Morgunblaðið - 16.08.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 16. ágúst 195S.
Læknirinn og ástin hans
EFTIR JAMES HILTON
Framhaldssagcm 2
inn með Jessicu konu sinni, var
fólk vant að segja, sín á milli:
„Þarna er litli læknirinn á ferð-
inni“.
Calderbury var á þessum árum
mjög skemmtilegur bær, nógu lít
ill til þess að hægt væri að fara
um hann þveran og endilangan
á einni klukkustund, en meira
-en meðalstór, ef rætt var um
virðuleika hans og mikilvægi.
Dómkirkja bæjarins var í gotn
eskum byggingarstíl fjórtándu
aldarinnar, með yngri viðauka
og eina byggingin, sem gat keppt
við hana um frægð, var hið stóra,
steinbyggða fangelsi bæjarins,
sem var reist af byggingarmeist-
ara, sem hafði miðað það, í einu
og öllu, við fjölda og vöxt af-
brotanna í Calderbury.
Fyrir þrjátíu árum komust
rnjög fáir til sjálfrar borgarinn-
ar, þótt þeir hefðu heyrt hana
nefnda og var það hinum erfiðu
samgöngum þangað um að kenna.
Bak við göturnar reis Knoll,
eða höllinn, til lofts, en það var
skógivaxin hæð með stórri stein-
súlu, gnæfandi á hæðstu brún-
inni.
Auðveldasta leiðin upp á hæð-
ina var gangstígurinn, sem lá frá
Shawgate, framhjá röð af georg-
iskum húsum. í einu þeirra bjó
litli læknirinn, dr. Newcome, á-
samt Jessicu eiginkonu sinr.i.
Það var mjög vel byggt hús og
hlutföll þess öll hárrétt, en held
ur dimmt og skuggalegt innan
veggja, sumpart vegna hins stóra
sedrusviðar, sem stóð úti í bak-
garðinum og sumpart vegna
hinna þykku tjalda, sem ávallt
voru dregin fyrir þá glugga, sem
sneru út að götunni, vegna for-
vitni þeirra sem frambjá gengu.
íbúar Calderbury voru að vísu
ekki forvitnari en fólk gerist og
gengur, en hús læknisins stóð
uppi í miðri hlíðinni og fólk gekk
venjulega mjög hægt þessa leið
og nam öðru hvoru staðar, til þess
að kíkja í búðargluggana, horfa
á hunda, sem snuðruðu í göturæs
unum eða fylgjast með íerðum
slátrarasveinsins, sem hjólaði
með ofsahraða niður brattann.
Vissulega hefði setustoía Jes-
sicu dregið að sér athygli þessara
ferðalanga, ef hún hefði blasað
við augum þeirra.
Hún var mjög skreytt og við-
hafnarleg, vatnslitarmáluð, með
lýstum og litskrúðugum einkunn
arorðum og tilvitnunum og líkani
af kirkju, skornu í tré, sem
frændi hennar, er var trúboði,
hafði komið með frá Ceilon.
Meðfram húsinu lágu þröng
trjágöng alveg niður að lækninga
stofu dr. Newcomes, en í þeim
voru raðir af hvítum skeljum,
sem einhvern tíma höfðu verið
tíndar á nafnlausri sjávarströnd.
Lækningastofa dr. Newcomes
hafði endur fyrir löngu verið
gróðurhús, svo að jafnvel ennþá
barst daufur garðblómailmur frá
hillum þess og glerhvelfingu,
enda þótt hillurnar væru nú fuil
ar af flöskum og glösum og þykk
pappírstjöld hyldu hvolfþakið.
Við nánari athugun kom brátt
í ljós, að byggingarlag þessarar
lækningastofu var mjög óhent-
ugt, rúmlííið og ófullnægjandi, en
hún hafði þó einn kost, sem Da-
víð taldi alveg ómetanlegan, en
hann var sá, að hún stóð ein, af-
síðis og útaf fyrir sig.
,Nú má enginn halda, að hann
hafi verið orðinn þreyttur á Jes-
siicu, konu sinni. Fremur mætti
s(}gja, að framkoma hans gagn-
várt henni hafi einkennst af hlut
lausri viðurkenningu á stöðu
hennar sem éiginkonu sinnar.
