIVIIICIIIIIIIillllllVllltlllll9IIIIIIIIIIIVIIIIIIIIIIIIIIIIIII(fllllllltlllllllllllllllllllllllllllll -
EKKI í \m\
: 11111111111111111111111111111111 ■ 11 • 1111 ■ 11 ■ ■ ■ I ■ I ■ ■ ■ ■ ■
Skáldsaga eftir GEORGE NEWTON
„Auðvitað geri ég það. Ég verð
enga stund að því að koma því
frá“.
„Við tökum að okkur uppþvott
inn saman“, sagði Barry við iækn
inn, en hann hristi höfuðið. „Nei,
þið farið út og leitið ykkur að
einhverri skemmtun strax. og við
erum búin að borða. Alice veit
að hún hefur bílinn til umráða.
Ykkur langar sennilega til að
fara eitthvert þar sem meira líf
og fjör er en hér. Við Alice höfum
lifað mjög rólegu iifi síðan við
misstum mömmu. Alice hefði get
að haldið áfram námi, en hún var
kyrr heima hjá mér. Hún fórnaði
sér fyrir mig“.
„Ég gerði það ekki,_ pabbi“,
sagði hún glaðlega. „Ég gerði
bara það sem ég vildi helzt gera“.
„Ég er bara að útskýra þetta
fyrir Barry“. Hayden, læknir,
tók af sér gleraugun og þurrk-
aði af þeim. „Aðrar stúlkur eiga
vinkonur og vini líka. Þú fórn-
aðir öllu slíku til að vera hjá
föður þínum“.
„Ég kom ekki hingað til að
hitta neinn nema yður .... og
svo auðvitað Alice“, sagði Barry.
„Hins vegar er ekki mikið um
ungt fólk hérna í þorpinu", hélt
Hayden, læknir, áfram. „Ungu
mennirnir verða flestir að leita
sér athafnasvæðis einhvers stað-
ar annars staðar. Tökum til
dæmis unga manninn, sem ætl-
aði að koma til mín í kvöld. ...“
„Hvaða unga mann?“ spurði
Alice undrandi.
„Sagði ég þér ekki frá því?“
spurði faðir hennar. „Norman
MacDonald ætlar að koma til að
tefla við mig“.
„Mac?“
„Já, ég verð að fara að æva
nýjan mótspilara“. Hann sneri
sér aftur að Barry. „Tökum til
dæmis Norman MacDonald, fædd
ur og uppalinn hér. Samt þarf
hann að fara burt til að fá sér
vinnu. Hann er ákaflega dugleg-
ur, ungur maður og á eftir að
komast í virðingarstöðu hjá Aber
nathy i New Haven. En hann á
heima hér. Hann er nýbúinn að
kaupa gamla bæinn hans Ring
kapteins".
„Jæja? Égr vissi það ekki“,
sagði Alice. ,.Ég hef ekki séð Mac
síðan hann flutti. Hann var við-
felldinn náungi. Ég man eftir
því“.
En hvaða máli skipti það, hvað
Mac hafði verið eða var orðinn.
Hún var loks ein með Barry.
„Faðir þinn er ágætur“, sagði
Barry. „Ég átti von á hinu versta
allskonar yfirheyrslum og þess
háttar“. Hann kyssti hana eftir
hvert orð.
„Það hlýtur að hafa verið fram
komu þinni að þakka“, sagði hún.
„Þú kemur svo vel fyrir sjónir".
Hún hjúfraði sig við öxl hans.
„Við skulum ekki tala um alvar-
leg málefni".
Bitur austanvindurinn ýfði fló-
ann. Hún hafði ekið með Barry
í níu ára gömlu bifreiðinni, sem
faðir hennar átti, upp á hæðina
við ströndina. Að baki þeirra
færðist flóðið nær, eins og sjór-
inn vildi hrifsa þau til sín. Þau
sátu í faðmlögum, en gátu þó
ekki útilokað ýlfrið í vindinum
úr vitund sinni, eða regnið, sem
byrjaði nú með miklum ákafa.
„Veðrið er farið að fara í taug-
arnar á mér“, sagði Barry. „Eig-
um við ekki heldur að koma ein-
hvers staðar inn. Það er svo langt
SÍðan við höfum dansað saman“.
Alice ók af stað. „Það eru mörg
veitingahús á leiðinni til Pen-
brook. Ég hef aldrei komið inn
í neitt þeirra. Það gæti verið
gaman að reyna það“.
★
Á flestum veitingahúsunum
voru hlerar fyrir gluggunum.
