Morgunblaðið - 08.02.1952, Blaðsíða 10
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 8. febrúar 1952
í 10
Framhaldssagan 1
1. kafli.
SNJÓKORNIN þyrluðust niður
úr loftinu jafnt og þétt, þegar síð-
asta lestin rann inn á stöðina í
Crestwood. Klukkan var átta að
kvöldi. Nokkrum sekúndum áður
kom líka síðasti áætlunarbíllinn
þann daginn og stoppaði fyrir
framan pallinn. Pallurinn hrist-
ist og skókst.
Stöðvarstjórinn leit ekki einu
sinni út um gluggann. Laugar-
dagskvöldin voru öll eins og hann
vissi við hverju hann mátti búast.
Hann vissi að Florrie mundi
koma með lestinni með kröfu
undir handleggnum. í körfunni
mundi vera matvæli frá búgarði
föður hennar, handan við Bear
Eiver. Og hann vissi að hann
mundi finna dagblað frá í gær í
póstkassanum, og kannske póst-
kort frá Florida til þeirra í hús-
inu ofar við götuna. Hann vissi
að áætlunarbíllinn mundi vera
mannlaus, en það kom honum
ekki við. Hins vegar átti hann
von á nýjum planka í stöðvar-
pallinn og það kom honum við.
Hann setti prjónahúfuna á höfuð-
ið, hneppti að sér leðurjakkanum
og fór út.
Hann leit hvorki til hægri né
vinstri en gekk rakleiðis þangað
sem lestarstjórinn og bílstjórinn
stóðu. Fúkyrðin flugu á milli
þeirra þrátt fyrir návist Florrie,
sem stóð með körfuna undir hand
leggnum. Þetta varð honum nóg
skemmtun til þess að hann tók
ekki eftir manninum, sem steig
út úr lestinni með tvær ferða-
töskur.
Ókunna manninum virtist ekki
liggja mikið á. Hann stóð í skugg
anum og horfði á litla hópinn,
sem stóð undir ljóskerinu hinum
megin á stöðvarpallinum. Menn-
irnir rifust, en þó í góðum tón.
Stúlkan stóð þegjandi hjá þeim.
Hún virtist vera að bíða eftir
einhverju. Hann vissi að þau
höfðu ekki séð hann og þá datt
honum nokkuð í hug. Seinna
kallaði hann það forvitrun. Hann
fór á bak við viðarstaflann, sem
stóð rétt hjá og beið eftir því að
þau færu.
Hinum megin við götuna, sem
lá á milli járnbrautárstöðvarinn-
ar og fjallsins, sá hann aðra götu,
sem lá upp í hlíðina. Allt í einu
heyrði hann bílhljóð utan úr
myrkrinu og brátt komu í ljós '
tvær bílluktir á milli trjánna.
Löng, svört bifreið kom niður
götuna og rann upp að stöðvar-
pallinum. Stúlkan með körfuna
steig upp i og bíllinn hvarf aftur
sömu leið og hann hafði komið,
upp hlíðina. Þettá var útlendur
bíll, hugsaði hann með sjáifum
sér. Og hann vissi líka að þarna
hefði hann misst af ökuferð.
Póstpoka var fleygt á stöðvar-
pallinn. Lestin rann af stað og
áætlunarbíllinn á eftir. Stöðvar-
stjórinn sveiflaði ljóskerinu og
hvarf inn í húsið. Dyrnar lokuð-
ust á eftir honum.
Þorpið Crestwood var varla
meira en einföld húsaröðin með-
fram þjóðveginum. í þriðja hús-
inu ofan við götuna, sat ungfrú
Beulah Pond við stofugluggann
sinn og naut útsýnisins. Þetta er
eins og málverk, hugsaði hún. •—
Fjallið þarna, þakið snjó, trén og
•snjóflyksurnar, sem svífa til jarð
ar eins og fjaðrir. Það gæti verið
jólakvöld. Hún reri fram og aftur
í stólnum með hendur i keltu sér.
Eina birtan í stofunni kom frá
eldiaum í arninum.
