Morgunblaðið - 31.01.1952, Síða 10

f «0
MORSVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. jan. 1952.
Framhaldssagan 7

EKKI í ANNAÐ SINN
iiiiiiiiimiiimmiiMiiiimmiMMiiiimiiiiiimit
Skáldsaga eítir GEORGE NEWTON
llllltllllllllllllllla
Mac stóð að baki hennar. „Já
vissulega", sagði hann.
Og vegna þess að hún stóð
svona nálægt honum og vegna
þess að hún hafði látið hann
gleyma að það hefði nokkurn
tímann verið vetur, snéri hann
sér að henni og tók hana í fang
sér. Þegar varir þeirra mættust,
gleymdi hann að ímynda sér
hvað Alice hugsaði. Hann vissi
því ekki hvernig blóðið söng í
æðum hennar.
Hann vissi ekki hvað hún var
að reyna að segja honum, þegar
hún sagði seinna „Mér fannst eins
og ég hefði týnt staðnum þar sem
ég var kominn í bókipni, og bók-
in var mitt eigið llf. Ég vissi ekki
að ég mundi finna hann aftur.“
Ég vissi ekki að ég mundi nokk-
urn tímann geta orðið ástfangin
aftur, hugsaði hún með sjálfri
sér. Og þó er það auðvitað ekki
eins og það var áður.
En Mac sagði ekkert.
Hann umgekkst Alice eins og
áður eða ef til vill enn meira.
Hann gat tekið hana í fang sér,
en hann gat ekki sagt orðin. Eða
öllu heldur, hann treysti sér ekki
til þess. Hann hækkaði í stöðunni
hjá Abernathy og var fluttur yfir
í framleiðsíudeildina. B. Aber-
nathy var þeirrar. skoðunar • að
beztum árangri yrði náð ef starfs
menn hans hefðu sem mest
ábyrgðartilfinningu. Hann gaf
sér tíma til að kynnast þeim
persónulega og fylgdist með
einkamálum þeirra. Hann vissi
því nákvæmlega hvenær Mac var
búinn að steypa kjallaragólfið í
húsinu sínu og spurði hann því
nokkru síðar: „Hvenær ætlar þú
að gifta þig?“
Um kvöldið sagði Mac Alice
frá þessu og hermdi eftir gamla
Abernathy. Þau voru á leiðinni
í kvikmyndahús. ,.Ég get svarið
að hann sagði það með þannig
hreim, að ef ég svaraið ekki: Á
morgun, þá mundi hann setja mig
í gamla starfið aftur."
„Jæja, og h'vað sagðir þú?“
sagði Aiice. „Þú hefur líklega
sagt: Jú, strax og ég hitti réttu
stúlkuna“.
„Ég sagði ekkert“.
„Ég vissi það“, sagði hún stríðn
islega. „Þú hefur bara brosað
íbygginn“.
f stað þess að svara, ók Mac
ínn í hliðargötu og stöðvaði hann.
Hann tók hana í fang sér. „Það er
ekki nóg að hafa réttu stúlkuna
við hendina. Maður verður líka
að hafa rétta augnablikið“.
Alice hvíldi höfuðið við öxl
hans. „Hvað áttu við?“ spurði
hún. i
„Til dæmis mundi ég ekki kæra
rnig um að fá hana í sárum eftir
annan, svo að hún mundi taka !
mér sem uppbót“.
„Hún mundi aldrei gera það,
Mac“.
„Eða að hún sýndi mér ástar-
hót og hugsaði um leið um ann-
ann“. 1
„Hún mundi ekki gera það,
Mac“.
Hann snéri sér við og horfði
rannsakandi í augu hennar. „Ég j
Veit að henni gæti náttúrlega
aldrei þótt eins vænt um mig eins i
Og mér þykir um hana, vegna '
þess að það væri allt of mikíð,
en .... og þó, mætti ekki ástin
vera aðeins öðrum megin“. ,
„Ef hún segði þér að hún elsk-
aði þig, mundir þú þá ekki trúa
henni“, spurði Alice lágt. |
„Ég treysti henni“,
„Það er satt, Mac“. En úr því
hann treysti henni svo vel, þá
var aðeins rétt að segja honum
eins og var, „Ég verð aldrei bein-
linis ástfangin aftur, en bað er
ekki þar með sagt að mér geti |
ekki þótt vænt um þig“. Hún tók
þétt um hönd hans. I
Alvaran hvarf úr svin hans.
