Morgunblaðið - 18.03.1954, Síða 8

MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. marz 1954

Útg.: H.í. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Rítstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgöarm.)
Stjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason fró Vigur.
Lesbók: Árni Óla, sími 304ð.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjóra, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Simi 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innanlands.
I lausasölu 1 krónu emtatio
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Vöruvöndun ogmarkaðir
ENDA þótt hraðfrystur fiskur
hafi á undanförnum árum verið
útgengileg vara, hefur þó oft
verið töluverðum erfiðleikum
bundið ag selja þorskflökin.
Miklu meiri eftirspurn hefur ver-
ið eftir öðrum fisktegundum, svo
sem ýsu, flatfiski og jafnvel stein
bit og karfa.
En hér í blaðinu var frá því
skýrt í samtali við Elías Þor-
steinsson, að miklu betur horfði
nú en áður um sölu á þorskflök-
um. Það sem af er þessu ári hefði
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna
selt meira magn af fiskflökum til
Bandaríkjanna en nokkurn tíma
fyrr á jafn skömmum tíma. Væri
hér eingöngu um að ræða þorsk-
flök.
Formaður Sölumiðstöðvar hrað
frystihúsanna kvað þessi flök
hafa líkað mjög vel og töluverðar
líkur væru fyrir því, að um fram-
tíðarmarkað myndi vera að ræða
fyrir þau í Bandaríkjunum. Lagði
hann í lok samtalsins áherzlu á
að ríka nauðsyn bæri til þess að
vanda framleiðslu þessarar vöru
sem mest.
Því ber vissulega að fagna
að markaðshorfur fyrir hrað-
frystan fisk, og þá ekki hvað
sízt þorskflökin skuli fara
batnandi í Ameríku. Á undan-
förnum árum höfum við lagt
kapp á, að afla okkur varan-
legra markaða þar vestra. Það
er mjög þýðingarmikið aðhinn
mikli neytendafjöldi Vestur-
heims læri að meta þessa út-
flutningsframleiðslu íslend-
inga og vilji kaupa hana.
Sjálfir verðum við að viður-
kenna að nokkuð hefur brostið
á nauðsynlega vöruvöndun
hjá einstaka hraðfrystihúsum
í landinu. En í framtíðinni
verðum við að gera okkur það
Ijóst, að fullkomin vandvirkni
við framleiðsluna er frumskil-
yrði þess að við höldum mörk-
uðum okkar og vinnum aðra
nýja.
Allt frá því að fiskur er dreg-
inn úr sjó á lóð, færi, net eða í
botnvörpu, og þar til síðasta hönd
er lögð á verkun hans í landi,
verður sá sem fer höndum um
hann að ''era þess minnugur að
á vandvirkni hans, hreinlæti og
ábyrgðartilfinningu velta sölu-
möguleikar afurðanna. Léleg eða
skemmd vara frá einstöku hrað-
frystihúsi getur unnið útflutn-
ingsframleiðslunni geysilegt tjón,
komið óorði og vantrú á íslenzkar
sjávarafurðir.
★
Þetta má ekki henda. Bæði
sjómennirnir, verkafólkið í
landi, útgerðarmennirnir og
þeir, sem fiskinn flytja á er-
lenda markaði, verða að gera
sér það ljóst að við eigum í
harðri baráttu og samkeppni
um heimsmarkaðina. Margar
aðrar þjóðir framleiða hrað-
frystan fisk og bjóða hann til
sölu. Ef vara þessara þjóða er
betri og útgengilegri en okkar,
verðum við af kaupunum.
Okkar afurðasala dregst þá
saman, en keppinautarnir
. .styrkja aðstöðu sína.
)t' ★
■Sem betur fer höfum við íslénd
jngar sótt fram á fiskmörkuðun-
um undanfarin ár Hraðfrysti
fiskurinn okkar hefur farið víðar
og víðar og þrátt fyrir nokkur
mistök við framleiðslu hans hef-
ur hann líkað vel og getið sér
gott orð. Þessari sókn verðum við
að halda áfram. Afköst fram-
leiðslutækjanna vaxa og útflutn-
ingsmagnið verður meira Við
þurfum þess vegna stöðugt að
auka sölu afurðanna, treysta
eldri markaði og vinna nýja.
