Morgunblaðið - 02.04.1954, Blaðsíða 14

t 14
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 2 apríl 19d4
Skugginn og tindnrinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASOIÍ
Framhaldssagan 6 | honum meðmæli. Duffield og
■urðu nokkrum mínútum eftir að
ílugvélin var komin á loft, þau
urðu alls ekki á eynni. Honum
leiddist stórlega málæðið í Morg-
an. Hann stóð upp af stólnum.
En Morgan hélt áfram að tala
6vo hann varð að doka við stand-
andi fyrir kurteisissakir. Loks
komst hann burt og skildi frú
Morgan eftir. Hún gat fengið að
njóta allrar þeirrar hugsanlegu
íræðslu um öll möguleg slys,
sem gátu hent flugvél á flugi.
o-----□------o
Ekki voru meira en tvö ár síð-
an skólinn flutti inn í þetta hús.
í>að hafði verið byggt í lok 18.
aldarinnar, og eftir því sem sag-
an hermdi hafði sjálfur Nelson
setið oftar en einu sinni í garð-
inum sem getur húseigandans og
horft út yfir flota sinn í höfn-
inni og fengið boð með Ijósmerkj
um frá yfirmönnum sínum um
borð. Þá hafði húsið verið í eigu
auðugs kaffiekrueiganda, sem
hafði fjöldann allan af þrælum
í þjónustu sinni. Jörðin hafði ver
ið í mikilli rækt allt fram til
fyrri heimsstyrjaldar, en þá
stöðvaðist framgangur hennar,
verksmiðjan var látin hætta og
enska fjölskyldan hafði siglt
sinn sjó. Húsið var selt. Um stund
var það rekið sem gistihús, en
enginn vegur lá nær en í tveggja
til þriggja mílna fjarlægð og gest
ji nir höfðu orðið að koma ríð-
andi á hestum eða múlösnum.
Að því kom, að fólk sem hafði
xáð á að búa á gistihúsum, valdi
heldur þá staði þar sem hægt
var að aka bifreiðunum heim að
dyrum. Gistihúsið var lagt niður
og alla síðari heimsstyrjöldina
hafði húsið staðið autt, að undan
skildum einum hvertingja, sem
var nokkurs konar húsvörður og
bjó í eldhúsinu. Þá keyptu Paw-
ley og kona hans það til að reka
þar skóla.
Þau fengu húsið fyrir lítið
verð, en þurftu að kosta nokkuð
miklu til að lagfæra það og
leggja veginn alla leið heim. —
Peningana erfði frú Pawíey eftir
föður sinn, en hann hafði orðið
xíkur á sykurverzlun. Þau voru
ekki föst á féð nema að því leyti
að þau borguðu lélegt kaup, en
skólann ráku þau alltaf með tapi.
Ðouglas fannst stundum, að ef sá
tími ætti eftir að koma að þau
gætu rekið hann meg gróða, þá
mundi Pawley mislíka það. Þá
mundi hann missa þessa sönnun
á því hve vænt honum þótti um
öll börn.
Pawley kallaði það svo að
skólinn væri eftir nýtízku sniði,
en það var hann ekki nema að
Jitiu leyti. Kennararnir vissu
aldrei með vissu hve hart þeir
xnáttu taka á nemendunum, vissu
ckki hvenær hin leiðandi hönd
átti að verða skipandi og hörð.
Pawley vissi það sennilega ekki
heldur .... en til þess að fára
ekki niðrandi orðum um hann,
þá skal þess getið að það var
næsta ómögulegt með því kenn-
araliði sem hann hafði á að
skiþa. Hann hafði ráðið Douglas
fegins hendi, ekki aðeins án þess
að hafa fyrst tal af honum per-
sónulega, en líka vitandi það að
hann hafði aldrei á ævi sinni
reynt að kenna nokkru barni.
