Morgunblaðið - 28.12.1955, Blaðsíða 8

8
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 28. des. 1955

Útg.: H.Í. Arvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Stjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Lesbók: Ámi Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjóm, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu 1 króna eintakið.
Fóiónlegor blekhingar
Tímons um íbúðnrbyggingnr
TÍMINN notaði messu hins
heilaga Þorláks til þess að fara
með fáránlegar blekkingar um
íbúðabyggingar í landinu og jafn-
framt til þess að rógbera sam-
starfsflokk sinn á hinn samvizku-
lausasta hátt. Segir blaðið að við
stjórnarmyndunina 1953 hafi
Sjálfstæðismenn gert það „að
einu meginskilyrði sínu, að allar
raunverulegar hömlur á bygg-
ingum stóríbúða yrðu felldar
niður".
Á þetta skilyrði hafi verið
fallizt af hálfu Framsóknar-
manna til þess að „tryggja fram-
kvæsnd ýmissa nauðsynjamála
m. a. rafvæðingu dreifbýlisins".
Öllu herfilegar er ekki hægt
að snúa sannleikanum við en
Tíminn gerir í þessari Þorláks-
messu grein sinni.
Það er fyrst, að auðvitað þurfti
Framsóknarflokkurinn ekki að
ganga að neinum afarkostum til
þess að rafvæðingin yrði tekin
upp £ málefnasamning stjórnar-
innar. Hagnýting vatnsaflsins
hefur frá upphafi verið eitt af
stærstu hugsjónamálum Sjálf-
stæðismanna.
Undir forystu þeirra hafa
giæsilegustu framkvæmdir
þjóðarinnar í raforkumálum
einnig verið unnar. Þegar nú-
verandi ríkisstjórn var mynd-
uð voru það ekki síður Sjálf-
stæðismenn en Framsóknar-
menn, sem lögðu áherzlu á, að
stjórnarflokkarnir semdu um
stórframkvæmdir á sviði virkj
unarmálanna. í þeim efnum
ríkti nú enginn ágreiningur.
Framsóknarmenn hefðu horf-
ið frá fyrri villu sinni um að
ný og glæsileg orkuver í sveit-
um landsins væru „samsæri
andstæðinga Framsóknar-
fiokksins".
Sannleikurinn um
íbúðabyggingarnar
Sannleikurinn um íbúðarbygg-
ingarnar er sá, að Sjálfstæðis-
mean gerðu enga kröfu um það,
að takmarkalaus bygging „stór-
íbúða“ yrði leyfð. Þeir lögðu til,
að rýmkað yrði um fjárfestingar-
hömlur á byggingu íbúða af hóf-
legri stærð. Bar og til þess brýna
nauðsyn vegna tilfinnanlegs hús-
næðisskorts í fjölmörgum byggð-
arlögum. Tíminn staðhæfir, að
hin mikla fjárfesting s. 1. 2 ár
felist fyrst og fremst í stórauk-
inni byggingu „stóríbúða“. Vill
blaðið ekki gjöra svo vel að færa
rðk að þessari fullyrðingu sinni?
Það hlýtur að vera tiltölulega
auðvelt að fá það upplýst hjá
byggingaryfirvöldunum, hvernig
háttað sé stærð beirra íbúða, sem
nú er verið að byggja í land-
inu, ekki aðeins í Reykjavík
heldur og í fjölmörgum öðrum
byggðarlögum.
Allir Reykvíkingar vita, að
yfirgnæfandi meirihluti þeirra
íbúða, se*n verið er að byggja
í Reykjavík eru íbúðir af hóf-
legri stærð, er miðast við það
eitt sð bæta úr sárum hús-
næðisskorti miki’s fjölda fólks,
sem átt hefar í miklum vand-
ræðnm vegna húsnæðisleysis
eða ófnMnægjandi húsnæðis,
er það hefur búið í áður.
Það er Hka býsna einkenni-
legt, að á sama tíma sem Tím-
inn hælir Fra/.. óknarflokkn-
um svo að segja daglega fyrir
hinar anknu íbúðarbyggingar
í Iandinu skuli hann ráðast á
Sjálfstæðisflokkinn með fúl-
ustu svívirðingum fyrir of
mikla fjárfestingu’!
