Morgunblaðið - 06.11.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUISBLAÐIÐ
Fimmtudagur 6. nóv. 1952-
Fromhaldssagan 54
Gilbert hugsaði sig um augna-
blik, kom svo og lagði handlegg-
inn um axiir hennar.
„Adelaide, því segir þú ekki
fólkinu þínu að Henry sé dáinn
og þú hafir gif2t aftur?“.
„Vegna þess að ég hef ekki
gifzt aftur“. Adelaide brosti. „Ég
held að þú skiljir ekki, vinur
minn, hvaða 'skilning kvenfólk
leggur í giftinguna. Þær eru allar
eins og' leynilögregluþjónar,
mamma, Alice og frænkur mínar
.. þær verða þar auðvitað allar,
-. og þurfa að vita um allt í smá-
atriðum . . hvenær ég hafi gifzt
og hvernig og hvar. Ég mundi
þurfa áð segja méira ósatt en ég
væri manneskja til. Og svo vesal-
ings Henry .. Gilbert, þér finnst
ég vera hugleysingi, én sá tími
.. yfirheyrslan og allt það .. rnér
fin’nst það svo að ég má’ vart um
það hugsa. Ég gæti ekki afborið
að þær færu að spyrja mig út um
það allt \
„Þú verður spurð hvoft eð er,
elsku Adelaide".
„Ekki svo mikið. Mamma spyr:
Hvernig líð.ur eiginmannj, þínum,
og ég .^vara: „Ágætlega og .svo
verðuf ekki talað meira um það.
Því finnst það rétt .af hormm að
koma ekki. Ef tækifæri gefst, segi
ég kannske allt -af détta. En ég
held að það gefist ekki. Og ég
held að ekkert þeirra skilji mig
þótt ég segi þeim allt.“ Ádelaide
hugsaði sig um. „Það er svo skrít-
ið, Gilbert, að þegar ég hugsa’ um
það, þá held ég að enginn mundi
skilja það nema Henfy“.'
Adelaidé fór í ‘sVárta kjólinn,
sem hún’hafði keypt eftií’ andlát
I-fenrys og lagði af stað tii Farrv-
ham. Gilbert fylgdi henni á
Waterloo-stöðina, eins og hans
var von og vísa og lét hana upp
í vagn á fyrsta farrými, sem
ætlaður var aðéins kvenfólki,
Hann beið á pallinum þangað til
lestin rann af stað. Honum gat
ekki dottið neitt í hug að segja og
heldur ekki Adelaide, Þögnin
varð þeim báðum vandræðaleg,
bæði vissu að hinu var þungbært
að skilja. Þetta var í fyrstá skipíi
í þrjú ár sem þau skildu. Har.n
sleppti ekki hönd hennar, fyrr en
lestin var komin af stað.
Hin konan í klefánum tók eftir
því að Adelaide var í sorgarkigeð-
Um og spurði full umhyggju
hvort hún ætti að opna giugganB.
„Nei, þakka yður fyrir“ sagði
Adelaide, og lokaði augunum.
Hún hugsaði með sér að ekki
þyrfti annað en vagn á .fyrsta;far
rými til að gera þær að jafningj-
um. Ekki vissi korlán neift um
það að Gilbert hafði veðsett frakk
ann sinn á leiðinní til áð geta Sent
hana fyrir eigin peninga á fyrsta
farrými.
Treff beið hennar á stöðinni í
Farnham. Adelaide 'þóttist sjá
það strax og hún kom auga á
hann, að hann kveið því að hitta
hana. Rödd hans var ekki vitund
hlýleg þegar hann yrti á hana.
Hún þóttist vita að hann hafði
komið til að taka á móti henni,
vegna þess að hann hafði verið
til þess neyddur. Hann náði í
vagn handa þeim og þegar þau
voru sezt upp í hann, -sat 'hahn
þegjanai við hlið hennar. Ade-
Iaide virti hann fyrir sér í laumi.
Hann var orðinn tuttugu og
fjögurra ára en virtist yngri, En
hann var aðlaðandi í útliti.
