Morgunblaðið - 07.01.1958, Blaðsíða 16

16
MORCTJN ItL 4 ÐIÐ
Þriðjudagur 7. janúar 1958
Weá cti reíLctn di
Eftir
EDGAK MITTEL HOLZER
Svorrir Haraldsson
á L u
f fc
ct
andi mynd — en beiskju blandin,
vegna hinna dapurlegu aðstæðna.
Hún opnaði augun og horfði á
skápinn. Neðst á hurðinni gat hún
séð litla blýantsteikningu af ljótu
andiiti — sem Berton hafði teikn-
að einn sunnudag, þegar hann
hafði verið lokaður inni í skrúð-
húsinu, til þess að taka þannig út
refsingu fyrir illa hegðun, meðan
á altarisþjónustu stóð. Hann hafði
látið hænufót detta niður á bakið
á Dorotheu Buckmaster.
Mikið hefði nú verið gaman, að
stökkva upp af þessari körfu og
þjóta út úr kirkjunni.
Hún stóð á fætur og gekk fram
í kirkjuna. Svo læddist hún á tán-
um að norðurglugganum og lagði
augað að einum af hinum mörgu
blettum, þar sem græna málning-
in hafði flagnað af rúðunum. Hún
gat séð fólkið, sem stóð niðri við
lendingarstaðinn — föður sinn, há
Vaxinn, þreklegan, í hvítum stutt
buxum og fráhnepptri skyrtu,
móður sína, þriflega, í grænum,
blómskreyttum kjól, Mabel háa og
grannvaxna, í Ijósum kjól, Ber-
ton í bláu vaðmálsbuxunum með
Nbótina á rassinum og Carvey í
nýju, gulu síðbuxunum sínum. —
Hann sagðist ætla að hafa rautt
hálsbindi, en hún gat ekki séð
hvort hann hafði staðið við það,
vegna þess að hann sneri bakinu
að henni.....Auk þess sá hún
litla bátinn úti á fljótinu, á leið
til lands. Hún sá þá báða, Logan
og Gregory, og auk þess stóru kist
una — ekki brúna á litinn, svip-
aða orgelinu, eins og hún hafði
gert sér í hugarlund, heldur dökk
bláa með mörgum merkispjöldum
og tvo hvíta kassa, vörurnar sem
S. Wreford & Co sendi frá New
Amsterdam í hverri viku.
Gregory virtist svo magur og
fölur í útliti. En auðvitað var við
því að búast, þar sem hann var
svo veikur á taugunum. Styrjöldin
á Spáni hafði eyðilagt þær. Hún
fann að það lágu einhver tengsl
frá henni til hans. Ástar-snara.
Hún hafði ekki búizt við svona til-
finningum hjá sér í hans garð..
Hún hafði alltaf séð hann fyrir
sér sem sterkan, myndarlegan
mann, með dökkt hár og kúreka-
hatt á höfði (keyptan á Spáni)
með tvær skammbyssur í belti. —
Hann kynni jafnvel að hafa Lee-
Enfield riffil. Hún hafði búizt
við því að hún myndi fyllast aðdá-
un, þegar hann gengi á land. Hún
myndi leika „See the conquering
hero comes“ og hann myndi standa
brosandi og nlusta og þegar hún
hefði lokið leiknum, myndi hann
hneigja sig til hennar og hrópa:
„Dásamlegt, undursamlegt".
Nú gat hún greinilega óéð fá-
nýti og fjarstæðu þessara dag-
drauma sinna. Þessi föli, þunn-
holda maður, Ijóshærður og star-
andi beint fram fyrir sig, eins og
hann sæi eitthvað sem fyllti hann
ótta og áhyggjum, kallaði fra.n
ást hennar og meðaumkun. Nú
varð henni það fyllilega ljóst, að
faðir hennar hafði gert alveg rétt
þegar hann bannaði henni að
fagna honum með orgelleik.
Hún fann til sárrar hryggðar.
Henni varð ljóst, að hún var ger
samlega óhæfur dómari á menn
og aðstæður. Hún var heimskur,
rómantískur stelpukjáni, sem
hafði látið skynsemina þoka fyr-
ir barnalegum draumórum.
Draumórar voru auðvitað góðir. í
Berkelhoost voru þeir undirstaða.
Hún gerði hlé á þess. r hugsan-
ir sinar og tautaði: — „Leiðinlegt
að ég skuli ekki geta horft á liann
þegar hann stígur á land. En nú
verð ég að fara inn í skrúðhúsið
aftur“.
Dicky var nefnilega kominn.
Og það var orðið dimmt í kirkj-
unni. Samt gat hún séð Dicky.
Hann sat í aftasta stólnum. Hann
hlaut að hafa komið inn um vest-
urdyrnar. Hún var ekki vitund
hrædd, aðeins örlítið óróleg. Hann
gerði hana alltaf órólega. Hún
gaf honum snöggt hornauga og
var nú alveg viss í sinni sök. Hann
var þarna, krjúpandi og laut höfði
eins og í bæn. En sú óheppni ið
hann skyldi nú endilega þurfa að
koma á þessari stundu.
Hún sneri sér frá glugganum
og gekk til skrúðhússins. Leður-
blökurnar voru nú aftur farnar
að tísta og flögra uppi í kirkju-
hvolfinu. Brátt myndu þær fara
að fljúga um og smjúga út um
gluggana í framkirkjunni, fyrir
ofan altaristöfluna. Því að nú var
nóttin næstum komin. Sólargeisl-
inn skein nú ekki lengur á mynd-
ina af Jesú og lambinu. Kulda-
gustur fór um rökkvaða kirkjuna.
Áður en hún fór inn í skrúðhús-
ið, sneri hún sér við og horfði
fram eftir Kirkjunni og sá að
hann hafði ekki hreyft sig úr stað.
Svipur hans var óljós og myrkur,
ei. dökka, mikla hárið hans virtist
jafnglansandi og áður. Dicky
hafði verið góður maður, meðan
hann lifði. Hann hafði korrvið til
kirkju á hverjum sunnudegi, með
konu sinni og dóttur og þá jafnan
fært föður hennar egg og ávexti
og grænmeti frá litla búinu sínu,
neðar við fljótið. Hann hafði dáið
úr blóðkreppusótt seint í janúar
Járn- og stálvörur
rafmagnsvörur
Útvegum frá umbjóðendum vorum:
: PdOTOKOV, Prag:
Baðker
Raflagnin garefni
Rafmagnsbúsáhöld
Vasaljós, rafhlöður
perur o. fl.
R. Jóhannesson hf.
Hafnarstr. 8, sími 1-71-81
H afnaefjör&ur
Unglinga eða eldri menn vantar til blaðburðar strax.
Hátt kaup. — Talið við afgreiðsluna Strandgötu 29.
3
FERROMET. Praj
Saum, allar gerðir
Gaddavír
Múrhúðunarvírnet
Móta- og bindivír
Húsgagnafjaðrir
Smíðajárn, alls konar
Pípur
Fittings
Tréskrúfur, o. fl.
og hún hafði þá strax vitað með
vissu, að hai.n myndi koma aftur
og hafast við í kirkjunni. Einn
sunnudagsmorgun, seint í febrú-'
ar, þegar hún var inni í kirkjunni,
að lokinni morgunmessu — hún
varð stundum eftir í kirkjunni,
þegar guðsþjónustan var búin, til
þess að leika á orgelið — hafði
hún snúið sér við og séð hann
frammi í kirkjunni, í aftasta stóln
um, stólnum sem hann hafði allt-
af setið á, meðan hann lifði. Og
þá, eins og nú, hafði hún alls
ekki orðið ’rrædd, bara örlítið óró-
leg. Hún hafði risið úr sæti sínu
nokkrum mínútum síðar, þegar
hún kom aftur fram í kirkjuna,
var hann horfinn. Hún hafði ein-
hvern veginn fundið það á sér, að
hann myndi ekki fara, neuia ef
hún gengi inn í skrúðhúsið.
Iíún hafði séð hann tvisvar sinn
um eftir það. í seinna skiptið var
það á þriðjudag, um kl. 2 e. h.,
þegar hvm og Mabel voru að sópa
rykmettaðan gust strjúkast um
kinn sína. Hún fór að brjóta heil-
ann yfir því, hvoi't það hefði raun
verulega verið hún sjál,f er hvísl-
aði. Hún hopaði á hæl inn í skrúð-
húsið aftur, settist á körfuna, ,
studdi olnbogum á hnén, huldi
andlitið í lófum sér og hlustaði á
hljóðin, sem bárust frá ánni,
áhugalaust og án þess að finna
lengur til vonbrigða.
Ifún starði niður á gólfið og sá
hvernig það dökknaði í náttmyrkr
inu, unz það varð samlitt því.
0
4.
Gregory sá að þau voru öll bros
andi, nema yngri drengurinn —
sá magri, útlimalangi, í bláu bux
unum. Hann hafði undarlegt ör á
hægra hnénu, líkast L í laginu.
Hann hafði stór augu, en tillit
þeirra var fjarrænt, líkast því sem
þær tilfinningar Qg hugsanir m
skiptu hann mestu máli, væru alls
ekki í honum, heldur hefðu þær
gólfið og setja blóm í vasana á
altarinu.. Mabel hafði ekki séð
hann. Hún hafði fullvissað sig um
það, með því að segja: — „Eruð
| það blóm, sem þú skildir eftir
þarna hjá skírnarskálinni, Ma-
bel?“
Og Mabel hafði litið i áttina til
skálarinnar — sem var rétt fyrir
aftan yzta stólinn og svaraði: —
„Blóm? Nei, það er rykþurrkan"
og svo hafði hún haldið áfram að
koma blómunum fyrir á altarinu,
eins og ekkert hefði í skorizt. Þá
sannfærðist Olivia um það, að
Mabel væri ekki skyggn.
Inni í skrúðhúsinu settist hún á
körfuna og hlustaði á hljóðin, sem
bárust frá lendingarstaðnum. Til-
finningar hennar voru óvissar, lík
ast því sem hún væri stödd í fín-
gerðu mistri, sem á hverju andar-
taki gat reynzt vera hrollköld rign
ing eða sætur viðarreykur. Með-
aumkun og ást, samvizkubit, kvíði,
hug'boð um komandi atvik,
skemmtileg og óskemmtileg, dökk-
ar myndir sem hreyfðust um-
hverfis hana, þefur af skógarmaur
um, skvamp ára úti á fljótinu og
raddir foreldra hennar, bræðra og
systur. — Allt rann þetta saman
í huga hennar, svo að hún gat
naumast greint eitt frá öðru.
Léttum, rykmettuðum gusti brá
fyrir vit hennar. Ein leðurblakan
hafði flögrað inn í skrúðhúsið og
jafnskjótt fram í kirkjuna aftur.
Hún stóð á fætur, hikaði eitt
andartak, gekk svo út um opnar
dyrnar, staðnæmdist framan við
þröskuldinn og leit í kringum sig,
skimaði í örtívaxandi húmi kirkj-
ur.nar, þar sem hún rétt grillti í
kirkjustólana, prédikunarstólinn
og lesborðið. Biblían sem lá á les-
borðinu líktist nú helzt dauðum,
svörtum fug'li. Fugls-múmíu.
Tvær leðurblökur héldu áfram
að flögra og hringsóla frá einum
glugganum til annars og hinn
þvali kvöldsvali virtist berast með
þeim gegnum vaxandi húmið.
„Genie, ég get séð sjálfa mig á
þessum sama stað“. Hvísl hennar
barst eins og andvarp um kirkj-
una. — „Eitthvert kvöld mun ég
standa hér og litast um í myrkr-
inu. Og þá verð ég, aðeins óáþreif-
anleg.....Ég hefði annars gam-
an að vita hvort þú ert hérna enn-
þá í kirkjustólnum, Dicky. En þú
ert svo gagnsær núna, að ég sé
þig ekki“.
Það fór hrollur um hana. Henni
fannst hún finna annan svalan,
horfið og yfirgefið hann, eins og
einmanalegan fugl á sandrifi.
Að baki fólksins gnæfði skógur
inn upp í dökk-grænt rökkrið og
bar við skin hinnar hnígnandi sól-
ar. Timburkirkjan, blámáluð og
upplituð og tvílyfta timburhúsið,
ómálað og veðrað, virtust renna
saman við gróður umhverfisins og
verða eitt með honum.
Plöntur með frammjóum, rauð-
rákóttum blöðum, kyrkingslegt
gras og fiðraðir burknar uxu með
fram fljótinu og huldu endana á
trjábolunum tveimur, sem dökkar
bylgjur fljótsins sleiktu með ólund
arlegu gnauði.
