Morgunblaðið - 10.01.1958, Blaðsíða 6

«5
MORGin\fíT, 4ÐIÐ
Fðstudagur 10. Janúar 1958
Átta stofur teknar í notkun í nýja
skólanum við Hagatorg
Mikid hagræði i jbv/ að fá þetta nýja
húsnæði til viðbótar húsakosti Mela-
skólans segir skólastjórinn
Arngrimur Kristjánsson
SL. miðvikudag voru fyrstu átta
kennslustofurnar í nýja skólan-
um við Hagatorg búnar til notk-
unar, og 14 bekkir úr Melaskól-
anum fluttir. þangað. í hverjum
þessara bekkja eru 25—30 börn.
Eru börnin á aldrinum 7—11 ára.
Fram á vor heyrir þessi nýi
skóli undir Melaskólann. Þar
hafa verið alls 64 bekkir í vetur.
Skólastjóri Melaskólans Arngrím
ur Kristjánsson tjáði blaðinu, að
mikið hagræði hefði verið að því
að fá þetta nýja húsnæði til við-
bótar húsakosti Melaskólans.
Við þessa breytingu hefir þrí-
setning minnkað til mikilla muna
i Melaskólanum, og í þeim átta
stofum, sem nú eru tilbúnar í
Hagaskólanum, verður eingöngu
tvísett, og ein stofa tekin undir
kennslu í teikningu og handa-
vinnu. Auk þess hefir þetta í för
með sér, að þau börn, sem Haga-
skólann sækja, geta mætt á
miklu hagstæðari tímum en áður,
og mun minna verður um, að
börnin í sjálfum Melaskólanum
þurfi að sækja skóla á óheppileg
um tímum, t.d. matmálstímum
eða mjög síðla dags. Verður þetta
til mikilla þæginda fyrir foreldra
og aðstandendur barnanna.
★
Gat skólastjórinn þess, að það
hefði reyndar nokkra erfiðleika
Hér sést dálítill hópur af börnum úr Melaskólanum ganga inn ganginn í nýja skólahúsinu við
Hagatorg, þar sem þau eiga að vera við nám það, sem eftir er vetrar.
sRritar ui
lífinu
„Eðlileg lögmál
um fréttir"
ELVAKANDI hefur fengið
eftirfarandi bréf frá „Fram-
sóknarmanni, sem ætlar ekki að
kjósa kommúnistalista Fram-
sóknar við bæjarstjórnarkosn-
ingarnar", eins og hann kemst
að orði:
Sl. þriðjudag skrifar annar
ritstjóri Tímans, Haukur Snorra-
son, grein í blað sitt, sem
nefnist „Undanhald í ófrægingar-
stríðinu". í grein þessari er m. a.
fjallað um ferðalag ritstjórans til
Bandaríkjanna fyrir nokkrum
mánuðum og reynir hann að af-
saka það tiltæki sitt að fara til
erlendra fréttastofnana og rægja
íslenzka starfsbræður sína fyrir
það, að þeir skuli voga sér að
senda út fréttaskeyti um hið
markverðasta, sem gerist hér á
landi, og skýra satt og rétt frá
reikandi og óljósri stefnu núver-
andi ríkisstjórnar i utanríkis-
ismálum. Er ritstjórinn sárgram-
ur yfir þessu tiltæki, sem von-
legt er, enda hafa fréttaskeytin
ekki verið samin upp úr Tíman-
um einvörðungu, heidur hefur
verið vitnað á hlutlausan hátt ?
aðrar heimildir, sem fyrir hendi
eru. Það er auðvitað hin mesta
„ófræging“ í augum Tíma-
manna, en þó ættu þeir að geta
sætt sig við þessi vinnubrögð, þvi
að ekki yrði hlutur þeirra veg-
legur á erlendum vettvangi, ef
ekkert yrði sent út annað en úr-
dráttur úr þeim furðulegu rit-
smíðum, sem birzt hafa í Tíman-
um um utanríkismál íslands á
s.l. 1% ári. Gæti þá verið, að
New York Herald Tribune yrði
ekki eins hrifið af Timanum og
ritstjórar hans vilja vera láta,
enda mundu þá útlendingar
giöggt sjá, hvílíka klofglennu
blaðið hefur tekið, með annan fót
í Moskvu en hinn í Washington,
eða öllu heldur í ríkiskassanum
þar. — í fyrrnefndri grein rit-
stjórans er farið hörðum orðuin
um það, að fréttamenn póli-
tískra blaða skuli hafa á hendi
þjónustu við erlendar fréttastof-
ur, en því er jafnframt bætt við,
að nú verði breyting á, því að
„Tíminn gerðist áskrifandi að
fréttaþjónustu einnar þessar
(svo) stofnunar“. Þar með ætti
málið að vera leyst, eða hvenær
hefur nokkrum manni dottið í
hug, að Tíminn væri pólitískt
blað? — Þá talar ritstjónnn um
„eðlileg lögmál um fréttir" og
skulum við nú athuga það rnál
nokkru nánar. Svo skemmtilega
vill til, að daginn áður en grein
ritstjórans birtist í blaðinu, er
prentuð á fjórðu og virðulegustu
síðu þess þýðing á greinarkorni
í bandaríska tímaritinu Time
(frá 30. des. s.l.). í inngangi
segir, að meðal blaðamanna á
fundi einum með Hagerty blaða-
fulltrúa Eeisenhowers hafi verið
Art nokkur Buchwald, „sem
kunnur er á íslandi fyrir greinar
þær, sem hann skrifar fyrir Tím-
ann“. Sennilega munar litlu, að
hann sé líka kunnur í Bandaríkj-
unum fyrir þessar Tíma-greinar
sínar, það kemur þá a.m.k. að
því. En ástæðan til þess, að vikið
er að þessari grein Time, er sú,
að hún sýnir vel, hvað Tíminn
kallar „eðlileg lögmál um frétt-
ir“. Setninguna: „One of Mr.