Hinn umsækjandinn, þeir voru
bara tveir, var, eftir því sem
ráðningaskrifstofan í London
tjáðí Douglas, lítill og óásjáleg-
ur maður með blóm í hnappa-
gatinu og fyrrverandi húsbóndi
hans, skóiastjóri í unglingaskóla
fyrir drengi, hafði neitað að gefa
I Morgans-hjónin voru þau einu,
sem eftir voru af fjöldanum, sem
hafði komið til skólans og farið
Ifljótlega aftur, þau tvö ár, sem
hann hafði starfað. — Mikill
I hörgull var á góðum barnakenn-
urum á Jamaica og launin, sem
Pawley úthlutaði voru síður en
svo freistandi. Ekki var hægt að
gera við því að erfitt var að fá
góða kennara. En hins vegar
mátti bæta úr laununum-----þó
ekki væri um neinn ágóða af
skólahaldinu að ræða, þá hefði
mátt borga af hinum ríflega arfi
frú Pawley. En Pawley sagði að
hin lágu laun væru því til sönn-
' unar að þeir sem tækju boðinu
. væri að eðlisfari hugsjónamenn.
| Douglas kenndi ensku og
I frönsku og hafði auk þess umsjón
' með bókasafninu. Bókasafnið var
í skemmtilegasta herberginu í
' skólahúsinu. Veggirnir voru
þaktir bókahillum úr mahoní.
Við einn þeirra var gríðarstór
arinn, sem fyrsti eigandi húss-
ins hafði látið gera. Við vegginn
á móti var skrifborð Douglasar.
Þar sat hann þegar hann var
ekki að kenna og þar gátu börn-
in hitt hann, ef þau þörfnuðust
ráðlegginga hans. Börnin sátu að-
eins í 2—3 kennslustundum á
dag. Ag öðru leyti eyddu þau
dögunum við að leysa upp á eigin
spýtur hin vikulegu verkefni,
sem þeim voru fengin í hendur.
J Þennan morgun lá hrúga af
stílabókum á borði Douglas þeg-
ar hann settist niður, frönskum
stílum og enskum ritgerðum. —
Honum þótti stílarnir leiðinlegir
en gaman að ritgerðunum. Sama
var að segja um börnin. Hann
sneri sér fyrst að stílunum.
Klukkan rúmlega níu var bar-
ið að dyrum. Hann gat sér þess
til að það væri Rosemary. Rose-
mary var sú eina sem barði að
dyrum á bókasafninu áður en
I hún kom inn. Hún var ensk að
uppruna, 11 ára gömul.
„Viljið þér gera svo vel að
hjálpa mér, herra Lockwood?"
Hún settist niður hjá honum
við borðið.
„Hvað er erfitt núna?“
„Ég get þetta ekki“.
Hún opnaði stílabók og lagði
hana fyrir framan hann vand-
ræðaleg á svipinn. Hann sá brátt
af hverju vandræði hennar stöf
uðu.
„Er það ekki herra Duffield
sem setur þér þetta fyrir?“
„Jú“.
„Þá verður þú að leita til
hans“.
Hún þagði góða stund. Svo
sagði hún: „En þér eruð yfir-
kennarinn minn“.
„Já, ég hef aðallega umsjón
með þér, en ég get ekki hjálpað
þér með það sem annar kennari
setur þér fyrir“.
„En herra Duffield er í
kennslustund".
„Þú getur farið til hans þegar
hún er búin“.
„Mig langar til að ljúka við
dæmin fyrst“. Hún þagði dálitla
stund en hélt svo áfram: „Ég er
búin að spurja herra Duffield
einu sinni að því hvernig á að
fara að þessu, en ég er búin að
gleyma því og hann verður svo
reiður, ef ég spyr hann aftur“.
Flest börnin voru hrædd við
Duffield og Rosemary var sér-
staklega viðkvæm. Það gat hún
þakkað sínum elskandi foreldr-
um. Þau höfðu kennt henni allt
heima, þangað til að hún hafði
árinu áður verið send í þennan
skóla. Þau höfðu reynt að bæta
úr skortinum á skólagöngu með
því að halda henni undir járnaga
heima. Faðir hennar hafði komið
í heimsókn um eina helgina og
gefið Douglas nasasjón af því,
hvað vesalings barnið hafði orðið
að þola. Hann vildi sýna hve
mikið honum var í mun ag hún
fengi gott uppeldi. Douglas taldi
það, að hann sagði tólf sinnum:
„Þú mátt ekki“, á tæpum fimm
mínútum. „Rosemary, þú mátt
UTILEGUIVIAÐLRIIMIM
17
Nú segir frá Tana og Þorfinni. Þegar þeir koma aftur í
hellinn, segir risinn:
„Mér finnst rétt að þú skilir þessu fé af þér, fyrst þú átt
ekkert í því. Og ef þú vilt ekki fara með það sjálfur, þá skal
ég gera það, enda veit ég að þú þorir ekki að koma í byggð.“
Tani féllst á þetta, og eftir tvo daga fór Þorfinnur með
féð eftir tilsögn Tana. Þegar hann kom heim til huldukon-
unnar, var hánótt. Þorfinnur klappaði á gluggann.
