Morgunblaðið - 15.01.1955, Síða 14

14
MORGKJNBLAÐIB
Laugardagur 15. jan. 1955
Framhaldssagan 27
næst á þriðji. Enn horfði Harker
á. Þegar hann sá, að hópur manna
rétti hver fram sín skjöl og síðan
var stimplað á þau, sneri hann
sér að Madeleine og var nú mjög
vonsvikinn á svipinn.
„Vonin var lítil, og nú er hún
brostin. Ég var að vona, að þeir
mundu komast í gegn á hópleyfi,
eða að vörðurinn tæki aðeins
«inn og einn út úr. En nú skoða
þeir hjá öllum. Það er ekki nokk-
rir möguleiki að koma yður í gegn
með skrúðgöngunni.“
Þegar þau gengu hægt í áttina
til borgarinnar aftur, fór skrúð-
gangan framhjá þeim, en í henni
voru konur og menn á öllum aldri
og hver hópur sem í voru tiu til
limmtán manns báru stóra styttu
af einhverjum dýrðling og fána,
sem á var saumað trúarmerki. En
fyrir hópnum var gamall prestur,
sem var í svörtum ullarkufli.
Rétt utan við borgina voru
krossgötu, þar sem pílagrímarn-
ir frá vesturhlutanum sameinuð-
ust miklu stærri pílagrímshóp .'rá
Hofheim, og síðan héldu hóp-
arnir saman í áttina til hellis
nokkurs í fjalllendi þar skammt
frá, en það var augsýnilega tak-
mark pílagrímanna.
Skyndilega greip Madeleine í
liandlegg hans og hrópaði:
Bryant, lítið á.“
Hann horfði yfir götuna í átt-
ina, sem hún benti. í fyrstunni sá
hann aðeins fólkshafið, en síðar
lirökk hann við, er hann sá mann
með svartan hatt og dökk gler-
augu standa á svölunum fyrir
framan Forst hótelið, og hann
var með hund í bandi við hlið sér.
„Krylov", sagði hann. „Við
inegum þakka guði fyrir, að hann
getur ekki séð okkur. En við skul
um snúa við.“
Þau sneru við, og flýttu sér í
Lina áttina og reyndu að ryðja
sér braut gegnum mannfjöldann,
en það gekk hægt og erfiðlega.
Eftir stundarkorn leit hann gæti-
iega við. Krylov hafði nú farið
niður af svölunum og gekk nú
eftir götunni fyrir aftan þau, og
J'egar mannfjöldinn sá, að hann
var blindur, vék hann úr vegi
fvrir honum og hundinum.
Harker vissi, að menn Krylovs
inundu ekki vera langt frá. Hann
tók í heilbrigða handlegg Made-
ieíne og þau flýttu sér inn í hlið-
argötu, og síðan inn í aðra og að
iokum fóru þau aftur inn í aðal-
götuna, en þá voru þau komin
íyrir aftan Krylov, og nú létu þau
berast með fólksstraumnum í
áttina til hæðanna. Þegar þau
komu að fjallsrótunum, heyrðu
þau greinilega hljómlist með
liringekjunni. Harker horfði yfir
skemmtisvæðið, sem var allstórt,
og í hálfrökkrinu gat hann ekki
greint, hvort Krylov og hundur-
inn væru fyrir aftan þau. Hann
sneri sér frá götunni og gekk í
áttina að vögnunum og röndóttu
tjöldunum.
Þau voru orðin þreytt og móð,
er þau komu inn á skemmtisvæð-
ið, sem var upplýst með mislit-
um ljósum, sem komið hafði ver-
ið fyrir milli tjaldanna og
skemmtistaðanna. Það virtist,
sem þau hefðu komizt undan
Krylov, en Harker var þess samt
ekki fullviss. Madeleine fór nú að
verða reikul í spori, og hún stans-
aði við og við til að kasta mæð-
inni.
