Morgunblaðið - 25.05.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sumradagur 25. maí 1952, "1|
niiiiiiiiiiiiiiiiiMimiiiiinitiiiiiiiiimniiiiiiirani
i i
R A K E L
Skáldsaga eítir Daphne de Maurier
HraminmiraiiiiiinraraiiiiiirarairaiiiiiifiiiiiiirairararaiMraiiramimnrammmiiiiiiinraimiiiiiiiimivmi
Framhaldssagan 25
frænka mín Rakel, ég undrast
mest að kvenfólk virðist ekki
geta hugsað um annað en gift-
ingar og hjónabönd .. að minnsta
kosti er það þannigvhér á Corn-
wall og ef til vill er það þannig
alls staðar.“
„Þær hafa ekki um annað að
hugsa“, sagði hún. „Ég fer held-
ur ekki varhluta af þessum bolla-
leggingum þeirra. Það hafa ver-
ið nefndir við mig margir ekkju-
menn, sem komið gætu til greina.
Einn virðist þó vera ákjósanleg-
astur . . sérvitringur niðri á West
Cornv/all .. fimmtugur eða þar
um bil, auðugur og báðar dætur
hans eru giftar“.
„Ekki þó St. Ives gamli?“
„Jú, einmitt. Mig minnir að
hann hafi heitið það“. Þær segja
að hann sé mjög aðlaðandi."
„Aðlaðandi? Ósköp eru að
heyra þetta!“ sagði ég. „Hann
drekkur sig fullan fyrir hádegi
á hverjum degi og læðist eftir
göngunum og eltir þjónustustúlk-
urnar. Frænka Billy Rowe var
þar einu sinni í þjónustu og hún
varð að fara heim aftur, því hún
var svo hrædd við hann“.
„Hver fer nú með munnmæla-
sögur? Vesalings St. Ives. Ef til
vill mundi hann hætta að læðast
eftir göngunum, ef hann eignaðist
ikonu. Það mundi auðvitað vera
undir konunni komið“.
„Jæja, þú giftist honum að
minnsta kosti ekki“, sagði ég
ákveðinn.
„Þú gætir boðið honum hingað
til kvöldverðar", sagði hún. Hún
setti upp sama svipinn sem ég
vissi nú að geymdi glettni og
gáska. „Við gætum haldið veizlu,
Philip. Boðið fallegum ungum
stúlkum fyrir þig og ákjósanleg-
ti mekkjumönr.um fyrir mig. Ég
held að ég hafi þó þeear ákveðið
val mitt. Ég tek guðföður þinn,
Nick Kendall".
Hún sagði þetta ef til vill að-
eins til að stríða mér, en ég beit
á agnið. „Þér er þó ekki alvara"
hrópaði ég. „Hann er næstum
sextíu ára og hann er alltaf með
kvef eða einhvern annan kvilla“.
„Það bendir bara til þess að
hann finnur ekki hlý.iu og ham-
ingju í köldum steinveggjunum í
húsi sínu eins og þú“.
Þá vissi ég að hún var að gera
að gamni sínu, svo að ég fór að
hlæja. En seinna hugsaði ég um
það sem hún hafði sagt og mér
var um og ó.
Næsta sunnudag sat guðfaðir
minn við_hlið;na á henni undir
horðum. Ég tók eftir því að hún
sagði eitthvað og hann hallaði sér
nær henni því hann hevrði il’a
og rak svo unn skellihlátur. „Stór
kostlegt. stórkostle«ú“, saeði hann
á milli hláturshviðanna. Ég velti
því fyrir mér hvað væri s'/nna
hlægilegt. Þetta var kvenfólki
líkt, hugsaði ég. Að seeia eitt-
hvað broslegt, en láta þó brodd
fylgia.
Hún sat þarra á móti mér við
borðendann, gáskafull og kát.
Guðfaðir minn sat hægra megin
við hana og presturinn vinstra
megin. Hvoruguan virtist skorta
umræðuefní. Af einhverium
óskiljanlegum ástæðum varð ég
fýldur og þurr á manninn alveg
eins og Louise hafði verið fyrsta
sunnudaginn. Loúise sat álút við
diskinn sinn og ég við minn.
Gáski frænku minnar Rakel óx
um allan helming, þegar hún tók
eftir því hve þögul við vorum.
