Morgunblaðið - 24.12.1952, Blaðsíða 12

MORGUNBLAÐIÐ
Ivliövikudagur 24. des. 1952
I'LL DEPENP ON VOU'AND MV ‘
RADIO FOP WEATUEk REP0RT5
..I DON'T WANT TQÆST
TRAPPEO IN BOVj
FOOT CANVO's Vífty. ,v Jl vou
FLOQD ROA&iÚO ARENl'T
OOWN ON MZ'-Æ KIPPING
Fru Anna Magnús- SteÍHgrímiir JónSSOU fyrrV. sýslu- Einar iochumsson
dótlir álíræð
á jóladag
muður og bæ jurfógeti húlf-níræður
Á JÓLADAG næstkomandi verð-
ur frú Anna Magnúsdóttir, Ás-
vallagctu 23, hér í bænum, átta-
tíu ára. Hún er fædd í Hærings-
staðahiáleigu í Flóa 25. desem-
t>er 1872.
Foreidrar Onnu voru þau
Magnús Jónsson, bóndi í Hær-
ingsstaðahjáleigu, og konu hans,
Guðrún Grimsdóttir. — Magnús
var af Bergsætt, sem er fjölmenn
mjög á þessum slóðum. Guðrún,
kona Mdgnúsar, var af ætt Ein-
a’.'s Eiríkssonar, spítalahaldara í
Kaldaðarnesi, sonarsonardóttir
hans. Þau Magnús og Guðrún
eígnugðust ellefu börn, sem nú
eru f’est iátin.
Anna missti föður sinn er hún
var á þrettánda ári. Varð hún
því snemma að fara að vinna
fyrir sér hjá vandglausum og var
hún' um margra ára skeið í vist-
um bæði í Árnessýslu og Rangár-
vallasýslu, meðal annars á hinu
alkunna myndarheimili í Lindar-
bæ. Varð hún- fljótt eftirsótt til
vinnu sakir trúmennsku og
myndarskaps og hagleiks í verk-
um. Árið 1908 fluttist Anna til
Reykjavíkur og á því ári giftist
hún Einari Hildibrandssyni frá
Vetleifsstöðum í Rangárvalla-
sýslu. Hafa þau nú í meira en
tvo áratugi búið á Ásvallagötu
23. Heimil þeirra Einars og
Önnu hefur frá öndverðu verið
rómað fyrir rausn og gestrisni.
Þar hefur ráðið ríkjum hin gamla
íslenzka sveitagestrisni í sinni
beztu mvnd, enda hefur löngum
verið mjög gestkvæmt á heimili
þeirra, bæði af Reykvíkingum og
fólki au.stán úr sveitum. Og á
því heimili hefur aldrei ríkt
neinn drungi eða lognmolla, held
ur fjör og glaðværð. Þau hjón
hafa kunnað manna bezt að
halda uppi skemmtilegum við-
ræðum við gesti og gera þeim
dvölina á heimilinu ánæejulega.
Þetts heimili hefur alltaf borið
svip rausnarheimilis í sveit, þar
sem öllum vestum og gangandi
er tekið tveim höndum.
Þau Einar o*? Anna eiga einn
son, Guðmund Óskar, sem kvænt
ur er Guðrúnu Davíðsdóttur.
Anna hefur nú um margra ára
skeið átt við þungbæra van-
heilsu að stríða og hefur orðið að
dveljast langdviiium í siúkra-
húsum. Nú dvelst hún í Elliheim-
ilinu Grund. Þrátt fvrir veik-
indi sín befur bún haldið and-
légum kröftum algerlega óskert-
uin.
Anna Masrúsdóttir er stór-
brotin kona o’ minnisstæð beim,
e” bonrti bpfa kvn->7t. Hún er
stór í lund og höfðingi í gerð,
'fausnarkona i fornum stíl, vinur
vina sinna og tryvnlvnd, svo að
af ber, Þeir verða áreiðanlega
margir, sem senda þessari heið-
mákonu hlýiar óskir á áttræðis-
afjnæli hennar.
Ólafur Hansson.
„Fögur sál er ávallt ung
undir silíurhærum“.
ÞESSI vísuorð Steingríms Thor-
steinssonar hafa mér oftar en
einu sinni komið í hug,' er ég
hefi virt fyrir mér göfugmann-
legan svip hins hára öldungs,
Steingríms Jónssonar, fyrrv.
sýslumanns og bæjarfógeta.
Silfurbjart hárið hefir farið svo
vel við heiðríkjuna í svipnum, að
það var sem brygði ljóma af
barnslegum hrcinleika. Minnist
ég varla að hafa séð hreinni né
bjartari svip.
Steingrímur Jónsson er fæddur
17. des. 1867 og verður því 85,
ára á þriðja dag jóla næstkom-1
rndi. Steingrímur er sonur hins'.
