Morgunblaðið - 15.01.1956, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLABIB
Sunnudagur 15. jan. 1956 1

ANNA KRISTÍN
EFTIR LÁLLI KNUTSEN
Wísazr.
Framhaldssagan 49
— En þú sagðir mér að pen-
ingarnir væru í öruggri geymslu
utanlands? — Það er ómömulegt
að vita hvað ívar gerir, sagði hún
hörku’ega. Og svo hefir hann
Gynter að ráðgjafa. Áður en mér
gafst tóm til svars var hún horf-
in frá mér.
Hrædd og undrandi gekk ég til
Ibæjar.
Stundu síðar kom Lárus ríð-
andi frá Eiði. Þar eð hann var
orðinn ráðsmaður, fannst honum
hann geta tekið boði mínu um
að borða kveldmat með mér.
Eftir matinn sátum við lengi
og töluðum saman. Hvorugt okk-
ar þorði að hátta, því að inni ó
skrifstofu sátu ívar og Gynter,
báðir drukknir. Eftir miklar for-
tölur fengust þeir loks til að fara
í rúmið. Gynter urðum við að
leiða, en ívar gekk óstuddur, en
reikull í spori. Allt í einu stanz-
aði hann, hnyklaði brýrnar, ems
og il að skerpa minnið, og sagði:
— í þetta sinn skal henni ekki
verða kápan úr bví klæðinu að
kenna mér barnið. |
Lárus leit á mig. Augu hans
voru dökk og augnaráðið alvar-
legt og þungbúið. I
— Bölvuð skækjan, hélt ívar
áfram drafandi röddu. Hefirðu
heyrt um hana og Ebbe Carstens-
son, mágkona? En það er ekki
hann sem er faðir barnsins, sem
hún gengur með núna. Hann er
of gáfaður til að láta leiða sig í
slíka gildru. En peninga lætur
hann hana hafa. Þau dansa hæði
kringum gullkálfinn. En ég skal
finna hana í fjöru. Nú skal hún
ekki sleppa. Hann þagnaði og
bætti svo við lágt, en með
áherzlu. — Þeir sem réttinn hafa
sín megin, þeir hafa líka valdið.
Við komum honum loksins upp ,
og eftir skamma stund var hann
sofnaður. Þá fórum við niður.
Ég gat ekki huvsað til þess að
vera ein, eftir að Lárus færi. Ég
hafði eitthvert hueboð um að
harmleiknum á Mæri færi senn að ,
Ijúka, en válevir atburðir ættu
enn eftir að eerast.
Ég bað Lárus að ganea með (
mér um stund úti i garðinum.
Mér varð litið á hann er við
gengum meðfram rósarunnunum
og ég dáðist að glæsileik hans og
fyrirmannleeri framkomu. eins
og svo oft áður. — Hvernig ætii
hafi staðið á því að systir mín
valdi Hans Ehm, þegar hún gat
fengið þig? sagði ég allt í einu
upp úr þurru. Hann brosti. —
Ertu viss um að ég hafi staðið
henni til bbða þá? Ást mm á
Önnu Kristínu var eins og sjúk-
dómur. sem kom og hvarf.
Þá hefir það ekki verið _ ást.
Hún hverfur aldrei. Tittu á Tvar.
Aldrei hverfur ást hans á Cnnu
Kristínu. Hún er að gera hann
vitskertan. — Við vetum ekkert
hjáinað honum, því miðu'". Það
verður að skeika að skönuðu.
Við þögðúm dálitla stund. S,7o
rauf ég þögnina. — Ég er dauð-
hrædd, I.árus. Hvers vegna fór
systir mín til Þrándbeims f bess-
um flýti? Og hvað átti ívar við
m°ð orðum s!num? — Hann á+ti
við það að Gvnter hefir komizt
að ýmsu um Önnu Kristínu Hann
hefir sagt ívari frá peningabraski
hennar og ívar hugsar sér að fá
hana dæmda fyrir hjúskaparbrot
og þá nær hann um leið fénu frá
henni. Hún þurfti að flýta sér til
Þrándheims til að tala við Casters
son. — En heyrðurðu ekki að
hann sagði að hún skyldi ekki
kenna sér barnið? — Jú. — Er
það Hans Ehm? — Það er ekki
gott að vita. Heldurðu að hann .
sé sá eini, sem heimsækir hana
í íbúð hennar 1 Þrándheimi? —
Það er ljótt af þér að segja þetta.
