Morgunblaðið - 14.07.1955, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 14. júlí 1955
MORGUISBLAÐIB
Við bjóðum
gæsalifur,
IGÆR átíi flugmálaráSherra
Lúxemborgar, Victor Bod-
-on, tal við fréttamenn ásamt
fltigmálastjóra landsins, Pierr
Hamer.
Þeir félagar eru hér í nokk-
urra daga boSi íslemku flug
málastjórnarinnar og Loftleiða
en Loftleiðir hafa sem kunn
ugt er nýlega halið reglubund
ið áætlunarflug ,til Luxentborg
ineð vörur og farþega.
★
I viðtalinu sagði ráðherrann, að
itiann væri mjög'ánægður með dvöl-
ina hér á Islandi og kvað hann
samskipti þau og viðræður, sem
hann hefði átt við íslenzka aðila
hafa verið hinar vinsamlegustu og
báðum aðilum til gagns. Rakti ráð
herrann í ræðu sinni nokkuð sögu
þá sem legið hefir að loftferða-
sambandi landanna tveggja og
hvernig samstarf það, sem nú er
þegar hafið, komst á.
★ FLYTJA SUMAR-
LEYFISFÓLK
Það var í október árið 1953, sem
Bodson kom hingað með föruneyti
sínu til þess að undirrita loftferða
samninginn, sem gerður var þá á
milli íslands og Lúxemborgar. Var
sá samningur undirritaður 23.
október, á grundvelli Chicago- Al-
hvorki kampavin né'Jóhann Sæmnndsson
heldir Mg fargjöid
segir V, Bodson um loftfer&asam-
vinnu íslendinga og Lúxemhorgara
líveðja úr fjarfægð
Ingólfur .Tónsson flugmálaráðherra og Victor Bodson, samgöngu-
málaráðherra Lúxemborgar á flugvellinum í Lúxembórg, er Edda,
flugvél Loftíeiða kom þangað í fyrsta sinn. (Ljósm. Mbl.)
þjóðasamþykktarinnar um flug- fl braut við hann> 3 km. að
mal. Væn mjog anægjulegt að
samningurinn væri.nú þegar kom-
inn i framkvæmd, en fyrsta flug-
ferð Loftleiða til Lúxemborgar var
22. maí s.l,
Bodson kt
strax í upphafi hafa gert sér ljós-
an þann möguleika, að unnt væri. '
I____x ____»xt-_x- ! anfor:
Nú er unnið af kappi að því að óskorað frjálsræði ríki í loftinu,
stækka flugvöllinn og bætist ný j sagði ráðherrann. Þar getum við
starfað á jafnréttisgrundvelli við
stórþ.ióðirnar.
Hirigaíí til hafa stórþjúðimar
lengd. Verður viðaukinn tilbúinn
tii notkunar 10. september í haust.
Flugvélar alíra tegunda geta þá
setzt á völlinn, þrýstiloftsvélar
_ , , „ , , , , sem aðrar. Flugvöllurinn hefir og
komið að góðu haldi við flugæfing-
ar, sem fram hafa farið að und-
að annast flugferðir yfir Atlants-
hafið, með viðkomu á Islandi mun
ódýrar en stóru flugfélögin gerðu
nú. Væri hér fyrst og fremst að
ræða um sumarleyfisfólk, er vildi
ferðast ódýrt (Touristclass), og
mæti ekki mikils þau þægindi og
íburð, er hin stóru flugfélög
veittu.
Það væru ntargir, sem vtldu
gjarnan vera án hinna rnörgti
tegunda freyðvína og gómsætr-
ar gæsalifrar, og greiða 200
dölum minna fyrir bragðið,
sagði Bodson. ÞaS er þannig
fólk, sem við viljum helzt flytja
á vegum okkar og sú reynsla,
sem við liöftitn þegar aflaS
okkur virðist benda til aS þaS
takist.
★ FRÁBÆÍJ
VEDURBLÍDA
Lúxemborg liggur staða hag
nu á vegum Atlantshafs-
bandalagsins, en landið er skelegg
ur aðili varnarbandalagsins. Rat-
sjárkerfi verður innan sltamms
sett upp á flugvellinum, Ijósakerfi
hans er mjög fullkomið og slökkvi
I lið hans mun betra en á völlunum
í Lundúnum og Briissel, og jafnast
á við það, sem bezt er að starfi í
Bandaríkjunum.
