Morgunblaðið - 28.12.1954, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 28. des. 1954

ÚR HELJARGREIPUM
SKÁLDSAGA EFTIR A. J. GRONIN
Framhaldssagan 13
í fyrstu ætlað að sendi henni við-
•vörun, en hætt við það, þar sem
það var of hættulegt. Þar að auki
•vildi hann ekki láta hana vita
um neitt, sem gæfi til kynna, að
hún þyrfti að fara í flýti-
Klukkan hálf fjögur tók hann
tösku sína, og fór niður til að
greiða reikninginn. Hann hafði
íetlað sér að ganga gegnum borg-
ina þangað, sem bifreiðin hans
var, en honum til sárra vonbrigða
hann, að njósnararnir tveir
l’iðu eftir honum fyrir utan hótel-
ið. Hann sneri snögglega við í
áttina til járnbrautarstöðvarinn-
ar.
Hvað átti hann að gera? Þegar
liann var þess fullviss, að þeir
<itu hann, fannst honum hann
svima og hugur hans neitaði al-
gerlega að starfa. Eftir tíu mín-
útur var hann kominn á brautar-
.stöðina, farmiði hans hafði verið
tekinn og hann stóð á brautar-
pallinum. Lestin kom inn á stöð-
ina. Njósnararnir tveir voru
nokkrum skrefum fyrir aftan
hann. Þeir horfðu rannsakandi á
hann, meðan hann var að komast
inn í klefann sinn, setja töskuna
upp á hilluna og setjast í sætið.
Hann hugsaði með sér: þetta er
fyrirfram ákveðið. það er ekki
liægt að ásaka mig. Ég gerði til-
raun, en mér mistókst. Ég fer
aftur til Vínarborgar.
Allt í einu sá hann, að menn-
irnir tveir ætluðu ekki að fara
með honum. Þeirra viðfangsefni
var einungis, áð sjá um að hann
færi í lestina, án efa hefðu þeir
fcngið annað viðfangsefni í
Gmiind. Um leið og lestin rann út
br stöðinni hljóp hann fram á
ganginn, opnaði hurðina og hopp-
aði niður á brautarteinana, en áð-
uren síðasti vagninn var kominn
út úr stöðinni, var hann kominn
heilu og höldnu yfir á annan
brautarpall.
Það var orðið dimmt. þegar
Harker komst þangað, sem hann
hafði skilið bifreiðina eftir. og er
hann hafði fyllt bensíntankinn,
ók hann varlega út úr borginni
og þræddi fáfarnar hliðargötur.
Á þennan hátt komst hann til
Atlantis og skildi bifreiðina eftir
á hliðargötu þar skammt frá.
Þegar hann kom inn í veitiuga-
húsið, leit hann í kringum sig.
Nokkrir menn sátu við barinn og
dreyptu á hanastélum, en aðal-
salurinn var svo gott sem tórnur.
Hann stansaði þjón, sem gekk
framhjá og sagði: „Viljið þér vísa
mér á búningsherbergi ungfrú
Durych.“
„Býst hún við yður?“
„Auðvitað“. Harker reyndi að
brosa sannfærandi „Við ætlum
að borða saman.“
Harker fór með þjóninn inn
í dimman gang með mörgum dyr-
um. „Ungfrú Durych er á númer
þrjú.“
Harker barði að dyrum. Eftir
nokkra þögn barði hann aftur, en
fékk ekkert svar. Hann opnaði
dyrnar, en enginn var inni.
Nokkrar mínútur stóð hann alveg
ráðvilltur, en síðan barði hann á
næstu dyr til hægri.
„Kom inn“, sagði karlmanns-
rödd.
Hann gekk inn og kannaðist
þegar í stað við manninn, sem var
hávaxinn og beinvaxinn maður á
þritugsaldri. Það var Gustaf sjón-
hverfingamaðurinn. félagi Made-
lcine í þættinum Gettu nú, sem
Harker hafði séð kvöldið áður.
