Morgunblaðið - 16.12.1952, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 16. des. 1952 ]
14
ADELAIDE
Skáldsaga eftir MARGERY SHARP
Framhaldssagan 88
Hún komst með erfiðismunum
aftur út á gangstéttarbrúnina.
„Bíil“, kallaði Adelaide.
Um leið sá hún Belle Burnett.
Hún sat í bifreið sem hægði á
sér um leið og hann beygði inn í
garðinn. Þegar hún sá Adelaide
hallaði hún sér áfram í sætinu og
brosti. En í þetta sinn ætlaði A.de
laide ekki að láta blekkjast. Belle
Burnett var dáin. En skynjun
hennar var öll úr jafnvægi, og
þegar hún snéri sér við, gekk hún
í fangið á einhverjum manni.
Hann vék til hliðar og lyfti batt-
inum kurteislega. Adelaide rak
upp Stór' augu, en mundi þá að
herra Vaneck var líka dáinn
MaSurinn hélt áfram. Hún tók
vasaklút sinn og bar hann að
vörum sér. Bifreið nam staðar
fyrir framan hana. Hún vissi ekki
hvort hún hafði kallað í hana. Ef
til vill hafði lögregluþjónninn
stöðvað hana fyrir hana. Hún
sté inn í bílinn og um leið og hún
var sezt sá hún að einhver tók um
húninn að utan og andlit birtist
í glugganum. Það var dökkhærð-
ur maður með brún augu......
„Henry“, hrópaði Adelaide.
„Svona var Henry einmitt". Enda
þótt henni fyndist sjálfri hún
kalla hátt, var þó eins og hvorki
bílstjórinn né maðurinn heyrðu
til hennar. Hún ætlaði að opna
dyrnar, en Henry snérí burt og
bílstjórinn stóð einn fyrir utan
Og horfði á hana. Hún reyndi að
opna, en fingurinn á henni varð
einhvers staðar á milli og sárs-
aukinn í fingrinum yfirgnæfði
allt annað.
3.
Þegar klukkan var orðin fjög-
ur og Adelaide var ekki komin,
lagði Dodo af stað. Hún gekk í
gegnum Kensingtongarðinn og til
baka aftur.
Og þegar hún kom aftur, var
auðséð að Hoffmann var orðinn
mjög áhyggjufullur. „Hún gerir
það ekki viljandi að vera svona
lengi í burtu frá manninum sín-
um“, sagði hann. Treff vildi helzt
ekki þurfa að hafa áhyggjur af
öðrum og sló því föstu að hún
hefði farið til að heimsækja Iris
O’Keefe. „Ég hringdi til henn-
ar“, sagði Dodo, „en það svaraði
enginn“. Hún hringdi aftur. í
það sinnið kom þjónustustúlka í
símann og sagði að húsfreyja
hennar hefði farið út úr bænum
og engir gestir hefðu komið að
spyrja um hana. Sjálf hafði þjón-
ustustúlkan verið heima nema á
milli klukkan fimm og sex. „Ein-
mitt“, sagði Treff. „Adelaide hef
ur komið einmitt þá og er nú á
leiðinni heim“. Dodo leit á klukk
una. Hún var að verða sjö.
6. kafli.
Klukkan sjö iór Dodo að
tiringja upp sjúkrahúsin. En hún
fékk engar upplýsingar þar. „Við
verðum að reyna við lögregluna"
sagði Hoffmann. „Henni mundi
ruðvitað ekki líka það, en við
veiðum að reyna það líka“. Mað-
irrinn á lögregluvarðstofunni
þekkti Adelaide vel í sjón og lof-
rði að láta vita strax ef hann
Eréíti af henni.
Klukkan átta fór Dodo aftur út
i Ker.sir.gtongarðinn og fékk tvo
umsjónarmenn þar í lið með sér.
Annar þeirra hafði séð Adelaide
sða að minnsta kosti konu sein
var mjög lík henni. Hún hafði
*engið hægt og vakið töluverða
ithygli vegfarenda. „Hvað eigið
bér við“, spurði Dodo strax. „Virt
ist hún utan við sig, eða ....“.
Umsjónarmaðurinn flýtti sér að
lanníæ’. a hana um að svo hefði
jkki ve; ið. Hún væri þara þann-
g persóna að menn tækju eftir
henni. Ef eitthvað af fólkinu væri
ennþá í garðinum sem hafði séð
hana, myndi það sjálfsagt eftir
henni. En klukkan var orðin
margt. Sólin var sezt og fáir eftir
í garðinum. Á horninu á Chester
Street rakst Dodo á Treff. Jlann
hafði farið út til að segja henni
að lögregluþjónn hefði hringt og
sagt að hann hefði séð Adelaide
við Stanhope-hliðið. 1
„Hvenær?“
„Um fimmleytið. Hún fór upp
í leigubifreið11.
„Ueigubifreið?“.
„Já. Er nokkuð óhugnanlegt
við það“, spurði Treff.
Dodo varð svo reið að hún
mátti ekki mæla nokkra stund.
Hún gekk svo hratt að hann mátti
hafa sig allan við til að fylgjast
með henni. Þá sá hún allt í einu
að hann skalf og riðaði. Hún
minntist þess ekki að hafa tekið
eftir því fyrr að Treff væri óstyrk
ur. Um leið hvarf henni reiðin.
Því raunverulega var Treff skelfd
ur. Hann hafði ekki komið á móti
henni vegna þess að hann vonaði
að fréttir hans gætu róað hana.
Heldur vegna þess að hann hafði
vonað að hún gæti hughreyst
hann. Hughreystingu var ekki að
finna hjá Gilbert eða Hoffmann.
Eða kannske vegna þess að hann
var orðinn þreyttur á að bíða
heima. Kuldaleg framkoma Dodo j
var jafnvel betra en ekki neitt.
Hann hélt sig fast við hlið henn-
ar eins og gamall tryggur hund-
ur. . |
„Ég hélt að þú vissir eitthvert
ráð“, sagði Treff. )
Þau komu heim til Britannia
Mews. Hoffmann kallaði til Dodo
um leið og hún kom inn um hlið-
ið en hún fór beint inn í miða-
söluna þar sem síminn var og
hringdi til lögreglunnar. Þar
gátu þeir ekki sagt henni neittj
meira. Lögregluþjónninn við;
Stanhope hliðið hafði séð frú
Lambert fara upp í leieubíl klukk
an nákvæmlega tíu mínútur yfir
fimm. Hann þekkti frú Lambert
í sjón, þar sem hann hafði einu
sinni komið í brúðuleikhúsið.
Honum hafði sýnzt hún vera
þreytuleg, en ekki svo að henni
liði illa.
„Munduð þér vita það, ef bíll-
inn hefði lent í slysi?“
„Ég hef rannsakað þann mögu-
leika, en það hafa ekki orðið nein
slys núna. Við skulum reyna að
finna bifreiðina, en það tekur
dálítinn tíma. Hafið þér hringt á
sjúkrahúsið?“
„Já“, sagði Dodo.
„Ef nokkrar frekari fregnir
koma inn, þá skal ég láta yður
vita“.
„Þakka yður fyrir“, sagði Dodo.
Hún lagði frá sér tólið og sat dá-
litla stund með hendur fyrir aug-
um. Hún reyndi að hugsa skyn-
samlega og draga réttar ályktan-
ir. En sú staðreynd að Adelaide
hafði tekið sér leigubíl frá Stan-
hope hliðinu- þegar aðeins var
tíu mínútna gangur til Britannia
Mews, var henni óskiljanleg. Hún
hefði getað verið komin heim
fyrir löngu síðan gangandi. Hvað
hafði skeð? Hvað gat hafa kom-
ið fyrir. Hún heyrði að Hoff-
mann kallaði aftur í hana. Hún
fór út. |
„Dodo. viltu koma upp til herra
Lambert?" I
Dodo fór upp með hálfum hug
og inn í svefnherbergið þar sem
hann lá í rúmi sínu. Hún vissi
hve sjaldan hann var með fullri
meðvitund, þegar Adelaide var
ekki hjá honum. Eins og hún
hafði vonað, virtist hann vera
hálfsofandi. En við fótatak henn-
ar bærði hann á sér og höndin
sem lá ofan á ábreiðunni opn-
aðist. Dodo lagði hönd sína í lóf-
ann. Fingur hans, þurrir og léttir
eins og fölnuð laufblöð. struku
um handarbak hennar. Svo dró
bann hendina að sér og sagði
biturri röddu án þess að opna
augun:
„Hvar er Adelaide?"
„Hún fór út snöggvast".
„Þeir segia mér þrð líka“.
Hann fálmaði með hendinni vfir
ábreiðuna eins og hann hefði
e^ga ró. „Náunginn þarra . og
bróðir hennar.....Þ“i»- v-h um
hana. Veiztu hvar hún er?“ i
Dodo bölvaði bæði Treff og
Hoffmann í hljóði en svaraði ró-
legri rödd:
Hrói hott *
snýr afftta*
3ltu Joíud C -
79
Hann var kominn alla leið til Nottingham til þess að reyna
að hafa sem mest út úr fólkinu þar, sem, eins og honum
hafði verið sagt, lifði í allsnægtum. Hér voru hin ríku klaust-
ur og prestai, sem höfðu svo næmt auga fyrir öllum unað-
semdum hér í heimi.
Hinir ríku urðu vissulega að hugsa um Jóhann landlausa,
hinn fátæka konung þeirra, hafði hann sagt við sendimenn
sína áður en þeir fóru til Nottingham. Það var svo ágætt að
eiga við prestana. Ef raskað var við einum þeirra, þá komu
hinir allir á eftir. Að gera innrás í klaustur var svipað. Það
var nákvæmlega sama og að reka hendina inn í maurabú.
Þar að auki voru munkarnir öðru vísi en aðrir menn. Þeir
gátu treyst vald hans enn meir en nokkrir aðrir. Þar eð
Merchandes hafði lag á því að koma sér vel við prestana og
hina ríku, hafði Jóhann landlausi sent hann í þessa ferð.
Svslumaðurinn í Nöttingham sagði Merchandee, að hann
skyldi fyrst reyna hamingjuna hjá Anselm. Sýslumaðurinn
harox aíeioaruega vitaö Javuö nann song, pegar naun nenti a
Anselm.
Mechandee hafði látið greipar sópa um allt húsið, allt frá
kjallara upp á exsta loft. Hermennirnir höfðu fundið Ijöída
gripa, sem þeir settu í poka sína. Þeir tóku í sínar vörzlur
mjög fagurlega gerða bikara úr gulli og öðrum málmum,
ljosastjaka og margt fleira. Af peningum höfðu þeir hins
vegar ekki l'undið meira en 100 sterlingspund. Merchandee
hafði aftur á móti gert ráð fyrir að fá miklu meiri peninga
hjá hinunr ríka.Anselm. Hann hafði geymt peningana sína
svo vel, að það var éngín leið að finna þá. Hann skyldi þó
Þcir, ssm vilja koma
$ó(a Li/e 4
'jutn
eða öðrum
aucplvfóLncfUin í jólallaJtiJi
eru vinsamlega beðnir
að hringja í síma
eða
1600
6801
JÓLATRÉS-UÓS 4 iegundir
STRAUJÁRN 4 fegimdir
KRADSUÐUKATLAR
HRADSUÐUKÖNNUR
OFNAR 2 legundir
BORDELDAVÉLAR 3 gerðir
RYKSUGUR 4 fegundir
HRÆRIVÉLAR 4 fegundir
BÓNVÉLAR 2 tegundir
ÞVOTTAPOTTAR
ÞVOTTAVÉLAR 4 gerðir
KÆLiSKÁPAR 2 gerðir
UÓSAKRQNUR
VEGG- OG BORÐLAKPAR
og fjölda margt fleira
Alll nytscsnar jólagjafir
Véla- og Rafiækjaverzlun in
Bankastræti 10, sími 2852. Tryggvagötu 23, sími 81279.
Bragðast
feetur msð
S05U