Morgunblaðið - 04.01.1957, Síða 7

Föstudagur 4. jan. 1957
MORCVNBLAÐIÐ
7
Sfeingrímur Jónsson fyrrverandi
bœiarfógefi
— minning
STEINGRÍMUR JÓNSSON,
fyrrv. bæjarfógeti á Akureyri,
andaðist 29. des. sl., 89 ára að
aldri. Hann var, sem kunnugt er,
Þingeyingur að ætt. Er hann
hafði lokið lögfræðiprófi í Kaup-
mannahöfn, settist hann að þar
og gerðist sýslumaður Þingeyinga
1897.
Steingrímur var af hinni kunnu
Gautlandsætt, bróðir þe'.rra
Kristjáns Jónssonar, háyfirdóm-
ara, og Péturs, ráðherra, er jafn-
an var kenndur við Gautlönd.
En Jón faðir hans var giftur
Solveigu Jónsdóttur.
Steingrímur hélt sýslumanns-
embættinu til ársins 1934 er hann
hætti störfumí Þingeyjarsýslunni
því þá fannst honum sjálfum, að
sýslan væri of erfið fyrir sig
í ferðalögum og sótti hann því
urn bæjarfógetaembættið á Ak-
ureyri, þv; Eyjafjarðarsýslan
var nokkuð auðveldari til ferða-
laga þá.
Meðan haiin var í fullu fjöru,
sem hann að vísu var lengi, fór
hann ekki dult með það að Þing-
eyjarsýslan var hans heimahérað.
Ungur hafði hann alizt upp við
þær félagshreyfingar, sem áttu
upptök sín í þeirri sýslu og var
mjög viðriðinn alla þá menning-
arstrauma sem þar voru. Fædd-
ur á Gautlöndum, kynntist hann
strax á unga aldri þeim andans
mönnum, er mótuðu félagsand-
ann í Þingeyjarsýslu.
Bteingrímur var kvæntur Guð-
nýju Jónsdóttur, ættaðri frá
Grænavatni í Mývatnssveit. Hún
var hín mesta myndarkona og
hélt Uppi þeirri risnu, sem var
við hæfi húsbóndans. En sem
kunnugt er, var heimili þeirra
hjóna þekkt fyrir gestrisni.
Steingfímur var landskunnur
maður fyrir stjórnmálaafskipti
sín og allan embættisferil, enda
var h‘ann ífé fyrstu tíð einn af
grandvörustu og merkustu emb-
ættismönnum landsins. Hann var
gleðimaður í hófi og lét sér
mjög annt um öll sín embættis-
störf, enda mátti hann ekki vamm
sitt vita í einu né neinu. Kom
það sér vel fyrir hann og allan
almenning í sýslum hans, hve
mjög honum var umhugað um, að
ailt, sem kom starfsemi hans
Við, væri vel unnið.
Einkennilegt var það fyrir,
Steingrím, háaldraðan mann, að
líta til baka og sjá, hve gjör-
breytt þjóðfélag okkar íslendinga
var, frá því hann kom heim að
lögfræðiprófi loknu, löngu fyrir
aldamót og settist að í hinni
kæru sýslu sinni.
Að sjálfsögðu gat hann glaðzt
af því, hve vel samvinnuhreyf-
ingunni hefur vegnað á langri
ævi hans, því að hann var frá
fyrstu tíð eindreginn fylgismað-
ur hennar, og þeirri mannúð allri,
sem fylgdi samvinnuhreyfing-
unni og upphafsmönnum hennar.
Var hann fyrir störf sín í þágu
samvinnuhreyfingarinnar kiör-
inn heiðursfélagi Sambands ís-
lenzkra samvinnufélaga á hálfrar
aldar afmæli þeirra félagssam-
talca, enda mun hann hafa verið
hinn eini, sem þá var lifandi af
stofnendunum, sem var á lífi á
þeim merku tímamótum.
En þó að breytingar yrðu
miklar í þjóðfélaginu á undan-
föinum áratugum, höfðu þær að-
eins jákvæð áhrif á þennan aldr-
aða mann, því hann var eins og
kjörinn „æskulýðsforingi“ fram í
elli, sífellt vakandi fyrir öllum
nýjungum og tilbúinn til þess að
rétta þeim örvandi hönd, sem
voru í fararbroddi. Átti hann sér-
staklega auðvelt með að sam-
lagast æskunni og þessum nýju
tímum, til þess að fylgjast með
því, sem var að gerast í heimin-
um. Fylgdi hann þeirri föstu
reglu fram á gamals aldur að
lesa erlend blöð. Þannig var
vegarnesti hans frá því hann ólst
upp í Þingeyjarsýslu.
