Morgunblaðið - 24.08.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐI9
Þriðjudagur 24. ágúst 1954 j
N I C O L E
Skáldsaga eftir Katherine Gasin

Framhaldssagan 24
Hún henti gaman að ýmsu, en
undir niðri fann Nicole, að heim-
þráin blossaði.
„Ég get ekki trúað því, að ég
verðisiíomin heim til mín eftir
hálfan mánuð“, sagði Judy og var
hamingjusöm. „Heimafólk mitt
vecðrw- áreiðanlega undrandi yfir
þeim ; breytingum, sem ég hefi
tekið.“ Bíddu bara þangað til
Lloyd sér mig. Má ég hringia í
hann;* og biðja hann að koma
hingaS?“
„Aúðvitað, Judy.“
„Hvenær má ég hringja í
hann?“ , ./-4
„í kvöld, ef þú vilt.“
„Ég veit ekki hvort hann getur
komið í heimsókn. Hann er á
næturvakt."
„Ó“, andvarpaði Nicole og
hugsaði sig Iítið eitt um. „En
gerðu eitt. Hringdu í hann og
spurðu hann, hvenær hann getur
komið til þín, og ég veit að Iris
frænka tekur vel á móti honum.“
Judy kinkaði kolli samtímis því
sem hún barðist við að koma
rennilásnum aftan á kjól sínum
upp. „Ég veit að þér mun líka
vel við hann, Nicole. Og þar sem
þið eruð bæði amerísk ....“ Hún
þagnaði því rennilásinn var
henni erfiður.
Nicole svaraði ekki. Hana lang-
aði ekkert til að kynnast þessum
Hloyd Fenton. Ef hann var eins
og Judy hafði lýst honum var
hann einn af þessum mönnum,
sem var svo ánægður yfir að
hitta einhvern landa sinn. Hann
hafði.verið í New York, það vissi
hún. Og ekkert var líklegra en
að hann vildi tala um veru sína
þar. Hún ætlaði að vera undir
það búin að svara spurningum
hans. Hann fengi ekki að vita
meira, en það sem hún vildi að
hann vissi — og ekkert fram yfir
það.
Þær fóru niður til miðdegis-
verðarins í hvítum síðum kjólum,
sem voru einu samkvæmiskjól- og Alan eru tvíburar.“
arnir er þær höfðu haft meðan „Ó“, sagði hann. „Ó, ég skil. Já,
þær voru í skólanum. „Þeir eru mér finnst þú verðir að fara,
fallegir", sagði Iris stuttlega, og Nicole. En vertu þar ekki lengi;
bætti síðan við. „Ég þarf að sjá því ég mun sakna þín.“
um að þú fáir eitthvað af nýjum | Charles horfði lengi og fast á
kjólum, Nicole". Síðan sneri hún hana. Honum fannst það undar-
sér að Judy. „Þér verðið komin
aftur til London í haust er sam-
kvæmin byrja?“
legt, að hvenær sem hann horfði
á hana, kom hann aðeins auga á
fegurð hennar. Og hún var und-
„Nei, Lady Gowing“, sagði urfögur. Lítla, fíngerða andlitið
Judy brosandi. „Ég hef verið að , var eins og í ramma hins dökka
heiman allt of lengi til þess að . hárs, sem féll niður á axlir henn-
þjóta þaðan jafnskjótt og ég ' ar. Hann vissi, að hún yrði at- j
kem þangað." j kvæðamikil í samkvæmislífinu,
Iris varð undrandi. „En sam- ' þegar hún yrði kynnt þar, og
kvæmin og leikhúsin. Haldið þér hann vissi einnig, að hún myndi
að þér saknið þess ekki?“
„Enginn getur freistað Judy
með skemmtunum stórborgarinn
ar, Iris frænka“, sagði Nicole
hlæjandi. „Hún elskar það sem
hún kallar afskekktu héruð Eng-
lands.“
Judy sneri sér til hennar. „Þú
mundir elska sveitina líka, ef þú
einu sinni kynntist henni betur
en úr lestargluggum." Síðan mild
aðist rödd hennar og hún sagði:
„Nicole“ og það kom einhver
undarlegur glampi í augu henn-
ar, „viltu ekki koma með mér til
Fenton-Woods? Mamma mundi
verða glöð yfir því að fá þig til
dvalar." Síðan sneri hún sér til
Irisar. „Lady Gowing, mynduð
þér ekki leyfa henni að fara?“
Iris varð hugsi. „Ja, ég get nú
ekki séð til ..“
„Nicole“, greip Judy fram í.
„Þú getur eiginlega ekki neitað
boði mínu.“ Síðan þagnaði hún
um stund. „Það er leiðinlegt að
Richard skuli ekki vera heima;
hann er í Edinborg. En þú kynn-
ist hinum.“
Iris varð hvöss. „Eru bræður
yðar eldri en þér?“
„Ross er yngri“, svaraði Judy.
„Hann er þrettán ára. Alan og
Richard eru tuttugu og fimm
ára.“
„Báðir?“ skaut Charles inn í.
Judy brosti til hans. „Richard
nota sér sérhvert tækifæri. Hann
minntist þess, sem hún hafði sagt
við Judy. „Ég ætla á nýjan stað
á hverju kvöldi, það skaltu vita“,
og í rödd hennar fólst bending
um að hún myndi leita lífsins og
