Morgunblaðið - 24.04.1954, Side 14

14
MORGUNBLAÐ1Ð
Laugardagur 24. apríl 1954
Hvor tvíburinn notar TONl
og hvor notar dýra bárliðun?*
I
9
y ramhaldssagan 20
hafði ráðlagt að hún yrði um
kyrrt að minnsta kosti í viku í
hollu fjallaloftslaginu. Áður en
. Houglas lagði af stað með Taylor
kom hann við til að spyrja hana
hvort hann ætti að sækja nokk-
*uð fyrir hana niður í bæinn.
„Vissulega,“ sagði hún. „Viltu
,gera svo vel að stinga öllu sem
■J)ú finnur í herberginu mínu í
■tösku og í guðanna bænum
*y»fcymdu- ekki varalitnum og því
<wilu;;.. mér finnst ég vera eins
*>g-nunna þegar ég er ekki mál-
uð.... og mig klæðir ekki að
vera eins og nunna, eða finnst
J«ér það?“
Douglas og frú Morgan aðstoð-
uðu Taylor við að kome.st út í bíl-
inn. „Þetta er allt í lagi, ég kemst
hjálparlaust“, sagði hann þegar
hann kom út á ganginn. En um
leið og þau stepptu takinu á hon-
um, var eins og hann kiknaði í
í hnjánum svo þau urðu næstum
að bera hann út. Þau settu hann
j framsætið. Douglas var þögull
fyrri part ferðarinnar . hann
var vandræðalegur, vildi ekki
minnast á missi Taylors og hrædd
ur við að ergja hann með tali um
einskis verða hluti. Hann var um
fimmtugt, efnaður verzlunarmað
ur frá Midlands með búlduleitt
barnalegt andlit. Sennilega var
hann glaðlegur og skrafhreifinn
að eðlisfari, einn af þeim mönn-
um sem kunna því vel að láta
henda gaman að sér og gera sér
jafnvel far um að það sé gert, en
undir strákslegri glaðværð geta
þeir verið hyggindin ein.
Eftir góða stund sagði Taylor:
„Þetta er erfiður vegur fyrir
yður að aka.“
Douglas sagði honum að fram-
undan væru næstum hundrað
krappar beygjur í brekkunni áð-
ur en þeir kæmust alla leið niður.
„Er það satt?“ sagði hann.
„Maður verður að fylgjast með
því, sem maður er að gera þegar
jnaður situr við stýrið á svona
vegi. Það dugar ekki að virða
fyrir sér útsýnið.“
„Það þykir mér trúlegt.“ Þeir
þögðu enn góða stund og svo
sagði hanm „Hann er nógu krók-
óttur þessi vegur.“
„Já“, sagði Douglas. „Það má
nú segja.“
„Ekki nokkur leið að horfa á
útsýnið.“
„Nei, maður verður að vera
varkár.“
Taylor sagði allt í einu titrandi
röddu: „Konan mín vildi alls ekki
fara með flugvél.“
„Ekki það?“
„Nei. Hún var að hugsa um
telpuna. Ég sagði að það væri
ástæðulaust að hafa áhyggjur af
því. Hún lofaði mér loks að ráða.
Hún gerði það alltaf.“
Douglas gat ekki látið sér detta
Jieitt í hug sem viðeigandi væri
að segja.
„Hún var yndisleg kona“, sagði
Taylor. „Hún hafði gaman af mál-
verkum. Ég hló að henni. Hana
langaði til að kaupa málverk rétt
áður en við fórum í þetta ferða-
lag. 35 pund kostaði það. Ég vildi
ekki að hún keýpti það.“ Rödd
hans kafnaði. Hann gerði eina
eða tvær tilraunir til að halda
áfram, og loks tókst það: „Ég
get aldrei fyrirgefið sjálfum mér
það. Ég vildi ekki gefa henni
það.“
„Það hefði ekki breytt neinu
um það sem komið hefur fyrir
nú“, sagði Douglas.