Hún elskar Hans Ehm.
Hann hló. — Ég held að þú
vitkist aldrei, jómfrú.
Tunglsljósið vafði garðinn töfra
ljóma og þungur blómailmur
íyllti vit okkar.
Guð minn góður, sagði ég lágt.
Þú mátt ekki fara frá mér Lárus.
— Þú þarft ekki að vera hrædd.
Bæði Gynter og fvar munu sofa
til morgun. — Ó, þú skilur ekki
neitt, sagði ég áköf. Ég er ekki
hrædd við þá. Ég er hrædd við
hugsanir mínar. Þær gera mig
brjálaða.
— Ég fer, sagði Lárus lágt, áður
en þér gerið mig viti mínu f jár. —
Hvers vegna? — Af því að þér
haldið að ég sé tilfinningalaus.
Þér hljótið að hafa vitað þetta
árum saman, þó að þér hafið ekki
gert yður það fullkomlega ljóst.
Freistið mín ekki til að horfa of
hátt, jómfrú. Það gæti orðið mér
hættuiegt. Við stóðum svo þétt
hvort við annars hlið að ég fann
andardrátt hans leika um kinn
mér. Andlit hans var hvítt í
tunglsskininu og augun tindrandi.
Um mig fór kennd einhvers
unaðar, sem ég hafði aldrei orðið
vör áður. Ég greip hönd hans og
sagði: — Lárus, þegar maður er
hræddur gleymast allar kreddur
og kenningar. Ég hefi verið
hrædd í mörg ár. Ég held að ég
hafi gifst Ove aðallega til þess
að sleppa við hræðsluna, sem
fylgdi mér hér á Mæri. En hún
hvarf ekki. Hún býr í sál minni
og ég þarfnast hjálpar.
Máirómur hans var hás og ó-
styrkur er hann svaraði: — Er
það bara hræðslan sem stendur
að baki gerðum yðar nú? Leitið
þér aðeins athvarfs frá henni?
Þér vitið að ég sleppi yður aldrei
framar ef....
Augu mín höfðu fyllst af tár-
um og þó var mér óvenjulega
létt um hjartarætur. — Lárus,
greip ég fram í og brosti gegnum
tárin, þú hlýtur að sjá hvaða til-
finningar ég ber til þín.
Hann leit á mig og hefir án efa
lesið hug minn allan, því að and-
artaki síðar lá ég í faðmi hans og
þar fann ég að ég mundi geta
gleymt öllu og öllum.
Þegar ég, síðar um nóttina, sat'
við gluggann í jómfrúherberginu
og horfði út í jún-nóttina, var
friður og hamingja í sál minni.
Mér fannst að ég mundi hafa
breyttzt hið ytra og greip spegil
af borðinu. Andlitsdrættirnir
voru þeir sömu, en einhver
bjarmi skein úr svip mínum, end-
urskin ástar þeirrar er nú bjó í
hjarta mínu. i
Þá nótt kom mynd systur minn
ar aldrei í hug mér.
Þegar Lárus sagði fvari að við
ætluðum að gifta okkur varð
hann svo reiður að hann fékk
nokkuð af sínum gamla radd-
styrk til baka. Hann bölvaði okk-
ur í sand og ösku.
Lárus sagði mér allt samtalið
og bætti við og hló: — Hann hót-
aði að láta húðstrýkja mig. —
Hann ætti að reyna það, sagði ég
gremjulega. En það er sama hvað
hann rausar. É_g giftist þér eða
engum öðrum. Ég hefi elskað þig
lengi Lárus, en mér datt bara
ekki í hug að þú sæir mig vegna
Önnu Kristínar. ívar ræður ekki
yfir mér og nú veit ég hvað ég
vil. — Hann ræður yfir væntan-
legum arfi þínum, þó að þú sért
ekkja, og getur lagt stein í götu
þína, ef hann kærir sig um.
