Morgunblaðið - 10.01.1958, Side 16

16
MORCVNBL4ÐIÐ
'ostudagur 10. .janúar 1958
WeÉ ct í reihun di
Ejtir
EDGAR MITTEL HOLZER
Þýðii.g:
Sverrir Haraldsson

U
Cj Cý CL
veiklaður, en ég trúði því ekki. Ég
las það líka í bi'éfinu þínu, en ég
trúði því samt ekki. Sagði mamma
þér hvernig mig langaði til að taka
á móti þér — með orgelspilinu?"
Þegar hann sá hana fyrst, á
stigapallinum, hafði Ijósið frá
lampanum skinif beint framan í
hana, en nú þegar hún sneri baki
að lampanum, var eins og rökkur
kvöldsins hefði sezt að í andlits-
dráttum hennar. En augu hennar
glömpuðu í gegnum þetta rökkur,
og birta þeirra dreifðist í gegnum
og umhverfis hann, eins og lýs-
andi plöntufrjóduft í loftinu. Hún
virtist lýsa upp sortann, sem um-
lukti nútíðina og varpa skini yf-
ir hið liðna og það sem hann hafði
álitið horfið og liðið, fyrir fullt og
allt, birtist nú aftur í skyndiiegu
endui'skini. Heillandi hugarsýnir.
Vor á götum þorpsins. Sumar í
skógivöxnum fjallshlíðum og gáski
og kátína lítilla stúlkna. Og sedrus
viðariundurinn; með blaktandi,
grfpnni laufhvelfingu yfir höfði
manns.
„Já, mamma þín sagði mér það“,
svaraði hann.
Frú Harmston hló góðlátlega.
„Og sögðu þau þér hvað ég er
undarleg og bráðþroska?“ spurði
Olivia.
„Berton minntist eitthvað á það
að þú værir undarleg".
„Það var líkt Berto: . Hann er
bezti vinur minn“.
Hann i'étti fram höndina og
langaði til að snerta hana og sann
færast um holdlega návist henn-
ar, en hún virtist ekki veita því
neina athygli.
„Ég er að bíða eftir því að þú
takir í höndina á mér', sagði
hann brosandi.
Þá leit hún loks á hönd hans —
með gagnrýni í svipnum — en
bi'osti svo til móður sinnar. Móð-
ir hennar brosti á móti og sagði:
„Nú, hvað er nú að? Ætlarðu ekki
að taka í höndina á frænda þín-
um?“
„Hvar er Mabel?“
„Hún er inni í baðherberginu
að laga bað fyrir Gregory“.
Olivia virti hönd frænda síns
ekki viðlits. Hún gekk skrefi nær
honum, horfði beint framan í hann
og hvíslaði: — „Ég elska þig og
kenni í brjósti um þig“.
Frú Hai'mston hló dálítið vand-
ræöalega: — „Svona, farðu nú,
bai'nið gott. Þú mátt ekki þreyta
frænda þinn of mikið með ærslum,
svona fyrsta daginn. Gregory,
drengurinn minn, nú skulum við
koma og líta á herbergið þitt. Oli-
via, er Logan aó sækja fai'angur-
inn hans?“
„Já, pabbi sagði honum að gera
það og hann fór. Heyrðuð þið
ekki hljóðin í honum? Pabbi gaf
honum sjö högg með hnútasvip-
unni“.
„Já, mér datt það í hug“.
„Voru það hljóðin í honum, sem
ég heyi'ði?" spm'ði Gregoi-y.
„Já, Gerald þolir honum enga
óhiýðni", sagði frænka hans og
kinkaði kolli. — „Logan getur
stundum verið óskaplega þrjózk-
ur og'duttlungafullur. Hann hef-
Hafnarfjörður
Vantar unglinga eða eldri menn til að bera blaðið
út til kaupenda í Vesturbænum og í Kinnunum. —
Hátt kaup. Talið strax við afgreiðsluna, Strandgötu
29, sími 50 228.
