Morgunblaðið - 25.03.1954, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 25. marz 1954
1 SHGH FORSYTANNR
- RÍKI MAÐURINN -
t Eftir John Galsworthy — Magnús Magnusson Isienzkaði
ÍW ^ ^ X ^ ^
Framhaldssagan 86
beinagrindin ein gapti við.---
Jolyon gamli sat einmana í
borðstofunni, þegar sonur hans
kom inn. Hann var mjög lotlegur
og augu hans sem flögruðu um
myndirnar á veggjunum, virtust
vera að líta yfir farinn veg, minn
ingu lífs hans, vonir og athafnir.
,.Ó, Jó, ert það þú? Ég hefi
talað um þetta við June litlu. En
þar með er ekki öllu lokið. Viltu
fara til Soames? Hún á sjálf sök-
ina á þessu, hugsa ég. En hvernig
sem því er háttað, þá er mér það
ofraun að hugsa um hana lokaða
inni — og algerlega einmana.“
Og hann lyfti upp magurri,
œðaberri hendinni og kreppti
hnefann.
NÍUNDI KAFLI
Irena kemur heim.
Er Soames fór frá James og
Jolyon gamla, æddi hann um göt
urnar án þess að gera sér grein
fyrir hvert halda skyldi.
Hinn hörmulegi dauðdagi Bos-
inneys hafði gerbreytt öllu Nú
skifti ekki hver mínúta eins
miklu máli fyrir hann og áður,
og hann þurfti ekki að segja nein
um frá flótta Irenu fyrr en lokið
var rannsókninni á slysinu.
Hann hafði farið snemma á
fætur þenna morgun, áður en
pósturinn kom, tekið sjálfur bréf
in úr kassanum, og þótt ekkert
þeirra væri frá Irenu, greip hann 1
tækifærið og sagði Bilson, að
húsmóðir hennar hefð farig til
slrandarinnar, og sennilega
myndi hann sjálfur fara þangað
og vera þar frá laugardegi til
mánudags.
Þetta gaf honum næði til þess
að íhuga, hvað hægt væri að
gera til þess að hafa upp á henni.
En nú þegar dauði Bosinneys
hafði aftrað honum frá því að
hafast nokkuð að, vissi hann ekki
hvernig hann átti að eyða tím-
anum. Þessi einkennilegi dauði!
Þegar hugurinn hvarflaði að hon
um var eins og glóandi járni
væri lagt í hjarta hans, en jafn-
ícamt var miklum þunga lyft frá
brjósti hans. Og eirðarlaus og
kvíðafullur ráfaði hann um göt-
urnar og glápti á alla sem hann
mætti.
Og hugur hans dvaldi hjá hon-
um, sem nú hafði lokið göngu
sinni og aldrei framar mundi
valda reimleikum á heimili hans.
Síðar um daginn gekk hann
fram hjá auglýsingablöðunum,
sem sögðu frá því, hver sá dauði
væri, og hann keypti blöðin til
þess að sjá, hvað þau segðu. Hann
ætlaði að þagga niður i þeim, ef
hann gæti, og hann fór til City
og sat lengi fyrir luktum dyrum
'hjá Boulter.
A heimleiðinni, um hálffimm,
leytið gekk hann fram hjá Job-
.sons, og rakst þá á Georg For-
.syte, sem rétti kveldblað að hon-
um og sagði:
„Heyrðu! Hefurðu lesið þetta
um vesalings „Ræningjann“.“
Soames svaraði ískalt: „Já“.
Georg starði á hann. Honum
hafði aldrei geðjast að Soames,
og hann taldi, að hann bæri
ábyrgðina á dauða Bosinneys.
„Vesalings maðurinn“, hugsaði
hann, „hefur verið utan við sig
af afbrýðissemi og hefndarþorsta
og hefur ekki heyrt í vagninum
í bölvaðri þokunni.“
Soames hafði valdið dauða
hans og þennan dóm mátti lesa
í augum Georgs.
I „Það er kvis um sjálfsmorð",
eagði hann.
Soames hrissti höfuðið „Slys“,
tautaði hann.
Georg kreppti hendina um
blaðið og stakk því í vasa sinn.
Hann gat ekki stillt sig um að
erta hann dálítið að skilnaði.
„Umm Líður öllu vel heima?
Bólar nokkuð á litla Soames?“
Andlitið á Soames varð eins
hvítt og marmaratröppur Job-
sons og neðri vörin hófst upp eins
og hann ætlaði að glepsa. Hann
æddi fram hjá Georg og hvarf.
Er hann kom heim og hafði
lokag forstofudyrunum, var það
regnhlíf konu hans með gullhand
fanginu, það fyrsta, sem hann sá.
Hún lá á eikarkistunni. Hann
smeygði sér úr loðfrakkanum og
flýtti sér inn í dagstofuna.
Gluggatjöldin voru dregin fyr-
ir. Eldur brann á arninum og í
bjarmanum frá honum sá hann
að Irena sat á sínum venjulega
stað í sófahorninu. Hann lokaði
dyrunum hljóðlega og gekk til
hennar. Hún hreyfði sig ekki.