Gregory horfði á trjábolina og
plönturnar og dáðist að því með
sjálfum sér hvernig þær hrintu
hljóðlega og óþreytandi frá sér
öllum áleitnum iðuföldum. Hann
var enn að horfa á þennan leik,
þegar hann steig upp úr bátinum
og það var hrein tilviljun, að hunn
leit upp um leið og séra Harmston
heilsaði honum með vingjarnlegu
brosi.
„Yar ferðin skemmtileg, ungi
maður?“
„Nei, alls ekki. Hitinn á skipinu
var gersamlega óþolandi".
„Já, hann getur orðið það á
þessum slóðum. En hvað sakar
það?. Nú er því lokið og ég er viss
um að þér liður ágætlega, þegar
þú ert búinn að þvo af þér ferða-
rykið. Við höfum baðkerið fullt af
heitu vatni heima. Þetta er Joan,
kona mín — frænka þin“.
Gregory brosti og rétti fram
hendina í kveðjuskyni, en frú
Harmston lézt ekki sjá það og
kyssti hann á kinniria. ~rarir henn
3|Utvarpiö
Þriðjudagur 7. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
18,30 Útvarpssaga barnanna:
„Glaðheimakvóld" eftir Ragnheiði
Jónsdóttur; II. (Höfundur les).
18,55 Framburðarkennsla í
dönsku. 19,05 Óperett'ilög (plöt-
ur). 20,30 Daglegt mál ( Vrni
Böðvarsson kand. mag.). 20,35
F.rindi: Æviskrá íslendinga (Séra
Jón Skagan æviskrái'ritari). 20,55
Tónleikar (plötur). 21,30 Útvarps
sagan. 22,10 „Þriðjudagsþáttur-
inn“. — Jónas Jónasson og Hauk-
Ur Morthens sjá um flutninginn.
23,10 Dagskrárlok.
k
p
r
i
M A R K U S Eftir Ed Dodd
VOU BETTER CALL DOC
WALLACE, MRS. HOWARD
... FRANK HAD A FEW <
DRINKS, AND COMING %
OUTTA THE BAR HE
FELL AND HIT
IV HI5 HEAD / V
THAT WORKED p
PRETTY GOOD, / VEH / VOU
MATTY/ y FIGGERED
. J THAT ONE
,A ^ AWFUL S
. SIIARR
AjgA cap/ j
I WELL, THANKS
FOR THE HELP, lVJ
MATTV...I'LL
SLIP VOU A LITTLE
CHANGE WHEN 1
GET BACK... RIGHT
NOW I'M ON MV WAY
TO THE TALKEETNAS
WITH MARKTRAIL/

_
F
1e —
1) — Frú mín góð, þú ættir að
kalla á lækninn. Fririk hefur
drukkið of’ mikið S/o féll hann
á höfuðið og slasaðist.
2) — Seinna — Þetta gekk eins
og í sögu.
— Já, þetta var mesta snjall-
ræði hjá þér Króka Reíur.
3) — Ég þakka þér fyrir hjálp-
ina, Matti. Ég get máske vikið
að þér einhverjum launum, þegar
ég kem aftur úr leiðangrinum.
Nú verð ég að fara á fund Mark-
úsar.
Miðvikudagur 8. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Við vinnuna": Tón-
leikar af plötum. 18,30 Tal og tón
ar: Þáttur fyrir unga hlustend-
ur (Ingólfur Guðbrandsson nánis-
stjóri). 18,55 Framburðarkennsla
í ensku. 19,05 Óperulög (plötur).
20.30 Lestur fornrita: Þorfinns
saga karlsefnis; I. (Einar Ól.
Sveinsson prófessor). 20,55 Tón-
leikar (plötur). 21,30 „Leitin að
Skrápskinnu", getrauna- og leik-
þáttur; IV. og síðasti hluti. 22,10
Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22.30 Islenzku dægurlögin: Janúar<
þáttur S.K.T. — Hljómsveit Magn
úsar Ingimundarsonar leikur. —•
Söngvarar: xngibjörg Þorbergs
og Haukur Morthens. Kynnir;
Þorir Sigurbjörnsson. 23,10 Dag-
skrárlok.