„Hafið þér séð ungfrú Dur-
ych?“ spurði Harker. „Hún er
ekki í húningsherberginu “
Gustaf varð ekkert undrándi!
„Hún kemur á hverri stundu. Hún
kemur hingað alltaf, þegar hún
kemur. Yður er velkomið að bíða
eftir henni.“ Hann benti á stól
úti í horni. „Madeleine borðaði
með yður í gærkvveldi, þér eruð
Ameríkani, er ekki svo?“
I Harker kinnkaði kolli.
„Ég ætla til Bandaríkjanna ein
hvern daginn núna, en ég veit
ekki enn, hvernig ég á að komast
þangað. En þangað skal ég kom-
ast.“
Harker geðjaðist vel að hinni
frjálsmannlegu framkomu sjón-
hverfingamannsins, hinni ein-
lægu hrifningu hans og hrein-
skilnum, vingjarnlegum augum
hans. „Ég vona, að yður muni
takast það“, sagði hann. Því næst
bætti hann við eftir stutta þögn.
„Ungfrú Durych er ábyggilega
orðin of sein.“
1 Gustaf leit á klukkuna, ,.Það er
alveg rétt. Ég ætla að hringja til
hennar.“
Harker beið, meðan hann
hringdi í almenningssíma frammi
á ganginum. Eftir tvær eða þjár
mínútur kom hann aftur, og nú
var svipur hans breyttur.
i „Það svarar ekki“.
I „Vitið þér, hvar hún á heirna?"
spurði Harker. „Ég hef bifreið“.
„Við skulum aka heim til henn-
ar“, sagði Gustaf ákveðinn.
Eftir tíu mínútur óku þeir unp
að fjögurra hæða húsi í norður-
hluta Gmiind. „Herber-gið hennar
er á annarri hæð“, sagði Gústaf
og gekk upp stigann.
i Hann hringdi dyrabjöllunni og
borði nokkrum sinnum að dyrum
án þess að fá svar, að lokum sagði
hann: „Húsmóðirin hérna þekkir
mig, hún leyfir okkur að fara
inn.“
j Brátt’ kom hann aftur með
roskna konu, sem hélt á stórri
lyklakippu. Hún sagði: „Ég hef
ekki séð hana í alian dag.“
Eftir að hafa reynt nokkra
lvkla, gat konan loks opnað hurð
ina. f herberginu var allt á rúi
og stúi. Allar skúffur höfðu verið
dregnar út, og fötin lágu hingað
og þangað, öllum húsgögnunum
hafði verið fleygt til. Madeleine
lá þvert yfir rúmið, bundin á
höndum og fótum, og hálsklút
hafði verið troðið upp í hana.
Gustaf laut niður að henni og
leitaði að æðaslættinum á henni,
meðan Harker tók klútmn úr
munni hennar. í nokkrar mínút-
ur greip hún andann á lofti, og
gat síðan stunið upp með erfiðis-
munum: „Vatn“.
Meðan Harker var að losa um
hendur hennar og fætur, fór
Gústaf út og kom brátt með
vatnsglas- Hún drakk það áfergju
lega.
„Hvað hefur komið fyrir?“
spurði Gustaf.
„Þeir reyndu að fá mig tií að
tala.“ -s I
„Bölvuð svínin. Hverjir voru j
það?“
„Krylov og tveir aðrir."
„Gátu þeir....“
„Ég held ekki “
Harker leysti nú síðasta hnút-
inn og Madeleine settist upp föl
og aumingjaleg. „Hve lengi hafið
þér legið svona?“ spurði Harker.
„Síðan um hádegi. Þeir hefðu
líklega skotið mig þegar í stað,
ef þeir hefðu-ekki viljað fá upp-
lýsingar, og meðan ég er á lífi,
halda þeir, að ég geti veitt þeim
þær.“
Hann dáðist að því, hve róleg
hún var. Hann kveikti í sígarettu
fyrir hana. Gústaf hafði gengið
fram að dyrunum og um leið og
hann fór, leit hann á Madeleine
og sagði: „Segðu honum frá því.