„Jæja, Treff?“ %
Hann leit á hanav Adelaide
hugsaði með sér um leið. „Hann
hefur ekki fyrirgefið mér. Hon-
um þykir leitt að þurfa-að sjá
mig aftur. En það er vegna þess
að okkur kom aldrei sérlega vel
saman, en ekki veit ég hvers
vegr.a". Það var of seint núna
að brúa bilið á milli þeirra, og
henni þótti það leiðinlegt.
„Þetta hlýtur að hafa verið
rhikið áfall fyrir ykkur. En er
ekki betra að þú segir mér,
hvernig þetta vildi til. Þá get ég
hiíft mömmu við því ‘.
Treff leit aftur fram fyrir sig.
„Hann var að vinna í garðinum
.. þú veizt að hann var hjart-
veikur. Hann mátti ekki reyna á
sig. Honum þótti bara svo gaman
að dunda í garðinum. Mamma
fór út tii að sækja hann inn og
hann ságðist ætla að ljúka við
síðasta beðið. Hann var fölur þeg
ar hann kom inn. Hann settist
r.iður og áður en nokkur vissi
af .. var hann hrokkinn upp af“.
Adelaide þagði, Hún dró þá
ályktun af síðustu setningunni, að
Treff væri meira en lítið úr jafn-
vægi. En hún vissi ekki hvað hún
átti að segja við hann. Þau voru
ókunnug hvort öðru. Hún gat
ekki einu sinni íekið nægilega
þátt í sorg hans, því henni fannst
hún ekki syrgja föður sinn nóg
sjálf, Hún hafði heldur aldrei
þekkt hann að ráði.
Eftir dálitla stund sagði Treff.
„Og hvernig líður þér, Ade-
laide?“
„Ágætlega, þakka þér fyrir.“
„Kemur . . kemur maðurinn
þinn til að vera við jarðarför-
, ina?“
„Nei“.
Treff kinkaði kolli, eins og
hann hefði líka búist við því. Svo
minntist hann ekki frekar á mág
sinn.
Þegar Adelaide sá að tjöldin
yoru dregin fyrir alla gluggana í'
Platts End, varð henni hverft við.
Þannig hafði hún ekki séð húsið
fyrir hugskotssjónum sínum.
Kauðeygð ókunnug stúlka opn-
aði fyrir þeim. Enginn annar var
í anddyrinu. Adelaide stóð við
dyrnar og beið eftir því, eins og
gestur, að sér væri boðið inn. j
„Fylgið frú Lambert til her-
bergis hennar", sagði Treff. Svo
snéri hann sér að Adelaide. „Ég
skal segja mömmu að þú sért kom
in“. Adelaide gekk á eftir stúlk-
unni upp á efri hæðina og inn í
hornherbergið, sem henni hafði
upphaflega verið ætlað. Útsýnið
var fallegt eins og það hafði áð-
ur verið. Og þarr.a var snyrti-
borðið hennar, og íataskápurinn,
Hún þekkti aftur gluggatjöldin,
sem hún hafði sjálf saumað áður
en þau fluttu frá Kensington. En
nú voru þau ekki lengur ný.
Henni fannst hún þekkja allt sem
var þarna í kring um hana. Allt,
nema andlit sjálfrar sín i spegl-
inum.
Adelaide tók af sér hattinn og
skoðaði sig vandlega. Hún var föl
yfirlitum, en ekki þreytuleg.
fannst henni hún ekki vera mikið
ellilegri útlits en hún hafði ver-
ið þegar hún sá sig síðast í þess-
um spegli fyrir sjö árum. „En það
sést á mér, að ég er orðin reynd
ari“, hugsaði hún með sjálfri sér.
„En ég var víst aldrei beinlínis
barnaleg útlits. Ég var líkari
sjálfri mér núna en þá? .... og
Gilbert segir að það sé eitthvað
tiginmannlegt við mig“.
Hún stóð enn fyrir framan
spegilinn, þegar dyrnar opnuð-
ust og Alice kom inn.
„Addie. Mikið er garaan að sjá
þig aftur“. Það skorti ekkert á
einlæga gleði Alice við endur-
fundina. Adelaide þóttist sjá
hvernig»Alice reyndi að bæla nið-
ur kæti sína, vegna hinna sorg-
legu atburða og setti upp alvöru-
svip. Alice var líka svartklædd
og hún var rauðeygð eins og hún
hefði grátið.
