Morgunblaðið - 24.12.1952, Side 14

14
M OKGZ)1SBLA&1\
Miðvllcudagur 24. des. 1952
JrT *ViaSI1TfllllItll1(l11ll11tMI|HI’ 1B1flll1l111ll11l11lllll|l>lllllllllJllltlllSlllfl11ff1l11S19Ilf)11111111llllll1llllllllllllllllltlllllllttllllfl||lll||||1|VPI|||l||VI19|ll||t|||||| lllll I lllllllllll 1111111 Vltff«%
Hamingjan í hendi mér |
Skáldsaga eítir Vv,'inston Graham
KnfiiifiiMiiiiiiiiniiiiii
IMlllltlllllllllllJIIIIIIIIIIIIJIIIIfllllllVflllltllllllllllllll
Ill■lll••llll•llll•f••l•l•1llll1lll
l•lll•••l•lll•lllll•lt•'
Framhaldssagan 5 I
„En faðir .ySar
um hann?“ |
'„Hann seldi húsið okkar og býr
núna í London"
„Mér datt í hug að það gæti Tuttugu sinnum á mínútu upp
'verið gaman fyrir þig að skoða bfði ég öll sömu einkenni þess
. Hvað er orðíð umhverfið“. að fljúga í flugvél beint upp í
| „Með þér og Tracey?“ loftið og koma lóðrétt niður á
„Bara með mér .... Við fáum jörðina aftur. Ég sá hvernig
stundum hesta neðan úr þorp- jörðin þaut fram hjá undan fót-
Við drukkum teið. Samræð- inu. Þeir eru mjög stilltir og við- um hestins, eins og verið væri
urnar höfðu hjálpað msr yfir ráðanlegir". að draga undan hor.um renning
verstu feimnina. ) „Mér þætti það mjög gaman“, rneð feiknahraða. Trén komu óð-
„Hvers vegna lar.gar yður sér- Sagði ég og reyndi að tala kæru- fluga nær. Ég togsði í taumana.
staklega til að hitta mig?“ spurði leysislega. Merin rykkti til höfðinu og við
hún. I Þegar ég sá hestana, sýndist steyptumst á hauinn.
Bilið breikkaði aftur á milli mér þeir eins háir og kirkju- Sarah fann mig í stórum
okkar. „Upp á gamlan kunnings- turnar og ég þóttist vita að burkna. „Oliver, ertu nokkuð
skap .... Er það ekki nægileg Sarah gerði sér aðrar huemvndir meiddur?"
ástæða?“ um stilltá hesta en ég. Við riðum Ég reyndi að þurrka mosa af
„Ekki næg ástæða til að bíða sem jejg ^t um aðal hliðið, en skyrtunni minni með hendinni.
eftir mér . snerum svo upp mjóan stig. — „Ég sá það á augunum á mer-
„Þegar ég hitti yður þarna um Sarah stöðvaði hest sinn þangað inni, að hún hafði ilit í huga ailt
nóttina, þa voruð þér fyrir mér jjj kom upp að hlið hennar. frá því hún sá mig fyrst“.
eins og vera úr öðrum heimi. „Hvernig gengur?" spurði hún yjg horfðumst í augu og svo
Núna erum við að mmnsta kosti brosandi. fó-um við bæði að skellihlæja.
ekki úr svo óskildum heimi að „Sæmi!ega“, sagði ég, og Hún hjálpaði mér á fætur. Ég
við getum ekki talað saman .... þr0sti við riðum áfram eftir viritst hvergi vera brotinn. Mer-
og það þykir mér gott .... Hve- stígnum svo sem hálfa mílu og jn mín stóð á beit skammt frá
nær giftuzt þér?“ fram hjá bóndabæ. Sarah sagði
„Árið 1940“, sagði Sarah. ag þag værj Lower-bóndabærinn,
„Tracey var liðsíoringi í hern- siðíasti í eigu þeirra nú.
um ' ..., , , . I „Einu sinni voru þeir átta í
„Hann er toluvert eldri en . . , „
„iia, eigu okkar , sagði hun, „og meiri
þér?“
„Já“.
. „Og svo?“
„Nú .... það er ekkert meira
í frásögur færandi. En þér? Mig
eins og ekkert hefði í skorist.
Við settumst niður i grasið til að
hvíla okkur.
Hún hallaði sér upp að stofn-
inum á tré, sem hafði verið fel’t.
langar til að vita, hvað hefur or-
sakað þessa miklu breytingu
fyrir yður“.