Lífskjör þjóðarinnar byggjast á
því að framleiðsla hennar sé sem
mest, verðmætust og útgengi-
legust. íslenzki fiskurinn þarf
þess vegna að bera af í búðum
viðskiptavina okkar. Kaupend-
urnir þurfa að vita að með því að
kaupa íslenzka vöru, hafa þeir
fengið tryggingu fyrir góðri vöru.
Vandvirkni okkar hérheima
borgar sig þessvegna í ríkum
mæli. Árangur hennar verður
aukin sala og batnandi mark-
aðir. Hroðvirknin hefur hins
vegar í för með sér sölutregðu
og margháttaða erfiðleika.
Þetta eru staðreyndir sem
ekki verða sniðgengnar.
, Xil þess er að lokum ástæða
i að láta þá ósk í ljós að Sölu-
I miðstöð hraðfrystihúsanna og
öðrum þeim aðilum, sem selja
íslenzkar sjávarafurðir megi á
komandi árum farnast það
starf sem bezt.
★ IIVERNIG lifði maðurinn Jak-
ob Crook áður fyrr? Hann var
skrifstofuniaður í Lundúnum og
á hverjum degi snemma morg-
uns fór hann með neðanjarðar-
brautinni langa leið til vinnu
sinnar og síðla dags aftur til
baka. Hann sá lítið af sólinni, að-
eins grá og sótlituð húsin í stór-
borginni og dimma brautarpall-
ana neðanjarðar. Þannig leið ævi
j hans í 20 ár.
Þá loksins gerði Jakob upp-
’ reisn gegn örlögunum. — Hann
kvaddi skrifborðið sitt og sagði
skilið við vini sína fyrir fullt og
! allt. Svo sigldi hann um kvöldið
méð farmskipi til sólhýrra suð-
urlanda. Hann tók sér bólfestu
j á eynni Tobago í Karibahafi, þar
ætlaði hann að lifa það sem eftir
væri ævinnar undir blaktandi
pálmum á sömu slóðum og
Róbinson Krúsó gerði heims-
frægar með einmanadvöl sinni.
★—□—★
★ Jakob er nú orðinn fimmtug-
ur, hann er glaðlyndur og grá-
Ó, þú heilaga
elnfeldni!
„KOSNINGUNUM" í Rússlandi
er lokið. Þær fóru fram s.l. sunnu
| dag. Moskva hefur tilkynnt úr-
1 slit þeirra. Þau komu engum á
óvart. 99,98% kjósenda tóku þátt
í kosningunum. En þar af kusu
99% frambjóðendur kommúnista
f lokksins! M!
Nú munu blöð kommúnista um
allan heim segja: Þarna sjáið þið
hvílíkt óskapa fylgi félagi Malen-
kov og stjórn hans hefur. Hann
fær bókstaflega öll atkvæðin, sem
rússneska þjóðin greiðir í kosn-
ingum. Og þarna sjáið þið líka
hversu vel kommúnistaflokkur-
inn stjórnar Sovétríkjunum!
O, þú heilaga einfelndni. Hverj
ir skyldu trúa því aðrir en staur-
blindir kommúnistar að kosn-
ingaúrslitin í Rússlandi sýni raun
verulegan vilja rússnesku þjóð-
arinnar? Áreiðanlega engir. Allir
vita nefnilega, að í Sovétríkjun-
um má aðeins einn flokkur bjóða
fram til þings. Og þessi flokkur
er kommúnistaflokkurinn. Fólkið
á þess vegna ekki um neitt að
velja.
Það þorir heldur ekki að
sitja heima. Ef það gerir það
er allra veðra von. Hin rúss-
neska leynilögregla er fundvís
á dyr þess fólks, sem gerzt
hefur sekt um slíkt gáleysi og
skort á áhuga á stjórnmálum.
En nú syngja kommúnistar
um víða veröld „alþýðulýð-
ræði“ sovétskipulagsins lof og
prís!!
'ina
^JÍœttú amóti\
ocj plytjici til
iœ iaeijjarinnat'
hærður og nú líkar honum svo
dvölin í frumskógunum að hann
er ákveðinn í að hverfa aldrei
aftur heim til gamla sótuga Eng-
lands.
Tobago er nú almennt álitin
eyja sú sem Daniel Defoe hafði
í huga, er hann ritaði söguna af
Robinson Crusoe. Þá var hún
óbyggð og náttúran ósnert.
