Morgunblaðið - 03.04.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laygardagur 3. apríl 1954
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
Framhaldssagan 7
I „Nú. Hvers vegna langar þig
! til þess?“ Hún hikaði enn, svo
ekki ganga á undan herra Lock- hann hélt áfram. „Ég get getið
v/ood. Réttu úr bakinu, þú mátt mér til hvers vegna þú vilt það.
ekki ganga svona bogin, Rose- Það er vegna þess að þér semur
vnary. Rosemary, hættu að fikta ekki við Silvíu".
þetta“. Honum þótti ákaflega 1 Hún kinkaði kolli. „Ég get
vænt um Rosemary. Hann sagði ekki þolað hana“.
Douglas að honum þætti vænzt „Ég vona að hún hafi ekki
«m þessa dóttur sína af öllum í komið illa fram við þig?“
heiminum. Kona hans væri núm- | „Hún hefur ekki slegið mig
er tvö. Það var ágætt fyrir konu eða neitt svoleiðis. En hún er
hans, en ekki fyrir Rosemary. | alltaf frek og skipar öllum fyrir.
„Hvað er það, sem þú skilur Ég get ekki skilið að hún hafi
ekki?“
„Hvernig á að skipta shilling-
um í pund og pence og öfugt“.
Hann varð að rifja það upp í
huganum áður en hann mundi
jiákvæmlega hvernig átti að gera
það. Hann sýndi henni það og
sagði svo:
! nokkurn rétt til þess. Hún er
i bara tólf ára“.
„Láta hinar telpurnar sér það
lynda, að hún skipar þeim fyrir?“
„Nei, en þær geta ekkert gert“.
Hún hikaði en hélt svo áfram.
„Ollum er illa við hana, en sumar
segja að þeim sé vel við hana,
°Það er bezt að þú segir ekki ‘ en bað er bara af bví að bær eru
herra Duffield frá því að þú hræddar vi.ð hana- Hún sagði
komst til mín, það borgar sig e'nu sinni öllum, að rétta upp
ekki fyrir okkur“ hendina, sem væri vel við sig.
„Ég skal ekki gera það“. Hún Við Serðum það allar nema ein“.
leit á stílabækurnar á borðinu. >.Og hvað gerði hún þá?“
„Eruð þér búinn að lesa ritgerð- »Hún sagði telpunni, sem gerði
ina mína, herra Lockwood?" j það ekki, að hún skyldi gefa
t)j4“. j henni þrjá súkkulaðimola, ef hún
„Var hún ómöguleg?" | vildi gera það og þá gerði hún
„Hún var ekki sem verst“. — það“.
Hann dró hana fram. Það var „Það var slæmt að nokkur
litgerð um jólin. Hann rétti skyldi rétta upp hendina“.
henni bókina og sagði: „Lestu „Enginn getur talað þegar hún
fyrir mig fyrstu setningarnar”. talar. Hún er svo montin og er
Hún las: „Á aðfangadagskvöld alltaf að stæra sig af einhverju.
jóla fór Ann heim til vinkonu Hún segir að sér sé sama þótt
ginnar Joan með pakka. Snjór- öún verði rekin úr þessum skóla
inn lá eins og hvít ábreiða og eins og hún var rekin úr hinum“.
ísinn á tjörninni var eins og i „Hún mundi ekki vilja láta
spegill. Ann .... “ ( reka sig, ef henni þætti gott að
„Þakka þér fyrir“, sagði vera hér“.
Douglas. „Hefur þú nokkurn tím- 1 Rosemary setti upp efasemda-
ann komið út fyrir Jamaica, svip..