„Casino Luigi“ var fyrsta veit-
ingahúsið, sem þau komu að, sem
var opið. Nokkrir bílar stóðu á
rennblautu bílastæðinu fyrir ut-
íin. Neonljós lýstu upp inngang-
inn. Inni var hvert borð byggt
inn í bás, líklega til að viðskipta-
vinirnir yrðu ekki eins varir við
það að veitingasalurinn var oft-
ast hálf-tómur.
Þau settust við borð í einum
básnum og dönsuðu eftir músík-
inni frá þriggja manna hljóm-
svejt. Þau drukku skál hvors
annars og það glitraði á demant-
inn í hringnum á hendi Alice.
Faðir hennar ætlaði að tilkynna
trúlofunina í byrjun næstu viku.
Eftir nokkra mánuði .... nánar
tiltekið líklega þrjá mánuði ....
mundu þau giftast.
„Hvers vegna ákváðuð þið ekki
giftinguna um jólin?“ hafði íaðir
hennar spurt. En hver átti þá að
steikja gæsina fyrir hann? Hver
átti að skreyta jólatréð fyrir
hann? Hún gat ekki yfirgefið
hann þegar allir aðrir voru í há-
tíðarskapi. Eftir jól, ákvað Alice,
en fyrir áramótin. Þá mundu þau
giftast. Og þau áttu framundan
hamingjuríka ævi. Hvernig gat
hún neitað honum um þennan
stutta frest?
„Hvað ert þú að hugsa um?“
spurði Barry.
„Þig“.
„Þú, þú, þú ert ástin mín ein“,
söng stúlkan við hljóðneman
vælulegri röddu. Hún var í víðu,
svörtu pilsi og blússu, sem -féll
niður af öxlunum. Alice þekkti
andlitið, enda þótt hárið væri
litað öðru vísi en þess eðlilegi
litur var. Það var Dell Blackman,
sem hafði horfið frá Eastbury
áður en hún hafði loið við ungl-
ingaskólann. Allir vissu að hún
hafði átt von á barni. Enginn
vissi með vissu hver var faðirinn,
þó að allir hefðu þóttst geta getið
þér þess til. Alice kenndi í brjóst
um stúlkuna, sem söng með upp-
gerðarlegum þótta fyrir áhorf-
endur, sem ekki vildu hlusta. —
Alice var sún eina, sem klappaði,
þegar hún hætti að syngja.
Dell gerði ekki aðra tilraun. En
þegar hún gekk yfir gólfið heyrð
ist fliss frá einu borðinu og rudda
legur hlátur frá öðru. Dell
kreppti hnefana og ætlaði að
hreyta einhverju út úr sér, en þá
kom hún auga á Alice. Alice rétti
fram hendina og hún gat ekki
látið eins og hún hefði ekki séð
hana.
„Nei, sæl og blessuð, Dell. Það
er langt síðan ég hef séð þig“,
sagði Alice. „Komdu og seztu hjá
okkur. Ég vissi ekki að þú hefðir
vinnu hér“.
„Þakka þér fyrir að þú skulir
kalla það vinnu", sagði Dell og
hló við kuldalega. „Ég get þó að
minnsta kosti borgað fyrir fæði
og húsnæði. Annars bý ég bara
hér, þangað til ég kemst í betri
sambönd".
„Gerðu svo vel og fáðu þér
sæti“, sagði Alice. „Mig langar
til að kynna þig fyrir....“ En
hún gat ekki sagt „unnusta mín-
um“. Ekki við Dell. „Mig langar
til að kynna ykkur Barry“.
„Jú, því ekki það?“ Hún settist
og strauk hendinni yfir hárið,
sem var næstum eins og silfur á
litinn, „Nú, já, þetta er þá Barry“,
sagði hún, eins kumpánalega og
þau hefðu gengið saman í skóla.
Dell sat góða stund við borðið
hjá þeim og skiptist á gamanyrð-
um við Barry, stundum nokkuð
grófkenndum. Hún tæmdi jafn
skjótt úr glasinu og hann, en
dreypti ekki á því eins og Alice.
Þegar þau stóðu upp til að fara,
var rödd hennar orðin ógreinileg
og þvögluleg. Barry sjálfur var
dálítið óstöðugur á fótunum þeg-
ar þau komu út í rakt næturloft-
ið. —
Regnið dundi á bílþakinu. —
Alice ók varlega upp götuna. Eft-
ir nokkra stund rauf Barry þögn-
ina.