Þegar þau voru komin inn á
mitt skemmtisvæðið; leit hann til
baka og þá brá honum heldur en
elcki í brún. I fólksfjöldanum fyr-
ir afitan þap* sáu þau hinn.skugga
lega; Kíýlov. Hverrfig í ésköp-
unum hafði hann getað komizt
aftur á þeirra slóð? Gæti það
verið hundurinn, sem hefði þefað
þau uppi?
j í hinni mestu hugaræsing rifj-
aði hann upp fyrir sér það, sem
hann vissi um lögregluhunda.
i Rétt fyrir framan þau, fór hring-
ekjan að snúast. Þar var veik von
en hann greip hana og í flýti
keypti hann svo aðgöngumiða og
lyfti Madeieine upp á pallinn um
, leið og hringekjan herti á ferð-
inni og síðan stökk hann upp á
eftir. Nærri öll sætin voru upp-
* tekin, en hann fann tvö sæti ná-
lægt miðjunni og þaðan sá ekkert
til þeirra. Krylov kom nær. Hund
urinn hans þefaði út í loftið, eyr-
un voru spert og hann horfði í
hringum sig í allar áttir. Mundi
snúningurinn á hringekjunni geta
blekkt hann?
I Um leið og hraði hringekjunn-
ar jókst varð hljómlistin hærri
og hærri þar til að lokum að hún
ætlaði alveg að æra þau. Hraðar
og hraðar þutu þau áfram. Hann
var hragddur um, að Madeleine
mundi missa jafnvægið, og tók
nú utan um hana og dró hana
þéttar að sér. Aksturinn í hring-
ekjunni varð að martröð, þar sem
þau þutu gegnum hópa af norn- i
um og alls konar ósköpnuðum.
Að lokum hægði hringekjan á
sér og umhverfið tók á sig eðli-
lega lögun. Hann horfði hálfringl
aður á áhorfendurna, og þegar
hringekjan stanzaði, sá hann sér
til mikillar skelfingar, að Krylov
og hundurinn hans var enn á
sama stað.
I „Verið ekki áhyggjufull", sagði
Harker og reyndi að vera rólegur.
„Við eigum að geta leikið á hund
og blindan mann. Takið nú vel
eftir: við verðum að skilja. Þér
farið aftur inn á kaffihúsið
Schwartz Adler, og setjist í eitt-
hvert hornið í garðinum. Þér get-
ið verið þar, því að þar er opið
alla nóttina. Ég kem seinna. Farið
nú.“
Hún leit á hann skelfingu lost-
in, en eitthvað í rödd hans neyddi
hana til að gera, sem hann vildi.
Hún stóð upp og flýtti sér niður
úr hringekjunni hinum megin.
Harker var kyrr og greiddi að-
gang fyrir annan akstur. Krylov
og hundurinn höfðu ekki hreyfst.
Enn einu sinni fór hringekjan af
stað, snerist í fimm mínútur,
hægði á ferðinni og stanzaði síð-
an. Jæja, hugsaði Harker grimmd
arlega, nú ætla ég raunverulega
að gefa þeim tækifæri til að elta
mig uppi. Rétt fyrir framan
hundinn stökk hann niður af
pallinum og fór inn í mannfjöld-
ann, sem stefndi í áttina til
skemmtitjaldanna, sem hann
hafði áður tekið eftir. Á einu
tjaldinu voru auglýstar sjón-
hverfingar. Aðgangur 3 skilding-
ar. Harker fór niður í vasa sinn
og sá, að hann átti rétt nóga pen-
inga. Hann keypti aðgöngumiða
og leit enn einu sinni við og fór
síðan inn í tjaldið.
Þegar skemmtunin hófst,
reyndi hann ekki einu sinni að
fylgjast með. Hann sá sjónhverf-
ingarmennina eins og í draumi.