, Er það svo mikil breyting?“
Ég þagði dáiitla stund. „Það
er svo sem hefldur ekki í frásög-
ur færar.di. Það skeði allt af
hehdir.gu. Eftir undanhaldið frá
E1 Agheila var ég, hækkaður í
tigninni. Þegar striðir.u lauk
hlutiniraf þorpinu líka. Það var Hún hafði hneppt frá sér b’úss-
leiðinlegt að þurfa að sel.ia allt unni í háisinn oy vangar hennar
einmitt á verstu tímum, þeaar voru orðnir rjóðir.
allar fasteigrir hækkuðu í verði „Ert þú hamingjusöm, Sarah?“
skömmu á eftir. Sumar iarðeign- spurði ég upp úr þurru.
irnar hafa verið seldar aftur fvr- Hún settist upp og renndi fin.gr
ir fjórum sinnum mm"a verð en unum eftir stígvélinu. „Hvað'
við seldum þær fyrir“. áttu við? Hver er hamingjusam-
Loks snerum við heimleiðis. ur? Stundum er éa hamingju-
,.Er þér sama þótt ég fari á undan söm og stundum ekki“.
bér að skóaariaðrinum b-mna. „Er aidrei hægt að finna hið
Ég held að Firefly langi til að retta jafnvægi?"
spretta úr spori“. | Hún lvfti brúnum. „Jafn-
Ég sagði að auðvitað '-mri mér vægi? Það hljómar eins og orð
bauð Michael Abercombie mér sama um það. Ég horfði á eftir töluð úr prédikunarstól. Búðu
1_.--1 1 _ ____ 1_ /. .. 1_ .. . . i . .f *_ 1 -4- K i rv ! i »-* /4 i „ „ nr\T r\ nlr n nnn K -1 m
henni bar sem hún þaut vfir slétt
una. Hárið á herni fevktist til
stöðu“.
„Hver er hanr.?“
Hann er yfirmaður minn og í golunni og Trixie hl.iop eihs og
vinur minn“." fmt:!r to'’uðu á pftir’ G'áu mer-
Er hrnn góður?“ ina mina langaði til að elta. Þeg-
”já, hann hefur alla þá kosti, ar ég hafði hald-ð pftur af he^ni
sem ég hef ekki“.
t'-isvar. hugsaði éa með mér:
„Því ekki?“ og lofaði henni að
ráða. Við þeyttumst í hendings-
kasti af stað.
þig ur.dir að mæta skapara þín-
um. Mjög hátíðlegt“.
„Þar sem ég er einn og sami
maður, sem einu sinni var grun-
aður um að hafa stolið arm-
bandi....“
Hún leit snöggvast á mig og
brosti, en hún sagði ekkert.
„Ée átti peninginn frá þér all-
an tímann, sem ég var í her-
LU
„Og hverjir eru þeír?‘
Ég horfði í augu hennar og
brosti. „Hann er menntaður —
aðlaðandi — greir.dur — og góð-
ur“.
„Er það ekki erfitt að hafa ekk
'ert 5f þessurn kostum?“
„Nei, ég bíð bara og læt það
koma af sjálfu sér'",
Það var stutt þcgn.
„Ég verð að fara. OUver“. Það
var eins og hún nefndi mig þessu
nafni óvart.
Mér hlýnaði um hjartarætur.
„Ég skal aka þér heim“.
Nei bað kemur ekki til mála. _
En'ég þekka bé - fvrir. Ég bvst ist, að Merchandee hafði látið hengja einn virðulegasta borg-
við Tracev' bíði mín á stöð- arann, eins og hvern annan þjóf. Þegar Hrói höttur frétti
inni^ " um iílverknaðinn, varð hann rauður af reiði.
Ég’bað um reik-'!’'"i”n og bpið — Hinn flæmski þrjótur skal fá að iðrast verknaðar síns,
á meðan hún klæddi sig í hanzk- sagði hann. Ég á eftir að gera upp reikningana við hann frá
ana. Þevar ée horfði á i>?na. varð gamalli tíð. Meistari Anselm var heiðarlegur maður — góð-
mér Ijóst að ég bsr tiifinninear ur Qg gjafmildur við hina fátæku. Ég skal koma í veg íyj>
ir, að illmenni Jóhanns landlausa haldi uppteknum hætti
áíram.
Nóttina eftir að gullsmiðurinn var hengdur, brann gálg-
inn í Nottíngham.