★—□—★
★ NÚ ER að vísu svo komið að
eyjan er byggð. Á henni búa nú
30 þúsund svertingjar og 100
hvítir menn. En samt býr hún
yfir mörgum töfrum hitabeitisins,
þegar heilmáninn speglar sig í
gljáandi haffletinum og kókós-
\Jeluahandi sLrifar:
Garðeigendur, notið
góðviðrisdagana.
FORSTJÓRI Gróðrarstöðvar-
innar vekur athygli garð-
eigenda á eftirfarandi:
Garðeigendur ættu að nota góð
viðrisdaga þá, sem nú ganga yfir,
til að úða trén í görðum sinum,
en láta það ekki bíða til vorsins.
Þetta er mikilvægt atriði, því að
nú er óhætt að nota miklu sterk-
ara lyf heldur en þegar laufin
eru komin á trén. Einnig er betra
að komast að eggjum, sem í berk-
inum eru, á meðan trén eru
nakin.
Úðun þarf að gerast í frost-
lausu og regnlausu veðri og eru
því þessir dagar sérlega hepilegir
til að framkvæma hana nú. Sé
það ekki gert strax, étur lúsin og
maðkurinn blöð trjánna jafnóð-
um og þau spretta.
Garðar illa farnir
af óhirðu.
BLAÐLÚSIN hefur gert mikinn
usla í görðum hér í Reykja-
vík á undanförnum árum. Hafa
fundizt hér ekki færri en 14 af-
brigði garðlúsa, hver á vissri teg-
und trjáa. Eru of margir garðar
hér illa farnir af vanhirðu —
maðki og lús. Hundruð verkefna
bíða þeirra manna, sem fást við
úðun og önnur garðyrkjustörf.
Það er rétt að benda á í þessu
sambandi, að miklu ódýrara er
að úða garðana núna en seinna
í vor. Fer aðeins 14 af lyfjum á
við það ,sem til þarf, þegar úða
þarf allt laufskrúðið.
Fólki ætti að vera það ljóst, að
garðar eru því að eins til prýði
og ánægjn að þeir séu hirtir af
alúð og kostgæfni.
K
Kynleg framkoma
lögregluþjóns.
ÆRI Velvakandi!
Föstudaginn hinn 12. marz,
um kl. 5 síðd. sat ég inni á veit-
ingastofu hér í bænum og varð
áhorfandi og heyrandi að all-
einkennilegum atburði: við
næsta borð hjá mér sátu sex
unglingar og fengu sér hressingu.
Til að forða misskilningi vil ég
strax taka það fram, að ungling-
ar þessir voru með engin ólæti
né óskunda — höguðu sér í öllu
sem siðuðu fólki sæmir og
ræddu saman sín áhugamál. —
Bar þá allt í einu að lögreglu-
þjón einn, stóran og stæðilegan,
sem sigað hafði verið á ungling-
ana af afgreiðslustúlku einni og
virtist sú hin sama vera í miklum
vígamóð.
Engin skýring.
VALDSMAÐUR þessi bað síðan
unglingana að hypja sig út.
Ungur piltur varð fyrir svörum
og baðst skýringar á þessu til-
tæki en engin skýring virtist
vera fyrir hendi. Pilturinn átti
síðan noltkurn orðastað við lög-
regluþjóninn og gat ég ekki ann-
að en dáðst að kurteisi hans gagn-
vart ósvífni hins. En það kom
fyrir ekki og er ekki að orð-
lengja það, aoð skiptum þeirra
lauk með því, að lögregluþjónn-
inn fleygði piltinum hreinlega út.
Ég var ekki sá eini, sem veitti
athygli og fylgdist af áhuga
með atburði þessum — og blöskr-
aði jafnframt framkoma lögreglu
þjónsins. Það sat sízt á manni í
hans stöðu og ætti ekki að láta
slikt atferli óátalið. Með þökk
fyrir birtinguna. — Kjói“.
Girðingin við
Suðurgötu.
VELVAKANDI!
Girðingin við Suðurgötu,
fyrir ofan húsin við Tjörnina, er
viða að íalli komin, orðin fúin
og skekkt. Að margra dómi ætti
hún að hverfa úr sögunni eins og
aðrar girðingar, serri hafa horfið
og engin eftirsjón er að. Leyfi ég
mér að benda á þetta, háttvirtri
bæjarstjórn til athugunar.