.JlttfrpssiiMdiHfr
ur verið hjá okkur frá því að
hann var ellefu ára. Hann var
munaðarleysingi og við tókum
hann, sem þjón og eins konar leik
bróður barnanna".
„Hann er kynblendingur", sagði
Olivia. — „Að hálfu leyti Indíáni,
að fjórða hluta Svertingi og að
fjórða hluta Portúgali. Logan er
tuttugu og tveggja ára. Hvað ert
þú gamall?"
„Vertu ekki svona frek og
ókurteis, Olivia".
„Þrjátíu og eins árs“, svaraði
Gregory.
Olivia fylgdist með þeim inn í
baðherbergið, þar sem foi-nfálegt,
tvíbreitt rúm, með mahognistólp-
um og sængurhimni, stóð við eitt
þilið og ljós skein út í gegnum
flugnanetið. Netið var einna
áþekkast steinrunnum hráka og
Gregory sá sjálfan sig umluktan
því — berskjaldaður fyrir augun-
um, sem ávallt störðu á hann. —
Flugnanet gat aðeins variö mann
fyrir flugum. Gregory fann nú í
fyrsta skipti, frá því er hann steig
á land, hvei'nig óttinn skreið á
litlum, léttstígum fótum upp lík-
ama hans.
„Þú getur séð fljótið í gegnum
herbergisgluggann“, sagði Olivia.
„Mamma, hvar er Berton?"
„Ég held að hann hafi farið
aftur að leita að þér. Hvar fald-
irðu þig annars, góða mín?“
„Og hvar er Garvey? Notaði
hann rauða bindið, eins og hann
var búinn að segja okkur?“
„Já, hann gerði það. En það er
ryðblettui' í því. Gregory, hvern-
ig lízt þér svo á herbergið? Held
urðu að þér muni ekki líða vel í
því, drengur minn?“
„Jú, það held ég“.
Nú var vatnið hætt að renna.
Fótatak heyrðist frammi í gang-
inum og Mabel birtist í dyrunum.
„Nú er baðið tiibúið".
„Náðirðu í nýtt stykki af Life-
buoy, Mabel?“
„Já, mamma. Ég lét það á sápu
skálina í baðherberginu".
„Ég heyrði dynk“, sagði Olivia.
„Hvað?“ Gregory leit snöggt til
hennar.
„Já, þeir eru margir dynkirnir
í þessu húsi, Gregory", sagði Oli-
via hin rólegasta. — „Sérstaklega
ur.. þetta leyti á kvöldin, þegai'
skuggarnir hlaðast upp“.
„Þetta hlýtur að vera Logan“,
sagði frú Harmston. — „Hann hef
ur verið að koma með farangur
Gregorys heim“.
Mabel leit fram í ganginn og
sagði: „Já, það var Logan“. Ma-
bel var hávaxin, grönn og feimn-
isleg. Hún hlaut að vita það mjög
vel, að fólki virtist hún klunna-
leg og óaðlaðandi, vegna hæðar-
ir ai hugsaði Gregory með sér. |
Svo spurði hann: — „Varst það
þú, sem kveiktir á lampanum
hérna?“
„Já“, hún brosti og roðnaði. —
„Það var orðið sve dimmt“.
„Þakka þér fyrir“.
„Það er ekki neitt að þakka“,
sagði hún lágt.
Logan kom að dyrunum, með
aði’a litlu töskuna og stóra koffort
ið. Hann var dapur á svipinn og
sagði: — „Hvar viljið þér að ég
látl þær, hr. Gregory?" Svo brosti
hann auðmjúklega, svo a skein í
skemmdu tennurnar.
„Þarna hjá þvottaborðinu, ef
þú vilt gera svo vel“.
„Þetta er bezta þvottaborðið
okkar. Finnst þér marmarapiatan
ekki skemmtileg?" sagði Olivia.
„Olivia! Olivia. Beyndu nú að
stilla þig ofurlítið, kæra barn“.