Vel má vera, að þjóðin hafi
ráðizt í of mikla fjárfestingu á
skömmum tíma. En því fer víðs
fjarri, að þar sé fyrst og fremst
um að kenna „stóríbúðabygging-
um“. Hin brýna þörf þjóðarinnar
fyrir íbúðabyggingar af hóflegri
stærð hefur knúð fram þessa
miklu fjárfestingu. Það er aum-
legur málflutniagur þegar mál-
gagn Framsóknarflokksins reyn-
ir annars vegar að þakka flokki
sínum húsnæðisumbætumar, sem
núverandi ríkisstjóm hefur stuðl-
að að, sumpart með auknu bygg-
ingarfrelsi, sumpart með aukinni
lánastarfsemi, en leggur hins
vegar áherzlu á að kenna sam-
starfsflokki sínum það að fjár-
festingin sé of mikil.
Þannig rekur eitt sig æfin-
lega á annars hom í skrifum
Tímans. Óttinn við vaxandi
fylgi Sjálfstæðisflokksins
hrekur hann sífellt á náðir
heimskulegra og drengskap-
arlausra dylgja og blekkinga.
S. í. S. og fjárfestingin
Annars er það vitað a. m. k.
í Reykjavík, að enginn sækir
fastara á um stórkostlegar fjár-
festingarframkvæmdir en ein-
mitt Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga. Það hefur á undan-
fömum árum byggt hvert verzl-
unarstórhýsið á fætur öðru og
lagt milljónir í innréttingu gam-
alla húsa til þess að færa út
kvíar verzlunar sinnar og við-
skipta. Á þá fjárfestingu minnist
Tíminn ekki. Á hána er ekki
deilt. En íbúðabyggingamar, sem
blaðið öðrum þræði þakkar
flokki sínum eru stöðugt hafðar
að bitbeini í dálkum Tímans.
Stefna Sjálfstæðisflokksins
í byggingarmálunum er skýrt
mótuð. Sjálfstæðismenn vilja
stuðla að því, að sem flestar
íbúðir af hóflegri stærð verði
byggðar til þess að leysa úr
húsnæðisvandræðum þjóðar-
innar. En vitanlega verði hún
að sniða sér þar stakk eftir
vexti. Fjárfestingin verði að
miðast við eðlilega fjárhags-
getu landsmanna á hverjnm
tíma.
Eftir þessari stefnu munu
Sjálfstæðismenn starfa að nm-
bótum í húsnæðismálum þjóð-
arinnar á komandi árum.
Forysta
Sjálfstæðismanna
Almenningur í iandinu veit
vel, að Sjálfstæðismenn hafa á
undanfömum árum beitt sér
fyrir umbótum í húsnæðismál-
um. Fyrir þeirra frumkvæði var
sú breyting gerð á skattalögum,
að hætt var að skattleggja auka-
vinnu efnalítilla einstaklinga við
eigin íbúðir. Með þeirra atbeina
var hafizt handa um lánastarf-
semi til smáíbúðabygginga. Og
fyrír þeirra frumkvæði hefur nú
verið byrjað á framkvæmd veð-
lánakerfis, sem byggðar eru á
miklar vonir, svo aðeins sé drep-
ið á nokkur atriði í baráttu Sjálf-
stæðisflokksins fyrir húsnæðis-
umbótum í landinu.
ÚR DAGLEGA LÍFINU j

oCeiLLonur í ,,Löídu ótrích
tí
yy
pilsfaidinum full hátt að dómi hófst formlega, þegar Gina
sérfróðra manna þar vestur Lollabrigida var kjörin alheims
frá. - fegurðardrottning s. 1. ár. Síðan
Það eru ítölsku kvikmynda- 1 hafa þær ítölsku risið hver ann-
dísirnar, sem óðum renna nú ari hærra, og hefur það ekki
alltaf gengið hávaðalaust.
