Morgunblaðið - 03.11.1955, Síða 14

MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 3. nóv. 1955
' 14
r»ir Tr
| kki í neð vopnum vec )ið
EFTIR SIMENON ■Jg- -aJi
Framhaldssagan 32
Hann studdi á bjölluhrspp og
eftir drykklanga stund kom kjall
arameistarinn inn, með munninn
fullan af mat og borðþurrkuna í
hendinni.
Greifinn brifsaði hana af hon-
um, þungur á brún.
„Biðjið þér ráðsmanninn að
koma hingað . . Náið svo síma-
sambandi við prestsset ið og
læknisbústaðinn, að því lcknu".
Að svo mæltu snéri grei 'inn sér
aftur að gestum sinum:
„Viljið þið afsaka mig“.
Síminn var frammi í anddyr-
inu, sem var mjög illa lýst og
rokkið, eins og víðast hvar ann-
ars staðar í höllinni.
Þar sem engin rafvirkjun var
i Saint-Fiacre, þá hafði greifa-
setrið sína sérstöku ljósalagningu
og nú voru rafgeymarnir næstum
tómir, svo að perurnar köstuðu
ekki frá sér hvítu ljósi. Aðeins
glitti í dauflýsandi, rauúleitan
þráðinn innan í beim.
„Halló .... Já, ég kreíst þess
alveg skilyrðislaust .... Þökk
fyrir, læknir . ...“
Métayer og málaflutningsmað-
urinn voru áhyggjufullir. Fn þeir
þprðu ekki að viðurkenna ]>að.
' Loks var það Métayer sem rauf
þögnina um leið og hann snéri
sér að umsjónarmanninum:
„Hvað get ég svo boðið yður?
jÉg býst ekki við, að neitt portvín
sé til .... en hins vegar er eitt-
hvað eftir af viskíi ennþá. ... “
Greifinn var enn að tala í sím-
ann og öðru hvoru heyrðist eitt
og eitt orð í gegnum opnar dyrn-
ar: •
„Hallo .. Já .. hvort ég krefj-
ist þess? .... Já, svo sannarlega
pg það alveg tafarlaust ... . “
í Maurice de Saint-Fiacra lagði
ijímtólið frá sér, gekk inn eftir
ganginum, framhjá bókar'fninu,
upp stigann og fótatakið íiljóðn-
aði loks inni í herbergi láti.u kon-
unnar.
p Annað fótatak, enn þyngra,
fieyrðist frammi í anddyrinu, síð
án var bankað á dyrnar og þeim
fokið upp. Ráðsmaðurinn birtist
'I* þröskuldinum og renndi augun-
um um herbergið: „Gerðuð þér
boð eftir mér?“ I
: En svo varð hann þess vísari,
áð greifinn var alls ekki til stað- '
ær, virti mennina þrjá fyrir sér
iírieð sýnilegri undrun, hörfaði
aftur fram á ganginn og ráðg-
cfeist við kjallarameistarann, sem
rétt í sömu andránni bar þar að.
1 „Má bjóða ykkur sóda?“ spurði
J|ean Métayer órór.
Og málaflutningsmaðurinn,
ftrllur góðvilja, ræskti sig hátt
Óg borginmannlega, um leið og
liann snéri sér brosandi rð Mai-
gret:
„Það eru sannarlega kynleg
gtörf, sem við rækjum báðir, um-
sjónarmaður. Hafið þér starfað
lengi hjá lögreglunni? Það eru
riú senn liðin fimmtán ár síðan
ég vann mér þe’grrétt í mála-
færslumannastéttinni. Og ég get
hreinskilnislega sagt yður það,
að ég hefi haft til móðferðar ’
flóknari og erfiðari mál, en nokk
úr getur gert sér í hugarlr.nd, sem
ekki þekkir það sjálfur .. Yðar
skál .. og yðar líka, Monsieur
Métayer. .. Yðar vegna gleður
það mig stórkost'ega að sjá ]
hvernig stefnu málin virðast ætla
að taka....“ I
Rödd greifans heyrðist úti á ]
ganginum: f
„Jæja, þér verðið einhvern veg
inn að útvóga nokkrar. Hringið
til sonar yðar, sem er einmitt t
núna að leika knattleik í Café de
Paris í Moulins. Hann myndi
koma með þetta sem okkur van-
hagar um....“
Dyrnar opnuðust og greifinn
kom inn í bókasafnið:
„Hafið þið fundið eitthvað til
að drekka? .... Eru engir vindl-
ar hérna?“
Hann leit spyrjandi á Métayer.