Það var eins og hún yrði ekki
vör návistar hans.
„Jæja, þú ert þá komin heim“,
sagði hann, „hversvegna siturðu
í myrkrinu?“
Þá sá hann andlit hennar. Það
var fölt og stirnað, eins og blóðið
hefði storknað í æðum hennar.
Dökku augun hennar voru stór
og uppglennt eins og augu í
uglu. I
Og þarna sem hún sat milli
sessanna, dúðuð í gráu loðkápuna
sína líktist hún einkennilega mik j
ið uglu í búri, sem hniprar sig .
saman út við búrgrindina. Hin
stolta reisn hennar var horfin,
það var eins og hún væri ör-
magna eftir erfiða vinnu, og hirti
nú ekkert um að vera fögur,
mjúk og tíguleg.
„Jæja, þú ert komin heim“,
endurtók hann.
Hún leit ekki upp, sagði ekk-
ert, bjarminn lék um hana þar
sem hún sat grafkyrr.
. Allt í einu reyndi hún að standa
upp, en hann aftraði henni frá
því. Og þá var það, sem hann
skildi allt.
Hún hafði horfið heim eins
og dauðasært dýr, án þess að
vita, hvert hún átti að snúa sér,
án þess að vita, hvað hún gerði.
Nú hafði hann fengið vissuna
fyrir því, að Bosinney hefði verið
elskhugi hennar, vissi, að hún
hafði séð frásögnina um dauða
hans, máske keypt blaðið eins
og hann sjálfur á götuhorni og
lesið hana.
Hún hafði af eigin hvötum
horfig aftur heim til hússins, sem
ÚTILEGLMAÐURIIMIM
11.
Hann vissi, að í hverri veiðistöð var einn prangari sem
seldi ýmislegt smávegis, svo sem tóbak, sykur, brennivín,
skotfæri, korn og fleira.
Nú hugsar hann sér að fara til Grindavíkur og kaupa
þar korn um miðjan dag. — Hann kom til Grindavíkur og j
hitti kaupmanninn, sem alltaf var kallaður „prangarinn.“
Hann keypti sitt af hverju af prangaranpm. Tani sá þar
byssu og falaði hana, en prangarinn var tregur til að selja!
byssuna, en lét þó um síðir tilleiðast og setti upp á hana
tvöfalt verð.
Tani var ekki að horfa í það þó að hún væri dýr, heldur
keypti hana tafarlaust. — Hún var ein af þessum gömlu
forhlaðningum, sem menn kölluðu soldátabyssur. Öðru vísi
byssur voru ekki til í þá daga.
Þegar Tani kom heim í hellinn, fór hann að reyna byss-
una. Hann sá rjúpnahóp og skaut í hópinn, og lágu fjórar j
eftir. Hann var allan daginn að skjóta rjúpu og spóa. Eftir
nokkra daga fór hann að leita að öðrum fuglum.
Loks kom hann að vatni. Þar var mikið af álftum og öðr-
um fuglum. Hann var allan daginn að skjóta kringum vatn-
ið, og fór seint um kvöldið heim með þunga birði af fugli.
Nú reitti hann allan fuglinn og hengdi hann upp í eldhúsið
eða sem næst hlóðunum. Síðan tók hann greinar úr skóg-
inum og hafði þær fyrir rár.
Nú hafði hann nóg af öllu, einkum fuglaketi. Sumarið leið
fram að réttum og bar fátt til tíðinda.
Einu sinni var Tani á gangi langt austur á fjalli. Svo
langt hafði hann aldrei komið áður. Þegar hann hafði geng-
ið um hríð, sér hann mann ganga beint á móti sér.
Biðjið kaupmann yðar um
Spánskar MÓMPPELSÍIR
Ljúffengar — Ódýrar — Safamiklar
Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu
Húsgögn
Renuzit
Hreinsiefnið
er komið aftur,
einnig lyktarlaust (odorless)
Aklæði jþegar þvo skal eða hreir sa fatnað, gólf-
teppi, áklæði eða gluggatjöld, má ekki láta
vatn í RENUZIT, en þvo úr því eins og
það er, enda er þá öruggt að efnið hieypur
ekki. En til þess að þvo glugga er gott að
ICjólar ejnn þolla af RENUZIT í eina fötu af
vatni. — Kemisk hreinsið föt yðar heima
á fljótan og ódýran máta úr RENUZIT
hreinsiefni. — Allir sem reyna það eru
ánægðir.
KRISTJAIMSSOIM h.f.
Borgartúni 8 — Reykjavík — Sínii 2800
Gluggatjöld
■■••••■•••••!
■■■■•■■■■■■■■■■■•■■■■■■•■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■a
Réttingnmenn
Getum bætt við nokkrum réttingamönnum.
Uppl. hjá verkstjóra.
i^iirei^averlótœ&L J).
Hringbraut 119.