Morgunblaðið - 21.06.1953, Síða 9

Sunnudagur 21. júní 1953
MORGUNBLAÐIÐ
9
Bfarríi Benediktsson:

^ ’i; - ;'X:
AUÐVITAÐ verður dómsmála-
ráðherra stundum að taka á-
kvarðanir, sem orkað geta tví-
mælis. Heilbrigð gagnrýni á
störfum hans er því sjálfsögð
og veitir honum nauðsynlegt að-
hald. Mér hefur aldrei flogið í
hug, að ég væri undantekning
frá þessu. En málflutningur and-
stæðinga minna keyrir langt úr
hófi, eins og framantaldar til-
vitnanir sanna.
Enginn ábyrgur maður eða
nokkur sá, er mark sé á takandi,
hefur heldur lagt þessum ásökun-
um lið. Tíminn skýrði m. a. s.
frá því á sínum tíma, að ráð-
herrar Framsóknarflokksins
hefðu ekki átt neinn hlut að
„vantraustinu" sem flokksþing
þeirra samþykkti á mig. Okkur
greinir á um ýms málefni, en,
ég á eftir að sjá, að t- d. Her-
mann Jónasson, sem um langt
árabil var dómsmálaráðherra,
vilji Ieggja nafn sitt við þær
fjarstæður, sem blaff hans hefur
birt um þessi mál. Hvaff sem um
það er, þá skal ég hvenær sem
er, hiklaust gera grein fyrir öll-
um aðgerðum mínum í þeim, við
hvern þann, er reynir að ræða
þau af ,viti og þekkingu*.
Enn sem komið er ber allt
þeirra skraf aðeins vitni um mátt
lausa reiði andstæðinga minna
yfir því, að þeir hafa engar raun-
verlulegar sakir gegn mér og
hafa engu höggi á mig komið,
þrátt fyrir ofsalegar árásir.
Sannleikurinn og staðreyndirnar
eru sú hlíf, sem mér hefur dug-
að fram að þessu, og þurfa árás-
armennirnir að vanda sig meira
en hingað til, ef hún á að bila.
Meðan ég nýt þess trúnaðar,
að fara með æðstu stjórn dóms-
mála í landinu, geri ég það, sem
vit mitt, þekking og samvizka
segir, að sé rétt. Um það hefi
ég ekki lotið og mun ekki lúta
forsögn annarra og aldrei kaupa
mér virðingarsæti eða skjól gegn
árásum með því að halla vísvit-
andi réttu máli eða níðast á
þeim, sem þjóðin hefur sett mig'
til að gæta réttlætis gagnvart.
Árásir andstæðinganna verða
og þegar á botnin er hvolft að
því einu, að ég sé „pólitískur
ofstækismaður", eins og Tíminn
segir. Um það færi betur á að
hafa sögn einhvers hlutlausari
aðila en harðsvíraðasta áróðurs-
og ofstækisblaðs, sem á íslandi
hefur verið gefið út. En óneit-!
anlega skýtur þessi lýsing Tím-
ans býsna skökku við þann sögu-
burð Jónasanna þriggja og liðs-
manna þeirra, að ég hafi svikið
Sjálfstæðisstefnuna og sé sem
vax í höndum Framsóknar-
manna. Hin raunverulega ástæða
til árásanna á mig er sú, að
jafnframt því, sem ég hefi leit-
ast við að vinna mín vandasömu
störf eftir beztu samvizku, heíi
ég reynt að berjast fyrir þeim
málsstað og flokki, er sannfær-
ing mín segir, að sé hollastur
fyrir ísland og íslendinga.
Nú um rösklega sex ára skeið
hefur það komið í minn hlut
að standa á verði um hagsmuni
lands og þjóðar, ekki aðeins inn
á við heldur einnig út á við.