„Ég er fegin að þú ert hérna“,
sagði Adelaide einlæglega. „Treff
sagði mér ekki frá því“. ,
„Auðvitað kom ég strax. Og
mamma líka. Ó, Addie, betta or
svo sorglegt. Ég finn svo mikið
til með ykkur“.
„Hvernig er mamma,“
„Hún er hughraust. Hugsaðu
þér þvílíkt áfall, Addie. Við höf-
um auðvitað vitað það í mörg ár
að hann var hjartveikur. Treff
fór strax og sótti lækninn og frú
Howard var hjá Berthu frænku.
Hún fór ekki fyrr en við mamma
komum í morgun, þó að læknir-
Hrói hötfur
snýr aftur
eftir John O. EricssoD
45.
Hrói gaf fylgdarmönnum sínum ofurlitla bendingu. Þeir
lyftu bogunum og drógu strengina eins langt upp og kostur
var. Þrjár oddhvassar örvar voru tilbúnar að kljúfa loftið.
Og Normandímennirnir vissu, að enginn þeirra myndi missa
marks.
Guy yppti öxlum. Bezt að láta strax undan. Bölvandi kast-
aði hann sverðinu á borðið. Tygilhníf sinn lét hann fara
sömu leið. Hrói bað einn af Normandímönnunum að ganga
nær.
— Heyrðu, hrafnsnefur, sagði hann. — Opnaðu hlemminn
þarna og íleygðu þessum leikföngum í virkisskurðinn. En
farðu ekki að gera neinar brellur með hnífnum, ef þú vilt
ekki fara sömu leið. Normandímaðurinn hlýddi súr á svip
og skvamp heyrðist undir opnum glugganum.
— Eitt ráð, kæru vinir, áður en við förum hver sína leið,
sagði Hrói. Reynið ekki að elta okkur yfir múrinn. Hver,
sem fyrstur rekur fram trýnið fær að bera merki eftir það
til dauðadags.
— Og nú, piltar, er mál fyrir okkur að komast hurt úr!
þessu greni, sagði hann og sneri sér að hinum þremur bog- i
mönnum. Litli-Jón gengur aftastur og sér um, að ekki verði
ráðizt aftan að okkur.
Bróðir Tuck, Stutely og Hrói hlupu upp snúna stigann
hver á eftir öðrum. Litli-Jón fór síðastur. Hann hafði alltaf
augun á Normandímönnunum. Þeir iðuðu í skinninu af
óþoiinmæði.
— Hafið ykkur hæga, öskraði hann til þeirra. Standið
kyrrir, ef þið viljið lífi halda.
Hann beindi ör sinni að Guy. sem hafði stigið eitt skref
fram, Riddarinn beit á vörina, en þorði ekki að hreyfa sig.
BEST ON E
GUMMlSTIGir
Heildsölubirgðir:
Friðrik Beríelsen & Co. h.f.
Sími 6620 — Ilafnarhvoli.
IERK
löllil:
ÆGILEG
Ibúb óskast \
m
Höfum verið beðnir að útvega 2ja herbergja íbúð fyrir :
einn af starfsmönnum okkar. Þrennt fullorðið í heimili. jj
Góð umgengni. — Fyrirframgreiðsla. — Uppl. í skrif- ;
stofunni M. 2—4 daglega. :
Sjálfstacðisliúsið i Reykjavík ;
Sími7100 E
Höfum fengið \
Sænskar SMEKKLÁSSKRÁR „Assa“ - ■
Innihurðaskrár, hurðarhúna, hurðarlamir, bréflokur :
MÁLNING & JÁRNVÖRUR Í
Laugaveg .23 •
HIJSGÖGN \
m
Skrifborð — Vélritunarborð. Rókahiilnr margar teg. Z
■
Lágt verð — góðir greiðsluskilmálar. :
m
Húsgagnaverzlun :
Guðmundar Guðmundssonar r ■
Laugaveg 166.
Hnsmæðui!
Hafið þér reynt Pearce Duffs, ;
gerduft? :
■
Notkun þess krefst engra leið- j
beininga, — ‘ ■
allt keraur af sjálfu sér. :
^Reynið og árangurinn verður Z
augljós. ;
Fæst í öllum verzlunum. ;
Heildsölubirgðir: :
Agnar Norðfjörð & Co. :