Ég ætla að vita, hvort það cr enn-
þá hérna.“
Þegar hurðin hafði lokast á
eftir honum, sagði Madeleine
blátt áfram: „Við Gústaf höfum á
hendi njósnir fyrir Vesturveldin."
„Njósnir?“ Harker starði á
hana.
„Gústaf er gamall í hettunni.
Ég gekk í þetta fyrir ári síðan, í
þegar Rússarnir handtóku fjöl-
skyldu mína.“
Harker gatt ekki komið upp
nokkru orði.
„Ég þekkti Gustaf í Tékkó-
slóvakíu, hann vár vinur bróður
míns, og við höfum haldið kunn-
ingsskapnum áfram, síðan við
komum hingað. Þegar ég byrjaði
í njósnarastarfinu, æfðum við
þennan þátt, sem þér sáuð í gær-
kvöldi."
Múrhúðunarnet
í plötum, 9x2 fet.
er nú aftur fyrirliggjandi.
Pantanir sækist sem allra fyrst.
Garðar Gíslason h.f.
Hverfisgötu 4, sími 1500.
OBUGGASTJiR
Vinsælustu og öruggustu flugvélar heimsins eru
hinar þekktu „D C“ flugvélar, smíðaðar hjá
Douglas. — Þér getið ferðast með hinum risastóru,
nýtízku D C — 6 eða D C — 6 B. á öllum aðalflug-
leiðum hvar sem er í heiminum.
lC
IC
W
Verið !
■i
þoUnmóð !
Af óviðráðanlegum ástæðum >
verður MINNISBÓKIN 1955 j
aðeins síðar á ferð en minnis- ■
■J
bókin í fyrra. '
MINNISBÓKIN 1955 kemur 2
■
út um áramót. j
Við höfum vandað sérstak- ;
■j
lega til þessarar bókar og skulu 2
hér talin nokkur atriði því til ■!
sönnunar: ;!
• 1. Bókin verður nú 11 arkir ^
í stað 8 áður og þar af !
■
leiðir að í henni eru I
■
ýmsar nýjar upplýsingar *!
og fróðleikur. ;!
■j
• 2. Almanakið hefur verið 2
■
stækkað þannig að meira ;
pláss fylgir hverjum ;
■
degi. Z
• 3. Pappírinn í bókinni er í «
tveim litum. ;
• 4. Ný kort eru í bókinni m. 2
■
a. frá Akureyri, Hafnar- j
firði og Kópavogi.
• 5. Silkiband er fest við ;
■
hverja bók sem bók- :
■
merki. 2
m
• 6. Hverri bók fylgir gyll- ;
ingarkort, þannig að hver ;
■
bókareigandi getur gull- !
ritað nafn sitt á bókina ;
með eigin hendi. ;
Bóksalar um land allt eru :
■
beðnir að senda pantanir strax. ;
Vegna mikillar eftirspurnar ;!
verður bókin aðeins seld gegn :
staðgreiðslu og póstkröfu.
Bókaútgáfan
FJÖLVÍS
■
■
Bústaðaveg 49
Símar 1372 og 82913 T1 \
Bifreiðaeigendur
Getum tekið að okkur viðgerðir á öllum tegundum
bifreiða, vélaviðgerðir, réttingar og málun.
^hodaverkstœ&ih
við Kringlumýrarveg,
fyrir ofan Shell. Sími 82881.
Tilkynning
Öll þau, er eiga hjá okkur fatnað í umboðssölu, eða
unnið, eru vinsamlegast beðin að sækja hann fyrir 31. deS.
þar sem verkstæðið hættir rekstri þann dag.
Virðingarfyllst,
Andersen og Sólbergs,
Laugavegi118.

— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu —