Morgunblaðið - 18.12.1952, Blaðsíða 14

14
MORGZJNBLAÐIÐ
Fimmtu<lagur 18. des. 1952
ADE LAID E
Skáldsaga eftir MARGERY SHARP
nianuii*iiiu
HVOR TVIBURINN NOTAR TONI -
HVOR NOTAR DÝRA HÁRLIÐUN?
(Sjá svar að neðan)
Framhaldssagan 90
okkur heim eins og við getum“,
sagði Dodo.
augnabliki lá hún á hnjánum við (
hliðina á Adelaide og þreiíaði
eftir hönd hennar.
Adelaide opnaði augun. Hún
var grá í framan af ryki og
óhreinindum af gólfinu Dodo
beindi vasaljósinu á andlit sér ög
henni létti stórum, þegar hún sá
að Adelaide beindi augunum til Adelaide yxi skyndilega máttur Dodo, að ef þeir heimta að byrja
hennar. Hún reisti sig upp og
rétti úr bakinu. Hægri öxlin var
■dálítið hærri en sú vinstri.
„Alice?“
„Nei, það er ég .... Dodo“,
sagði Dodo. „Adelaide, gengur
nokkuð að þér“.
„H&ltu ljósinu upp sr.öggvast,
svona yfir höfðinu á þér“.
Dodo þorði ekki annað en Gilberts og hún dró Treff með húsið hefur verið við lýði nú i
hlýða. Frænka hennar kinkaði sér út. Þau fóru niður til Hoff- hartnær 40 ár. Mig mundi langa
kol'i. | manns. Dodo borðaði brauðsneið til að halda dáiitlum parti af
„Já, þessar stigasúlur voru arnar sem hann hafði smurt Britannia Mews eins og hann er
alltaf klunnalegar og falskar. Nú handa henni. Mennirnir tveir til minningar um gamla tímann
lögðu fyrir hana spurningar en ....“.
Treff lét ekki mikla undrun í
ljós þegar hann heyrði hvar
Adelaide hafði verið. „Auðvitað“
*sagði hann. „Ég hefði átt að láta
4.
Bæði Hoffmann og Dodo þurftu
að taka á öllum sínum kröftum
til að koma Adelaide upp tröpp-
urnar. Treff kom út úr svefn-
herberginu, kinkaði kolli til
systur sinnar.' Það var eins og
og hún gekk óstudd inn í svefn-
herbergið. Hún settist á rúmbrík-
ina og tók um hönd Gilberts.
Fingur hans gripu fast um
hönd hennar.
I 5'
Dodo sá hverníg Adelaide lét
I höfuðið síga niður við öxl
Dodo maulaði hrauðsneiðsria og
starði hugsi á húsið á móti út uin
gluggann.
„Ef sprengja kætni hér rúður,
mundi húsið verða byggt upp
aftur. Mundum við þá geta feng-
ið heila hæð fyrir ofan brúðu-
leikhúsið?“
„Ef húsið væri byggi alveg frá
grunni. Og ég get sagt þér það
að byggja, þegar leigusamning-
arnir eru útrunnir þá þurfum við
á miklu fé að halda. Að minnsta
kosti nokkrum jnxsundura
punda....“
„Dodo getur fengið það hjá
fólkinu sínu“, sagði Treff.
„Ef til vill“. Dodo fékk sér síð-
ustu brauðsneiðina“. Brúðuleik-
3
oni
cjenr
hdnd mjúLt e^íiíeat
er
sérðu að loftið hvílir ekki á þeim.
Hvað er klukkan?“
„Það er nærri komið miðnætti.
