Morgunblaðið - 20.01.1955, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 20. jan. 1955
orgimMaMlb
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Stjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstrseti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu 1 krónu eintakið.
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Er Framsókn að gefast
upp fyrir Þjóðvörn?
ALLT frá því að „Þjóðvarnar-^
flokkurinn“ vann þann sigur
við síðustu alþingiskosningar að
fella Rannveigu Þorsteinsdóttur
hér í Reykjavík, hafa málgögn
Framsóknarflokksins talið hann
hinn mesta skaðræðisflokk. Tím-
inn hefur þrásinnis lýst því yfir
að bezta sönnunin um skaðræði
hans og illan tilgang væri það, að
„íhaldsmenn ausa í hann fé en
kommúnistar leggja honum til
leiðtoga“.
En um s.l. áramót breytist
skyndilega hljóðið í leiðtogum
Framsóknarflokksins gagnvart
þessum nýja flokki. Formaður
Framsóknarflokksins skrifar þá
áramótahugleiðingu í Tímann og
býður Þj óðvarnarf lokknum til
stjórnarsamstarfs við sig.
Rækilegri viðurkenningu eða
réttara sagt löggildingu var ekki
hægt að veita hinum nýstofnaða
Þj óðvarnarflokki. Formaður ann-
ars stærsta flokks þjóðarinnar
notar hátíðlegustu tímamót árs-
ins til þess að lýsa yfir einlægum
vilja sínum til þess að taka upp
samvinnu um stjórn landsins við
þennan nýstofnaða flokk, sem
fram til þess tíma hafði verið
skammaður og hrakyrtur nær
daglega í Tímanum og talinn
verstur allra flokka í landinu.
Þeirri spurningu hefur eðlilega
verið varpað fram eftir þessa
kúvendingu Framsóknar í af-
stöðu hennar til Þjóðvarnar-
flokksins, hvort hún hafi hrein-
lega gefist upp fyrir þeim Gils
og Bergi? Ýmislegt bendir til þess
að svo sé. Vitað er að Framsókn-
armenn standa mjög höllum fæti
í mörgum kjördæmum, sem þeir
fengu frambjóðendur sína kosna
í við síðustu kosningar, enda lýsti
Tíminn því yfir á s.l. sumri, að
hvorki meira né minna en 9 þing-
sæti flokks síns væru í yfirvof-
andi hættu fyrir frambjóðendum
Sjálfstæðisflokksins.
Margir telja nú líklegt, að
tilboð Hermanns um stjórnar-
samvinnu við þjóðvörn og
„hálfan Sósíalistaflokkinn“
spretti af örvæntingarfullri
viðleitni hans til þess að halda
þessum kjördæmum með
hjálp þessara flokka. Hann
sjái nú orðið, að þýðingarlaust
sé, að reyna að stöðva sókn
Sjálfstæðismanna án utanað-
komandi hjálpar. Sé því ekki
uín annað að gera en ganga
undir jarðarmenið:
Friðmælast við Berg og Gils,
biðja þá um gott veður og
hjálp í nokkrum kjördæmum,
sem Fram.okn er bágstöddust
En nú er eftir að vita,
hvernig Þjóðvarnarmenn taka
bænakvaki Framsóknarfor-
mannsins. Vitað er að þeir
þykjast í töluverðum upp-
gangi. Mun sumum þeirra
ekki þykja það vænlegt til
trausts, að binda bagga sína
með Framsókn, a. m. k. ekki
opinberlega. En Framsókn
mun leita ýmsra ráða til þess
að blíðka goðin, m. a. er talið
að skipun Sigurðar Jónasson-
ar í vamarmálanefnd fyrir
skömmu sé spor í þá átt. En
sú ráðstöfun hefur af augljós-
um ástæðum vakið hina mestu
furðu.