Sýningin myndi standa yfir í
hálfa klukkustund, en þá mundi
hann fara og hitta Madeleine.
Hann var alveg viss um, að hann
hefði blekkt hundinn, er hann
fór milli hringekjunnar og tjalds-
ins, og ef svo væri mundu þau ef
til vill geta komizt út úr borg-
inni og út í sveitina aftur.
Brátt var kveikt á ljósunum og
áhorfendurnir fóru út úr tjald-
inu. Þegar út kom, horfði Harker
varfærnislega í kringum sig.
Kvíði hans minnkaði, og hann
sneri sér til vinstri og hélt í vest-
urátt. En í sömu svipan þaut
hundur út úr skugganum af tjald-
inu og beit í öklan á honum.
Hann hrópaði upp af kvölum.
Hann reyndi að losa sig, en hund
urinn beit aðeins fastar. Því næst
fann hann skammbyssuhlaup á
mjóhryggnum og stundarkorni
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
85
bendingum og handapati og allskonar tilburðum, að ég
vildi láta hana fá gimsteinum setta rýtinginn minn, ef að
hún vildi láta mig fá í staðinn eitthvað af fötum sínum og
sæti sitt í úlfaldalestinni. Á bennan hátt gæti hún flúið til
annarrar .borgar með unnusta síum, selt þar gimsteinana úr
rýtingshjöltunum og fengið þannig nóga peninga til að reisa
bú fyrir. Mér féll mjög sárt að láta vinargjöf konungs míns
af hendi, en nú þýddi ekki að horfa í það. í fyrstu vildi
Ayesha ekki líta við uppástungu minni og taldi hana meira
en fjarstæðu. Samt gat hún ekki stillt sig um að einblína
á hina dýrmætu gimsteina og hugsa um unnustann, og að
lokum féllst hún á að hætta á þetta, því að karlmaðurinn
, leggur allt í sölurnar fyrir frelsi sitt og konan fyrir ást sína.
i Tveimur nóttum seinna kom Ayeska til mín og hvíslaði
því að mér með miklum æsingi, að nú ætti lestin að leggja
af stað í dögun.
I „Ertu ennþá jafn áfjáður og áður eftir að fá sæti mitt?“
spurði hún. „Mundu það, hrausti hvíti maður, að þú verður
kyrktur til bana umsvifalaust, ef þú þekkist í úlfaldalest-
inni.“
j Þetta, sem stúlkan sagði, var alveg satt og ég vissi það
vel, og ekki var það skemmtileg tilhugsun að eiga slíkt
yfir höfði sér. En ég var staðráðinn í að leggja allt í sölurnar
fyrir frelsið og taka því sem að höndum bæri. Eg gekk inn
til Núradín el Avads og bauð honum góða nótt.
„Mundu það, að ég skal alltaf vera vinur þinn“, sagði ég
hryggur í huga. Meira þorði ég ekki að segja.
kæliskápar
modcl 1955 eru nú fyrirliggjandi, fallegri og þægilegri *
en nokkru sinni áður.
Kynnið yður þessa kæliskápa, áður en þér ákveðið
kaup annars staðar.
HEKLA H.F.
Austurstræti 14 — Sími 1687
i
•m
i:
!:
i •
Mcnningartcngsl íslands og Rádstjórnarríkjanna
FIJIMDIJR
í Stjörnubíói sunnudag kl. 2,30.
Dr. Guðni Jónsson:
Ferðaþættir frá Sovétríkjunum
Frumsýnd rússnesk kvikmynd frá ferðalagi islenzku
menntamannanefndarinnar um Sovétríkin siðastliðið
sumar. — íslenzkar skýringar við myndina.
Þorvaldur Þórarinsson segir frá þingi fransk-sovézka
menningarfélagsins í París.
FRÉTTAMYND
Sijórn MÍR
MELROSES
:
Heildsölubirgðir
O. Johnson & Kaaber h.f.
•UXM