Hann rak upp lágt fagnaðaróp og
þrýfeti henni að sér. Þau gleymdu
að þau höfðu upphaflega æt.lað
í kvikmyndahús. . .
„Er það svo óskylt að vera ást-
fanginn og þykja vænt um“
spurði hann eftir dálitla stund.
„Eg get stundum ekki séð neinn
mismun á því“.
i Hún strauk hendinni yfir
hrokkið hár hans. „Ég skal segja
þér nokkuð, Mac, Það eina sem
ég get fundið að þér, er að þú
gerir of lítið úr sjálfum þér“.
I Þetta var ekkert svar, en Mac
lét sér það nægja. „Og ég skal
i segja þér nokkuð“, sagði hann.
' „Tilvonandi eiginkona á ekki að
finna neina galla hjá tilvonandi
eiginmanni rínum“.
! Það var búið að slökkva á götu
ljósunum, þegar bau komu loks
heim til Alice. „Ég skil ekkert í
mér að ég skyldi ekki sjá það. .“,
’ sSgði Mac. „Og ég sem var alltaf
hræddur við að koma of nálægt
þér. Ertu viss um að þú viljir ekki
láta prest gifta okkur í kirkju. Þú
Iveizt að ég gæti fengið lánuð við-
eigandi föt“.
„Ég vil miklu heldur að við
giftum okkur án þess að nokkur
viti um það“, sagði hún. Nei,
ekki vegna Barry, hugsaði hún
með sjálfri sér. Héðan í frá ætl-
aði hún aldrei að hugsa um hann
meira. „Mér finnst bara allt of
langt að þurfa að bíða í fimm
daga“.
„Þú verður að læra að hlýða
lögunum“, sagði hann með upp-
gerðar alvörusvip.
Fimm dagar. Hún sagði ekki
föður sínum frá fyrirætluninni.
Hún raulaði fyrir munni sér í eld
húsinu og Hayden læknir gladd-
ist yfir því. Að fimm dögum liðn
um fóru þau Mac til Penbrooke
svo lítið bar á. Hún var komin
með gullhring um fingurinn og
orkedíu í barminn, þegar hún
hringdi til föður síns.
„Gift? Ertu að segja satt? Eruð
þið gift?“ spurði Hayden læknir
sem steini lostinn. „Og án þess að
láta mig vita með einu orði?“ ..
En þrátt fyrir áfallið var ekki
laust við að það létti af samvizku
hans. „Jæja, þú hefðir eíqki getað
fengið betri eiginmann“.
Mac stóð við hlið hennar og
hélt utan um hana, „Hérna er
bezti eiginmaðurinn sem hægt
var að fá. Hann langar til að tala
við þig“, sagði hún glaðlega.'
„Halló, tengdapabbi“, kallaði
hann inn í símatólið.
„Hallo, Norman. Nei, þú hefðir
heldur ekki getað valið þér betri
konu.... “
Alice stóð við hliðina á Mac en
hún heyrði ekki hvað faðir henn-
ar sagði. Allt í einu greip hana
efasemd. Hvað hef ég gert. Hef
ég gert rétt?
Þegar Mac hengdi frá sér tólið,
hnippti hún æst í handlegg hans.
„Hvað sagði pabbi?“
Hann brosti til hennar.
„Tengdapabbi sagðist hafa eign-
ast son. Hann hefur ekki misst
dóttur“.
„Ó, ég gæti faðmað hann að
mér“. Hún ljómaði í framan. „Er
þetta ekki líkt honum. Ó, Mac,
við eigum svo dásamlega gott“.
Giftingin varð til þess að stað-
festa þá trú Hayden læknis að
aðalmarkmið hans hefði alltaf
verið að styðja að hamingju dótt
ur sinnar. Nú gat hann aftur
snúið sér að sinni eigin velferð.
Hann hékk yfir Alice á meðan
hún tíndi saman eigur sínar.
„Að flytja . . að vilja taka slíkt
erfiði á sig og óþarfa sjálfsfórn,
þegar þau gátu alveg eins vel
búið hjá honum og fengið þar
þægilegt og gott heimili.