Þegar Logan hafði komið öllum
farangrinum heim, varð Gregory
einn eftir í herberginu. Olivia,
sem síðust yfirgaf hann, sneri sér
við í dyrunum og sagði alvarlega:
Varaðu þig á baðkerinu. Fyrst
kemur bong og svo plang“.
Áður en honum ynnist tími til
að biðja um frekari skýringar,
varhún farin og hann stóð eftir,
einn og órólegur.
Nokkrum mínútum síðar fór
hann inn í baðherbergið. Þegar
hann var kominn þangað inn, upp
götvaði hann, að engin læsing var
á hurðinni, svo að hann varð að
láta sér nægja, að halla hénni
aftur Uppi á hillu stóð logandi
lampi, en undir hillunni, í skugga
hennar, var dökk köngulló á
hreyfingu. Hann stóð hreyfingar
laus og starði á hana og sá að
þetta var stór, loðin köngul'ló.
líún virtist mjög löt og eftir and-
artak hætti hún .alveg að hreyfa
sig, eins og hún hefði komizt að
þeirri niðurstöðu, að nærvera
hans væri alls ekki neitt hættu-
leg. Hann fann að hún veitti hon-
um athygli. Það fór hrollur um
hann og hann sneri sér með við-
bjóði frá kvikindinu og litaðist
um í herberginu.
Veggirnir voru, eins og vegg-
irnir niðri og í herberginu hans,
úr berum, ómáluðum borðum. Á
miðju gólfinu stóð kringlótt járn-
baðker, á að giska þrjú fet í þver
mál og níu-tíij þumlunga djúpt.
Það var rúmlega hálffullt af
vatni. Á lítiili hillu, undir glugga
með einni rúðu, stóð blá sápuskál
með nýrri, rauðri Lifebuoy-sápu.
Litill, baklaus stóll með rnerki eft-
ir sápu og vatn, en alveg þurr,
stóð skammt frá kerinu og þar
lagði hann handklæðið sitt og bað
sloppinn, án þess að líta af köngul
lónni, sem var nú aftur farin að
hreyfa sig.
Þegar hann steig öðrum fæti
niður í baðkerið, kvað við hið
undarlega bong við í eyrum h,ans.
Vatnið varð að þéttum, smáum
gárum, sem glitruðu í lampaljós-
inu, um leið og þeir bárust út að
kerbarminum og köstuðust svo aft
ur til baka. Það fór kuldahroll-
ur um allan líkama hans, því að
vatnið var kalt. Hann brosti, steig
hinum fætinum niður í baðkerið
og botninn í þvi belgdist á nýjan
leik og gaf frá sér ólundarlegt
„plang".
Þegar hann var að sápa sig,
opnuðust dyrnur og Berton leit
inn.
„Kanntu að tefla?"
„Hvao. En heyrðu mig nú — ég
j er að baða mig“.
„Ég veit það. Ég heyrði það“.
„En bankarðu ekki á dyrnar,
áður en þú opnar?“
„Nei, okkur er alveg sama, þó
að við sjáum hvort annað nakin.
Kanntu að tefla?"
Þegar Gregory hafði náð sér
eftir fyrstu undrunina yfir hinni
óvæntu komu drengsins, gat hann
ekki varizt brosi. — „Já, ég kann
að tefla“, sagði hann. — „En ekki
neitt sérlega vel. Kann svona að-
eins mannganginn".
„Það er líka alveg nóg. Þú verð
ur áreiðaniega vinsæll hjá okkur.
Við teflum öll. Ég ætla að fara
og segja Oliie það. Hana langar
að vita hvort þú tefldir".
Hann fór og lokaði á eftir sér.
Gregory var að þurrka sér, þeg-
ar dyrnar opnuðust aftur.
I „Hve stór er heimurinn? Hve
’ breiður er runninn?“
Gregory tólc andköf og reyndi
að hylja nekt sína með þurrkunni.
„Ertu feiminn við að láta fólk
sjá þig nakinn?" Olivia brosti.
Hann tók aftur andköf. Þagði.
„Mamma sagði að þú kynnir að
vera það, en ég hélt ekki. Hún
virðist nú samt hafa haft á réttu
að standa".