Haki spyr hver sé úti. „Það er Þorfinnur Baldvinsson. Þú
munt þekkja mig ef þú kemur út,“ var svarað. „Ég er sá sami,
er hjálpaði Tana á fjallinu um daginn.“
Nú fór Haka ekki að verða um sel, og segir við móður sína,
sem var vakandi: „Hvað skal hann vilja?“ Hún svarar með
hægð: „Það er sama hvað hann vill. Við bjóðum honum inn,
eins og öðrum mönnum, sem hingað koma.“ Svo fer hún til
dyra, kallar í manninn og biður hann að gera svo vel og
ganga í bæinn.
Hann réttir henni þreklega hönd, heilsar og segir síðan:
„Er þá enginn inni, sem gæti orðið hræddur við mig? Ég
lít nú ekki út eins og maður. — bæði er ég stærri en aðrir
menn, og svo er hár mitt og skegg svo mikið, að allir fælast
mig.“
„Það er nú sama, þú kemur inn,“ segir konan. — Þegar
Þorfinnur kemur í baðstofudyrnar, heilsar hann og segir:
„Ég kom með féð þitt úr dalnum frá Tana. Erindi mitt var
ekki annað. Féð er hér allt á túninu."
Haki varð afar feginn og býður gestinum sæti. Síðan er
honum borinn matur og drykkur. — Þorfinnur spjallar um
alla heima og geyma. Hann stendur við fram undir morgun.
Skeiiziivtun yngstu bamanna
verður í Austurbæjarhíói n. k. sunnudag kl. 1,30.
Börn frá dagheimilum og leikskólum Sumargjafar
skemmta. —- Aðgöngumiðar fást hjá Bókabúð Lárusar
Blöndal og í leikskólunum.
Stcttarfclagið Fóstra.
Hvor tvíburinn notar TONI
og hvor notar dýra bárliðun?*
Þér h'afið dvallt
efni d að kaupa Toni
jec^ar jér jarjniót bár lih
Enginn er fær um að sjá
mismuninn á dýrri hárlið-
un og Toni. Með Torii getið
þér sjálfar liðað hár yðar
heima hjá yður og Toni er
svo ódýrt að þér gecið ávalt
veitt yður það þegar þér
þarfnist háiliðunar. — Toni
gefur háriru fallegan blæ
og gerir hárið sem sjálf-
unar
líðað. Tom má nota við
hvaða hár sem er og er
mjög auðvelt í notkun. —■
Þess vegna nota íleiri Toni
en nokkurt annað perma-
nent.
* Josephine Milton, sú til
vinstri notar Toni.
Hárliðunarvökvi kr. 23,00
Spólur...........— 32,25

Gerið hdrið sem sjdlfliðað
PAPPÍRSPOKAR
1/8—10 kílóa.
PAPPÍRSSERVIETTLR
hvítar
Fyrirliggjandi
J). (D)rynjó()óSon ^JJv
uaran
Ausfin-vörubifreið
til sölu.
JJ. Urynjóljóóon (jT* ^JJv
uaran
Pípuiagningarmenn
Hin árlega SKEMMTUN pípulagningamanna, verður
haldin í Breiðfirðingabúð laugardaginn 3. apríl ki. 8,30.
Yms skemmtiatriðl.
Aðgöngumiðar verða afhentir í Breiðfirðingabúð, laug-
ardaginn 3. apríl frá klukkan 2—4.
|
<■
=
:
1
M
1