t „Þarna eru vindlingar .. ég
reyki bara ....“
Hann þagnaði og leit undan, í
fátkenndum vandræðum.
„Ég skal fara og sækja nokkur
stykki."
I „Herrar mínir, ég vona að þið
gerið ykkur það að góðu, þótt
maturinn verði ekki neitt sér-
staklega fínn .... Hér erum við
ekki nálægt borginni og..“
i „Blessaðir verið þér, hafið eng-
ar áhyggjur“, sagði málaflutnings
maðurinn, sem viskíið var þegar
farið að hafa sýnileg áhrif á. „Ég
er viss um að hann verður mjög
góður .. Er þessi mynd af ein-
hverjum ættingja yðar?“
Hann benti á stóra mynd, sem
hékk á einum veggnum og var
hún af manni í lafafrakka með
háan og harðan flibba um háls-
inn.
„Þetta er mynd af föður mín-
um“.
„Já, mér datt það í hug. Þér
líkizt honum mjög mikið sé ég,
þegar ég virði myndina nánar
fyrir mér“.
Kjallarameistarinn opnaði nú
dyrnar og vísaði Dr. Bouchardon
inn í stofuna.
í Læknirinn leit í kringum sig
með tortryggni í svip, eins og
hann sæi fyrir einhver verðandi
vandræði, en Maurice Saint-
Fiacre veitti honum hinar hjart-
anlegustu móttökur:
„Gerið svo vel að ganga inn,
læknir .. Ég býst við að þér
þekkið Jean Métayer . . Þetta er
lögfræðingur hans .. hrífand.i
maður, eins og þér munið komast
að raun um .... Og ums.jónar-
manninn þarf víst ekki að kynna
fyrir yður“.
Mennirnir tókust í hendur og
þegar læknirinn sá sér færi hall-
aði hann sér nær Maigret og hvísl
aði: „Hvers konar samsæri er það
eiginlega, sem hér er verið að
undirbúa?"
„Ekkert sem ég á neinn hlut í
— hann einn veit, hvað þetta allt
á að þýða“.
Málaflutningsmaðurinn slangr
aði að litla borðinu, þar sem
glasið hans stóð, án þess að gera
sér það ljóst, að hann var þegar
búinn að drekka of mikið.
„En hve þetta er dásamlegur
staður og undursamleg gömul
höll og hvílíkt umhverfi og um-
gjörð fyrir glæsilega kvikmynd
.. Það er eins og ég hefi alltaf
sagt, ef þessir menn, sem alltaf
eru að framleiða hinar hrylli-
legustu og alveg hundleiðinlegar
myndir, ef þeir hefðu vit á að
velja þvílíka umgerð fyrir....“
Hann var orðinn mjög skraf-
hreyfur og reyndi sífellt að fá
hina til að hlusta á sig.
Greifinn gekk til Jeans Métay-
er og var hinn alúðlegasti í við-
móti sínu við hann:
„Eins og þér eflaust skiljið, þá
er hér stundum dauft og drunga-
legt á vetrarkvöldum .. í gamla
daga var faðir minn vanur að
bjóða lækninum og prestinum
iieim, svona öðru hvoru. Það voru
aðrir menn en þessir, sem gegna
sömu embættum núna. — En
einnig þá var læknirinn trúleys-
ingi og allar samræður þeirra
snérust um heimspekileg efni og
það er einmitt þetta, sem ....“
Greifinn þagnaði í miðjum
setningarhluta, því að nú opnuð-
ust dyrnar ofur hljóðlega og
presturinn stóð á þröskuldinum
og leit hvössum, rannsakandi aug
um til mannanna, sem í stofunni
sátu:
„Ég biðst afsökunar á því að
koma of seint“.