Samkomulagið
um raforkumálin
Á ÞVÍ hefur verið vakin athygli,
að Framsóknarmenn settu í upp-
hafi umræðna um myndun ríkis-
stjórnar sumarið 1953 aðeins tvö
skilyrði fyrir þátttöku sinni: í
fyrsta lagi að Alþýðuflokkurinn
yrði með í samstjórn, sem mynd-
uð yrði af þáverandi stjórnar-
flokkum, Sjálfstæðisflokknum og
Framsóknarflokknum. í öðru lagi
að samið yrði um lausn stjórnar-
skrármálsins.
Þessu hefur Tíminn nú mót-
mælt og sagt að framkvæmdir í
raforkumálunum hafi frá upp-
hafi verið aðalskilyrði Framsókn-
ar fyrir stjórnarmyndun með
Sjálfstæðisflokknum. Segir blað-
ið s.l. þriðjudag að „liggi fyrir
skriflega frá Sjálfstæðisflokkn-
um, að hann vildi ganga mun
skemmra í þessu máli en ákveðið
var í stjórnarsamningum, og
var hann þó, er þetta skriflega
plagg barst frá honum, búinn að
víkja verulega frá upphaflegri
afstöðu sinni til móts við Fram-
sóknarflokkinn".
Áður en minnst er nokkru
nánar á þessa nýjustu furðusögu
Tímans um raforkumálin, er rétt
að benda á annað. í þessari sömu
forystugrein blaðsins s.l. þriðju-
dag viðurkennir það, að það sé
rétt, að Framsóknarflokkurinn
A sl. ári henti Esther Williams
dásamlegt atvik! Hún var
stödd í Washington í heimsókn
hjá forsetanum, þegar Eisen-
hower stanzaði langa röð af
„handabandsfólki" til þess að
spyrja hver þessi dásamlega feg-
urðardís væri, sem stæði þarna
í einu horni herbergisins. Og hver
haldið þið að það hafi verið? Já,
það var Esther Williams! — Ég
er svo sem vön því að enginn
þekki mig þegar ég er í fötum, !
sagði Esther.
★—★—★
7 , jj // / B
^sra UNtoUyivood
nakinn á miðju sviðinu, baðaður
sterkum leiksviðsljósunum.
En svo lagaðist þetta allt sam-
an, þegar hann dag nokkurn fór
til sálfræðings.
H
VILIKUR snillingur er hann
ekki.... |
Hann getur grátið sönnum tár-
um þannig, að það setur hroll að
fagurmáluðum stúlkum. Hann
gerir það einfaldlega á þann hátt,
að taka með báðum höndum um
háls sér og þrýsta unz hapn er
aðframkominn af loftleysi, og þá
renna tárin niður eftir feitum
kinnum hans.
ORÐSIÐIR hans eru eins og
hann væri frá öðrum hnetti:
Hann rífur steikina í sundur með
höndunum og þrífur smábita af
diskum sessunauta sinia. Honum
fellur vel ■'úð Hollywood og var
ekki lengi að komast að því, að
vegurinn til velgengni á leiklist-
arbrautinni þar, átti upphaf sitt í
metsölubók allra tíma: Biblíunni.
Og hann getur fjötrað hundruð
áhorfenda, þegar hann les eitt-
hvað upp úr Biblíunni, eða ljóð
eða eitthvað úr Shakespeare.
★
MARLENE Dietrich hefur sagt
um hann: — Ég kýs fremur
að leika ástarsenu á móti honum
heldur en nokkrum öðrum leik-
ara í heiminum.
Framh. á bls. 12
VeU andi óhripar:
Amyndinni hér að ofan eru þau
Suzan Ball og Dick Long og
er Suzan klædd samkvæmt nýj-
asta móðnum í Hollywood, en það
er blússa úr jersey og satin pils.
★—★—★
Það skeði í London meðan
ítalska-kvikmyndavikan stóð
yfir, að þau sátu saman til borðs
Gina Lollobrigida og Noel Co-
ward. Gina sagði við Noel, að hún
óskaði þess að hún væri komin
eitthvað langt í burtu þar sem
fiún gæti lifað frumstæðu og heil-
næmu lífi.