þjóðkunna bændahöíðingja og
stjórnmálamanns, Jóns Sigurðs- .
sonar á Gautlönrtum við My- I
vatn, og konu hans, Sólveigar
Jónsdóttur, prests Þorsteinssonar
í Reykjahlíð, af hinni alkunnu
Reykjahlíðarætt. Að honum
1 stóðu því atgervis- og mamí-
kostaættir, svo að hæfileika og
drengskap var ekki langt að
sækja. Og Gautlandaheimilið,
þar sem Steingrímur ólzt upp,
var annálað rausnar- og mynd-
arheimili, og er svo frá sagt, að
nálega hver sá, er þar dvaldist.
nokkurt skgið, hafi orðið að
manni. Uppeldið í þeim lauka-
garði hefir því ekki komið kyrk-
irigi í ungviðið.
| Ungur gekk Steingrímur skóla
veginn, lauk stúdentsprófi 1888
og lögfræðiprófi í Höfn 1894.
Var hann glæsilegur námsmaður,
en hafði jafnframt vakandi augá
á hvers konar hræringum í þjóð-
félagsmálum. Hefir sá áhugi án
' efa þegar verið vakinn í föður-
1 garði, en fengið víðari sýn við
j dvölina í Höfn. Er skemmst af
'því að segja, að Steingrímur hef-
ir alla tíð, allt fram á níræðis-
aldur, fylgzt með gangi og þró-
un heimsmála og litið þar’ á at-
1 burði af frjálslyndi og í Ijósi
sögulegrar þekkin^ar, svo sem
háttur er menntaðra manrfa.
Að loknu námi var Steingrím-
ur um sinn starfsmaður við ís-
lenzku stjórnardeildina í Kaup-
niannahöfn. Á þeim árum gekk
hann að eiga Guðnýju Jónsdótt-
ur frá Grænavatni, jafnöldru
sína heiman úr sveitinni fögru.
Hafa þau hjón verið mjög sam-
taka í því að skapa fagurt heim-
ili, þar sem saman fer alúð og
virðuleiki, með ósvikinni ís-
knzkri gestrisni. Synir þeirra
j hjóna eru Jón sýslumaður í Borg
j arnesi og Kristján bæjarfógeti í
j Neskaupstað, en dóttir Þóra, gift
Páli Einarssyni, sýslijskrifara.
Árið 1897 hvarf Steingrímur
heim til átthaganna og tók við
sýslumannsembætti í Þingeyjar-
sýslu. Gegndi hann þvi til 1920,
að hann fluttist til Akureyrar og
| settist þar í embætti sýslumanns
og bæjarfógeta, sem hann hélt
til 1934. Jafnframt umfangs-
t miklum embættisstörfum hlóðust
á Steingrím margvísleg.trúnaðar-
* 't ávarpa æskuna. í æskunni sá
störf í héraði, auk þess senT í13”? /ramtíðina og ,á
hann tók þátt' í stjórnmálaba, - ma truði hann Ætla eg, að trum
áttu þjóðarinnar. Kemur hann a framtiðma hafi venð emn snar-
því víða við sögu á fyrsta þriðj-r asti Þátturmn í eðli hans. Yfi'
ungi þessarar aldar. Hann vac ræðum hans var fegurð bjartsým
konungkjörinn þingmaður 1906- °S góðvildar. Vænti ég, að ýmsir
—1916 og átti sæti í milliþinga-- nemendur Menntaskólans a Ak-
nefndinni um sambandsmálið ureyri muni síðar um ævi verða
1907—08. Hann var einn af minnugir birtunnar í svip og
stofnendum Sambands islenzkra orðum hins silfurhærða öldungs.
samvinnufélaga, sá eini þeirraý' Að éndingu er það ósk mín og
sem enn er á lifi, enda gerður bæn, að Steingrímur Jónsson
heiðursfélagi þess á síðastliðnumegi -njóta fagurs og friðsæls
sumri, á 50 ára afmæli þess. Var ævikVölds í návist þeirra, sem
hann og formaður Sambandsins honum eru kærastir.
1905—1910 og í stjórn Kaupfélags
Þingeyinga Um langt árabil. 1
bæjarstjórn Akureyrar sat hann
um hríð og var forseti bæjar-
stjórnar jafnframt. Yrði það
langt mál, ef rekja ætti alla fé-
lagsstarfsemi Steingríms Jóns-
sonar og skortir mig til þess
bæði tíma og kunnugleika. En
óhætt mun að fullyrða, að fá
séu þau menningar- og framfara-
mákí embættistíð Steingríms, að
hann hafi ekki lagt þar orð til
eða hönd að. Hefií Steingrímur
ávallt verið góður félagsmaður,
22. des. 1952.
