Morgunblaðið - 19.03.1957, Qupperneq 8

8
MORCTJNBT 4Ð!Ð
Laugardagur 16. marz 1957
Ekki hœgt oð hengja hatt sinn
á lagabókstafinn einan
AL L T A F annað slagið frétt-
ist um smygl og þúsunda
sektir. Það er ekki heiglum hent
að lenda með nokkrar brenni-
vínsflöskur í höndunum á vörð-
um laganna við höfnina. Þrátt
fyrir þetta lenda menn í þessu
allt árið um kring. Alveg er
sama hvað þeir eru sektaðir mik-
ið og þótt skipafélögin nálgist
milljónaábyrgðir vegna þessara
sekta. Einn er tekinn í dag ann-
ar á morgun.
Og mennirnir, sem verða að
vinna þetta miður skemmtilega
verk, er dálítill hópur dökk-
klæddra manna, sem maður hitt-
ir gjarna á Sprengisandi, undir
kolakrananum eða á Austur-
garði. Tollverðir hafa enga á-
nægju af að valda sjómönnunum
stórtjóni með því að handtaka
þá með birgðir víns, því flestir
eru sjómennirnir góðkunningjar
þeirra, jafnvel þeir, sem orðið
hafa firir barðinu á armi lag-
anna.
En hættum nú þessum hugleið-
ingum og snúum okkur til for-
manns Tollvarðafélags fslands,
Karls Halldórssonar tollvarðar.
Ég hitti hann á förnum vegi
hér á dögunum og spurði hann
um stéttarmál og félagsstarf
þeirra tollvarðanna.
— Kjarabaráttan tekur aldrei
enda, segir Karl. — Við feng-
um nokkra lagfæringu á kjör-
um okkar við setningu launa-
laganna 1955 og í sambandi við
þau, en þó urðu yfirtollverðir
utan Reykjavíkur út undan, en
við væntum að þeir fái leiðrétt-
ingu sinna mála svo fljótt sem
auðið er.
— Það er auðvitað svo í hverju
stéttarfélagi, Karl, að það er
fyrst og fremst barist fyrir bætt-
um kjörum?
— Svo ætti það að minnsta
Rætt v/ð formann Tollvarðafélags ísl.
um smygl, kjarabaráttu tollvarða o.fl.
kosti að vera. Mér er þó ekki að vinna í húsinu okkar, skreppa
grunlaust um að það vilji verða
misbrestur á því einkum þar sem
félögin eiga að misnotast í
flokkspólitisku augnamiði.
— Hefir ykkur tollvörðum
gengið kjarabaráttan sæmilega
miðað við aðrar stéttir?
— Ekki get ég sagt það. Við
höfum oftast orðið á eftir í launa-
hækkunum og höfum gjarna orð-
ið að bíða í mörg ár eftir sam-
bærilegum kjörum annara stétta.
Þetta stafar kannske að nokkru
af því að okkur er, sem opin-
berum starfsmönnum, fyrirboðið
að gera verkfall. Ég skal í þessu
sambandi taka dæmi. Eins og þú
veizt vinnum við á vöktum.
Næturálag á vaktavinnu hefir
verið í gildi síðan 1946 hjá mörg-
um stéttum, en eftir því urðu
tollverðir að bíða í 10 ár.
— f hvaða launaflokkum eruð
þið tollverðir nú?
— Við erum í 8., 9. og 10.
flokki, þ.e. yfirtollverðir, varð-
stjórar og tollverðir.
— Þið voruð að halda aðal-
fund á dögunum. Hvaða lagfær-
ingar samþykktuð þið að fara
fram á?
— Það er nú í rauninni ekki
um nein stórmál að ræða, sém
við berjumst fyrir í þetta skipti.
Hins vegar viljum við fá lítils-
háttar leiðréttingar, sem virðast
vera einkar auðveldar í fram-
kvæmd. Ég get í þessu sambandi
nefnt eitt dæmi. Vaktskrá er nú
ekki samin nema með örfárra
daga fyrirvara, eða jafnvel dags-
fyrirvara. Þetta er að sjálfsögðu
mjög bagalegt ef við ætlum til
dæmis að nota helgina til þess
Námskeið
í hjálp í viðlögum fyrir almenning
hefst mánudaginn 25. marz. — Kennsla er ókeypis.
Innritun í síma 4658.