Á þeim árum hafa verið teknar
ákvarðanir í utanríkismálum ís-
lands, sem eru örlagaríkar fyrir
sjálfa okkur og kunna einnig að
hafa meiri þýðingu fyrir aðrar
þjóðir en flestar eða allar á-
kvarðanir, sem íslendingar hafa
áður tekið. Kunnara er en frá
þurfi að segja, að ekki eru allir
sammála í þessum efnum, þó að
mestur hluti þjóðarinnar hafi
fram að þessu borið gæfu til að
vera á einu máli um meginatrið-
in. —
Hinir nýju forsprakkar Al-
þýðuflokksins hafa nú gert til-
raun til þess aff rjúfa þá einingu
um utanríkismálin, sem á þessu
tímabili hefur ríkt á milli lýð-
ræðisflokkanna. Slík sundrung-
arstarfsemi þeirra er engin nýj-
, vinno að réttar
öryggi, frelsi og sjálisfæði þjóðarinnar
EIM MÁLEFNAÞURRÐIN LEIÐIR AND
STÆÐINGANNA IJT
OG
I STAÐLALSAN
FJARSTÆÐLR
ung. Sömu menn reyndu á sín-
um tíma að hindra stofnun lýð-
veldisins og tókst að leiða flokk
Þessar framkvæmdir veita ekki, annmarkar mundu verða sam-
aðeins ljósi, yl og orku inn á fara dvöl erlends iiðs hér. Þeir
fjölda íslenzkra heimila í sveit
sinn af leið um skeið, þótt flestir og við sjó. Þær verða einnig
flokksmenn sæi að sér um síðir, undirstaða margfalds iðnaðar og
aðrir en núverandi formaður
flokksins, Hannibal Valdimars-
sor..
Hann reyndi einnig ásamt
Gylfa Þ. Gíslasyni að koma í
veg fyrir þátttöku íslands í At-
lantshafsbandalaginu. í því sneru
þeir þó skjótlega við blaðinu og
gerðust eindrengir stuðnings-
menn herverndarsamningsins við
Bandaríkin fyrir tveimur árum
og er það þeim til lofs.
Nú tala þeir hinsvegar ýmist
með landvörnum eða á móti og
virðast vilja draga athygli
manna frá hringlandahætti sín-
um þar, með því að vekja sundr-
ungu um landhelgismálið. í
samræmi við alla þessa frammi-
stöðu er svo, að Alþýðublaðið
segir þessa dagana, að „fullveldi
íslands sé aðeins nafn,ið eitt
meðan Bjarni BenediktSson og
samherjar hans fara með æðstu
völd á íslandi. En hverjir eru sam
herjar mínir í varnarmálun-
um? Fram að þessu engir frem-
ur en Alþýðuflokkurinn, er hefir
lýst eindrengu fylgi við stefnu
mína og hafa þeir Hannibal og
Gylfi orðið fegnir að fylgjast þar
með, þegar þeir hafa orðið nógu
hræddir.
Að slíkum mönnum er ekki
eyðandi orðum. Þeir eru í þessu
stefnu- og skoðanalausir eins og
í öðru. Allt er við það miðað
að vinna sér bráðabirgðafylgi,
sem þó mun ekki takast, því að
afleiðingin verður sú ein, að eng-
inn getur treyst þeim.
—
Staðreyndirnar tala sínu óvé-
fengjanlegu máli um það, hvort
níð andstæðinganna um meðferð
mína á utanríkismálum sé rétt-
mætt.
í afurðasölunni er látlaust unn-
ið að því að afla nýrra mark-
aða. Það hefur tekizt vonum
betur.
Viðskiftin við Austur-Evrópu
eru margföld við það sem áður
var, við önnur ríki austur þar
en sjálft Rússland. Á sama tíma
hafa þau minkað hjá flestum
öðrum og hafa aukist hlutfalls-
lega meira hjá íslendingum en
nokkurri annarri þjóð vestan
járntjalds. Ekkert tækifæri hefir
verið látið ónotað af hálfu ís-
lenzku stjórnarinnar til að greiða
fyrir viðskiftum við Rússland.
Nú virðast horfur á að takast
kunni að koma þeim aftur á.
Mega allir dæma um það, að, ef
svo fer, þá er þaff ekki vegna
breyttrar stefnu minnar, því aff
hún er hin sama og áffur, heldur
vegna þess, aff veffrabrigði þau,
sem sýnast hafa orðiff aust-
ur þar síðustu mánuðina, taka
einnig til þessa. Sker það úr í
deilu þeirri er uppi hefur verið
um það, á hverjum þessi við-
skifti hafi strandað undanfarin
ár, og gat þó þegar áður eng-
um heilskygnum manni dulizt
hið sanna í þessum efnum.
Almenningur mun seint trúa
því, aff bygging Sogsstöffvarinn-
ar nýju, Laxárvirkjunarinnar og
áburffarverksmiffjunnar verffi til
niðurdreps fyrir atvinnulífiff á
íslandi, en þessar framkvæmdir
eru beinir ávextir af Marshall-
samstarfinu.
stóriðju, sem okkur sárlega van-
hagar um til að koma efnahag
þjóðarinnar á öruggari grund-
völl.