Ég lagði hendurnar um háls
honum og tyllti mér á tásvo að
hann gæti kysst mig. — í þessu
máli trevsti ég mér til að ryðia
öllum hindrunum úr vegi. Við
fáum Önnu Kristínu i lið með
okkur, þegar hún kemur heim og
þá lætur ívar undan En þú verð-
ur að lofa mér því að bregðast
mér aldrei.
Hann þrýsti mér ástúðlega að
sér. — Því lofa ég. Og fái ég þín
ekki, giftist ég engri konu.
ívar lét engan bilbug á sér
finna og varð, meira að segja,
verri,viðureignar er leið að heim
BARMIÐ
2.
Þegar sorgin þvngdi mest að hjarta hennar, þá gat hún
ekki lengur grátið. Hún hugsaði ekki um dæturnar sínar
ungu. Tár msnnsins hennar hrundu niður á enni hennar,
en hún leit ekki uop til hans. Allur hugur hennar var hiá
dána barninu. Hún lifði ekki fvrir annað en að rifia uoo
fyrir sér hvert ng ei+t atvik á ævi hess. hvert orð, sem það
hefði hialað í sínu barnslega saklevsi. ;
Nú kom d73vnrinn er iarða skvldi barnið. Næturnar bar
á undan hafði hún ekkort oofið. en um noroiinirn varð hún
yfirkomin af brevtu og fékk við það dálitla hvíld.
Á meðan var kistan borin inp í afvikna stofu og lokið
negit á. til bess að hún skvldi ekki hevra hsmarshögpin.
Þegar hún vaknaði ov reis á fætur og vildi sjá barnið,
sagði maðurinn grátandi:
,.Við erum nú búnir að ganga frá lokinu. Það varð að
gerast.“
„Þepar Guð er harðhriósta við mig, því skvldu bá ekki
mennirnir vera það líka?“ sagði hún og grét af miklum ,
ekka.
Kistan var borin til prafar. Móðirin sat óhuppandi hiá
ungu dætrunum sfnum. Hún horfði á hær og sá hær ekki. •
Hupur hennar var aliur hprfinn frá heimiiinu. Hún sknnti
sér í sorginni op soT-ctiu b’d+i henni oins og ólgusjórinn byltir
skini. sem ruítiat h^fir stúri og stiórn. |
Svona leið preftrunardapurinn og svona ljðu nokkrir dag-
ar á eftir. daufleo'a op fábrevtilePa. undir sama sorparfarg-
inu. Svrpiendurm'r á heimilinu horfðu á hana með votum
brám op hrvggðariegu aupnaráði, Hún hevrði ekki huggtin-
arorð heirra, og hvað gátu þau líka sagt, sem sjálf voru
sorgbitin?
Eldhúsinnrétting
ÍL'> Ú!,j . .ÚÍIMSBÍCO. vy -í' Jitf
sú, sem var til sýnis á heimilistækjasýningunni í Lista-
mannaskálanum er til sölu. Innrettingin er með inn-
byggðri eldavél og bakarofni.
EJ E íí I A SJ C Austursfrœti 14
ss ti\Lll ff.r. Sími 1687
UTSALAIM
HELDUR ÁFRAM
Nýtt úrval aí
KJÓLUM
Og
KÁPUM
kemur í búðina á morgun
Laugavegi 116
IJTSALA
S K Ó M
og
HÖNZKUM
UTSALA
r
a
PEYSUM
BLÚSSUM
og
PTLSUM
H\ H
Austurstræti 10
Austurstræti 6
UTSALA
r
a
GLUGGATJALDAEFIMUM
Og
KJÓLAEFIMUM
- 6ezf að auglýsa í Morgunblaðinu
SENDISVEIIMIM
Viljum nú þegar ráða röskan dreng eða ungling til
sendiferða og innheimtu. Upplýsmgar á skrifstofu okkí r
í Hafnarstræti 5, mánudaginn 16. þ. m. ki. 11—12 og 2—4.
Magnús Kjaran.
Umboðs- og hcildverzlu*.