Morgunblaðið - 21.12.1955, Blaðsíða 2

UORGL /V HLAtítit
Miðvikudagur 21. des. 1955
r i
ölsfur iéhannessofi frá SandisR-FrHd
sjötugrur
Sfefán Arnérsson - ninning
í DAG er til hinztu hvilu borinn
hinn mæti athafnamaður Ólafur
Jóhannesson útgerðarmaður frá
Sandi. Ólafur var fæddur í Ein-
arslóni á Snæfellsnesi, árið 1889, |
'Onur merkishjónanna Ingibjarg-
ar Pétursdóttur frá Malarrifi og
Jóhannesar Jónssonar. !
Þegar Ólafur var 3 ára gamall
missti Ingibjörg mann sinn, Jó-
hannes, frá 4 börnum ungum. j
Hún varð því að berjast áfram
rneð barnahópinn. Átta árum
síðar, eða um aldamótin, giftist
hún Eggerti Guðmundssyni for-
rnanni á Sandi. Hann var orð-
iagður sjómaður.
Hugur Ólafs hneigðist snemma j
að sjó, enda tóku unglingar strax
og þeir gátu þátt í lífsstarfi hinna
í'ullorðnu. Hann mótaðist undir
stjórn hins reynda sjómanns. 17
ára gamall byrjaði hann for-
rnennsku á eigin bát, í einni af
hinni erfiðustu veiðistöð lands-
ins. Hann sótti fast sjóinn, var
•kjótráður og lagvirkur svo hvert
verk lék honum í hendi. Hann
gat valið sér skipverja að vild,
)oví þangað sækja menn sem fjár
er von, og fyrirhyggja góð, enda
var Ólafur einn af mestu afla-
wönnum þar vestra. Þegar ekki
gaf á sjó stundaði hann jarðar-
bætur og vann öllum stundum.
Hann var einn af þeim fyrstu,
sem keypti þilfarsbát og gerði
hann út frá Sandi um áratugi á
móti mági sínum, Friðbirni As-
Hjarnarsyni. Farnaðist þeim hið
hezta. Mun erfitt að finna jafn
r-amhenta athafnamenn.
Félagsmál lét Ólafur til sín
íaka. Kom þar sem annars staðar
fvrirhyggja hans að góðu haldi.
Hann var einn af aðalstofnendum
i.nnkaupasambands á útgerðar-
vörum og öðrum nauðsynjum.
Félag þetta hlaut nafnið Bjarmi.
I=>að mátti segja að með myndun
Jpess bjarmaði fyrir nýjum tíma-
mótum í atvinnulífi byggðarlags-
ins. Ólafur var aðalframkvæmda-
maður þess félags frá byrjun og
þar til hann fluttist til Reykja-
vikur.
Hann átti sæti í_ sýlunefnd, í
stjórn Sparisjóðs Ólafsvíkur og
fleiri félagssamtökum.
Árið 1933 fluttist Ólafur með
fjölskyldu sína alfarinn til
Reykjavíkur. Hefur hann stund-
e.ð útgerð og fiskverzlun þar.
f-Iann leigði fiskverzlun á Brekku
.díg 8, og sýndi í því starfi sömu
órvekni og hann hafði áður sýnt
við sjómennskuna.
Ólafur áííi því láni að fagna
nð eignast hina ágætustu konu,
Björgu Guðmundsdóttur, dóttur
Guðmundar formanns frá Stóru
Hellu á Sandi. Þau hjón voru
r;amhent í öllu starfi. Vegna
tryggðar þeirra við hinar fornu
dvggðir, iðjusemi, reglusemi og
pparsemi, kcmust þau fjárhags-
teg.a vel af, og hikuðu ekki við
að rétta samferðamönnum sín-
vjrT hjálparhönd þá með þurfti.