Kommúnistar játa gleggst ó-
annmarkar hafa auðvitað komið
fram. Úr þeim er stöðugt reynt
að bæta og það er ódýrt „upp-
sláttarefni“ að slá sig til riddara
á þeim. En þeim, sem hafa ekki
ráð á útgengilegri vöru, er það
auðvitað ekki of gott. Við hinir
reynum að gera okkur gallana
heilindin í öllum málflutningi ljósa og koma umbótum á. Hitt
sínum um þessi efni, þegar þeir,
@ <
■U ® G"*—5 <
Síðari grein
® ____ ®
---------£> ®
eins og Einar Olgeirsson eitt sinn
gerði á Alþingi, þakka sér hvað
áunnizt hefur með Marshall-sam-
starfinu. Mundu þeir gera slíkt, ef Þessvegna er fróðlegt að athuga
vitum viff, aff meffan hættan í
alþjóðamálum er jafn geigvæn-
leg og hún er nú, þá eru óþæg-
indin af dvöl varnarliffsins smá-
ræffi hjá þeim voða. sem mundi
stafa af algeru varnarleysi.
Síðasta tilraun upplausnarafl-
anna til að vekja ófrið um utan-
ríkismálin, er að reyna að telja
mönnum trú um, að illa hafi ver-
ið haldið á landhelgismálinu.
þeir í raun og veru tryffu einu1
orffi af skrafi sínu um
Vissulega ekki.
—□—
íslendingar eru staðráðnir
I vitnisburð brezku stjórnarinnar,
þetta? en í síðustu orðsendingu sinni
segir hún:
„Brezka ríkisstjórnin hefur
þráfaldlega gert tillögur í þá átt,
því að láta ekki hirða land sitt! að tryggja lausn deilunnar, en
eins og stjórnlaust rekald af
þeim, sem fyrstur gerir árás.
Þessvegna gerðust þeir þátttak-
endur í Atlantshafsbandalaginu.
Meff því hafa þeir hvorttveggja
í senn aukiff öryggi sitt og skap-
aff sér miklu sterkari aðstöðu í
heimsmálum þá er tímar líffa og
ef rétt er á haldiff en ætla mætti,
aff svo fámenn þjóð gæti fengiff.
Sumir þeir, sem á sínum tima
studdu varnarsamninginn, reyna
nú að telja mönnum trú um, að
illa hafi verið og sé á þessum
málum haldið af hálfu íslend-
inga. Annað hljóð er í strokk
gagnrýnenda þessa máls í Banda
ríkjunum. Á s. 1. sumri komu
hér öldungadeildarþingmenn úr
Bandaríkjaþingi. Þrír þing-
manna, að nafni Long, Dennis
og Morse, gáfu síðan í vetur út
álit sitt um ýms atriði varðandi
varnir Atlantshafsríkjanna.
í áliti þessu gagnrýna öldung-
arþingmennirnir, að samningar
við íslendinga hafi verið okkur
of hagstæðir. Þeir finna sér-
staklega að því, að sumstaðar
hafi Bandaríkjamenn varið stór-
fé til varna, þar sem hægt sé
með fárra ára fyrirvara að mæla
fyrir um, að þeir skuli hverfa
á braut. Benda þeir á, hversu
veika samningsaðstöðu Banda-
ríkin hljóti í heild, þegar þau
þurfi að hlýta slíku uppsagnar-
ákvæði um sjálfar varnirnar.
Þetta eru þau rök, sem fram eru
sett í nefndarálitinu, og er rétt
að frá þessu sé sagt hér.
Hvergi eiga þessi rök frek-
ar við en um ísland. Því að
hér höfum við ótvíræðan rétt
til að segja varnarsamningnum
upp og kveða einhliða á um brott
för varnarliðsins með 1V2 árs
fyrirvara. — Fyrir okkur
er þetta meginatriði, því að
við hvorki gátum né vildum
fela neinum öðrum en sjálfum
okkur úrslitaorð um það, hversu
lengi væri þörf á dvöl erlends
varnarliðs í landinu. Þessu tókst
að ná, en enginn skyldi halda,
að önnur sjónarmið hafi ekki
komið fram við samningsgerð-
ina. Um þetta náðist sam-
komulag, og það er áreiðanlega
ekki merki þess, að illa hafi
verið haldið á málstað íslands.