„Ef einhver systra minna hefði
rekist á mig þegar ég hefði verið
að tala við svona flækings stelpu
eins og þessa, þá hefðu þær ekki
heilsað mér“.
Alice horfði á veginn framund-
an. „Finnst þér að ég ætti að láta
eins og ég sæi hana ekki?“
„Ég er bara að segja þér hvers
konar manneskja hún er“, sagði
Barry. „Þú ert allt of góð fyrir
hana“.
„Ég veit að það hefur farið illa
fyrir henni“, sagði Alice. Snöggv
ast hikaði hún, en svo hugsaði
hún me ðsér að það gerði ekkert
til þó að hún segði Barry það,
tilvonandi eiginmanni sínum. —
Hann mundi hvort sem er fá að
vita allt sem hún vissi.
nannmnin
Ævintýri ftfikka BSI.
Veikgeðja arisinn
Eítir Andrew Gladv/in
28.
hann grúfði sig yfir landabréfið af risalandi, sem Toggi hafði
fundið í bréfakörfunni. Risinn benti á helztu árnar og læk-
ina í landinu og sýndi Mikka hvernig hann vildi láta haga
orustunni. En Mikki sá að árnar voru allar heldur litlar,
raunar aðeins smásprænur og það var óhugsandi að nokkur
herskip gætu siglt um þær. En Mikki lét á engu bera. Risinn
merkti við með blýanti á landabréfið, hvernig hann vildi
láta niðurskipa flotadeildunum og það leið ekki á löngu þar
til hann hafði gersigrað Fumbul hertoga í ímynduðu stríði
á landabréfinu.
'■ í öllum ákafanum missti risinn blýantinn niður á gólfið.
Mikki beygði sig niður til að taka hann upp. Svo rétti hann
risanum blýantinn. Þá varð hann þess var, að risinn horfði
með undarlegri grunsemd á hann.
j — Hvað er að? spurði Mikki.
— Ha? Ertu ef til vill örvhentur? öskraði risinn og var
óðamála.
Þá tók Mikki eftir því að hann hafði alveg óvart tekið
blýantinn upp með vinstri hendi.
— Nei, ég er alls ekki örvhentur, svaraði Mikki, — en ég
get notað báðar hendur.
Risinn ygldi sig ennþá meir. — Það er stórglæpur að vera
örvhentur í mínu ríki. Það liggur við því lífstíðarfangelsi.
En það sem meira er, nú veit ég hver þú ert, kunningi. Þú
ert ekkert annað en njósnari. Það er það sem þú ert! Njósn-|
ari, svikari, landráðamaður. *
(frexxrojKJiMJUMUKiíJi
Sökum andláfs
FORSETA ÍSLANDS
Hr. Sveins Björnssonar er afmœlis-
hátíð félagsins frestað til n.k. laugar-
dags 2. febrúar
Verzt
unarmanttaf'e

K? '!
ULfcur
Fustdiir i B»deild
mánudaginn 28. þ. m. að Hverfisgötu 21, kl. 1 e. h.
FUNDAREFNI:
Atvinnuhorfur og önnur mál.
STJÓRNIN
Hafnarfjörhur
Vegna eftirlits og viðgerðar á háspennulínu frá Elliða-
ánum til Hafnarf jarðar, verður Hafnarfjörður og nágrenni
væntanlega straumlaust í dag og á morgun (laugardag og
sunnudag), kl. 1—4 e. h., ef veður leyfir viðgerð.
Vajireita Vlajruu'jiarciat'
Borgarbílstöðin
Hafnarstræti 21. — Sími 81991 —átta nítján níu einn.
Beint samband við bílasíma, — Austurbær: við Blöndu-
hlíð 2, sími 6727. — Vesturbær: Horni Hringbrautar og
Bræðraborgarstígs, sími 5449.
Ný námskcið í
ENSKU og ÞÝZKU
byrja um næstu mánaðamót. — Uppl. daglega kl. 3—6
Sími 4895.
MÁLASKÓLINN MÍMIR
Túngötu 5, II. hæð.
Byggingaverk’
fræðingur
óskast
Bæjarstjórn Akureyrar óskar eftir að ráða bygginga-
verkfræðing er annist lóðaskráritun og önnur störf er
honum kunna að verða falin. Jafnframt verði hann
slökkviliðsstjóri bæjarins.
Umsóknir sendist skrifstofu bæjarstjóra fyrir 10. febr.
n. k. — Staðan veitist frá 1. marz 1952.
Bæjarstjóri