Hinn frægi leikritahöfundur m.
m. svaraði mjúkmáll: — Já, ég
segi það sama, ég er líka orðinn
þreyttur á þessari syndum spilltu
veröld og vildi helzt setjast upp
í bifreiðina mína og aka til þess
hafi gert það að tveimur frum- 1 staðar, sem þú varst að tala um.
skilyrðum sínum fyrir þátttöku í
ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokkn
um, að Alþýðuflokkurinn yrði
með í stjórninni og að „lausn
stjórnarskrármálsins“ skyldi
verða höfuðmál hennar. Við þetta '
— Já, andvarpaði hún og
heimsins frægasti barmur hófst
eins og tignarleg alda við hið
rómantíska Kaprí. — En hvar er
slíkan stað að finna, Noel?
— Það er nú ekki mikill vandi
bætir Tíminn s.l. þriðjudag m. a. J að finna hann, sagði Noel. Ég
Ifesti bara mynd af þér við vatns-
kassann á bifreiðinni og komi ég
til einhvers staðar, þar sem þeir
spyrja hver þetta sé, þá veit ég
að ég er á réttum stað!
þessum orðum:
..... Taldi Framsóknarflokk-
urinn rétt að gera nú tilraun til
að vinna að samkomulagi að
lausn þessa máls (stjórnarskrá r-
málsins) og láta það ganga fyrir
ollu öðru“. í
Hvað sanna þessi ummæli
Tímans?
Hvorki meira né minna en
það, að Framsóknarflokkur-
inn var reiðubúinn til þess að
mynda ríkisstjórn með þeim
skilyrðum einum, að fá krat-
ana með í ríkisstjórn og sam-
komulag um að láta lausn
stjórnarskrármálsins „ganga
fyrir öllu öðru“, raforkufram-
kvæmdunum að sjálfsögðu
líka!!
Sér nú ekki Timinn, út í hvaða
ógöngur hann er kominn með
flokk sinn? Heldur hann virki-
lega að þjóðin hefði talið það
vinnandi til að fá kratana inn í
ríkisstjórn, að miða starf henn-
ar og stefnu við lausn stjórnar-
skrármálsins eins? Áreiðanlega
ekki.
En Tími sæll, mætti Iands-
lýðurinn fá að sjá þau „skrif-
legu“ plögg, sem eiga að sanna
það, að Sjálfstæðisflokkurinn
hafi viljað ganga „mun
skemmra" í raforkumálunum
en „ákveðið var í stjórnar-
samningnum“. Plöggin á borð-
ið, vinurinn. Svo skulum við
tala nánar saman.
Avísun án innistæðu.
FYRIR nokkru barst mér bréf
héðan úr nágrenni Reykja-
víkur frá manni, B. H„ sem er
ákaflega sár yfir ranglæti og
ókurteisi, sem hann hefir orðið
fyrir. Málavextir eru þeir, að
maðurinn fór með ávísun, skrif-
! aða af manni, sem hann bar
fyllsta traust til og hugðist fram-
vísa henni í útibúi eins Reykja-
víkurbankans, sem starfar í ná-
grenni við hann. Þegar í bank-
ann kom, reyndist útgefandinn
ekki eiga innistæðu fyrir upp-
hæðinni, sem ávísunin tilgreindi.
Annan bankastarfsmanninn — en
þeir voru tveir, virtist strax
gruna þetta, er hann sá ávísun-
ina og hrirtgdi hann til Reykja-
víkur til að fá grun sinn stað-
festan. — „Mér var því rétt ávís-
unin fram fyrir aftur með tor-
tryggnislegu augnaráði — segir
B. H. — og ég hraðaði mér á
brott, í senn undrandi og eyði-
lagður, til að fá á þessu leiðrétt-
ingu.
Óverðskujdaðar
aðdróttanir.