Elsku Adelaide, hvað hefur kom-
ið fyrir?“ __=________
„Ég held að ég hafi ofreynt mér detta það í hug. Hún fór auð
mig .... eins og þú varst búin vitað heim“. „Hún á ekki heima
að vara mig við“. (Þetta var það þarna“, sagði Dodo. „Þú hefur
eina sem hún sagði til að afsaka Sagt mér það sjálfur, að þið hafið
hvarf sitt allan þennan tíma). fiutt frá Albion Place fyrir langa
„Svo fékk ég mér bíl....“. i löngu“. „En við vorum börn þar“,
„Við vitum það. En hvers sagði Treff og vildi ekki láta sig..
vegna sagðir þú ekki bílstjóran- Hoffmann ypti öxlum. „Hún hef-1
um að keyra þig heim?“ ! ur misst minnið svolitla stund. i
„Ég gerði það. Ég hlýt að hafa En þetta er hið raunverulega
gleymt .... við áttum nefnilega heimili hennar, þar sem eigin-
einu sinni heima hérna“
Svo einfalt var það. Hána hafði
hara misnjinnst smávegis. Dodo
sá nógu greinilega hvað hafði
svo skeð. Adelaide, sem þegar
var þjökuð, kemur þarna inn í
mannlaust anddyrið og fær að-
svif, eða jafnvel aðkenningu að
slagi. Hún hafði legið þarna við
tröppurnar allan tímann sem þau
höfðu leitað hennar .... varla
steinsnar frá Britannia Mews.
„Gilbert er náttúrlega orðinn
hræddur um mig“, sagði Adel-
aide. „Hjálpaðu mér á fætur“
„Getur þú staðið“.
„Auðvitað get ég staðið“.
Hún hallaði sér við öxl Dodo
og stóð upp. Þær gengu hægt og
varlega fram að dyrunum. Þar
tók Adelaide regnhlífina sína úr
grindinni. Hún hafði auðsjáan-
lega ósjálfrátt sett regnhlífina
þarna um leið og hún kom inn.
Eftir að hún fékk regnhlífina
átti hún léttara með gang. Dodo
lokaði hurðinni vandlega á eftir
þeim og um leið fengu þær yfir
sig rykský og sag.
„Það er kominn tími til að rífa
Þetta hús“, sagði Adelaide. Það
var auðséð, að enda þótt eitthvert
gamalt aðdráttarafl hefði dregið
| maður hennar er og leikhúsið,
en það er skrítið Dodo, þú segir
sjálfsagt að ég sé hjátrúarfull-
ur.... “.
„Við erum öll hjátrúarfull nú
á tímum“,
„.... ég hugsaði sem svo að ef
hún kæmi ekki aftur þá mundi
sprengja falla hér niður. Brit-! lögur sínar til hennar og Dodo,
„Við gætum haft þar lítið veit
ingahús", sagði Hoffmann.
„Það verður varla hægt“. í
„Jú, litia kaffisölu í sambandi
við leikhúsið. Og svo getum við
leigt íbúðirnar á hæðunum fyrir
ofan fyrir stórfé. Treff var að
tala um barok-stíl.... “
„Aðeins í leikhúsinu", sagði
Treff. ,
„Ég mundi stinga upp á því að
við héldum okkur við nýjustu
tízku. Dodo, sjáðu teikninguna
mína hérna og segðu mér hvort
þér finnst hún ekki nokkuð góð
Þau stungu saman nefjum yfir
uppdrættinum og byrjuðu strax
að deila. f fyrsta sinn var brúðu- j
leikhúsið raunveruleg eign Dodo
og framtíð þess var öll í hennar
höndum. Þau fundu það öll þrjú.
Mennirnir báru báðir fram til-
Fleiri nota TONI en nokkurt
annað permanent.
Þér munið sannfærast um, að
TONI gerir hár yðar silkimjúkt.
Hárliðunin verður falleg og end-
ist eins lengi og notað væri dýr-
asta permanent, en verður mörg-
um sinnum ódýrara.
Engin sérstök þekking nauð-
synleg. Fylgið aðeins myndaleið-
beiningunum.
Permanent án spóla kr. 23,00.
Spólnr .. ....... kr. 24,30.
Munið að biðja um
Með hinum einu réttu TONl
spólum er bæði auðveldara og
fljótlegra að vinda upp hárið.
Komið lokkunum á spóluna, vind-
ið og smellið síðan. Þetta er allt
og sumt
Þér getið notað spólumar aft-
ur og aftur, og næsta hárliðun
verður enr.þá ódýrari. Þá þarf
aðeins að kaupa hárliðunarvökv-
ann.