„Peningarnir endast ekki lengi
nú á dögum“ sagði Hayden lækn-
ir hugsandi. „Ég vildi að ég gæti
búið þig betur út í hjónabandið,
vina mín“.
„Við höfum stóla til að sitja á
og rúm til að sofa í og borð til að
borða við“, sagði hún glaðlega.
,,Mér finnst þetta bara vera
slíkur óþarfi, að þið séuð að búa
Ævintýri Mikka IBI.
Veikgeðja risinn
Eftir Andrew Gladwin
32.
því ósköp rólegur, settist á rúmið, borðaði kökuna og drakk
ölið í makindum. Það var þó ekki hægt að neita því, að það
var ævintýri að komast á flótta úr fangelsi Ribbalda risa.
En hræddur er ég um, að Mikki hefði ekki verið svo
makindalegur og rólegur, ef hann hefði vitað, að Gimbill
og Toggi voru núna tryggilega á bak við lás og slá í fanga-
klefum nr. 2 og 3. En svona bregðast manns beztu áætlanir.
Ribbaldi risi virtist vafalaust vera búinn að ná aftur sínu
forna grályndi. Hann lét sem sagt handtaka Togga og Gimbíl
og þeim var varpað í fangelsi tafarlaust, þar sem þeir voru
grunaðír um samstarf við hinn hættulega njósnara Mata
Hari Mikka. “ jj* ,
Þegar Mikki hafði étið tertuna og drukkið ölið, seig Muhd-
ur á hans brá.
Ekki vissi hann, hvað hann hafði sofið lengi. Hann hrökk
upp úr svefninum. Þó litla Ijósglætu legði inn um ri£una í
loftinu^ var þó sýnilegt, að enn var sól á lofti. Hann hafði
ekkert merki heyrt. Hafði hann þá misst af því? Hann settist
upp og hlustaði. Ekkert hljóð heyrðist. Svo mundi hann
eftir lausa stíganum. Hann stillti honum upp að rifunni og
klifraði upp. Rifan var alveg mátulega breið fyrir hann.
Það var engin rúða í henni og engir rimlar fyrir. Hann
gægðist út og sá að fyrir neðan var kastalasýkið, fullt af
v&tni. En enginn bátur var sýnilegur. Hann hikaði. Ef til
vill var hann of snemma í því. Hann sat kyrr um stund og
íhugaði ráð sitt.
Skyndilega heyrði hann fótatak í ganginum fyrir framap
fangaklefann. Það leyndi sér ekki, hver þar var á ferð, því
svo hart og þungt var stigið til jarðar. Það var risinn. Og
skömmu síðar heyrði Mikki glamra í lyklakippu og einum
lyklinum var stungið í skrána að utanverðu. Lyklinum var
snúið og dyrnar opnuðust. Nú mátti engan tíma missa. Mikki
brauzt um, skauzt út pm rifuna og kastaði sér tafarlaust
Þetta merki tryggir gæðin
FROSTLOGUR
RAFGEYMAR
Gufar ekki upp.
Algjörlega öruggur.
Má blanda saman við
Zerex frostlög.
Kr. 104.55 gallonið.
Hlaðnir, óhlaðnir.
Ýmsar stærðir.
Kraftmiklir.
Endingargóðir.
Ódýrir.
BIFREIÐAEIGENDUR: NOTIÐ AÐEINS ÞAÐ BEZTA
OIIII €A«
Laugavcg 166

■ ■ a a wsm m i iSiM—n -g7jrr~ !
8tra a u vél lar
Strauvélar þessar, sem framleiddar eru af hinni stærstu
verksmiðju Bandaríkjanna í sinni grein, eru væntanlegar
til landsins í næsta mánuði.
Vélarnar eru með hitastilli og því fyrirbyggt að þær
ofhitni og eyðileggi þvottinn.
Breidd á valsi er 58cm. Áætlað verð kr. 1990.00.
Sýnishorn fyrirliggjandi. — Tekið á móti pöntunum.
Hekla h.f.
Skólavörðustíg 3,
Sími 1275. i
Ef þér eigið fataefni
sem þér þurfið að fá saumað, þá komið með það
til okkar. — Við munum þjóna yður og tízkunni
eftir beztu getu.
Guðmundur ísfjörð, klæðskeri,
Grettisgötu 6.
R...