ÞETTA var rétt fyrir jólin. —
Hinn 30. des. fór ég aftur í
sama banka með þrjár ávísanir,
sem voru gefnar út af félagi því,
er ég vinn fyrir. Eina ávísunina
átti ég sjálfur en hinar tvær
vinnufélagar mínir. Ég beið þess,
að röðin kæmi að mér og rétti
því næst ávísanirnar til gjald-
kerans, sem tók við þeim og
sagði því næst í vægast sagt
frekjulegum tón: „Eru þetta fals-
aðar ávísanir?” Mig mun hafa
sett rauðan og spurði, hvað slík-
ar aðdróttanir ættu að þýða?
„Komst þú ekki með falsaða ávís-
un um daginn“, svaraði hann, en
ég spurði á móti, hvort það veitti
honum nokkurn rétt til að sví-
virða mig hér í vitna viðurvist,
þó að einhver gæfi mér ávísun,
sem engin innistæða var fyrir —
eða var ávísunin skrifuð af mér?
Sárnaði ákaflega.
STARFSMAÐURINN var enn
uppi með rosta og ósvífni, áð-
ur en hann afgreiddi mig, svo
sem honum bar skylda til og ákaf
lega sárnaði mér þessi framkoma,
sem ég varð að þola alsaklaus
Gina Lollobrigida og eiginmaður írá hen$j Þf“a °Pinbera starfs
hennar dr. Mirko Sofic.
H
VENÆR, sem hann þurfti að
fara inn á leiksviðið, var
manns. Eg hefi engan þann blett
á mannorði mínu, sem veitti hon-
um rétt til að væna mig um ó-
ráðvendni og pretti. Ég myndi
ekki hika við að stefna honum
hann þjáður af taugaóstyrk. — fyrir lög og dóm fyrir þetta at-
Hann óttaðist að missa skyndi-1 ferli hans, ef ég myndi ekki með
lega röddina
að það myndi því baka öðrum, sem ekki eiga
líða yfir hann í miðjum leik ....1 það skilið, óþægindi og leiðindi.
að hann myndi fá hræðilegan1 — Og ég vil að endingu óska
krampa í fæturna . . . . En það
hræðilegasta af öllu, var óttinn
við það, að fötin myndu hrynja
utan af honum og hann stæði alls
.iiiiiffiF.inMfram

þess, að fyrrnefnd stofnun geti
stært sig af einhverju frekar en
kurteisi og háttvísi þessa starfs-
manns síns. — B. H.“
ihé tttki i
K;
:
Stúlkurnar
í mjólkurbúðunum.
ÆRI Velvakandi!
Fáar konur koma meir við
hið daglega líf okkar heldur en
meyjablómarnir, sem mæla okk-
ur út mjólkina. Við þessar stúlk-
ur höfum við dagleg samskipti og
þær mótast í hugum okkar, sem
dýrlegar heilsugyðjur. — Stund-
um dettur þó af þeim „glorian"!
Hér í nágrenni við mig er ein
mjólkurbúð með eina unga og
laglega innan dyra,_— já, sú er
nú aðeins miðmjó! Ég hefi alltaf
sótzt eftir þjónustu hennar og
jafnan farið himinlifandi af henn-
ar fundi.
Þú vægðarlausa veröld!
IKVÖLD labbaði ég mig út eftir
mjólk, en einmitt er ég ætl-
aði að taka um húninn var skellt
í lás. Það var föstudagur og aðr-
ar búðir opnar til kl. 7. — En
illt var að koma mjólkurlaus
heim. Svo fór ég að bakdyrun-
um og hitti þar reyndar eina
draumadís. Innvirðulegast bað ég
hana um að selja mér mjólk, —
ég hefði ekki vitað, að mjólkur-
búðir lokuðu fyrr en aðrar búðir.
Geti augnaráð sálgað manni,
væri ég nú ekki ofan foldar:
Hversvegna komstu ekki fyrr? —
Ég afgreiði enga mjólk — punkt-
um! Mér varð svarafátt — ég
hafði verið að læra þýzka endur-
sögn — en hún skálmaði með
pilsaþyt á brott.
O, þú vægðarlausa veröld.
Aldrei framar mun ég hlakka til
að kaupa mjólk. — Stud. Art“.
Ekki er allt
gróði þótt í
pyngjuna sé
komið.