O'---'DO
PILSAÞYTUR kvikmynda-
stjarnanna í Hollywood
hefur oft verið umræðuefni
manna á meðal um gjörvöll
Vesturlönd. Einhver deyfð hefur
samt lagst yfir Hollywood í
seinni tíð og svo má segja, að
hún hafi verið út af dagskrá um
tíma. StÖku sinnum hefur þó
heyrzt hljóð úr horni — og hef-
ur það oftast verið í því tilefni,
að Marilyn Monroe hefur lyft
Sophia Loren
hærra upp á kvikmyndatjaldið
— og ef til vill ekki af ástæðu-
lausu. Gauragangurinn með þær
Gina Lollobregida
Undanfarið hefur Gina nefni-
lega átt í vök að verjast, því
að birzt hefur á sjónarsviðinu
skæður keppinautur — og jafn-
vel svo skæður, að Ginu fannst
nóg um og varð reið. Þessi
andstæðingur Ginu á fegurðar-
sviðinu heitir Soffia Loren, og
ef dæma má eftir heimsblöðun-
um, hafa þær gert lítið annað
síðustu vikurnar en mata for-
vitni blaðamanna á ókostum og
göllum hvorrar annarrar.
Or~—^DO
Segja má, að „kalt stríð“ hafi
blossað upp milli þessarra blóð-
heitu ítölsku fegurðarkvenda.
Þær Hollywoodstjörnur hafa lát-
ið sér fátt um finnast — og láta
sér þetta kalda stríð að kenn-
ingu verða. A. m. k. hefur ekki
frétzt um neinar skærur þar i
borg — og ef til vill eru Marilyn
og vinkonur famar að aðhyllast
einhvers konar „co-existence"
stefnu í þeim efnum.
-------
VeU andi óhripar:
pós
I „i
Póstafgreiðslan
er í ólestri.
)STNOTANDI“ skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Fyrir jólin átti ég erindi inn á
pósthúsið eins og allir aðrir bæj-
arbúar. Aðkoman þar var blöskr-
unarleg, og vlta það allir jafnvel
og ég. Þarna ruddist einn aftan
á annan eins og á hlutaveltu til
þess að ná í afgreiðslumennina.
Ekki var viðlit að hafa röð og
reglu á fólkinu, og var því alveg
undir hælinn lagt, hvenær það
var afgreittt. Þeir, sem mestir
voru að líkamsburðum eða frek-
astir, áttu vísastan aðgang —
ekki sízt ef hvort tveggja fór
nú saman. Fæ ég því ekki betur
séð en þetta sé hinn bezti skóli
í því að kenna fólki frekjulega
framkomu.
En nú verður að segja hverja
sögu, eins og hún er. Á póststof-
unni hér í Reykjavík er ekki
hægt að afgreiða svo margt fólk
með öðrum hætti. Biðraðir er
ógerningur að mynda sökum
rúmleysis.
Þörf á fleiri
póststofum.
NÚ minnist ég þess í þvögunni
um daginn, að eitthvað var
skrifað og skrafað um nýja póst-
stofu í Reykjavík fyrir nokkrum
árum. Fór ég nú að velta því
fyrir mér, hvort hún hefði
nokkurn tímann orðið annað en
nafnið tómt, hvort nokkur önn-
ur póststofa væri til í Reykjavík
en þessi eina. Niðurstaðan af
þessum vangaveltum varð sú, að
ein póststofa væri til í allri
Reykjavík og póststjórnin seldi
ekki einu sinni frímerki á nokkr-
um öðrum stað í borginni.
Þetta er afar léleg þjónusta og
ósanngjörn. Samtímis því sem
nýtt borgarhverfi er reist, hlýtur
það að krefjast sinnar póststofu.
Núverandi ástand er afdalahátt-
ur í póstmálum.
Lélegir póstkassar.
öðru atriði, er ha i varðar.
Nokkrum dögum fyrir jóí ,íá
ég mann vera ao tæ na póstkassa.
Voður var rokhvasst.' Maðurinn
hafði t kið handfy líi sína af bréf-
um úr kassai’iim og var bersýní-
lega í hálfge ðum vándræðum
að hernja þau öll í hendi sér.
Maðurinn hafði ekkert ílát með
sér annað en berar hendurnar.
Var því hætta á, að póstur fyki
þarna út í veður og vind.