Eru því allar aSstæSnr fyrir
íslenzkar flugsamgöngur til
íjíxemborgar hinar heztu, og
kvaS ráðherra þnS ánægjolegt
mjög og áfram yrði stöðugt
unnið aS því að bæta > haginn
á komandi árum.
★ ÞAR KEYPTI
DAVÍÐ ÖÍJÐ!
Eins og ykkur er kunnugt, sagði
ráðherrann, hafa Þjóðverjar gert
Loftleiðum erfit.t fyrir um flug-
þó koiuið i veg fyrir .slíkt frelsi,
ett sntáþjoðirnar eiga aS staiuia
þétt tun kröfur sínar og hvika
hvergi af, markaðri braut.
— Við Lúxemborgai'menn borf-
um með miklum velvila til fyrstu
samskipta landanna á sviði flug-
mála, fögnum Loftleiðavélunum af
inniléik og Vináttu og viljum giarn
an búa svo í haginn fyrir félagið,
að það hagnist vel á viðskiptun-
jim, svo og íslenzka þjóðin öll. Því
höfum við tekið þá stefnu að
krefjast engi-a lendingargjalda af
flugvéhim Loftleiða.
★ FAGURT
FERDAMANNALAND
í þær vikur, sem íslenzku flug-
vélarnar hafa flogið til og frá
Lúxemborg, hafa allmargir land-
ar mínir neytt tækifærrisins og
ferðast með þeim, 19—15 á viku.
Hefir þeim líkað afbragðsvel og
eru hinir hrifnustu af ferðinni.
Held ég, og flugmálastjóri minn,
nú til Bandaríkjanna og er erindi
okkar þangað fyrst og fremst að
„ .... _____ samgöngur sinar til landsins. Þar gr<úða fyrir flugsamvinnu íslands
fcvæmast og miðsvæðis í álfunni, höfum við Lúxemborgarmenn þó °K Lúxemborgar vestanhafs, hafa
ef miðað er við flugsamgöngur. krók á móti bragði. Sem aðilar að samband ^við sendifulUrúa okkar
Stutt er þaðan til merkisstaða í öll alþjóðaflugmálastofnuninni getum V * — v-.x..- t v
um áttum og samgöngur mjög
auðveldar á landi frá Lúxemborg.
Flugvöllurinn í Lúxemborg er
einnig afbragðsgóður. Er hann
þyggúur á hæð einni mikilli í ná-
grenni borgarinnar, 1100 feta
hárri. Þar er einmuna veðurblíða,
og er þess skemmst að minnast,
að mjög oft í vetur, er allir aðrir
flugvellir í álfunni voru tepptir
vegna þoku og liríðar, skein sól
glatt í heiði í Lúxemborg og allar
flugvélar, sem á lofti voru héldu
þann">ð tíl lendingar.
við ráðið því, sem hvert annað ríki,
er barðist í heimsstyrjöldinni gegn
Þjóðverjum, hvort þeir verði tekn-
ir í bandalagið eður ei. Ef þeir
láta ekki að vilja íslendinga i fing
málum og ganga að sanngjörnum
óskum þeirra, skulum við Lúxem-
borgarmenn sannarlega sýna þeím
hvar Davíð keypti ölið og jafa-
framt, að við getum breytt sem
stórveldin, ef okkur býður svo við
að horfa.
Það hlýtur að vera takmark
Edda, millilandaflugvél Loftleiða á flugvclliniun í Lúxemborg 22.
maí s.L, er fyrsta áætlunarflugið hófst þangað. (Ljósm. Mbl.)
þar í landi og Vestur-Lúxemborg-
ara, sem þar eru fjölmennir. Mun-
um við hvetia þá til að sigla með
flugvélum Loftleiða og væntum
góðs áramrurs af.
Þá ræddi ráðherrann nokkuð
um hve skemmtiiegt ferðamanna-
land Lúxemborg væri. Þar er lands
lag fagurt og mikil frjósemd, vin-
ekrur víðar bg fornar riddaraborg
ir sitia á hæðum. Þar er klaustrið
Klervó. sem Kilian gisti, þar renn-
ur áin Mósel, um héruð vinræktar-
ínnar, og þar eru margskonar þæg
indi fyrir fei-ðamanninn, er vill
nióta lífsins í ró og næði.