„Hún hefði orðið svo glöð. Og
vitið þér hvað ég gaf henni á
jólunum síðast?“ Hann greip and-
ann nokkrum sinnum á lofti eins
og hann ætti bágt með andar-
drátt. „Sjálfblekung, fyrir 32
shillinga og sex pence“. Siðustu
orðin komu í rykkjum út úr hon-
um eins og hann þyrfti að brjóta
þau í gegn um vegginn sem hann
hafði byggt sér um sorg sína. Og
um leið fór hann að gráta.
Douglas ók hægt áfram. Fátt gat
haft eins mikil áhrif á mann eins
og þegar fullorðinn maður græt-
ur.
Taylor dró upp vasaklút sinn
og þurrkaði sér í framan.
- „Fyrirgefið. Þetta er í fyrst
sinn sem ég geri þetta. Það er
eigingjarnt að gera öðrum gramt
í geði á þennan hátt. Ég er ekki
fyrsti maðurinn sem missi ást-
vini.“
„Get ég nokkuð gert fyrir yð-
ur“, sagði Douglas. „Skrifað bréf
eða eitthvað þess háttar?“
„Nei, þakka yður fyrir. Ég hef
ekki tekið neinar ákvarðanir
ennþá. Ég hef mestar áhyggjur af
því að þurfa að fara heim. Heim
til okkar. Persónulegir munir
konunnar minnar eru auðvitað
alls staðar, og herbergi Peggy
alveg eins og hún skildi við það.
Ég held að ég gæti ekki afborið
það.“
„Þér eigið þó einhverja ætt-
ingja, sem hjálpa yður.“
„Jú, ætli ég fari ekki fyrst til
systur minnar. Kannske er hún
fáanleg til að ganga frá húsinu
okkar. Ég er að velta því fyrir
mér hvort konan mín hefði vilj-
að að ég gengi frá hlutunum
hennar sjálfur. Ég vildi að ég
vissi það fyrir víst.“
_ „Ég mundi fá einhvern annan
til þess“, sagði Douglas.
Þeir óku þegjandi áfram. Hann
hélt að Taylor hefði náð sér aft-
ur, en þegar hann gaut augunum
til hans sá hann að hann var far-
inn að gráta aftur í hljóði. Taylor
sá að hann leit á hann og sagði
með miklum erfiðismunum: „Það
versta er að ég veit ekki hvar
konan mín sá þetta málverk. Ég
get ekki einu sinni keypt það
núna.“
—o—
Þegar hann hafði skilið við
Taylor á hressingarhælinu ók
hann inn til bæjarins. Hitinn var
næstum óþolandi og þegar þar
við bættist saga Taylors var hon-
um farið að líða illa. Hin hjákát-
lega sektartilfínníng Taylors
vegna málverksins og tárin renn- \
andi niður hvítar bústnar kinn-
arnar höfðu meiri áhrif á hann
heldur en allt annað í sambandi
við flugslysið samanlagt. Það var
einkennilegt að það var eins og
hægt væri að horfa á fimmtíu
mannslík án þess að vikna nema
snöggvast, en um leið og maður
heyrði eina persónulega sorgar-
sögu, snerti það mann að hjarta-
rótum.