Buchwalds readers said he wrote
unadulterated rot“ þýðir Tíminn
svo: „Einn af lesendum Buch-
walds sagði, að það sem hann
skrifaði væri svívirðilegt bull fyr
ir stráka“. Nú vita allir sem eitt-
hvað kunna í ensku, að una-
duiterated merkir ósvikinn, ófals
aður, en Tíminn hefur einhvern
pata af því, að adult þýðir full-
orðinn maður og heldur því, að
unadulterated sé strákur. Þarna
er víst eitt dæmi um „eðlileg lög-
mál um fréttir" og má Tímiun
vel við una, því að aUt er þetta
í samræmi við þann „ósvikna
stráks“-skap, sem einkennt heí-
ur utanríkismálaskrif biaðsins.
Litlu síðar segir Time: Mr.
Buchwald has been known to
write adulterated rot, but never
to my knowledge has he written
unadulterated rot“. Samkvæmt
„eðlilegum lögmálum“ Tímans
útleggst þetta svo: Buchwald er
kunnur fyrir að skrifa svívirði-
legt bull fyrir fullorðna, en
aldrei stráka“. Nokkru síðar seg-
ir Time: „What is Mr. Buchwald
eating for lunch?“. Tíminn þýðir:
„Hvað ætlar Buchwald að borða
í kvöldmat?" Hingað til hefur
lunch verið hádegismatur á
íslenzku, en það lýtur ekki „eðii-
legum íögmálum" Hauks Snorra-
sonar og við því er ekkert að
gera. Hann má hins vegar hrósa
happi yfir því, að hafa aldrei
þurft að bjóða Buchwald í lunch,
því að sennilega hefði annar
hvor þeirra þurft að bíða eftir
hinum! — Þetta eru aðeins nokk-
ur dæmi um „heiðarlega" blaða-
mennsku, tekin á víð og dreif.
Sennilega má kalla þessar að-
finnslur „ófrægingu" og er þá
að taka því. Þó hygg ég, að sú
fréttamennska, sem hér hefur
verið drepið á, sé hvorki „heiðar-
leg“ né „eðlileg" — hún er að-
eins eitt: „svívirðilegt bull“.
★
P. S. Það verður skemmtilegt,
þegar „unadulterated“ Tímafrétt
ir fara að 'streyma út um allan
heim undir vörumerkinu: „eðli-
leg lögmál um fréttir“! —
Myndin sýnir eina kennslustofuna í nýja skólahúsinu við
Hagatorg. Á myndinni ásamt börnunum er Tryggvi Tryggva-
son, kennari.
í för með sér að flytja á miðju
kennslumisseri, þar sem stunda-
tafla barnanna tæki mjög mikl
um breytingum. En ekki væri á-
stæða til að telja slíkt eftir, þar
sem flutningurinn væri til mjög
aukinna þæginda, er allt væri
komið í samt lag að honum lokn-
um. Kvaðst skólastjóri treysta
því, að foreldrar og aðrir aðilar,
sem þetta mál varðaði sýndu skiln
ing á því, að nokkrar truflanir
kynnu að verða á skólastarfinu,
meðan verið væri að koma öllu í
fastar skorður eltii flutningana.
Ýmiss konar starfsemi Haga-
SKÓIans, t.d. öll leikfimi, kvik-
myndasýningar og annað slíkt,
verður eftir sem áður í Melaskól-
anum.
Á
Þetta nýja skólahús, sem ris við
Hagatorg, er með mjög svipuðu
sniði og Béttarholtskólinn, þ.e.
tvær álmur ásamt aðalbyggingu,
sem innangengt er í úr álmunum.