Engum gat dulizt, að ýmsir
íslenzka ríkisstjórnin hefur á
enga þeirra getað fallizt, heldur
hefur hún ávallt krafizt, að allar
tilslakanir væru á kostnað
brezku ríkisstjórnarinnar eða
þeirra brezku hagsmuna, sem
hlut ættu að máli.“
Svo mörg eru þau orff. Brezka
stjórnin segir þau ekki til lofs
íslenzku stjórninni, heldur okk
ur til ámælis. En því mikils
verffari vitnisburffur eru þau iim
þá festu og eindrægni, sem ís.-
lenzka stjórnin hefjur sýnt í
þessu lífshagsmunamáli okkar
íslendinga. Viff vitum, aff vié'
höfum á réttu aff standa og þess-
vegna munum viff hvergi hopa,
hversu sterkur sem sá er, sem
viff deilum viff.
Með þessu er stefnu þeirri, sem
fylgt hefur verið í utanríkismál -
um íslendinga að undanförnu
rétt lýst, og get ég látið mér
í léttu rúmi liggja sleggjudóma
skoðanalausra lýðskrumara mið-
að við þessa umkvörtun brezku
stjórnarinnar, sem hver óspilltur
íslendingur skilur af hverju
stafar.
Eg hefi nú sýnt fram á, hvern-
ig allt rekst á i málflutningi
gagnrýnenda minna; hann kem-
ur hvergi heim við staðreyndir
heldur hvílir á öfgum og illvilja
þeirra sjálfra. Hann er glöggt
vitni þeirrar einu sameiningar,
sem orffiff ^.getur milli vinstri
flokkanna:
Samvinnu um aff rífa niffur,
án þess aff setja nokkuff upp-
byggilegt í staffinn.
Starfshættir okkar Sjálfstæff-
ismanna eru þessu ólíkir. Viff
byggjum á staffreyndunum os
látum verkin tala í batnandi hag
þjóffarinnar, réttaröryggi henn-
ar, frelsi og sjálfstæði.
Bjarni Benediktsson.
Heimsblöðin ræða Berlínaruppþotin:
Uppþotin í Berlín uj
að falli kommúnismans
HEIMSBLÖÐIN hafa mjög rætt uppþot og gagnbylting-
artilraunir þýzkra verkamanna og eru yfirleitt þeirmt
skoðunar, að austur-þýzkir verkamenn hafi sýnt hug-
rekki, sem seint muni falla í gleymsku og riðið á vaðtil
til að losa þau ríki, sem nú eru undir járnhæl kommún-
ismans, undan einræðisklíkunni í Kreml.
LONDON TIMES segir, aff verkföllin í Tékkó-
slóvakíu og uppþotin í Austur-Berlín sýni betur en
nokkuð annað, hvílíkur uppspuni það sé, þegar austur-
evrópsku kommúnistaríkin séu kölluð „Paradís verka-
manna“. Enn fremur segir blaðið það einkum athyglis-
vert, með hvílíkri fyrirlitningu manngrúinn í Austur-
Berlín hafi fordæmt hina kommúnísku ráðherra lands-
ins og hafi þar loks brotizt fram með öllum sínuna
þunga andúð milljóna Austur-Þjóðverja á kommún-
ísku frelsisræningjunum. — Að lokum biður blaðið merni
taka sérstaklega eftir því, hversu óheppilegt það haii
verið fyrir Rússa að bæla slíka uppreisn hiður'THeit
byssustingjum og bryndrekum, einmitt á sama tíma ©g
þeir þættust vera einu friðarvinirnir og frelsishetjurnni-
í heiminum.
Franska blaðið LE MONDE segir, að uppþot austur-
þýzku verkamannanna hafi orsakast af skefjalausu ©g
innibyrgðu hatri allrar alþýðu manna á Sovétríkjunurn
og mönnum þeim, sem þau hafa troðið í valdastóla Iands-
ins. Blaðið segir enn fremur, að uppþotin hafi ve'tiö'
hnefahögg í andlit áróðursmanna kommúnista, því ai>
hér eftir trúi vestrænir verkamenn því ekki á neinn hátt,
að Paradís alþýðnwnar sé handan Járntjaldsins.
-^- IL TEMPO í Róm segir, að atburðirnir í Austur-
Berlín endurspegli einungis það, sem áður var vitað: að
fall rússneska kommúnistaheimsveldisins hafi hafizt vi5
dauða Stalíns, því að svo virðist sem hinir nýju vald-
hafar austur í Kreml ráði ekki við neitt. — ítölsku blöð-
in eru yfirleitt þeirrar skoðunar, að hnignunarskerií
kommúnistaríkjanna austan Járntjalds sé hafið og bendii*
á þá staðreynd, að djúp sé nú staðfest milli kommún-
Frh. á bls. 12.