Sríjórinn lagðist á gluggasill-
una og þakti stíginn, sem lá frá
götunni. Ábreiða móður náttúru,
gagði hún við sjálfa sig. Það var
í síðasta sinn, sem hún kallaði
snjóinn því nafni.
Það var ekkert hús hinum megin
við götuna á móti húsi ungfrú
Beulah. Þar voru aðeins þéttir
runnar. Það var dimmt úti og það
var eitthvað angurvært og við-
kvæmnislegt við útsýnið úr glugg-
anum hennar. Henni datt í hug
litla fátæka stúlkan með eldspýt-
urnar sem fraus í hel og litla stúlk-
an sem var send út í óveðrið í
fötum úr pappír til að tína jarð-
arber. Þegar ungfrú Beulah horfði
á snjó, d^tt henni alltaf eitthvað
slíkt í hug. Ungfrú Beulah hafði
fjörugt hugmyndaflug og hún
hafði lesið allt of mikið af skáld-
sögum þegar hún var ung.
Svo þarna sat hún nú og lék
sér að því að hræða sjáifa sig.
Hún lokaði augunum og reyndi að
sjá fyrir sér uppáhalds myndirn-
ar. Lítinn fugl, stirðnaðan og kald
an. Vafalaust dauðan. Tvö tötra-
lega klædd böm liggjandi í snjón-
um að því komin að frjósa í hel.
Hún sá fyrir sér kirkjugarð ....
eða var það kirkjugarður .... nei,
það var líkhús og allt í kringum
það háir snjóskaflar, og fótspor
lágu frá dyrunum. Ungfrú Beulah
hrökk upp úr draumórunum. Fót-
spor frá dyrunum .... Hún kall-
aði sjálfa sig nokkrum óviðurkvæm
legum nöfnum og ákvað að fá sér
heitt toddí. Kannske jafnvel tvö
glös af toddí.
Hún var komin hálfa leið fram
í eldhúsið þegar hún snéri sér aft-
ur að glugganum. Hún vissi ekki
hvers vegna hún gerði það en hún
snéri sér aftur að glugganum. Og
þarna sá hún þau alveg eins og
hún hafði ímyndað sér .... fót-
sporin í snjónum eftir miðri göt-
unni.
Þau komu auðvitað ekki frá lík-
húsi, hugsaði hún með sjálfri sér
um leið og hún lyfti gluggatjald-
inu með skjálfandi hondum. Að
minnsta kosti ekkert sem heitið
gat. Bara þessi gamli sem hætt
var að nota .... hún hélt áér fast
í gluggakarminn og skimaði út á
götuna.
Einn ljóskerastaur stóð við göt-
una þar sem akvegurinn lá upp
hiíðina. Hann varpaði aðeins daufu
ljósi frá sér í myrkrinu og hrífP
inni, en nógu ljósi til þess að hún'
sá mann. Það var ókunnugur mað-
ur með tvær ferðatöskur. Og hann
beygði upp hlíðina. Hver gat þetta
verið? Og hvert í ósköpunum var
maðurinn að fara? Þessi vegur
lá bara út í buskann og ekki einu
sinni það, því hann endaði við
útsýnisturninn sem var efst í hlíð-
inni. Ef til vill var ferðinni heitið
í einhvern veiðimannakofann. •—
Þarna kom það. Þetta var auð-
vitað einn veiðimaðurinn.
Hún lokaði glugganum og sett-
ist aftur í stólinn. Á morgun gat
hún spurt Amos um hann. Hann
hafði líklega komið með lestinni
og Amos mundi vita hvað hann
hét og allt um hans ferðir. Og ef
hann hefði komið með áætlunar-
’bílnum, mundi Amos vita um það.
Fólk sem kom hingað til sumar-
dvalar kallaði Amos herra Gest-
apo. Já, og að vissu leyti ....
Hún hætti að hugsa um lík-
húsið, enda þótt henni þætti það
leitt. Það hefði verið gaipan að
segja Bessy Petty frá því og hræða
hana. Henni hafði jafnvel tekist
að hræða sjáifa sig. Hún ímyr.d-
aði sér jafnvel að það færi hroll-
ur um hana......Þetta hafði ver-
ið svo eðlilegt. Ef til 'dll hafði
Bessy Patty á réttu að standa. F.f
til vill var hún skyggn. Kannslte
var þessi maður enginn veiðimað-
ur......Kannske ....
