Morgunblaðið - 26.02.1954, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAfíIÐ
Föstudagur 26. febr. 1954
Ódýru prjónavörurnar
seldar í dag klukkan 1—6.
UBKarvörubúðin
Þingholtsstræti 3
Þak já rn
Þeir, sem eiga hjá okkur þakjárnspantanir, eru
beðnir að hafa tal af okkur hið fyrsta.
Cd. UenediLtóóon, <C Cdo. L.p.
Hafnarhvoll — Reykjavík
FEÞAG
JÁRNIÐNAÐARMANNA
verður haldinn sunnud. 28. þ. m. kl. 2 e. h. í Alþýðuhúsinu
við Hverfisgötu.
Reikningar félagsins liggja farmmi í skrifstofunni í
Kirkjuhvoli, iaugard. 27. þ. m. frá kl. 3—5 e. h.
STJÓRNIN
NYJAR
IIIGH NOON:
(Do not forsake Me)
MY OHIO HOME
OH, MY PAPA
LAZY RIVER
MOULIN ROUGE
MANY TIMES
ANNA
BOOGIE WOOGIE MAXIXE
á 78 og 45 sn. plötum
FÁLKINN h.í
Hljómplötudeild — Sími 81670
Fagrar og g’óðar
tækifærisgjafir
Silfur
Gull
Krystall
Postulín
Keramik
Jade
KGu.Hino - cuw«.an*ooK
RRm.B BiöRnsson
ÚRA& SKfta'TGRlPAveftSLUÍÍ
KKJAHTOHG REVHJftVéM
RENUZIT
blettavatn
hreinsar flesta þá bletti, tem
annars ekki nást. Verkar eins
og töfrar á bletti, sem koma af
Umboðsmenn:
KRISTJÁNSSON h/f.
Borgartúni 8, Rvk. Sími 2S00.
GÆFA FVLGBR
srúlofunarhring
unum frá
Sigurþóri,
Hafnarstræti 4.
Sendið nákvæmt
•nál.
— Sendir gegn
oóstkröfu. —

SKIPAÚTGCRÖ
RIKISINS
HLs. Skjaldbreið
til Snæfellsnesshafna og Flateyj-
ar hinn 4. marz n. k. Vörumóttaka
á mánudaginn. Farseðlar seldir á
miðvikudag.
Helgi Helgason
til Vestmannaeyja í kvöld. Vöru-
móttaka daglega.
Vörður — Hvöt
Heimdallur — Óðinn
Spilakvöld
Sjálfstæðisfélögin í Reykjavík efna til spilakvölds mánudaginn 1. marz (bollu-
daginn) klukkan 8,30 stundvíslega, í Sjálfstæðishúsinu.
D A G S K R Á:
Félagsvist.
. Ávarp: Friðjón Þórðarson lögfr.
Kvikmyndasýning.
" Allt Sjálfstæðisfólk Velkomið, meðan húsrúm leyfir. -i khi' .r.
<1 Aðgangur ókeypis., ^ k
Sjálfstæðísfélögin í Reykjavík
Kristmann Guðmundsson skrifar um
BÓKMEIMNTIR
FORNAR GRAFIR
OG FRÆÐIMENN
Eftir C. W. Ceram
Björn O. Björnsson þýddi
Bókaforlag Odds Björnssonar
ÞESSI bók hefur að maklegleik-
um farið sigurför um hinn mennt
aða heim á síðustu fimm árum.