Steingrímur Jónsson var í dag-
fari sínu ræðinn og skemmtileg-
ur. Ekki sízt eftir að aldurinn
íærðist yfir, voru þeir ekki fáir
sem leituðu til hans til að fræð-
ast um horfna tíð, er hann hafði
upplifað. Hann mat mikils þá
fjölbreyttu viðkynningu, sem
hann hafði haft áður við forystu-
menn þjóðarinnar, t.d Hannes
Hafstein, Grím Thomsen o. fl.
Langt fram á árin, er hann
hefði að réttu lagi átt að setjast
í helgan stein, var lífsfjör hans
svo mikið að hann gat með engu
móti sætt sig við aldurinn. Hann
hélt jafnvel, þegar kraftarnir
leyfðu honum naumast fótavist,
að þetta væri ekki nema hégiljur
sjáJfs hans og hjátrú. Þegar hann
komst að raun um að hann gat
ekki ferðazt um sem fullfrískur,
bar hugur hans hann hálfa leið,
eins og oft vill verða, um ófluga
áhugamenn, eins og hann.
Þessa háaldraða heiðursmanns
verður ávallt minnzt sem fram-
úrskarandi skyldurækins emb-
ættismanns, er barðist fyrir vel-
ferðarmálum sýslunga sinna eftir
föngum, og vildi hvers manns
hagi létta með stakri háttvísi.
Minning hans mun lengi lifa.
V. St.
Unglinga
vantar til blaðburðar í
Háteigsvegur
Kleifarvegur
Háaleitisveg
Oðinsgata
Sjafnargötu
Laugav. III.
Laufásveg
IMýbýlavegur
Rauðilækur
JPtotBttttkbKð
Öska eftir að kaupa eða taka á leigu
Bakarí
Tilboðum sé skilað á afgr. Morgunblaðsins fyrir
mánudagskvöld merkt: „Bakarí — 7006“.
PEIMIIMGASKAPUR
Viljum kaupa góðan peningaskáp.
Ferðafélag íslands
Sími 82533
Piltur
óskast til afgreiðslustarfa.
Klein Baldurgötu 14
Steypustyrktarjárn
8 — 10 og 12 mm væntanlegt í febrúar
Pantanir sendist sem fyrst.
Egill Árnason
Klapparsíg 26 — Sími 4310
Steypustyrktarjárn
Okkur vantar 10 og 12 mm. steypust.
járn nú þegar. . .
Byggingafélagið Bær hf.,
sími 2976.
Hraust ábyggileg
stúlka
óskast til afgreiðslustarfa.
Klein Baldursgötu 14
Ríkistryggð skuldabréf
Til sölu
Bréfin eru að fjárupphæð kr. 150 þúsund til 15 ára með
7% ársvöxtum. Kaupendur athugið að ríkistryggð bréf
eru skattfrjáls. Tilboð merkt: „Verðbréf — 7007“ legg-
ist á afgreiðslu blaðsins.
AUGLYSIIMG
nr. 6/1956
frá Innflutningsskrifstofiinní
Samkvæmt heimild í 22. gr. reglugerðar frá 28. des-
ember 1953 um skipan innflutnings- og gjaldeyrismála,
fjárfestingarmála o.fl. hefur verið ákv. að úthluta skuli
nýjum skömmtunarseðlum, er gildi frá 1. janúar til og
með 31. marz 1957. Nefnist hann „Fyrsti skömmtunarseð-
ill 1957“, prentaður á hvítan pappír með fjólubláum og
brúnum lit. Gildir hann samkvæmt því, sem hér segir:
Reitirnir: Smjörlíki 1—5 (báðir meðtaldir) gildi fyrir
500 grömmum af smjörlíki, hver reitur.
Reitirnir: Smjör gildi hver fyrir sig fyrir 250 grommum
af smjöri (einnig bögglasmjöri).
Verð á bögglasmjöri er greitt niður jafnt og mjólkur-
og rjómabússmjör, eins og verið hefur.
„Fyrsti skömmtunarseðiil 1957“ afhendist aðeins
gegn því, að úthlutunarstjóra sé samtímis Skilað stofni af
„Fjórvði skömmtunarseðill 1956“ með árituðu nafni og
heimilisfangi, svo og fæðingardegi og ári, eins og form
hans segir til um.
Reykjavík, 31. desember 1956.
Innflutningsskrifstofan.