Virðingarfyllst,
Ragnar Benediktsson".
Engan hóf á efstu skör
yfirborðið glæsta.
Varpar tign á kotungskjör
konungslundin stærsta.
(Stephan G. Stephansson)
Ástin talar
aldrei útlenda
tungu.
pálmarnir mynda dásamlega for-
sælu í miðjarðarsólinni.
★—□—★
★ STRAX og Jakob kom til
eyjarinnar hófst hann handa um
að byggja sér dálítinn kofa. Frum
bygginn var ekki í miklum vand-
ræðum með að koma sér upp
íbúðarhúsi. Hann keypti nokkra
umbúðak^ssa, reif þá í sundur og
smiðaði sér mjög þægilegan íveru
stað. Engar áhyggjur þurfti hann
að hafa af upphitun, því að alian
ársins hring er hlýtt og gott lofts-
lag á eynni. Á landskikanum hans
uxu nægir kókóspálmar og ban-
anatré, ásamt ýmsum öðrum
nytjajurtum, sem eru ]ítt þekkt-
ar í Norðurálfunni. Þá gat hann
komið sér upp dálitlu hænsnabúi
og að lokum má geta þess að
fiskur vakir þarna í öllum ám og
við strendurnar.
Enda þótt sælueyja þessi sé í
hitabeltinu, er hún þó án ýmissa
þeirra ógna, sem hitabeitisfrum-
skógarnir búa yfir. Þarna eru t.d.
engar eiturnöðrur og það sem er
þó enn betra—engin hitasótt er á
eynni, vegna þess að skordýrin,
sem bera hana, eru ekki til þar.
★—□—★
★ EF HANN er spurður hvort
hann get.i ekki grætt mikið fé
á þvi að Selja búafurðir sínar,
svarar hann: — Peningar — það
er hlutur, sem ég ágirnist ekki.
Því að á sælueynni geta menn
lifað eins og blómi í eggi án þess
að sjá nokkurntíma skilding. Það
er bara að fara út í ána og veiða
sér fisk í soðið, klifra upp í
ávaxtatrén og lesa ávextina af
greinunum.
★—□—★
★ ÞEGAR það bættist svo ofan
á að Jakob varð ástfanginn í inn-
fæddri stúlku, sem flutti heim
í kofann hans og gerðist eigin-
kona hans, þá er það skiljanlegt
að honum þyki hlutskipti sitt í
frumskógaeynni gott. Og þegar
hann ritar bréf heim til nokkurra
kunningja sinna í Englandi, er
það venjulega viðkvæðið hjá hon
um, að hvetja þá til að flytja,
hætta öllu stríði og striti, sem
menningin í samfélagi hvítra
manna útheimtir og koma tafar-
laust suður í hitabeltisparadísina.
Hætta öllu þessu leiðinlega
amstri frá morgni til kvölds og
lifa heldur áhyggjulausir undir
pálmaviðargreinunum.
Búnaðarþingi lauk
sJ. þriðjudag
BÚNAÐARÞINGI var slitið s.l.
þriðjudag.
Kosinn var einn Tnaður í stjórn
félagsins til eins árs, Gunnar
Þórðarson og til vara Ásgeir
Bjarnason, Ásgarði.
Kosnir voru 3 menn í milli-
þinganefnd til endurskoðunar
jarðræktarlaga og laga um rækt-
unar- og húsagerðarsamþykktir
í sveitum.
Kosnir voru: Pétur Ottesen,
Þorsteinn Sigfússon, Sandbrekku,
Gunnar Guðbjartsson, Hjarðar-
felli.
Kosnir voru 2 menn í útvarps-
fræðslunefnd, þeir Halldór Páls-
son og Eymundur Jónsson.
Forseti þingsins, Þorsteinn Sig-
urðsson, bóndi á Vatnsleysu,
þakkaði bingfulltrúum góða sam-
vinnu og störf á þinginu, og árn-
aði fulltrúum góðrar heimferðar
og heimkomu. Guðjón Jónsson
fulltrúi Rangæinga þakkaði for-
seta góða; fundarstjórn og sam-
vinnu á þinginu.
Að lokhum þingstörfum sátu
fúlltrúar ög starfsmenn Búnaðar-
félagsins kaffiboð að Hótel Borg
— og var þar setið um stund í
góðum fagnaði.