Þessa aðstöðu, sem sumir nefna
hamingju, kallaði dr. Newcomes
ekki neinu nafni og hugsaði naum
ast um hana. Hann vann bara sitt
starf, allan ársins hring og hefði
vel getað sætt sig við það, þó
konu hans væri í mörgu ábóta-
vant, ef hann aðeins eignaðist vel
gerð börn.
En þegar tímar liðu, kom það
greinilega í ljós, að Gerald gat
ekki talizt í þeim flokki. Dreng-
urinn var svo taugaslappur, að
það nálgaðist sjúkleika, þótt Jess
ica áliti það tóma óþægð.
Það var þessi sjúkdómsgrein-
ing og túlkun á ástandi drengs-
ins, sem helst varð tilefni til
hinna sjaldgæfu deila á milli
hjónanna, því að duttlungar
drengsins og ólund, styrktu þol-
inmæði föðursins, en juku óstill-
ingu móðurinnar.
Þeir sem fengu t.ækifæri til að
gægjast inn um gluggana á lækn
isbústaðnum, kölluðu þetta sam-
band feðganna kynlega fíflsku,
fíflsku þar sem ekki mætti á
milli sjá, hver hagaði sér barna-
legar.
Jessicu fannst þetta allt sam-
an hálf smánarlegt, en ávallt þeg
ar Gerald fékk eitthvert grát-
kastið, þá var það Davíð, sem
varði mörgum stundum í það,
að róa hann og hrekja alla óvini
á flótta, með huggandi hendi því
hann þekkti þann ótta, sem barn
getur kvalist af, ef skuggar
flökta um veggi, eimlest blæs á
brautarstöð, eða þegar bók er
skyndilega opnuð og v;ð augum
blasir einhver óhugnanleg
mynd.
Hann vissi, að óttinn getur náð
þeim töfrum, að sá hlutur, sem
í fyrstu vakti þann ótta, veiður
að lokum elskaður.
Hann vissi líka, að enginn hlut
ur er hræðilegur, ef manni finnst
hann ekki vera það. Þarna var
nú t. d. myndin af englunum, sem
fljótt á litið virtist furðu lík haus
kúpu. Af einhverjum orsökum
geðjaðist drengnum einkar vel að
þessari mynd og einu sinni, þeg-
ar Davíð kom með raunverulega
höfuðkúpu, sem hann hafði átt
frá því á námsárum sínum, varð
drengurinn ákaflega glaður.
í Calderbury naut dr. New-
comes meira álits en flestir aðr-
ir læknar þar, en slíkt veitti hon-
um enga sérstaka ánægju. Þús-
undir lækna í smáborgum gerðu
hið sama.
Á málmplötunni stóð „Lyf- og
skurðlæknir", en skurðlækningar
sínar framkvæmdi hann á heimil-
um sjúklinganna sjálfra, eða á
sjúkrahúsi bæjarins. j
Á þessum árum var minna um j
sérmenntun, en meiri þekking í
hinni almennu læknisfræði.
Davíð Newcomes gat tekið botn
langa úr manni, skorið í brjóst á
konu, kippt úr tönn og fram- 1
kvæmt aðrar þær aðgerðir, sem I
nú eru eingöngu taldar vera í
verkahring margvíslegra sérfræð
inga. |
Raunverulega var hann ágætur
skurðlæknir og hann naut hverr- '
ar morgunstundar við skurðar-
borðið með þeirri gleði, sem eng-
inn leikmaður hefði skilið.
Hinsvegar var lyflæknisstarf
hans mun erfiðara, því að því
fylgdu daglega ferð um þröngar
götur Calderburys, þreytandi
göngur upp og ofan marga,
dimma og bratta stiga og tveggja
stunda seta á læknaráðstefnu,
hvert kvöld vikunnar, að sunnu-
deginum undanskildum.
Þeir sjúklingar, sem gátu siálf
ir komizt til læknisins, komu,
biðu og hlutu þá úrlausn, sem
bezt varð veitt, en væri einhver
svo þungt haldinn, að fótavist
kom ekki til mála, þá var algengt
að sjá litla lækninn beygja fyrir |
götuhornið, á slitnu og fornlegu J
reiðhjóli, með töskuna sína
bundna við bögglaberann, ofan
við leirugt afturhjólið.