Hrifinn kvaðst ráðherra af Is-
'niidi, sém aðrir útlendingar, en
fyrradag fór hann norður í land
•llt til Grimseyiar ásamt fulltrúa
Loftleiða, SigUrði Magnússyni.
★
Victor Bodson er maður hálf-
•extugur, hress og glaðvær í tali,
"'igfræðinsrur að mennt, víðförull
•g margfróður. Fann er einn af
'"'iðtogum sósíaldemokrata, hefir
•erið ráðherra hálfan annan ára-
ug, og gegnir auk flugmálanna,
mbætti dóms-, samgöneu- og at-
•innumálaráðherra f Lúxemborg.
Er sannarlega ástæða fyrir Is-
'endinga að eleðiast yfir upphafi
samstarfs við Lúxemborgara, og
mætti það gjaman aukast á fleiri
sviðum í framtíðinni.
ÉG var að koma úr langferð og
frétti þá andlát Jóhanns Sæ-
mundssonar.
Ég hef þekkt Jóhann i 27 ár
og með hverju árinu sem liðið
hefur höfum við bundizt fastari
Vináttuböndum.
Hann kom fyrst á heimili for-
eldra minna þegar ég var 15 ára
gamall strákur, þeirra erinda að
kenna mér stærðfræði. Þegar
Jóhann gekk inn í herbergið þar
sem ég foeið hans, þá sá ég fyr-
ir mér háan mann, bjartan yfir-
litum og sérstaklega góðlegan.
Hann gekk brosandi til mín, rétti
mér. hendina og sagði- „Við skul-
um byrja samstarfið með því að
vera dús“.
Mér fannst þetta slíkur virð-
ingarvoltur og ég hef ekki gleymt
því ennþá.
Jóhann var mér svo míklu
lífsreyndari og að öllu leyti
fremri að mér fannst þetta meira
látleysi heldur en ég gat búist
við. Hið hlýja handtak svipti
á braut allri feimni og öllum
fyrirvara, sem stundum er á milli
ókunnugra, og stofnaði til þeirr-
ar vináttu, sem aldrei hefur bor-
ið skugga á.
Það var einmitt þetta tvennt
í fari Jóhanns sem mér er svo
minnisstætt, látleysið og hið
hlýja vinnandi handtak.
Jóhann varð mikilsmetinn
læknir, hann fékk mikið lof fyr-
ir doktorsritgerð sem hann
varði, hann varð ráðherra og síð-
ar prófessor. Honum voru sýnd-
ar margskonar mannvirðíngar en
þær gátu ekki grandað hinu með-
fædda látleysi hans.
Hann var eftir sem áður Jói
Sæm gagnvart öllum sem þekktu
bann.
Jóhann átti oft erindi við mig
meðan hann var íélagsmálaráð-
herra í sambandi við störf mín
á ríkisstjóraskrifstofunum. Það
var skömmu eftir að Jóhann
varð félagsmúlaráðherra að ung
stúlka utan af landi réðist sem
starfsstúika á heimili mitt og
var hún öllu ókunn í Revkjavík.
Það er einu sinni þegar ég kem
heim að kvöldlagi að hún segir
mér að maður hafi snurt eftir
mér. Hún segir mér það að þegar
hún hafi sagt honum að ég væri
ekki heima þá hafi hann heðið
sig fyrir þessi skilabcð: „Segðu
Pétri að Jói Sæm hafi hringt,
og biðji hann að hringja strax
og hann kemur heim*‘.
Jóhann var i hjarta sínu einn
hinn sannasti jafnaðarmaður sem
ég hef þekkt. Fyrir honum voru
allir jafnir.
Hið vinnandi handtsk Jóhanns
Sæmundssonar var hvorki til-
viljun né ávani.
Hngur hans var fulh:r af hlýj'a
og mannelsku og löngun til þess
að hjálpa hverjum sem til hans
leitaði og þess vegna varð hand-
takið svo undurhlýtt
Þetta fundu vinir hans og all-
ir sem nokkur viðskipti áttu við
hann, en kannsW htndu sjúkling-
arnir það alhra bezt.
Þeir sem veikindi hafa lamað
og þeir sem hafa verið slegnir
vonleysi verða furðu næmir á
það hvað að þeim snýr.