Sennilega til að láta minna á þvi
hera. Hún og guðfaðir minn og
presturinn voru farin og keppast
um að fara með kvæði. En þegar
gestirnir voru farnir, tók hún mig
til bæna.
„Þegar ég reyni að skemmta
gestum þínum", sagði hún, „þá.
ætlast ég til að fá að njóta &ð-
stoðar þinnar. Hvað var að þér,
Philip? Þú sazt þarna niðuriútur
og yrtir á hvorugan sessunaut
þinn“.
„Það var svo mikið fjör við
þinn borðsenda“, sagði ég, „að
mér fannst ástæðulaust að bæta
við það .... allt það rugl um „ég
elska þig“, á grísku og prestur-
inn þvaðrandi um hvað bað
hljómi vel á hebresku að segja:
„Ljós hjarta míns“.
„Nú, það var líka satt“, sagði
hún. „Og guðfaðir þinn ætlar að
sýna mér Beacon Head í tungls-
ljósi. Hann segir að þeirri sjón
gleymi maður aldrei“.
„Jæja, hann sýnir þér það
ekki“, sagði ég. „Það get ég gert.
Beacon Head er á minni landar-
eign. Það eru einhverjar gamlar
húsarústir á Pelyn-eiginni og
hann getur sýnt þér þær. Þær eru
alþaktar illgresi og brenninetlum
en það gerir ekkert". Ég kastaði
kolamola á eldinn í arninum og
vonaði að henni gremdist skark-
alinn sem varð af því.
„Ég skil ekki hvað gengur að
þér“, sagði hún. „Þú ert að glata
kímnigáfunni". Hún klappaði
lauslega á öxlina á mér og fór
upp.
Það var þetta sem var svo óþol-
andi við kvenfólk. Alltaf þurfti
það að eiga síðasta orðið. Hún
gekk róleg og sigri hrósandi af |
hólmi og ég sat eftir og barðist
við gremju og skapillsku. Konan
virtist aldrei hafa á röngu að
standa. Eða ef hún hafði á rönpu
að standa, þá snéri hún stað-
reyndum þannig að það ranga
varð rétt og öfugt.
Hún talaði um það eins og sjálf
sagðan hlut, að hún færi í göngu-
ferðir með guðföður mínum í
tunglslipósi eða í leiðangur á
Lostwithiel-markaðinn .... og
sourði mig hvort mér fyndist hún
ætti a ðhafa nýja hattinn, sem
hún hafði fengið frá London ..
slæðan var þynnri os huldi ekki
and’it hennar, og guðfaðir minn
hafði sagt að hann færi henni vel.
Og þegar ég varð þurr á mann-
inn og sagði að mér stæði á sama
hvort. hún væri með grímu fvrir
andlitinu eða ekki, þá jókst
kátína hennar um allan helming.
En þegar við sátum ein í bóka-
herberginu á eftir, bætti hún fyr-
ir brot sitt. Hún var að vísu gáska
full en orðum hennar fylgdi líka
blíða og umhyggja. Hún bað mig
að velja silkiþræðina í saumana
fyrir hana, því hún ætlaði að
sauma áklæðið á stólinn í skrif-
stofunni. Og svo spurði hún mig
hvernig dagurinn hefði liðið fyr-
ir mér, hverja ég hefði hitt, og
hvað ég hefði gert. Hvarf mér þá
öll gremja og ég varð eins og nýr
maður.
Það var eins og henni þætti
gaman að þessum skyndilegu
skapbreytingum mínum, en ég
vissi ekki hverning á því stóð. Ég
vissi bara að mér sárnaði þegar
hún stríddi mér. En þegar hún
var blíðleg og full umhyggju, var
ég glaður.
í lok mánaðarins brást veðrið.
Það rigndi í þrjá daga samfleytt
og gerði ómögulegt að vinna í
garðinum. Ekki varð heldur af
neinum heimsóknum þá daga.
Fólk sat heima fyrir eins og við.
Það var Seecombe, sem færði
það í tal, sem við höfðum bæði
forðast að minnast á, nefnilega að
nú væri gott tækifæri til að gan»a
frá föggum Ambrose. Frænka
mín, Rakel, og ég stóðum við
gluggann í bókaherberginu og
horfðum út í rigninguna.