Gregory kom engu orði upp.
„Þetta er.u einkunnarorð: Hve
stór er heimurinn o. s. frv. Við
Berton höfum einkunnarorð. Við
höfum ákveðið að leyfa þér að
nota eitt eða tvo af þeim. Við er-
um nýbúin að halda ráðstefnu við-
víkjandi þér, yfir í hellinum okk-
ar“.
„Ég skil. Kærar þakkir“. Hann
varð aftur nokkurn veginn róleg-
ui' og brosti, en hélt handklæðinu,
eftir sem áður, fyrir framan sig.
„Miðdegisverðurinn verður til-
búinn klukkan hálfátta. Við borð
um venjulega klukkan sjö, en af
því að von var á þér, sagði
mamma, að bezt væri að borða
hálfri klukkustundu seinna en
venjulega, svo að þú hefðir tíma
til að þvo þér og lagfæra".
„Það var mjög hugulsamt af
henni".
„Mabel er líka hugulsöm.
MARKÚS
Eftir Ed Dodd
HUM -M-M...WITH
THIS OUTFIT, A GUIDS
WOULD SURE BE IN
BUSINESS...MUST
BE WORTH AT
LEAST TWO
THOUSAND BUCKS
1) Þeir tvímenningarnir halda
ferð sinni áfram upp í fjöllin.
Markús veit ekki að fylgdar-
maðurinn. sem kveðst heita -Frið-
rik er enginn annar en Króka'
Befur.
2) — Þú er vel búinn að öllum
vistum Markús. Þetta hefur kost-
að mikið.
— Já, Friðrik. Það hefur kostað
sinn pening, en frú Anna, sagði,
að ég ætti ekki að spara.
AT LEAST/
3) — Það er ég viss um að þetta
hefur kostað að minnsta kosti
2000 dali.
— Já, að minnsta kosti.
aitlívarpiö
Föstudagur 10. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,05 Létt lög (plötur).
20.30 Daglegt mál (Árni Böðvars-
so_. kand. mag.). 20,35 Erindi: Á-
hrif iðnaðarins á stöðu kvenna í
þjóðfélaginu; síðara erindi (Sig-
ríður J. Magnússon). 21,00 Tón-
(leikar (plötur). 21,30 Útvarpssag-
i an. 22,10 Upplestur: „Armband-
| ið“, smásaga eftir Coru Sandel, í
þýðingu Margrétar Jónsdóttur
i (Helgi Skúlason leikari). 22,30
Frægar hljómsveitir: (plötur). —
23,05 Dagskrárlok.
Laugardagur 11. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigui’jónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagsdagslögin". 16,00 Fréttir og
veðurfregnir. — Baddir frá Norð
urlöndum; IX. 16,30 Endurtekið
efni. 17,15 Skákþáttur (Baldur
Möller). -w Tónleikar. 18,00 Tóm-
stundaþáttur barna og unglinga
(Jón Pálsson). 18,30 Útvarpssaga
barnanna: „Glaðheimakvöld" eft-
ir Bagnheiði Jónsdóttur; III. —
(Höfundur les). 18,55 f kvöldi'ökkr
inu: Tónleikar af plötum. 20,20
'Leikrit: „Brimhljóð" eftir Loft
Guðmundsson. — Flytjandi: Leik-
■félag Akui'eyrar. Leikstjóri: Jón-
as Jónasson. Leikendur: Anna
Mai-ía Jóhannsdóttii', Þráinn
Karlsson, Emil Andei'sen, Björg
Baldvinsdóttir, Freyja Antonsdótt
ir, Guðmundur Gunnarsson, Jó-
hann Ögmundsson, Stefán Hall-
dcrsson, Aöalsteinn Guðnason,
Kjai'tan Ólafsson, Eafn Sveins-
son, Jón Ingimarsson, Kristján
IKristjánsson, Haukur Haraldsson
og Anna Jónasdóttir. 22,30 Dans-
' lög (plötur). 24,00 Dagski'árlok.