____Þórarinn Bjornsson.
Jóiaskemmtun fyrir
íslenzk börn á
vegum Varnarliðsins
KEFLAVÍKURFLUGVELLI, 23.
des.: — Varnarliðið á Keflavikur-
flugvelli heldur hina árlegu jóla-
barnaskemmtun sína laugardaginn
rikulega gædddur þeirrrgóðvilj-}27- desember. Er þessi skemmtun
uðu og umbótasinnuðu félags- fyrir börn allra íslenzkra starfs-
lund, sem auðkennt hefir svo manila Varnarliðsins.
marga agæta ’ættmenn hans. Og
um hollustu hans við samherja
hefir aldrei þurft að efast né
um drengilegan vopnaburð við
andstæðinga. Þó að hann hafi
verið talaður vgí'f á þingum,
kunni harin ájdrej'1 þá hina svörtíi
list, að hyggja flátt, og fáir munu
þeir, ef.v nokkrir eru, sem h’ann
hefir lagt illt til, Gæti ég bezt
trúað, að hann hefði^aldrei talað
illa um nokkurn mann. Eru þeir
of fáir, fslendingarnir, sem það
vtrður sagt unu
Ánnars var erindi þe*áai%r
stuttu greinar einkum þ*að ao
votta Steingrími Jónssyni virð-
ingu og þakklæti þeirrar stofn-
unar, er ég veiti forstöðu, Mennta
skóKms á Akureyri. Skipti Stein-
gríms við Menntaskólann eru
orðin löng og góð. Hann var þeg-
ar í upphafi eindreginn talsmað-
ur þess, að Norðlendingar endur-
heimtu sinn lærða skóla, og léði
hann því máli drengilegan stuðn-
Boston-deild bandaríska rauða
krossins hefur sent leikfcng og
gjafir í „Jólásokkum“ handu börn
unum og jólasveinninn mun af-
henda gjafirnar á skemmtuninni.
— Kvennasíoa
r * Framhald af bls. 5
smytslum í húðina og þvoið það
af rtieð volgu vatni.
NÖ getið þér látið fara vel um
yður á meðan þér klippið og
hreir.sið negl'-trnar Ef þé=' berið
á þær lakk, gætið þcss þá, að
neglurnar á annarri hendinni séu
orðnar þurrar, áður en þér ber-
ið á hina. Þegar lakkið er orðið
þurrt, þá er ágætt að láta renna
kalt vatn yfir fingurna.
Þegar svo sjálft veizlukvöldið
ber að, þurfið þér ekki annað
en dyfta andlitið, og mála var-
irnar. En munið að varalitur og
naglalakk verða að far vel sam-
an.
Fæddur 16. marz 1842.
Dáinn 4. sept. 1923.
Allir þekktu öðling þann,
ei þótt mítur bæri,
því að lengi hafði hann
haldið pennafæri.
Marga hraknings fór sá för
fyrir norðan hríðum.
Oft á veika skænis-skör
skauzt und byljum stríðum.
Aldrei kól þó öðling þann
íss á köldum dýnum.
Víkingsblóðið hafði hann
heitt í æðum sínum.
Öllu þjáðu hjartað hans
hét þvi góða og rétta.
Hann því aldrei skreið í skans,
fyrir skrifum hærri stétta.
Fyrrum stef hans flugu um
byggð,
— fyndin braga-snilli. —
Langra kvelda létti hryggð
landshornanna milli. #•
i
Trúar-ljósið bar hann bjart.
— Bauð því flestu gætur. —
Laus við hræáni, skrum og skart,
skoðaði málarætur.
Ótal græddi svöðusár
sá, um langa æfi.
Fram á lífs síns efstu ár
andaði hollum blævi.
Huggaði, fræddi, hressti þjóð,
hraustur í anda og sinni.
Bar í auga bjarta glóð,
brenndi svip í minni.
Unni landi, upni þjóð.
Unni frónskri menning.
Lagði gull i líknarsjóð.
Lofaði helga þrenning.
Forna trú sins íöðurlands
fáir betur vörðu.
Undir merki bræðrabands
boðaði frið á jörðu. —
Því skal þessa mæta manns
minning vara lengi;
og þjóðsrkunna heitið hans
hljóma á sögustrengi.
Ásmundur Jónsson,
frá Skúfsstöðum.
★ M ARKtJ S Eftir Ed Dodd ★
OKAY, MARkl, 1F YOUR MIND'S
MADE UP ABOUT RUMNING THE
CANYON, I'LL DO Et'EfTj'TMlNG, I
CAN TO HELP/

1) — Jæja, Markús, ef þú 'erti 2);í— Ég hef útvarpstæki með —r Þú ert sem sagt alveg ákveð-
alveg fastráðin í því að fara um mér 'pg þá er mér óhætt að inn í ráðagerð þinni.
Mikla gljúfur, þá skal ég gera treysta á veðurskey*i frá þér. Ég 3) — Bjarni, komið þér strax
allt sem ég get til að hjálpa þér. t vij\.ekki láta flóð í ánni koma hérna fram.
i — Þakka þér fyrir, Bjarni. | mér að óvörum. 1 ......■
4) — Það er kominn hingað
n.aður, hann er eitthvað skrítinn.