Reykjavíkurdeild Rauða kross íslands
Skoda eigendu
r
Nýkomið sætisáklæði á Skoda —1200 og 1201.
Einnig nokkur sett á Skoda —440.
SKODA-verkstæðið
við Kringlumýrarveg.
Bréfritari
Stúlka, sem getur annast sjálfstætt bréfaskriftir
á ensku og dönsku, getur fengið atvinnu hjá stóru
innflutningsfyrirtæki.
Umsóknir, er tilgreini aldur, menntun og fyrri störf,
sendist afgr. Morgbl. merkt: „Bréfritari —8066“,
fyrir 22. þ. m.
Framhalds-aðalfundur verður haldinn í
Iðj
u
félagi verksmiðjufólks í Reykjavík í kvöld, þriðju-
daginn 19. þ. m. í Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu
klukkan 8,30 e. m.
Dagskrá:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
í ferðalag austur í sveit, bjóða
heim kunningjum eða fara með
konuna í leikhúsið. Við viljum
að skráin sé gerð með minnst
mánaðar fyrirvara. Enda er svo
ákveðið í reglugerð. Og þannig
er ýmislegt sem betur mætti fara.
— Hvað segir þú um fjölgun-
ina, sem fyrir dyrum er í toll-
gæzlunni?
— Það er ekki óeðlilegt að
með vaxandi verkefnum þurfi að
fjölga starfsmönnum. En þó tel
ég, eins og nú standa sakir, að
meiri nauðsyn sé að bæta að-
stöðu tollgæzlunnar bæði við
höfnina og á flugvellinum. En
hins vegar, ef teknir eru inn nýir
menn, þá eiga þeir að vera ungir
og vel menntaðir. Þeir sem nú
hafa sótt eru, það ég bezt veit,
allt frá unglingsaldri tii hálf
sjötugsaldurs og sumir með sára-
litla menntun. En eins og þú
veizt eru hafnsögumenn og toll-
menn útverðir þjóðfélagsins og
af framkomu þeirra mótast fyrstu
kynnin af þjóðinni.
— Hvernig er svo aðstaðan til
starfa?
— Hún er eins og ég sagði þér
mjög slæm. Vinna okkar er í
skorpum. Þess á milli dveljumst
við á varðstofunni, sem jafnframt
er vinnustofa, þar sem unnið er
að skýrslugerð og svarað fyrir-
spurnum. Það er liður í kjara-
baráttu okkar að fá þetta bætt.
Eins er húsnæði fyrir flugfrakt
allt of lítið, en hún hefir stór-
aukist í seinni tíð. Það er því
oft mikið verk að leita að ein-
um einasta pakka innan um þús-
undir „kollía“ af vörum. Það
verður heldur aldrei neitt lag á
eftirliti með vörum úr skipum,
fyrr en hægt er að taka jafnvel
heila skipsfarma í hús tollgæzl-
unnar.
— Og aðstaðan til eftirlits.með
skipunum?
— Hún er slæm. Og auðvitað
er miklu smyglað. Höfnin hér er
öllum opin og því geta fáir
menn haft við hana mjög tak-
markað eftirlit. Erlendis er þetta
allt öðru vísi. Þar eru hafnirnar
lokaðar með mannheldum girðing
um og er þar hægt að hafa allt
eftirlit með höfninni við eitt eða
tvö hlið. Auk þess eru svo allar
hafnir úti á landi opnar og eftir-
litið þar oft lítið eða ekkert. En
það er nú verið að reyna að
koma skipulagi á það. Nú hefir
einum manni Unnsteini Beck,
verið falin yfirumsjón með allri
tollvörzlu í landinu. Hann er á-
hugasamur maður og hefir vald
til þess að senda menn hvert
á land sem er til eftirlits.
— Annað er það líka. Farar-
tæki okkar eru mjög af skornum
skammti. Bifreiðar eru mjög
nauðsynlegar við starf okkar.
Svo höfum við ekki nema einn
gamlan og óheppilegan bát. En
um slíkt er samvinna milli hafn-
sögumanna og tollvarða.
— En svo að við snúum okkur
að leitinni í skipunum. Er ekki
oft og einatt mikið verk að finna
smyglvarninginn?
— Jú það er geysimikil vinna
og erfið og mistekst oft. Þó er
það ekki óalgengt að 2—3 toll-
verðir vinni vel fyrir mat sín-
um á tiltölulega stuttum tíma,
þegar tugir og jafnvel hundruð
af t.d..vínflöskum finnast í einu,
en af þeim eru sektirnar mestar.