'Þau niitu þess láns, sem mest
er talið, að eignast góð og mann-
vænleg börn, 4 syni og 2 dætur,
éinnig ólu þau upp eina fóstur-
dóttir. Eitt barn misstu þau á j
æskualdri.
Þegar kona Ólafs veiktist af
langvarandi sjúkdómi fyrir tutt-
ugu og tveimúr árum, tóku þau
þá ákvörðun að yfirgefa sín fyrri
heimkynni og vinahóp og fluttust
til Reykjavíkur svo hún gæti
notið læknishjálpar. Þessum mót
gangi tók Ólafúr með sömu karl-
mennsku.sem hverjum sönnum
sjómanni sæmir.
Fyrir tveimur árum kenndi
hann sjúkdóms og varð vanheill
þar til 13. desember er hann lézt
að heimili sínu, Framnesvegi 32.
Kæri vinur! Eiginkona þím,
böm, tengdabörn, systkina og
samstarfsmenn, senda þér hinztu
kveðju með þeirri ósk, að þú á
hinu nýja tilverusviði, handan við
gröf og dauða, njótir ylgeisla
þeirrar lífssólar, sem aldrei geng
ur til viðar.
Karvel Ögmundsson. |
Síðustu bæirnir
í Hoftum fá síma
MYKJUNESI, 24. nóv.: — Ennþá
helst sama veðurblíðan. Oft hæg
suðlæg átt með miklum hlýind-
um og stundum' nokkurri rign-
ingu. Fé gengur allt úti ennþá og
virðist jarðin vera í bezta lagi til
beitar,: eftir því sem úm er að
ræða á þessum árstíma. Til marks
um veðurblíðuna er það, að sum
tún, er seint voru slegin í sumar,
eru nú orðin með grænleitum
blæ eins og á vordegi.
Það er stríð í þagnar rann,
þulinn sjóður af vilja.
að missa þánn,
sem mikið er við að skilja.

SIÐUSTU BÆIRNIR FA SIMA
Verið er nú að leggja símalínu
að Akbraut hér í Holtum, auk
þess verður tekinn inn sími á
öðrum bæ, en þar var símalínan
komin heim að bæ áður. Þegar
þessum framkvæmdum er lokið
hafa allir bæir sveitarinnar feng
ið síma og hefir sú framkvæmd
næstum öll farið fram síðastlið-
inn áratug.
SKIPZT Á IIEIMSÓKNUM
Síðastliðið laugardagskvöld 19.
þ.m. kom ungmennafélagið Bald-
ur í Hraungerðishreppi í heim-
sókn til U.M.F. Ingólfs hér 1
sveit að Laugalandi. Var dvalið
lengi nætur og skemmti fólk sér
hið bezta. U. M. F. Ingólfur hefir
áður heimsótt U. M. F. Baldur.
Eru slíkar heimsóknir góður og
nauðsynlegur liður í starfsemi
ungmennafélaganna.
— M. G.
Á ÓFRIÐARÁRUNUM síðustu
dvöldu allmargir Norðmenn hér
á landi um lengri eða skemmri
tíma, er flúðu Noreg af styrjald-
arástæðum. Meðal þeirra var
blaðafulltrúi Norðmanna, Sig-
vard A. Friid og kona hans, Ast-
rid. Þau komu hingað vorið 1942
og dvöldu hér í Reykjavík þang-
að til þeim varð afturkomu auð-
ið til sinna norsku heimkynna.
Þessi norsku hjón urðu mjög vin-
sæl hér á landi, enda eru þau að
eðlisíari glaðvær og framúrskar-
andi gestrisin. Að ófriðnum lokn-
um urðu bæði hjónin starfsmenn
við blaðaskrifstofu Hægri
flokksins í Ósló. En tilefni þess
að þetta er rifjað hér upp nú er
það, að í dag, 21. desember, á Sig-
vard Friid sjötugsafmæli. Viðbú-
ið er að margir kunningjar hans
hérlendis hafi hug á að senda
þessum sjötuga íslandsvini af-
mæliskveðjur.