Göturnar í Calderbury voru .
flestar brattar og grýttar og hann '
hjólaði um þær með varúð og
mikilli gætni. |
,Aldrei þóttist hann hafa efni á
því, að kaupa sér bifreið og þegar
Fíllinn
i.
ÞAÐ VAR einu sinni lítill fílsungi, sem var á gangi í Gob-
ons-stórskóginum í Afríku. Skref fyrir skref fylgdi hann
móður sinni, og þegar hann var svangur eða þyrstur, þá
vissi hann mæta vel hvar forðabúrið var, en þar var ætíð
nóg af volgri mjólk.
Stundum lék hann sér við stóra ranann á mömmu sinni
eða þá við eyrun og litla halann, þegar hún hafði lagt sig.
En svo vildi það til dag nokkurn, að svartir veiðimenn
drápu mömmu litla fílsungans. Hann skildi ekki, að hann
þurfti að flýja og var því kyrr hjá sinni dauðu móður.
Veiðimennirnir drápu hann ekki, heldur fluttu þeir hann
með sér til þorpsins, án þess hann veitti neina verulega
mótstöðu.
Þegar inn í þorpið kom, var litli fílsunginn umkringdur
af forvitnu og hrifnu svörtu fólki. Það leið ekki á löngu
áður en unginn varð svangur og fór að kalla á mömmu.
Nóttin var komin og fílsunginn var settur inn í stólpagirð-
ingu, sem hann komst ekki yfir. Alla nóttina hringsnerist
hann í fangabúð sinni og hrópaði mamma, mamma!
Næsta dag kallaði veiðimannahöfðinginn á vini sína og
sagði: „Hvað eigum við að gera við litla fílinn? Eigum við
að drepa hann? Mér sýnist ekki vera mikið kjöt á honum
og engar tennur hefir hann, en þar sem við höfum enga
mjólk, þá getum við alls ekki alið hann upp. Eg vil því
leggja það til málanna, að við seljum okkar hvítu nágrönn-
um hann.“
Það voru allir á sama máli. Litli fíllinn var nú leiddur
niður að víkinni, þar sem stór bátur beið hans. Með mikl-
um eríiðismunum komu þeir honum út í bátinn.
Gillette
Hraðvirka rakvélin
ÞRÝSTK)!
og blaöiö i vélina
SKRUFIÐ;
oq raTcvélin tUbúin
Hina nýju Gilleííe hraðvirku
rakvél geta allir keypt. —
Vélin er í heilu lagi. —
Henni fylgir handhægt málm-
hylki með sex Bláum Gillette
blöðum og hólfi fyrir notuð
blöð. Hentugur plastkassi utan
um vélina. Allt þetta kostar
aðeins kr. 31.50.
Gillette
Hraðvirka rakvélin
IJtsala
Til að rýma fyrir nýjum birgðum, seljum
við ýmsar gerðir af lömpum og Ijósakrónum
með tækifærisverði.
Hekla h.f.
Austurstræti 14,

Öllum utanhéraðsmönnum er hér með
bönnuð silungsveiði í svonefndum Fiskivötn-
um og öðrum vötnum á Landmannaafrétti.
F.h. Landmannahrepps,
Kjartan Stefánsson oddviti.
F.h. Holtahrepps,
Þórður Bjarnason, oddviti.
F.h. Rangárvallahrepps,
Þórður Bogason, oddviti.

Tilkynning
Ailir þeir, sem fást við slátrun nautgripa frá þeim
landshlutum, þar sem hætta er á garnaveikismiti eru hér
með minntir á það, að skylda er að senda sýr.ishorn til
rannsóknar úr öllum sláturgripum, eins árs eða eldri.
Taka skal smábút úr mjógörn nálægt langa, búa vandlega
um hann í vatnsþéttum pappír, og merkja vel. Skrifa
skal á pakkann nafn og aldur gripsins, heimilist'ang, slát-
urstað og dagsetningu, koma honum til geymslu í næsta
frystihús og senda síðan þegar ferð fellur að lilrauna-
stöðinni að Keldum.
F. h. Sauðfjárveikivarnanna,
Guðmundur Gíslason.
aajUUUJLPa ■■■■■■ ajui.uuuuuipa