Það var barið að dyrum.
ÆVINTÝRI MIKKA IV.
Gíraldi
Eftir Andrew Gladwin
4.
— Ég held að ég hafi aldrei heyrt talað um Gíralda fyrr,
sagði hann loks.
— Það er ósennilegt að nokkur hafi heyrt hann nefndan,
sagði prófessorinn. Hann er svo til nýfundinn. Ég kom með
hann frá Tíbet fyrir tæplega þremur vikum.
— Þetta er afskaplega undarlegt nafn, sagði Mikki.
— Hann er mjög undarleg skepna, drengur minn. Satt að
segja, þá er hann undrunarefni allra dýrafræðinga. Þáð
koma nokkrir sérfræðingar og vísindamenn hingað í kvöld
til að skoða hann. Það er ekki of mikið sagt, að Gíraldinn
sé sérkennilegasta fjórfætta skepnan, sem við höfum nokkurn
tíma fundið. Hann stendur algjörlega í sérflokki.
— Hverju líkist hann? spurði Mikki.
Prófessor Árbakki hugsaði sig um stutta stund áður en
hann svaraði.
— HanH er ekki líkur neinu á allri jörðinni, sagði hann
loks íhugandi, og þó er hann Ijóslifandi hérna á þessari jörð.
Aldrei hafði mig einu sinni dreymt slíkt dýr, ekki einu sinni ;
í mínum öfgafyllstu draumum. Ég' get aðeins lýst honum ]
óljóst fyrir þér, því að honum er í raun og veru ólýsandi. I
Hann .hefur haus og skrokk úlfaldans, en fætur tígrisdýrsins. í
En svo, eins og til þess að blanda þetta, þá er hann með
lítinn fílsrana, háa kryppu eins og úlfaldi, f jaðrir á háls- J
inum og brjóstinu og flekki eins og pardusdýr. Og þegar ég i
bæti því nú við, að hann er ljósbleikur að lit, þá hlýturðu I
að sjá, hvílíkt vísindalegt vandamál þessi skepna er.
— En sú undraskepna! hrópaði Mikki og reyndi að móta
mynd af Gíraldanum í huga sér. Hann gæti verið fornsögu-,
legt skrímsli. i
Skemmtun
verður haldin að Hlégarði næstkomandi laugardag.
Skemmtunin hefst klukkan 9. e. m.
Til skemmtunar: Eríndi, leiksýning, og dans.
Velkomnir eru, auk innansveitarmanna, nærsveita-
menn og gamlir Mosfellingar.
NEFNDIN.
MICHELilM hjólbarðar
nýkomnir 1 eftirtöldum stærðum
450x17 500x17
500x16 525x16
Verðið lækkað
BIFREIÐAVERZLUN
Höfum fyrirliggjandi vand-
aða hraðsuðukatla. — Þeir
rjúfa strauminn sjálfkrafa
við ofhitun. ■— Einnig ný-
komnir vandaoir rafmagns-
ofnar 1000 watta, 220 volta.
- H.F. RAFMAGN
Vesturgötu 10. Sími 4005
FLUORESCEj\IT-LAMP/\R
Ýmsar gerðir af Fluorescent-lömpum
fyrirliggjandi.
Heildsölubirgðir
E. 0RIV1660N H.F.
Vesturgötu 3 — Sími 1467
\
SMJÖMPHPPÍM !
í örkum fyrirliggjandi.
I
M'
m
3
iwnm
■
m
B. S. S. R. :
■
■
til sölu
m
5 herbergi og eldhús á I. hæð. Sérþvottahús í kjallara. ■
Félagsmenn, sem óska að neyta forkaupsréttar, gefi sig ’
■
fram í skrifstofu félagsins í dag eða á mánudag, kl. :
17—19, Lindargötu 9A, efstu hæð. ■
Félagsstjórnin. ■
Bezt ú augfýsa í Morgunlilaðinu
JJiycjert -J'Cnstjdnóóon Js? CJo. L.j.