Rosemary?“ | »ES skii ekki hvernig það má
„Pabbi lofaði mér einu sinni vera, þegar hún gerir alla aðra
að koma með sér til Cayman- óánægða".
eyjanna". | „Hún mundi ekki gera aðra ó-
„Þar er sennilega hvorki snjór ánægða, ef hún væri ánægð
né ís. Hefur þú nokkurn tímann sjalf“.
scð snjó?“ Það var undarlegt að »ES held að hnn geti aldrei
rneira en helmingurinn af börn- orðið ánægð“, sagði Rosemary.
unum skrifaði um hvít jól með »ES vil að minnsta kosti miklu
öllum einkennum, sem tilheyra 1
norðlægari löndum. j
„Ég hef séð ís í ísskápnum". 1
„Gaztu notað þann ís eins og
spegil til að horfa í, þegar þú
greiddir þér?“ I
Hún hugsaði sig um. „Nei, það
gat ég ekki“.
„Ég hef aldrei séð spegilmynd
mína í ís á tjörn“, sagði Douglas.
„Ef snjór liggur á jörðinni, þá
er hann sennilega líka á tjörn-
inni. Og þú hlýtur að hafa það
frá einhverjum öðrum, að snjór-
inn hafi legið eins og ábreiða
yfir jörðinni. Lestu svo þessa
setningu hérna“.
„Þegar Ann kom inn I her-
bergið til Joan, fleygði Joan flík-
inni frá sér, sem hún hafði verið
að staga í. Hú nvildi ekki að Ann
vissi að hún væri svo fátæk, að
hún þyrfti að sitja við að bæta
föt um jólin“.
„Já, þetta er annað mál“, sagði
Ðouglas. „Þarna sézt að þú hefur
hugsað um það sem þú ert að
skrifa. Þetta sýnir að þú veizt
raunverulega, hvernig fátækt
fólk hugsar stundum. Nú skaltu
lesa stílinn yfir og strika út allar
setningarnar, sem þú hefur ekki
hugsað frá sjálfri þér, og settu
eitthvað frá sjálfri þér í staðinnÁ
„Þakka yður fyrir, herra Lock-
wood“. Hún tók stílabókina und-
ir handlegginn. „Herra Lock-
Wood .... “ Hún stamaði og roðn-
aði.
,,Já“.
„Ég.... ég hef verið að velta
því fyrir mér, hvort ég gæti ekki
flutt inn í annan svefnsal?“'
heldur vera í svefnsal innan um
fólk, sem mér er vel við“.
„Það væri gott ef við gætum
öll lifað í veröld þar sem væri
bara fólk, sem okkur er vel við.
Því miður rekumst við alltaf
annað slagið á fólk, sem okkur
er lítið gefið um. Ef við ætlum
að eiga nokkra hugarró þá verð-
um við að læra að umbera þetta
fólk. Allir hafa eitthvað gott við
sig, ef vel er að gáð. Ég vildi
helzt að þú reyndir að vera dá-
lítið lengur í svefnsal með
Silvíu. Einhver verður líka að
vera með henni. Við getum ekki
látið hana aleina“.
Honum fannst leiðinlegt að
þurfa að halda slíka ræðu. Hann
vissi hvernig honum mundi líða,
ef hann þurfti að sofa í sama
herbergi og Duffield og Morgan
.... en ekki var um annað að
ræða.
Rosemary varð hnuggin á svip.
„Jæja, herra Lockwood. Ég skal
reyna að láta mér vera vel við
hana, ef ég get“.
o-----□----o
Þegar Rosemary var farin, fór
hann að velta því fyrir sér hvað
hann ætti til bragðs að taka með
Silvíu, og þar sat hann og hugs-
aði, þegar frú Pawley kom inn.
„Þarna eruð þér, Douglas",
sagði hún. „Manninn minn lang-
ar til að tala við yður“.
Hundar frú Pawley höfðu
stokkið inn á undan henni. Það
voru tveir stórir veiðihundar. —
Þeir eltu hana hvar sem hún fór
eða voru að minnsta kosti alltaf
á næstu grösum við hana, —
Douglas var meinilla við þá, og
vildi ekki sjá þá inni á bóka-
safninu, því þeir áttu það til að
velta um stólum og bókarstöfl-
um.