„f dag verð ég á skrifstofunni
og þú sennilepa í dyngiunni",
sagði ég. „Hvað líður oökkunum
öllum sem þú fékkst frá London’
Voru það ekki kjólar og þesshátt-
ar sem þú þarft að máta?“
„Ekki kjólarnei", sagði hún.
„Efni í gluggatjöld. Mér finnst
bláa svefnherbergið eigi að vera
nafni sínu samkvæmt. Og það hef
ur komizt mölur í rúmáþreiðurn-
ar, en þú mátt ekki segja See-
combe það. Ég hef valið ný
gluggatjöld og ábreiður fyrir
þig“-
Einmitt þá kom Seecombe inn.
„Þar sem veðrið er ekki ákjósan-
legt til útivinnu", sagði hann,
„datt mér í hug að láta piltana
gera hreint inanhúss. En þeir geta
ekki komist til þess á meðan dót
herra Ambrose liggur í kössun-
um um allt gólfið“.
„Já“, sagði ég. „Við skulum
kveikja upp í arninum og svo
komum við upp, þegar orðið er
nógu hlýtt“.
Eftir ÁRNA SNÆVARR og BALDUR MÖLLER
1
Skák nr. 7.
Tefld í Reykjavík 14. maí 1952
Hvítt: L. Prins.
Svart: Baldur Möller.
Hollenzk vörn.
1. c2—c4 f7—f5
2. e2—e4
Þessi peðfórn er allmikið tíðkuð
eftir 1. d4, f5, og koma jafnan
flóknar stöður upp. Skilyrði til
fórnarinnar eru að nokkru leyti
lakari eftir 1. c4, f5, en þó við-
hlítandi.
t 2. f5xe4
Þó leikur sá, sem hvítur velur
nú, sé freistandi, er hann ekki
góður, þar sem sv. þarf ekki að
sinna honum. Betra væri senni-
lega 3. Rc3, Rf6. 4. g4.
3. d2—d3 Rg8—f6
Hvítur mundi fá mjög sterka
sókn ef sv. tæki peðið. Nú á hv.
enn að leika g4.
4. d3xe4 e7—e5
5. Rbl—c3 Bf8—b4
6. Bcl—d2 Rb8—cö
hvítur treystist ekki til að eyða
tíma í að valda peðið með Bd3,
en reynir mótsókn.
7. Rgl—f3 Bb4xRc3
8. Bd2xBc3 Rf6xe4
9. Rf3xe5 Dd8—h4!
Mjög skemmtileg staða. Hv. á
mjög óhægt um vik; ef hann
leikur nú 10. g3 kemur svarið
RxB! og sv. fær allavega yfir-
burða stöðu
10. Ddl—c2 Re4xBc3
Svarið við þessu er þvingað!
11. Re5xRc8! O—O.
Flókin staða, enda höfðu teflend-
ur nú notað 3 af 5 klukkustund-
um er þeir höfðu til umráða
fyrir 40 leiki.
ARNALESBQfí
! JXlcvatamaðsins 1
Alfur í Stóra-skógi
Eftir J. B. MORTON
3.
„Þú skalt fara að mínum ráðum,“ sagði álfurinn. „Hérna
— taktu við þessu.“ Hann hélt á stórum leðurpoka, sem var
fullur af gulli.
„Þetta eru geysilega miklir peningar,“ sagði Mikki. „Ætli
faðir minn verði ekki hissa, þegar ég kem með þá?“
„Ef hann verður undrandi, og spyr þig hvar þú hafir
fengið þá, skaltu segja honum, að konungurinn í Berkshire
hafi keypt svínið.“
Drengurinn 'seldi nú álfinum svínið og hélt þessu næst
heim á leið. Móðir hans var yfir sig undrandi þegar hún sá
drenginn, en gladdist mjög yfir öllum þessum peningum.
Þegar faðir drengsins kom heim um kvöldið, en hann hafði
verið allan daginn úti á ökrunum, taldi hann peningana, og
óskaði síðan eftir því, að sonur sinn talaði við sig.
„Mikki,“ sagði hann. „Það er eitthvað dularfullt við þetta.
Hvar fékkstu alla þessa peninga?“
„Konungurinn í Berkshire keypti svínið,“ sagði Mikki.