Blíð hausfveðráHa
20 þús. fjár sléfrað
lag þeirra alla ævi Stefáns Minn-
ist ég ekki ungra manna hér urn
slóðir, er mannvænlegri væru og
hvatlegri en þessir ungu mágar
Gamalt viðlag. mínir. Og með ári hverju óx
i kvnning okkar Stefáns Arnórs-
ÞAS sem mér verður nú fyrsf sonar unz ég þóttist þekkja hana
fyrir hendi í dýrum sjóði minn-
inganna um Stefán Arnórsson er
minningin um síðustu samfundi
okkar sunnudaginn 16. október
s. 1 Ég hafði þá um hádegisbilið
lcnt á flugveliinum í Reykjavík.
En ei liðu nema stundir þrjár
þangað til við Sigurður sonur
minn og Anna kona hans héld-
um heim til Stefáns Arnórssonar
og hittum þar fyrir Eggert bróð-
ur hans ásamt konu Eggerts og
bömum þeirra hjóna. Á þessum
fundi var gott að vera með vin-
um og vandamönnum og mót-
tökur húsráðenda að venju inni-
legar. Var Stefán glaður og reif-
ur og lék á als oddi og miðlaði
hann okkur gestum sínum af
margvíslegum fróðleik, sem hon-
um var ýafnan tiltækur. Kunni
hann manna bezt að taka á móti | ?■
gestum og var gestrisni ! 'blóð dável. Við fyrstu kynni virtist
borin. Var húsfreyjan honum og niér hann fremur dulur í skapi,
samhent um þetta. | — 0g víst er að því fór fjarrl
Síðan þetta gerðist hafa liðið að hann væri allra viðhlæjandi
aðeins rúmar 8 vikur þangað til j 0g vinur. Hitt er ég jafnviss um
við misstum þenna góða vin okk- J að með Stefáni Arnórssyni er nú
ar og vandamann. Þykir mér' íátinn einn af mestu mannkosta-
hér orðið ærið skarð fyrir skildi! mönnum, sem ég hefi kynnzt um
og hygg ég að svo muni flestum dagana.
Guðrún Bninborg
í f yrirlestraferð
um Noreg
ÉG ætla að koma einu sinni enn,
en svo vona ég að mér hafi
tekizt að ná markmiðinu með
kvikmyndasýningum mínum um
land allt, en það er að hafa lokið
greiðslu kaupverðs á 10 herbergj
um í Stúdentagörðunum í Sogni
við Osló, sagði frú Guðrún Brun-
borg, við tíðindamanna Mbl. í
gær, en í dag fer þessi mikla
dugnaðarkona til Noregs, þar
sem hún mun þegar í janúar-
mánuði hefja fyrirlestraför um
landið.
Frú Guðrún Brunborg kom
hingað fyrst til lands til þess að
vinna að hugðarefnum sínum,
minningarsjóð um son sinn
Síðan hefur hún komið árlega
og ferðast um landið með mynd-
ir sínar, en þeim hefur undan-
tekningarlaust verið frábærilega
vel tekið.
Þegar ég kem næsta sumar,
leikur mér hugur á að koma með
norsk-júgóslavneska mynd frá
styrjaldarárunum og mynd sem
ég veit að Per Höst er að vinna
að um þessar mundir.
Ég vil biðja Mbl. að færa öll-
um þeim sem mér hafa hjálpað
kveðjur mínar og þakklæti.
SUÐURDÖLUM, Dal., 1. des. —
Haustveðrátta hefur verið hér
sem annars staðar einmunagóð.
Ekki hefur komið snjóföl á jörð,
svo að teljandi sé. Nautgriþum
vaf beitt í haust nálægt mánuði
lengur en oft áður. Jarðyrkju-
vélar hafa getað unnið til þessa,
og vegavinna er ekki að öllu
hætt.