í henni er skemmtilegt og all-
greinagott yfirlit yfir sögu forn-
leifafraeðinnar. gert frá blaða-
mennskusjónarmiði, að vísu, en
einmitt þess vegna mjög læsilegt
öllum almenningi. Höf. er dá-
góður rithöfundur, en ekki að
ssma skapi mikill andi. Hann
kann að framreiða efni sitt þann-
ig, að það verði girnilegt til lestr-
ar og fróðleiks, en sjálfur leggur
hann lítið til annað en frásagnar-
tæknina, — sem er auðvitað
góðra gjalda verð. Bókin veitir
þekkingu um þá hluti, er hún
fjallar um, yfirgripsmikla, en
yfirborðskennda, sem von er,
þegar stiklað er á svo stóru í
ekki stærri bók. Þar er sagt frá
öllum helztu brautryðjendum
fornleifafræðinnar, æviferill
þeirra rakinn, og síðan lýst verk-
um þeirra, uppgreftri í Pompeji,
Troju, Mykenæ, Krít, Egypta-
landi, Assýríu, Babýlóníu, Súm-
er og Suður-Ameríku. Eru marg-
ar af lýsingum þessum æfintýra-
legar, enda frásögn höf. ávallt
létt og skemmtileg. Ágætar mynd
ir prýða bókina og ytri frágangur
allur góður. En einn leiður galli
er þó á þessu merka verki í ís-
lenzku útgáfunni, en það er þýð-
ingin. Hún er vægast talt ekki
fyrsta flokks. Þó víða séu góðir
sprettir, er málið oft óhreint og
afskræmt, fullt af sérvizkulegum
orðum og setningum, sem gera
lesandanum gramt í geði. Hjá-
kátlegar neðanmáls-athugasemd-
ii þýðandans bæta ekki úr skák.
TILLAG TIL ALÞÝÐLEGRA
FORNFRÆÐA
Eftir Brynjúlf Jónsson
frá Minna-Núpi.
Guðni Jónsson gaf út.
Menningar- og fræðslu-
samband alþýðu.
HÉR birtist enn eitt ágætt þjóð-
sagnasafn — og ekki vonum fyrr,
því það mun vera fyrsta ritverk
hins kunna fræðimanns. Mun
hann hafa saínað í það laust eftir
tvítugs aldur, en söfnun bessa
hóf hann að áeggjan Jóns Árna-
sonar. Birtust fáeinar sagnir frá
Brynjúlfi i safpi Jóns. En þetta
safn hefur ekki verið prentað
áður, utan hvað aðrir þjóðsagna-
ritarar hafa tínt úr því eitthvað
smávegis í söfn sín.
Guðni Jónsson hefur ritað for-
irála fyrir bókinni og gert grein
fyrir því hvernig hún varð til.
Tilfærir hann þar bréf frá Brynj-
úlfi til Jóns Árnasonar og sýnir
það áhuga hins unga sveitapilts
fyrir þjóðlegum fræðum og góð-
an skilning hans á þeim.
Þegar þess er gætt, að Brynj-
Úlfur var aðeins rúmlega tvítug-
ur og hafði enga skólamenntun
hlotið, utan hálfs mánaðar til-
sögn hjá presti sínum, er þetta
fvrsta rit hans mjög merkilegt.
Frásögnin er víðast lipur og
skemmtileg og efnið skipulega
sett fram. — Er það því góður
fengur.
VÍSNAKVER.
Eftir Snæbjörn Jónsson.
Leiftur.
VERA má, að Snæbjörn Jónsson
hefði getað orðið skáld gott ef
hann hefði lagt fulla rækt við
upprunalega gáfu sína. Margt
bendir til þess. T. d. kvæðin:
„Hagía Sofia“, „Sigurjón Jóns-
son“;,og ekki sízt; (,Es lebe das,
Leþen“. úr því sem ko,ipi?5
er getur hann ekki talízt annaö
en sæmilega góður hagyrðingu-F;
Eitlt og eitt erindi á stangii í
þesjsjjlri stófö bók lyftir hóhum
þó uþp fyfjý hversdagsleibahn 'og
sýnir hvað honum hefur verið
gefið, — t. d.:
„Vammleysið hreina var þér
hversdags skrúði,
vökumanns hugur þig til starfa
knúði,
heiðarleg vinna hendur þínar
lúði,
halurinn prúði.“
En þetta pund hefur ekki ver-
ið ávaxtað, heldur aðeins notað
til dægrastyttingar. Höf. hefur
ekki lært að vanda verk sitt, en
látið vaða á súðum og eru því
mörg kvæðin leiðinleg aflestrar.