„Strax og yíirhirðsveinn hans kom auga á svínið, gekk hann
til mín og sagði, að konungurinn myndi áreiðanlega vilja
eignast svínið. Síðan spurði hann mig á hvað ég vildi selja
það. Þá sagði ég honum, að við værum fátæk. Hann brosti
aðeins og afhenti mér síðan þessa peninga. Þessu næst fór
hann með svínið tii konungshallarinnar.“
„Hmmm!“ sagði faðir hans.

Hv. sleppur með engu móti með
öllu ómeiddur úr þessum átök-
um.
12. b2xRc3 d7xRc6
13. Bfl—d3 Hf8—e8f
14. Kel—fl Bc8—e6
Hv. tapar nú peði og hefur að
auki mun lakari stöðu.
15. h2—h3 Be6x«-4
16. g2—g3 Ha8—d8!
Snotur leikvinningur!
17. Bd3xBc4f Dh4xBclý
18. Kfl—g2 He8—e2
19. Dc2—b3! Dc4—d5f!
Vinningur verður auðveldur ef
hvítur tekur drottningarkaupin.
20. Kg2—gí Hd8—f8
21. Hhl—h2 Dd5—f7?
Nú gat sv. fengið örugga vinn
ingsstöðu með Hf8—e8, annað-
hvort kóngsókn eða drottninga-
kaup með bættri peðastöðu. Eft
ir þetta leikur sv. hverjum leilé
á fætur öðrum veikum.
22. Db3xb7 He2xf2
23. Db7—b3! Hf2—f3?
Miklu betra var HxH og ef 24.
KxH þá Dd5! með góðum vinn-*
ingslíkum (ef 24. DxDf, HxD
25. KxH, Hf2f 26. Kgl, Hf3 27.
Kg2, Hxc3 og svartur hefur góði
ar vinningshorfur.
24. Hh2—g2 c6—c5?
Nú var Dd5! miklu betra. Sv.
hefir þá enn miklar vinnings-
líkur. Hv. má hvorki skifta
drottningum né hreyfa hrókinm
af al.
25. Db3xDf7ý Hf8xDf7
26. Hal—bl! h7—h6?
Nokkur vinningsvon var ená
með Hxc3, en nú verður jafn-
tefli óumflýjanlegt.
27. Hbl—b3 c7—cS
28. Kgl—h2 Hf7—c7
29. Hg2—e2 a7—a5
30. Ii3—h4 Hf3—d3
31. He2—f2 Hc7—e7
32. c3—c4 He7—e3
33. Hb3xHd3 He3xHd3
34. Hf2—f5 Hd3—d2f
35. Kh2—h3 Hd2xa2
36. Hf5xc5 a5—a4
Jafntefli var samið eftir nokkra
leiki.
W
■n
Ferming
í Útskálakirkju
Fermingarbörn í Útskálakirk.ju
sunnudaginn 25. maí kl. 1 e.h,
DRENGIR:
Bjarni Hákon Kjartansson, Stóra
hólmi
Guðmundur Guðión Beck Kjart-
ansson, Stórahólmi
Birgir Sveinsson, Gerðum
Guðmundur Gestsson, Gufuskál-
um
Helgi Gestsson, Gufuskálum
Halldór Þorsteinn Þorsteinsson,
Borg
Haraldur Hafsteinn Júlíusson,
Sóltúni
Kristján Vilberg Vilhjálmsson,
Brekku
Ólafur Haraldsson, Jaðri
Þorkell Hólm Gunnarsson, Þór-
oddsstöðum.
■
STÚLKUR
Agnes Unnur Ingvarsdóttir, ^
Bjargi
Biörg Björnsdóttir, Gerðum
Guðrún Ágústa Sigurðardótttr,
Móakoti
Helga Þórdís Tryggvadóttir,
Bjarnastöðum
Þórunn Torfadóttir, Miðhúsum.
Trillubátutr
til sölu. — Upplýsingar í
síma 81390.
Rafmagnstakmörkun
Álagstakmörkun dagana 26. maí — 31. maí frá
klukkan 10,45 — 12,15:
Mánudag 26. maí 4. hluti.
Þriðjudag 27. maí 5. hluti.
Miðvikud. 28. maí 1. hluti.
Fimmtud. 29. maí 2. hluti.
Föstudag 30. maí 3. hluti.
Straumurinn verður rofinn samkvæmt þcssu, þegar
og að svo miklu leyti sem þörf krefur.
SOGSVIRKJUNIN