Greifinn snéri sér að Métayer:
REYNIÐ I DAG
Notið HONIG makka-
rónur í súpur yðar, eða
berið þær fram sem að-
alrétt með kjötbit-
um eða pylsum, lít-
ið eitt af smjöri
og tómatsósu.
Heildsölubirgðir:
merkir fyrsta
fiokks vöru á
sanngjörnu .
verði )
•"i
H. BENEDIKTSSON & Cð. H.F.
Hafnarhvoll — cími 1228
Dugleg stúlka
óskast til starfa við kjötvinnslu.
Upplýsingar í síma 5750.
>r
s
Uppþvottavé!
1
(G.E.C.) með áföstum vaski og beinakvörn (Disposer) j
til sölu. Vélin er lítið notuð og í fullkomnu lagi.
Tækifærisverð. 3
Edwin Arnason, Lindargötu 25, sími 3743.
STiiLKlR
óskast strax
Upplýsingar ekki gefnar í síma.
Þvottahúsið Eimir,
Bröttugötu 3 A
Indíánarnir koma
nálgast sjóræningjaskipið, því að þá væri ekki hægt fyrir
það að nota fallbyssurnar.
Hins vegar voru þeir óhræddir á forystuskipinu að berjast
í návígi við sjóræningjana, því að skipið var fullt af her-
mönnum, sem voru vanir að berjast og kölluðu ekki allt
ömmu sína.
Skipin skullu saman; krókstjakarnir voru þrifnir á loft
og krækt í skipshliðarnar; skotið var af handahófi og sverð-
um sveiflað af æpandi sjóræningjum, en hermennirnir
hlýddu hverri skipun Sesilíusar ofursta af festu og einurð.
Og svo hófst bardaginn. Sjóræningjarnir sóttu fast á og
voru auðsjáanlega vanir að bera sigur úr býtum. Þeir hjuggu
á báða bóga, og féllu hermennirnir hver á fætur öðrum
fyrir sverðum þeirra og byssum. Hermennirnir gengu líka
rösklega fram og felldu marga sjóræningja. Sesilíus foringi
hjó hvern manninn af öðrum niður í dekkið og hrukku
mennirnir undan honum.
Orðið var allskuggsýnt og því erfitt fyrir hermennina,
sem voru miklu fleiri, að vinna á hinum trilltu sjóræningj-
um, sem unnu stöðugt á. Um stund leit einna líkast út fyrir,
að þeir myndu vinna fullan sigur, en þá varð það hermönn-
unum til happs, að tunglið brauzt allt í einu fram úr skýj-
unum og lýsti upp þilfarið.
Gengu hermennirnir þá fram af miklum vígamóði og
felldu nær alla þá sjóræningja. sem enn voru uppi stand-
andi og þeir, sem lifandi voru, teknir höndum og bundnir.
Um helmingur hermannanna var fallinn í valinn. Eftir
voru um 100, sem höfðu nú nóg að starfa við að laga til það,
sem farið hafði úr lagi á skipinu í bardaganum. Allt verð-
mæti var hirt úr sjóræningjaskipinu og því síðan sökkt.
Þegar segl voru hífuð upp var kominn sæmilegur byr, og
var skipinu snúið í rétta stefnu og siglt af stað.
Vatteraðir greiðslusloppar
fjölbreytt úrval |
Ullarkjólaefni ]
m. a. tweed í einn til tvo kjóla af hvcrju efni
og ullarkrep í mörgum Jitum. j
MARKAÐURINN I
r aj
Hafnarstræti 11 3
3
- ■
■
■
Ulltuefni í pils
■*
mjög mikið úrval :|
MARKAÐURINN
Bankasíræti 4