Nokkrum dögurri scina, sátu sýslumaðurinn og Merchandee
Hrói höttur
snýr aftur
eítir John O. Ericsson
84.
Það varð mikið uppistand í Nottingham þegar það frétt-
tn hcnrar, sem ég hafði aldrei
borið til rrH-vrv konu áður.
Ég velti þyí fyrir mér hv.ort hun
vissi þ?A b'i þ?ð er sagt að
kor.u.- viti alltaf slíkt. Ef ég var
orðinn ástfargmn. v!ssi ég um
Daitsleikur
í GT-húsinU II. jóladag kl. 9.
H’.jómsveitastjóri: Bragi Hlíðberg.
Söngvarar: Haukur Mo thens og Edda Skagfield.
Einsöngvar og tvísöngvar, m.a. þekktusíu og vinsælustu
.ögin úr „Dar.siagakeppr.i SKT“.
Aðgöngumiðar frá kl. 7, annan jóladag. Sími 3355.
Aimennur dansleikur
í Breiðíirðingabúð 2. jóladag kl. 9.
Hljómsvcit Svavars Gests.
Aðgöngumiðar seldir frá klukkan 5.
Síúdeníafélag Reykjavíliur
vaHin
i 'ð -ð éP hafði vs’ið rsnpt. En saman og röbbuðu yfir vínglösum. Það var langt liðið á •
nú áni ég’ekki lengur uffl neitt kvöld. Þeir voru mjög reiðir á svipinn. Og eftir því, sem
að velja.
Ilengra leið á nóttina, urðu þeir æ háværari. Hermaður, sem
—.//.— |stóð úti við dyr, heyrði þess vegna hvert einasta orð, sem
Ég sá Söruh nokkrum sinnum þeir sögðu.
þer.nan vetu", en aldrei ema. I j — Jóhann konungur, sagði sýslumaðurinn og benti á flugu
júlí var mér boð ð t:l Lowis ;A veggnum, verður hamslaus af reiði, þegar hann fréttir
Manor t:l að vera þar vfir he.lgi. hvernig Hrói höttur hefir leikið á okkur. Hann setur áreið-
Það var í fvrsta oy síð-'^a smm' anlega upp nýjan gálga, og þá er ekki gott að segia, hverjir
Við vorum að I.1d'a_vl m __ lenda í honum. Við verðum að gera eitthvað til þess að
stilla skap hans.
— Mig varðar fjar.dann sjálfan ekkert um það, hvað kóng-
urinn er reiður, sagði Merchandee. Ég hefi nóg með sjálfan
mig. Hrói höttur hefir útatað mitt mannorð, og ég mun
s.iálfur svara fyrir það. Han.n vill ófrið, og það skal hann
fá. Þegar ég er búinn að yíirvinna hánn, get ég gert mína
reikninga upp við kónginn.
Sýslumaðurinn Ijómaði allur af ánægju, þegar Merchan-
hvers vegna dee hafði sleppt síðasta orðinu. Hann var honum mjög þakk-
látyr .fyrir þe^si stórmannlegu orð.
verður haldin í Sjálfsfæði húsinu þriðjadaginn 39. dcs.
og hcfst kl. 9 síðdegis.
Á SKFMMTISKRÁ EIÍU M. A.:
1. KIIISTJ -N ELDJÁR'N, fornminjavörður.
2. Frú ÞURÍÐUR PÁLSDGTTIR, söngkona
é
3. LÁRUS P.ÍLSSON, Icikari
4. ? ? ?
5. DANS
Aðgöngumiðar seldir í Sjálfstæðishúsinu kl. 5—7
iriánudaginn 29. desember.
í»etta er síðasta kvöldvaka fyrir „siðaskipti“.
unverðim. Sarah stóð upp og
Kekk að diskaskáonum. Kundur-
inn henrar, Tr'xie. sem ty\&t
hafði með máliíðinni úr emu
hornir.u. te'-'ði úr sér og bjost
til að eha hara.
„E> tu var.ur að sitja a hesti,
01iver?“ srur.ði Sarah.
„Ég hef t'-isvar kom:ð á hest-
bak“. ^
spyrðu að þvi? '
Þórscaíé
Þórscafé
Cöflilu tig nýju dansarnir
í Þórscafé 2. jóladag klukkan 9.
Hljómsveit Jónatans Ólafssonar.
Aðgöngumiða má panta í síma ©497 klukkan 5—7.
M