Slátrun sauðfjár á Búðardal
lauk 12. nóv. Hún stóð svo lengi
af því að skorið vrar niður vegna
„þurramæði“ allt fé í Laxárdals-
og Hvammshreppum norðan
varnargirðingar. Lánaðist vel að
koma öllum afurðum í geymslu,
þar sem engin truflun varð á
flutningum, þó að flytja þyrfti
nálega allt á bifreiðum til Reykja
vikur, eða annarra staða ekki
skemmra frá. Reyndi þar mikið
á dugnað og fyrirhyggju kaup-
félagsstjórans og annarra, er að
því unnu, að ekki stæði á frá-
flutningum, því mikið kapp var
lagt á að ljúka slátrun sem fyrst.
Alls mun hafa verið slátrað á
Búðardal í haust rúmlega 20
þúsund fjár. Meðal kjötþungi
dilka reyndist vera 15 kg. þ. e.
nálægt 1 kg lakari meðalvigt en
síðastliðið haust. Er það sízt að
undra eftir hina slæmu sumar-
veðráttu; margir höfðu haldið að
þar mundi verða meiri munur á
en raun bar vitni.
Eins og fram hefur komið í
fréttum reyndust við lungna-
skoðun um 350 kindur sýktar af
þurramæði í þeim tveim hrepp-
um er skorið var, á nálægt 30
bæjum. Má því ljóst vera öllum,
að ekki hafi mátt dragast að
skera þama af svæðinu er mest
hætta virtist stafa frá til annarra
héraða. Þó að tvöfaldar girðingar
séu um „Dalahólfið“, gæti átt sér
stað að kindur kæmust yfir vam-
arlínur þegar þær eru í kafi af
snjó að vorinu og jafnvel að
haustinu líka, Vonað er í lengstu
lög að veikin sé ekki enn komin
yfir þau vamarmörk.
eða öllum finnast, er hafa kynnst
Stefáni Amórssyni til nokkurrar
hlítar.
Stefán Arnórsson andaðist að
morgni dags 13. þessa mánaðar
eftir skamma sjúkdómslegu.
Hann var fæddur 23. nóvember
1904 að Ballará á Skarðsströnd.
Hann var yngstur bama hjón-
anna séra Amórs Árnasonar síð-
ast prests að Hvammi í Laxárdal
— af Hafnaætt — og seinni konu
hans Ragnheiðar Eggertsdóttur
frá Króksfjarðarnesi Stefánsson-
ar Eggertssonar prests á Ballará
Jónssonar. Kona séra Eggerts var
Guðrún dóttir Magnúsar sýslu-
manns Ketilssonar og á Stefán
Arnórsson því einnig ætt sína að
rekja til þess stórmerka manns,
og er sjálfur fæddur á höfuð-
bóli og ættleifð móðurættar
sinnar eins og áður er greint.
Barn að aldri fluttist Stefán
með foreldrum sínum og syst-
kinum að Hvammi í Laxárdal, en
séra Amór var veitt Hvamms-
og Ketu prestakall árið 1907.
Ólst hann upp í Hvammi og átti
þar heimili fram á fullorðinsár
Batt hann mikla tryggð við
æskuheimkynni sitt og sveit og
var það að vonum því það kom
vel heim við trygglyndi hans og
skapfestu. Stóð hann ásamt eldri
bróður sínum Eggert að miklu
leyti fyrir búi foreldra sinna í
Stefán Arnórsson var enginrá
miðlungur hvorki að andlegu né
líkamlegu atgerfi Hann var
miklum gáfum gæddur. Skilning-
ur hans var hvass og gáfur djúp-
ar og traustar. Hann var svo
glöggskyggn á menn og mann-
gildi að það hlaut að vekja eft-
irtekt og aðdáun þeirra, sem
kynntust honum ger. En ég hygg
að skapgerð hans hafi verið enn-
þá glæsilegri. Hann hafði rót-
gróna óbeit á hræsm, prettvísi,
lýgi, skrumi og annarri ómennsku
Hann var vinavandur en tryggur
og vinfastur svo að af bar. Veg-
lyndi hans og hjartagæði voru
fágæt. Var hann manna fljótast- .