Það var sama sagan núna eins
og alltaf þegar hann kom niður
til Kingston. Bærinn var aðlað-
andi þegar horft var til hans ofan
frá hæðunum . . en þegar niður
kom, var töfrablærinn horfinn út
í veður og vind. Ekkert var þar
sem gaf bænum sérkennilegan
blæ, allt varð hversdagslegt og
tilbreytingarlaust . . og meðal-
mennskan og hversdagsleikinn
læsti sig um hug hans. Hann fór
að sjá sjálfan sig í nýju ljósi þeg-
ar hann kom til Kingston .. eins
og hann gæti komið ókunnugum
fyrir sjónir ef hann segði honum
meginatriði úr lífi sínu .... flótta
maður frá óhamingjusömu hjóna-
bandi og leiðinlegu ævistarfi, nú-
verandi kennari í hjálfbjánaleg-
um skóla, maður kominn yfir
þrítugt án þess að hafa unnið
nokkuð til síns ágætis, vinalaus
og hamingjusnauður. Og þar sem
hann ók um sviplausar göturnar
minntu þær hann á draumana
sem hann hafði dreymt sem ung-
ur maður. Frægð, hamingja, sönn
ást . . allt þetta átti að verða hans
hlutskipti og stundum gat hann
dreymt þannig enn .. en þegar
hann kom til Kingston þá sá hann
sjálfan sig í hinu sanna Ijósi og
örvænting greip hann.
Hann hafði hugsað sér að
kaupa sér ný föt sem áttu við hið
heita loftslag, en í stað þess fór
hann beint til Myrtle Bank veit-
eingahússins .. það var stærsta
veitingahúsið í Kingston og eini
staðurinn þar sem hægt var að
fela sig fyrir hversdagsleika borg
arinnar. Þar var sundlaug í
KÖTLU-DRAUIVUJR
6.
þar konur fyrir og þóttust allar kenna Kötlu. Síðan tók hún
þar á karlmanni, er hún nefndi Kára, og bað hann vakna og
! sagði, að nú bæri nokkuð til nýlundu, því að Katla væri þar
komin.
I „Kári vaknar,“ segir Katla, „og bað mig heila og heppna
heimsækja sig. Kvað hann mig hafa brugðið svefni sínum,
1 og deyja kvaðst hann af ást til mín, er ég færi þaðan.
Kom Alvör þá og lét búa mér kerlaug og gefa mér vín að
drekka, áður ég gengi í hvílu sonar hennar. Sagði hún, að
þau ósköp skyldu á mér hrína, er ég biði aldrei bætur, ef
ég synjaði syni hennar ástar.
Varð hún þá ein öllu að ráða, því að ég hafði misst alla
sinnu. Dvaldist ég svo þar allan þann tíma, sem ég var burtu.
Einn morgun kom Alvör að sæng þeirri, er við sváfum í,
og sagði, að ég myndi verða að klæðast, þótt syni sínum
væri það til angurs.
Kári stundi hátt, er ég skildi við hvílu hans, og ég vildi
sjálf hafa verið þar lengur, og varð undurnauðug að skilja
við hann.
Þá sagði hann mér um son þann, er við ættum í vændum,
fékk mér belti, hníf og hring, hinn þriðja grip, er ég skyldi
geyma til minja handa syni okkar.“
Þér hafið ávallt
efni á að kaupa Toni
fecjar fér farfniót Ldr M
Enginn er fær um að sjá
mismuninn á dýrri hárlið-
un og Toni. Með Torö getið
bér sjálfar liðað hár yðar
heima hjá yður og Toni er
svo ódýrt að þér gecið ávalt
veitt yður það þegar þér
þarfnist hái liðunar. — Toni
gefur háriru fallegan blæ
og gerir hárið sem sjálf-
unar
liðað. Toni má nota við
hvaða hár sem er og er
mjög auðvelt í notkur —
Þess vegna nota fleiri Toni
en nokkurt annað perma-
nent.
* Josephine Milton, sú til
vinstri notar Toni.
Hárliðunarvökvi kr. 23,00
Spólur...........— 32,25
Gerið hárið sem sjáifliðað
SKEMMTUIM
að Hlégarði í Mosfellssveit í kvöld klukkan 9.
Ölvun bönnuð. — Ferð frá Feiðaskritstofunni kl.
Ungmennasamband Kjalarnessþing.
3
M
Tið fermingargjafa
kommóður, saumaborð, skrifbor-3, lestrarborð og margs-
konar önnur húsgögn í fjölbreyttu úrvali.
Húsgagnaverzlun Guðmundar Guðmundssonar,
Laugaveg 166.