Hefir nú að mestu verið lokið við
álmur byggingarinnar ásamt mið
gangi, sem tengir þær saman.
Jón G. Jónsson bó Bolnngorvik
Minningarorð
f DAG kl. 3 fer fram í Dóm-
kirkjuuni minningar- og kveðju-
athöfn um Jón G. Jónsson frá
Bolungarvík. Hann kom hingað
til Reykjavíkur rétt fyrir ára-
mótin hress og glaður, ásamt
konu sinni, til þess að halda há-
tíðarnar með dóttur sinni og
venzlafólki. Um áramótin kenndi
hann nokkurs lasleika og föstu-
daginn 3. janúar var hann fluttur
á sjúkrahús til rannsóknar.
Sunnudagsmorgunin 5. janúar
lézt hann á Landakotsspítaia,
varð bráðkvaddur rétt áður en
gert var ráð fyrir, að hann færi
heim til sín.
Þegar fregnin um lát Jóns G.
barst heim til Bolungarvíkur
varð þar almenn sorg. Hann var
einn af vinsælustu og beztu mönn
um byggðarlagsins. Engan varði,
er hann fór að heiman fyrir jól-
in að hann mundi ekki koma
þangað aftur lifandi. Svo hraust-
legur og þróttmikill var þessi
tæplega 59 ára gamli maður, sem
ávallt var glaður og reifur og
reiðubúinn til þess að varpa birtu
drengilegrar og traust.rar skap-
gerðar á umhverfi sitt og sam-
starfsfólk.
Jón Guðni Jónsson var fædd-
ur að Hanhóli i Bolungarvík
20. janúar árið 1899. Foreldrar
hans voru Halldóra Geirmunds-
dóttir og Jón Tyrfingsson frá
Hóli.
Jón ólst upp á Hanhóli en
missti föður sinn 12 ára gamall.
Átti hann þó heima á Hanhóii
fram til tvítugsaldurs. En árið
1920 kvæntist hann eftirlifandi
konu sinni, Elísabetu Bjarnadótt
ur, og reistu þau heimili sitt í
Bolungarvík. Hafa þau átt þar
heima síðan. Er heimili þeirra
meðal fremstu heimila í byggðar
laginu. Árið 1933 byggðu þau
myndarlegt tveggja hæða stein-
hús er þau nefndu Sólberg.
Þau Elísabet og Jón eignuðust
7 börn. Eru þau öll á lífi nema
einn sonur er andaðist um það
bil misserisgamall.
Börnin eru þessi:
Pétur bóndi í Meirihlíð í Bol-
ungarvík, Ingibjörg gift í Reykja
vík, Guðmundur járnsmiður á
ísafirði. Guðrún Halldóra gift í
Reykjavík. Sólberg í foreldrahús
um og Karitas námsmær í Sví-
þjóð.
Öll eru þessi börn mannvæn-
legt og dugandi fólk, eins og for-
eldrar þess, sem bæði voru eink-
ar myndarlegt og geðþekkt fólk.
Yfir heimilinu að Sólbergi hvíldi
jafnan hressilegur og heiibrigður
blær.
Jón G. Jónsson stundaði fram-
an af ævinni sjómennsku, bæði
sem formaður og háseti. Yar
hann harðduglegur maður, sem
gekk með kappi og dugnaði að
hverju starfi. Jafnframt fékkst
hann mjög við smíðar enda var
hann sérstaklega hagur maður og
mátti segja að allt léki í höndum
hans. Hann var músíkalskur og
félagslyndur og þótti hvarvetna
fengur að návist hans.
Sl. 22 ár annaðist Jón verk-
stjórn og afgreiðslumannsstörf
við hraðfrystihús íshúsfélags Bol
víkinga, sem hann var meðeig-
andi að.
í opinberum málum tók hann
einnig nokkurn þátt þótt hann
væri að eðlisfari hlédrægur mað-
ur. Átti hann um skeið sæti í
hreppsnefnd og bygginganefnd.
Ennfremur átti hann sæti í stjórn
hraðfrystihússins.
Þessi mæti maður er nú skyndi
lega horfinn. Hans er sárt saknað
af mörgu fólki, sem naut vináttu
hans, hjálpsemi og þeirrar heið-
ríkju hugans, sem ávallt fylgdi
honum. En mestur harmur er
kveðinn að eftirlifandi konu
hans, börnum og venzlafólki. Til
þeirra streymir hljóðlát samúð,
ekki aðeins frá fólkinu heima í
Bolungarvík heldur stórum hóp
vina og kunningja hér syðra og
víðar um land.
Vert þú svo kært kvaddur, vin-
ur og félagi. Nú liggur leiðin
vestur, heim í Bolungarvík, þar
sem lífið og hamingjan brostu
við þér. Þar verður þú kvaddur
hinni hinztu kveðju. En minning-
in um góðan dreng lifir áfram.
S. Bj.