Jafnvel fagmenn geta ekki séð
mismuninn. Princilla Emery, sú
til hægri notar Toni.

annia Mews gæti ekki verið til
án hennar. Og þegar þú komst
heldur ekki aftur, (veiztu að þú
varst burtu í þrjá klukkutíma),
þá fór ég að hugsa það sama um
þig. Ef Dodo kemur ekki aftur þá
j má sprengja vel lenda hér. Vegna
þess að þá var ég búinn að missa
alla von um að frú Lambert
mundi koma“.
sem vissi að hún mundi eiga að
segja hið afgerandi orð hlustaði
meira en hún talaði. Og þau áttu
fullan rétt á því að hugsa og tala
og jafnvel gleyma Adelaide. Því
að gamalmennin tvö í svefn-
herberginu uppi létu sig ekki
lengur nokkru skipta framtíðina.
SÖGULOK.
Heima permanent
með hinnm einu réttu spóhim og
gerið hárið sem sjálfliðað.
H E K L A H.F. skólavörðustíg 3 — Sími 4748
Hrói höttur
snýr aftur
eítii John O. Ericsson
81.
Merchandee var um það bil að fá sér sopa af hinu ljúf-
fenga öli, þegar Kláus og félagar hans komu aftur. Þeir
hana að húsinu. þá var kraftúr sluddu gullsmiðinn á milli sín, því að hann átti erfitt um
þess nú horfinn. Hún leit ekki 6an8- Þegar gullsmiðurinn hafði setzts stundi hann ákaft
einu sinni við þegar þær gengu og höfuð hans seig niður á bringu. Hárið var í mikUli óreiðu,
burt. þar sem það slútti yfir hið föla andlit hans. Undan fingur-
„Hver er hjá Gilbert?", spurði nöglunum vætlaði tJóð. — Böðlarnir höfðu leyst hlutverk
úún. sitt vel af hendi.
„Treff. Hoffmann situr við sím j — Ég geri ráð fyrir, að hann muni allt núna, sagði Kláus.
ann, • , Hann gaf sig þó ekki fyrr en ég setti skrúfurnar á fingur
„A þessum tíma sólarhrings?“ hans
— Fyrir guðs náð, stundi hann. Miskunnið ykkur yfir
gamlan mann. Látið mig ekki kveljast meir. Ég skal gefa
allt upp.
Merchandee hló tröllahlátri.
— Þú hefðir getað sparað þér þessar pyndingar, ef þú
reglur.nar ti! að spyrjast fyrir hefðir aíhent okkur peningana strax. Segðu mér nú strax
um þta. Op í sóikrahúsin. Ég er hvar þú geymir peningana.
búinn að ganga þrisvar sinnum í Augu gullsmiðsins hvörfluðu nú að hermönnunum.
gegn um Kensíngtongarðinn. Við — Þeir eru hérna í hvelfingunni, svaraði gamalmennið.
vorum o m mi1“ a ^yjufun þh vergur þa ag jcfa mer þvj ag hverfa þegar á brott og
símann “na $ Hoffmann Vlð koma aldrei að eilífu hingað aftur.
* Adelaide hrtussaði Merchandee glotti Ógeðslega.
„Þar sem þú mínnist ekki á — 1 nafni hinna tólf postula, svaraði hann. Þegar ég hefi
Tr'éff, hefur hann sennilega hald- fengið peningana, mun ég hverfa á brott, því að þá er ég
ið rósemi sirtr>i. Of? þar þú búinn að gegna hlutverki mínu hér.
nefnir ekki Gilbert ' Meistari Anselm'skalf allur þegar Merchandee hafði þetta
„Ég held að við ættum að flýta mæít. Hann einblíndi fram fyrir sig, alveg eins og hann væri
Adelaide v m steðar á götunni
og snéri sér með undrunarsvio að
Dodo. Það lá við, að Dodo gremd-
ist.
„Já“, sapði hún. „V'.ð þo"ð"m
ekki annað en hringja til lög-
BÓNVÉLAR
fyrirliggjandi
BEKLH a/F.
Skólavörðustíg 3 — Sími 4748.
Bezt ú aoylýso í Margunblaðinu