En í sumum er nokkur töggur,
og hefði mátt velja úr syrpunni
svo sem fimrntán kviðlinga til
útgáfu. En „Vísnakverið“ allt á
iítið erindi út meðal almennings.
SAGAN AF SOLRUNU.
Eftir Dagbjört Dagsdóttur.
Leiftur.
Skáldsaga þessi er gerð af lít-
illi kunnáttu, en eigi að síður
sýnir hún talsvert mikla upp-
runalega skáldgáfu. Og höfundi
hennar liggur mikið á hjarta,
sagan er efnismikil og atburða-
iýsingar hennar þannig vaxnar,
að þær virðast teknar beint úr
lífinu sjálfu — og því býsna ótrú-
legar, margar hverjar! — Aðal-
persónuna, Sólrúnu, missir höf.
alveg úr reipunum, en ýmsar af
aukapersónunum vekja áhuga
lesandans í bezta máta. Og endir
bókarinnar er gerður af skáld-
legum þrótti, sem sýnir að hér
er enginn hversdagsgáfa á ferð.
— Ef skáldkona þessi væri ung,
— sem mig grunar að hún sé
ekki, — væri ástæða til að hvetja
hana til dáða. Og reyndar finnast
þess dæmi, að menn hafa gerzt
rithöfundar á efrj árum og orðið
góðskáld. — Dagbjört Dagsdóttir
hefur næga skáldgáfu til að bera,
og sagan hennar er allt annað en
leiðinleg, en hún kann mjög fátt
af því, sem rithöfundur verður
að læra, ef hann ætlar að gera
listaverk. T. d. er öll efnismeð-
ferðin sundurlaus og tilviljunar-
kennd. — Það sem gerir bókina
skemmtilega aflestrar, er eink-
um frásagnargleði höf. Víða eru
líka skáldlegir sprettir og ágætar
lýsingar á atburðum og umhverfi.
Ástarsaga Ásdísar og Magnúsar
er víða góð, enda eru þau nokkuð
vel gerðar persónur. Þá er Sínu
í Valgerðarbæ vel lýst — og
nokkrum aukapersónum öðrum.
Höf. hefur færzt mikið í fang og
ekki heppnast það nema að
nokkru leyti, en ekki verður
annað sagt en að bókin sé at-
hyglisverð.
Yfirlýsing
ÚT AF frásögn hér í blaðinu um
bæjarstjórnarfund í Keflavík
hefur blaðinu borizt eftirfarandi:
Herra ritstjóri!
Vegna frásagnar af fundi bæj-
arstjórnar Keflavíkur, sem birt-
ist í Morgunblaðinu 24. febrúar,
langar mig til að biðja yður fyrir
eftirfarandi leiðréttingu í blað
yðar:
í téðri frásögn segir, að tillag-
an um að fresta fundi bæjar-
stjórnarinnar um eina viku hafi
verið samþykkt af öllum 7 ftill-
trúum bæjarstjórnarinnar. En
undirrituð, er stjórnaði fundin-
um haíi óskað mótatkvæða. Þetta
er ekki rétt. Tillagan var sam-
þykkt með 6 atkvæðum.
Fundarstjóra bar því samkv.
fundarsköpun, að biðja um mót-
atkvæði. En svo fór, að hinn eini
;|plltiíúí, séify ékki hafði greitt til-
Kjgunni'aíkvséði sat hjá. Tiilagan
var því samþykkt með ölíum
grejicjdum 'atkvæðum.
?ð þökk fyrir birtinguna.
i, ivykðingarfyllst, ,,
Keflavík, 24. febr. 1954.
Vilborg Auðunsdóttir.