Frú Pawley var 35 ára eða þar
um bil. Hún hirti ekki ýkjamikið
um útlit sitt og guli liturinn á
hári hennar var orðinn allmjög
upplitaður. Allt fas hennar bar
það með sér að hún var heldur
skapstirð og óánægð. Hún þráði
I Saumum. eftir máíi
m
m
úr vönduðum efnum korselett, lífstykki,
■ magabelti, frúarbelti, slankbelti, brjósthald-
■
■
■ ara og brjósthaldara, krækta að framan.
■
■
: Einnig sjúkrabelti fyrii dömur og herra.
■
Póstsendum.
: Tjarnargötu 5 — Sími 3327.
UTILEGUMAÐURINIM
18
Þegar hann kveður, segir Haki við hann: „Mamma ætlar
að gefa þér eitthvað smávegis.“ Síðan fylgir hann Þorfinni
út í skemmu, og er þar huldukonan.
Hún fær fjallabúanum tvo poka, og er hátt í þeim af korn-
vöru, sykri og öðru góðgæti, og mundu pokarnir vera full
150 pund að þyngd.
Fjallbúinn þakkar virðulega fyrir og segir: „Munduð þið
ekki geta þegið reyktan lax? Ég á nóg af honum, og skal
koma með hann áður langt um líður.“
Þau játa því og þakka honum fyrir. Síðan fer hann til
fjalls. — Eftir fjóra daga kemur Þorfinnur aftur til Haka.
Hann gengur að glugganum. Þetta var um kvöld.
Hann heyrir mannamál og sér inn um rúðuna, að þar er
margt fólk inni. Vill hann því ekki gera vart við sig, en skilur
pokana eftir við dyrnar. og fer síðan heim.
Nokkru seinna fer huldukonan út, og sér poka við dyrnar.
Hún kallar hljóðlega á Haka og segir, að fjallbúinn hafi
komið með laxinn og skilið hann eftir við dyrnar.
Haki tók pokann og fór með hann út í skemmu. Þar viktaði
hann byrðina og var hún tvö hundruð pund. Laxinn var ágæt
lega reyktur og hinn bezti matur.
Nú tók að líða á haustið. Grasið fölnaði og blómin blikn-
uðu og hnigu í valinn. Veturinn tók að breiða blpeju sína yfir
landið. Dagarnir styttust. Smátt og smátt dimmdi í lofti.
Niður við hafið sáust gráhvítir skýklakkar fullir með frost
og snjó, en háloftið allt þakið gráum skýflókum.
Næturnar voru langar og dimmar hjá Tana í hellinum.
Snjór var þar líka svo mikill, að hvergi sá á dökkan díl. —
Honum leiddist og stundum ætlaði hann að missa kjarkinn.
Ný sending af
enskum drögtum
tekin upp í dag.
:
Ueíilur L.jl.
Laugavegi 116 — Austurstræti 6
Búnaðarbankans
opnar í nýjum húsakynnum, Laugaveg
114, í dag kl. 12. — Opið framvegis frá
10—12, 1—3 og 5—6Y2 daglega, nema
laugardaga 12—2.
Búnaðarbanki Islands
opne 1 DEC
nýja húsgagnaverzlun og vinnustofu að Frakkastig 7.
Hefi á boðstólum:
bólstruð húsgögn.
smáborð og fleira.
funnar Ujehhinóóáon
Húsgagnabólstrun, Frakkastíg 7.
Qu
Vanur og ábyggilegur
afgreiðsl umaður
óskast nú þegar.
iUUtVMdi,
Háteigsveg 2.

Slórt einbýlishús
■
; óskast í skiptum fyrir minna hús á góðum stað í bæn-
• um. — Tilboð, merkt: „1651 — 253‘t sendist afg<". Mbl.
UIUUIUJ