Þeim finnst oft að þeim sé of-
aukið í hinum starfandi heimi,
þar som allir eru önnum kafnir
við sitt. Slíkir kunnu að meta
hlýja handtakið hans Jchanns.
Það gaf þeim kraft og styrk, og
svo var þvi fylgt eftir með allri
lækniskunnáttu Jóhanns.
Jóhann var i uppvextinum fá-
tækur, og aldrei safnaðist honum
fé. en hann þáði í vöggugjöf
miklar gáfur og gott hjartalag.
Að afloknu námi sigldi Jóhann
utan til þess að fullnuma sig í.
sérgrein sinni i læknisfræðinni..
Næst man ég það að ég sá hann
standa aftan á ftutningabil i,
Reykjavík og var sá bfll hlaðinn j
húsgögnum. Jóhann var þá að,
opna lækningastofu í Reykjavík*
og pangað áttu husgögnin að
fara. Sú lækningastofa var þétt-
setin frá fyrsta degi, því Jóhann
var afbragðslæknir. Jóhann fór
mörgum sinnum utan *il þess að
auka þekkingu sína í læknis-
fræði og til þess að kynnast nýj-
ungum á sviði hennar sem að
haldi mættu koma heima á ís-
landi. Dvaldi hann þá á sjúkra-
húsum bæði í Englandi og á Norð
urlöndunum. Vegna þess að ég
staríaði við íslenzka senairáðið
i London þá kynntist ég því
hvernig Jóhann kom sér þar sem
.hanri dvaldi. Það var sama sag-
,an og heima, allsstaðai eignaðist
hann vini og allir báru lofsorð á
hæfni hans og þekkingu.
Jóhann var giftur ágætri konu,
Sigríði Thorsteinson, sem vinir
heimilisins kalla Dídi.
Þau hjónin voru samhennt um
að byggja upp fallegt og aðlað-
andi beirnili, en þrátt fyrir þau
mörgu og fallegu listaverk sem
prýða heimilið þá voru það hinir
persónulegu töfi-ar þeirra Jó-
hanns og Dídí sem prýddu það
mest og gerðu komurnar þangað
svo skemmtilegar.
Þau eignuðust tvær dætur,
Helgu og Gyðu, sem báðar hafa
erft hið geðþekka viðmót for-
eldranna. Eftir því sem tíminn
leið stækkaði fjölskyldan. Helga
giftist, og Jóhann og Dídí eign-
uðust tengdason, sem þeim þótt
■vænt um, og enn jókst gleðin á
þessu heimili, þegar Jóhann og
Dídí urðu afi og amma.
Aldrei var Jóhann ánægðari
heldur en þegar hann sat á heim-
ili sinu umkringdur af bessum
ástvinum sinum.
Þarna á þessu heimili ríkíi
friður og gleði. Þarna var aldrei
hugsað eða talað um að græða
fé, en þarna var oft spjallað um
hrvemig hægt væri að græða
mannanna mein.
Jóhann var að jafnaði mildur
og ljúfur í umgengni, en hann
bjó þó yfir ríkri skaphöfn. Þegar
honum fannst einhver beittur ó-
rétti, eða eitthvað það málefni,
sem hann hafði áhuga fyrir
þyrfti liðsinnis við, pá brann
eldur í augum þessa rólynda
manns, og þá gat hann orðið
æði harðskeyttur.
Jóhann var skorpumaður, og
honum féll bezt að tal-ast á við
þung og erfið verkefni, hvort
heldur sen. vai' á sviði læknis-
fræðinnar eða annarsstaðar, og
lagði sig þá allan fram.
Jóhann hafði búið við lélega
heilsu um langan tíma, og ef til
vill hefir hann sjaldan búið við
fullkomna heilsu. Það er ekki
svo gott að átta sig á slíku, þegar
þeir eiga í hlut, sem aldrei
kvarta.
Ég hefi starfað erlendis um
nokkurra ára skeið, en reynt að
fljúga heim eins oft og ég hefi
getað komið því við.
Eitt af þvi, sem ég hefi h’akk-
að til í hvert skipti alla leiðina
heim, er að eiga kost á því að
heimsækja Jóhann og Ðídí. Ég
kom heim í vor, daginn fyrir
fimmtugsafmæíið hans Johanna,
Framh. á bla 1>