Póstkassarnir eru litlir og
óheppilega útbúnir. í stað opsins
framan á ættu þeir að opnast
niður. Við tæmingu væri þá ætíð
hafður poki, sem smeykt væri
neðan á kassann".
Verðmismunur á mat á
greiðasölustöðum.
VANDFÝSINN" fettir fingur
út í verðmismun á mat á
greiðasölustöðum, og hefir hann
hér með orðið:
„Mikið hefur verið ritað og
rætt um gistihúsavandamálin hjá
okkur ísiendingum. En þegar um
slíkt er rætt ættum við fyrst og
fremst að skoða hug okkar um
það, hvort hér er einhver grund-
völlur til þess að byggja á í
þessu efni. Ég hygg, að við ætt-
um að reyna að koma upp sóma-
samlegum matsölum og greiða-
sölum, áður en við færumst svo
mikið í fang að byggja stór og
dýr hótel. Hótelrekstur fyrir er-
lenda ferðamenn mun aldrei
ganga snurðulaust, fyrr en við
höfum komið þeim málum í við-
undandi horf.
Ég ætla að sinni að sleppa
hinni víðfrægu framkomu fram-
reiðslustúlkna á mörgum veit-
ingastofum hér í bæ. f þess stað
ætla ég að drepa á eitt atriði,
sem fólk, er veitingahús sækir
getur alls ekki sætt sig við.
Nokkur veitingahús bæjarins
hafa þann hátt á að bjóða við
skiptavinum kalt borð á kvöld-
in. Matur þessi er eins og geng-
ur — misjafn að gæðum — en
verðmunurinn er svo mikill. að
fram úr öllu hófi keyrir: Ég hefi
alllengi borðað á einum slíkum
veitingastað og hefi komizt að
raun um það, að verðmunur á
samskonar máltíð getur numið
allt að því tíu krónum. Fer það
aðeins eftir því, hver afgreiðir
matinn. Slíkt mundu engir láta
bjóða sér upp á nema íslending-
ar. Hvarvetna erléndis ér allur
matur á, slíkum veitingasthöu,tn
yerðmerktur, og það væri ekki
til of mikils mælst, að yeitinga-
menn tækju éinnig upp þann sið,
til þess að fólk víssi þá álltaf
hvað það er að kaupa“.
Fyrir skömmu voru ítölsku
leikkonurnar á ferð á Norðurlönd
um. Soffía Loren var meðal
þeirra, en eins og nærri má geta
vildi Gina ekki verða henni
samferða. Var það sannkölluð
dýrðarför — og sennilega; engu
lakari en pílagrímsför þeirra
Krúsjeffs og Bulganins á fund
Nehrus. Eitt er víst, að ekki hefði
brosið hans Nehrus minnkað
mikið, ef hann hefði orðið aðnjót-
andi jafn hlýlegra orða af vörum
fegurðardísanna og hann fékk að
heyra hjá friðardúfunum frá
Kreml.
Marlyn Monroe
Það er sagt, að kvenfólkið á
Norðurlöndum hafi rifið pils-
falda sína af einskærri ánægju
yfir komu þeirra — og hafi jafn-
vel stráð nýjum nælonsokkum á
göturnar, sem þær fóru um.
Einna ánægðastir urðu þó ioð-
skinnakaupmenn í Danmörku —
og má mikið vera ef' þeir hafa
ekki bitið í borðrendur og brot-
ið sópsköft af ánægju.
0<—"DO
Soffía Loren klæddist nefnilega
fallegri loðkápu — svo fallegri,
að jafnt danskar ungeyjar sem
piparkerlingar vildu gjarnan
eignast slíka kápu. Næstu daga
á eftir var þess vegna biðroð
við allar loðskinnaverzlanir i
Danmörku — og einhver skinna-
tegund, sem söguritárinn kann
ekki deili á, steig í verði á
klukkutíMá ffesti. Að því kom,
að umgetin vara var ekki finn-
anleg í verzlunum Danmerkur,
þó að vel væri leitað. Ekki ei
ólíklégt, að danskif skinrtakaup-
menn bjóði Söffía til Dánmerk-
Framh. á bls. 12