ur til að rétta þeim hjálparhönd-
sem hann þekkti og að hans 'dómi
voru hjálparþurfi. Má svo
sannlega að orði kveða að hanra
mátii ekkert aumt sjá. En þesg
mun hann jafnan hafa gætt vel,
að sem minnst bæri á velgerð-
um hans, því ekkert var honum
fjær skapi en öll augnaþjónusta
við það, sem hann sjálfur mat
gott og fagurt, Stefán áíti ekki
langt að sækja þessa mannkosti.
Foreldrar hans voru báðir veg-
lyndir mannkostamenn, og móð-
ir hans, frú Ragnheiður, orðlögð
og elskuð af sveitungum sínurtS
fyrir hjartagæði og hjálpfýsi.
Stefán Arnórsson var fremuf
hár vexti, herðabreiður og þrek-
___ . , - , , lega vaxinn, mjög vel limaður,
vel a fot kominn og yfirhofuð
vel á sig kominn. Hann var
hæverskur en jafnframt einarð-
þeirra. Áður en hann fluttist frá
Hvammi átundaði hann nám við
Samvinnuskólann í Reykjavík og
lauk þar prófi. Síðar hóf hann
byrjunarnám í endurskoðunar-
fræðum í Danmörku og lagði þar
sérstaklega stund á endurskoðun
við fyrirtæki mjólkuriðnaðarins.
ur i framkomu og hreinskil-
inn við alla, sem hann átti skipti
við. Mér virtist hann fremur hlé-
drægur í margmenni, en jafnan,
glaður og skemmtinn í vinahópi.
A Hann var kappsamur og þrek-
A annu 1939 tok hann til starfa . , ,
. ___* , ., . , mikill við alla vinnu, hvort sem
a endurskoðunarskrifstofu ,
frænda síns Björns E. Ámasonar hann gekk að. hkamlegn vmnu
í Reykjavík og vann þar síðan ayngn arum smum. eða siðar að
aðalstörf sín til dauðadags. skrifstofustorfum sinum Hefir
muu,- Bjorn Arnason samverkamaður
Hlaut hann löggildingu sem end-
urskoðandi árið 1943.
Árið
Stefán að eiga Guðrúnu Jósteins-
dóttur í Reykjavík, góða konu og
hans og . kennari borið honum
1950, IjT'Ígúst, gekk'Þf vitni að hann væri glöggjm
afkastamaour. — Hann var alla
ævi mjög vinsæll af öllum, sem
greinda, ‘sem'nú‘ hfú mann“smn Þekk‘u tn hlitar' W™*
eg vita að þeir mum nu vera
og hefir hún rækt heimili þeirra
hjóna með prýði og árvekni.
Eftir að við konan mín sáluga
fluttumst norður hingað til
Skagafjarðar, í árslokin 1924, var
þess skammt að bíða að ég kynnt-
ist þeim bræðrum Eggert og
Stefáni Arnórssonum. Voru þeir
bræðurnir jafnan saman og varð
og þess brátt áskynja hve ástúð-
legt var með þeim og samlyndi
þeirra til fyrirmyndar. Er mér
kunnugt um að aldrei bar nokk-
urn skugga á þetta góða bræðra-
æði margir, sem telja sér mikinn
mannskaða í láti hans íyrir aldur
fram. En eftirlifandi konu hans
og systkinum cr nú mestur harm-
ur að höndum borinn. Votta ég
þeim innilega hluttekningu mína
og barna minna í sorginni eftir
þenna öndvegismann, sem ég
hefi hér rakið fáeinar af minn-
ingum mínum um.
Blessuð sé minning hans.
Sigurður SigufSson. !
frá Vigur. ]