— Og hvað gerið þið svo við
smyglvarninginn ?
— Vínið er sent áfengisverzl-
uninni og tóbakið í tóbakseika-
söluna. Annar varningur er alla
jafna settur á uppboð, stundum
seldur með lögtaksvarningi.
— Hvað er stærsta smyglmál-
ið, sem þú mannst eftir?
— Ég hygg að það sé nú ný-
afstaðið. Fundust í einu skipi
454 flöskur af víni ásamt ann-
ari vöru. Vínsmyglið er líka það
sem oftast kemst upp, því við
vörusmyglið er miklu erfiðara
að ráða.
— Var mikil fyrihöfn að finna
þetta vín?
— Já. Þetta var á mörgum stöð
um og þurfti m.a. að skrúfa
í sundur járnþyljur, skrapa máln
ingu, brjóta 3ja tommu stein-
steypu og skríða inn í tanka og
undir þá. Það kemur líka fyrir
að við rífum upp þiljur og oft
höfum við fagmenn okkur til
aðstoðar.
— Hljótast ekki skemmdir af
því þegar þið nánast rífið skip-
in í sundur?
— Fyrir kemur að minnihátt-
ar skemmdir hljótast af þessu,
en að sjálfsögðu er reynt að fara
eins varlega og unnt er.
— Hafa verið bornar fram
bótakröfur á hendur ykkur?
— Mér er ekki kunnugt um
það.
— Og hverjir eru svo venju-
lega hinir seku, þegar upp kemst
um strákinn Tuma?
— Það er áberandi hve oft
það eru ungir nýliðar, sem hljóta
skellinn. Það hefir jafnvel kom-
ið fyrir að 15—16 ára unglingar
hafa játað á sig stórafbrot á þessu
sviði.
— En verða nú ekki þeir, sem
skellina hljóta, óvinir ykkar upp
á lífstíð?
— Það er síður en svo. Þetta
eru áfram ágætir kunningjar
okkar. Menn líta ekki á smygl
sem glæp. Menn gera sér ljóst
að í þessu efni er eftirlit nauð-
synlegt. Hins vegar verða toll-
verðir að skilja það sem býr
að baki þeirra laga, sem þeir eru
að framfylgja. Það er ekki alltaf
hægt að hengja hatt sinn á bók-
stafinn einan. Já, menn lita á
smyglið eins og skattsvik og

Karl Halldórsson,
form. Tollvarðafélags íslands.
hugsa sem svo þegar upp kemst:
Ég hef tapað leiknum í þetta
sinn.
— Hvað er svo að segja um
tollvarðafélagið sem slíkt?
— Það er landsfélag sem telur
52 meðlimi og er aðili að BSRB
og eitt af stofnfélögum banua-
lagsins. I stjórn þess eru auk mín:
Eiríkur Guðnason, ritari, Guð-
jón Guðnason, gjalkeri og Sig-
urgeir Ásbjörnsson varaformað-
ur og s vo varastjórn. Hér í
Reykjavík eru 33 tollverðir, 18
í skipaeftirliti og við flugvéla-
eftirlit, 12 í vöruskoðun og flug-
frakt og 3 við tollpóstinn.
— Hvernig gengúr svo sam-
vinnan við tollyfirvöldin?
— Ég tel að hún hafi gengið
vel. Við viljum umfram allt hafa
við þau góða samvinnu og telj-
um það beggja hag.
— Eina spurningu langar mig
til þess að leggja fyrir þig enn.
Eru brögð að því að ykkur séu
boðnar mútur, eða talað utan að
því undir rós, því auðvitað er
ekki hægt að bjóða þser beint
þar sem slíkt er stórkostlegt lög-
brot?
— Ég held að um slíkt sé ekki
að ræða. Ég hef nú starfað í toll-
inum í 19 ár og þetta hefir aðeins
einu sinni komið fyrir mig. Það
var rétt að mér peningafúlgu og
ég látinn skilja að í staðinn ætti
ég að láta vörur hverfa. Sá sem
þetta gerði er einn af örfáum
mönnum, sem ég hef kynnzt, sem
ég hef aldrei getað litið réttu
auga síðan
— vlg.
ollverðirnir í Reykjavík búast til feröar á bát sínum um borð í sk.x