njóta allra gæða þess.
Judy sat við skrifborðið í bóka
herberginu. Leti sótti að henni,
er hún horfði á regndropana
renna niður gluggarúðuna. Það
var þögn í herberginu nema hvað
af og til heyrðist skrjáfa í dag-
blaði er Iris las í. Charles blund-
aði í hægindastól og nam höfuð
hans nær við bringuna. Hún leit
til Nicole, sem sat í efsta þrepi
tröppunnar er notuð var til að ná
upp í efstu bókahillurnar; í
kjöltu hennar lá opin bók og í
hendi hennar var önnur bók.
Þetta var kyrrð og friður, hugs-
að Judy, heimilisfriður. Hún and-
varpaði ánægjulega. Klukkan á
arinhillunni og Borgundarhólms-
klukkan í anddyrinu slóu á ná-
kvæmlega sama tíma. Sir Charles
hugsaði vel um klukkur sínar,
hugsaði hún, um leið og hún
horfði á stóra vísir klukkunnar á
hans jöfnu en hægu ferð að töl-
unni 12. „Eftir tæpan stundar-
fjórðung verður Lloyd kominn
hingað" voru orðin, sem æ ofan
í æ fóru um hug hennar. Að hitta
Lloyd yrði fyrsti vottur þess, að
hún væri komin heim — fyrsti
tengiliðurinn við heimli hennar.
Hana langað að taka aftur upp
sitt fyrra líf, en hún sá að það var
ómögulegt. Þar yrðu breytingar
á; hún yrði að vera viðbúin þeim.
Ross hafði verið ellefu ára, þegar
hún fór til Frakklands — barn
að aldri. Richard var nú kominn
til Edinborgar og vann þar að
tilraunum. Hann hlaut að hafa
breytzt mikið. Alan hafði fundið J
hamingju sína. Hann var opin- I
berlega trúlofaður Joan Brewster ,
og var hinn ánægðasti. Judy velti
því fyrir sér, hvort foreldrar
hennar hefðu einnig breytzt.
Mundi Andrew Fenton ennþá
vera þessi hávaxni og glaðlegri
yngsti sonur föður síns, sem allir
vildu vera með og sem var svo
skilningsgóður og elskulegur við
allt og alla sem bágt áttu? Og
Margaret .... hafði hún breytzt?
Judy þóttist viss um að svo væri
ekki: það gat ekki verið. Hún
var þannig gerð og skapgerð
hennar þannig, að hún myndi
ekki breytast svo lengi sem hún
lifði.
Og þá var það Lloyd. Allt í
einu rann það upp fyrir henni,
að aldrei hafði verið litið á Lloyd
á annan veg en þann, að hann
væri einn af fjölskyldunni. Dag-
inn sem hann kom til Englands
hafði það gleymst að hann var
aðeins bróðursonur. Nú hafði
hann verið þar í átta ár. Henni
a^-æra. Væntanlegir kaugéndqr hafi, saip.band við Guð- ; f^nnst gaman að rifja upp, hve
_ auðveldlega og fljótt hann hefði
samið sig að siðum þeirra. Aldrei
hafði það hvarflað að þeim að
mj> jLgjL«gAPjij.ijij-a ■■■■■■■■■■■■»■■■■»■■ ■ 1hann væri gestkomandi þar. Hin
ORUGCaSTHR
Vinsælustu og öruggustu flugvélar heimsins eru
hinar þekktu ,,D C“ flugvélar, smíðaðar hjá
Douglas. — Þér getið ferðast með hinum risastóru,
nýtízku D C — 6 eða D C — 6 B. á öllum aðalflug-
leiðum hvar sem er í heiminum.
■ ■■•■■■■■■■■■■■■■■!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■I
Stofuhúsgögn
á Vegna brottflutnings af landinu eru til sölu: Sófi, tveir
djúpir stólar, sófaborð og skápur. Vönduð húsgögn.
Upplýsingar aðeins í dag kl. 5—8 e. h. á Freyjugötu
28, uppi.
M.b. EGILL
S. H. 10, Ólafsvík, er til sölu nú þegar. Með eða án veið-
ra. Væntanlegir kaugéndqr hafi. saipband við Cuð-
mund Jensson, Ólafsvík, sem gefur allar nánari upplýs-
ingar og Guðbjörn Bergmann, Reykjavík.
LANJl^
^ROVER
Sendiferðabíll
Við getum nú útvegað leyfishöfum Land-Rover sendi-
ferðabíla með drifi á öllum hjólum. — Bíll þessi er gædd-
ur sömu góðu kostunum og búnaðarbíllinn Land-Rover.
Verðið mjög hagstætt.
HEILDVERZLUNIN
HEKLA H.F.
Hverfisgötu 103 — Simi 1275.
5
3
3
II. vélstjóra
vantar strax á m.s. Fróðaklett, sem er á
reknetjaveiðum.
Upplýsingar í síma 9165.
Jón Gíslason,
Hdseta
vantar strax á m.s. Fagraklett til rek-
netjaveiða.
Upplýsingar hjá skipstjóra um borð í skipinu við
bryggju í Hafnarfirði.
Jón Gíslason.
*«
r3
STIJLKA
óskast strax
(FpnalaacjLn (jtœsiir
Mjólkurfélagshúsinu.
VOLKSWAGEN
:
■
«
■
■
:

Við útvegum leyfishöfum Volkswagen sendiferðabíla, ■
með palli og yfirbyggða.
HEILDVERZLUNIN
HEKLA HF
• • ... HVERFISGÖTU 103
SÍMI 1275

Hft-ÚI