Morgunblaðið - 28.01.1958, Blaðsíða 6

6
MORCVNBLAÐIÐ
T>riðiii(!agur 28. janúar 1958
Reykvíkingar stóðu af sér hnefahöggið
Að lokinni orrustu
VELVAKANDI gerði það sér til
gamans á sunnudaginn að
fara á milii nokkurra af kjör-
stöðunum í Reykjavík til að fylgj
ast um stund með því, er þar fór
fram.
í göngum framan við kjör-
stofurnar voru nú ekki borða-
lagðir umboðsmenn listanna ems
og tíðkazt hefur hingað til. Þeir
einu, sem nú báru einkenni, voru
lögregluþjónarnir. í Miðbæjar-
skólanum voru ýmsir lögreglu-
menn, sem maður man eftir frá
því í æsku sinni, en nú sjást
sjaldan á götunum. Þeirra á með-
al var Margrímur Gíslason varð-
stjóri, sem nú mun vera á átt-
ræðisaldri og Karl Guðmundsson.
Velvakanda skilst, að ekki hafi
dregið til neinna stórdeilna um
framkvæmd kosninganna. Ýmis
kostuleg atvik munu þó hafa kom
ið fyrir. Lögreglan beitti sér t. d.
fyrir því, að alsaklausum borg-
urum, sem undanfainar vikur
hafa borið merki Sjálfstæðis-
flokksins á jakkalöfunum eða
kápunni, var skipað að taka það
niður. Merkið er eins og margir
vita lítil málmplata og greyptur
í fálki. Þetta merki munu verðir
laganna hafa talið vera ólöglegt
skv. ákvæðum þeim, sem sett
voru á þingi í vetur um auð-
kenni á kjörstað.
Ýmsir höfðu og sett á sig
merki, sem á stóð
Reykjavík
1958
með sama letri og er utan á „bláu
bókinni“ og á ýmsum kosninga-
spjöldum Sjálfstæðismanna. —
Þetta merki var líka bannfært.

Ekki hefur Velvakandi hins
vegar sannanir fyrir því, að ein-
hverjum hafi verið skipað að taka
niður merkið, sem Hringskonur
seldu á kjördaginn til ágóða fyrir
barnaspítalasjóð sinn. Sjálfur
fékk hann að bera það óáreittur
í kjörstofunni, en sögur voru á
kreiki um, að athugasemdir hefðu
verið gerðar út af slíku hátta
lagi.
Þá mun hafa verið kvartað yfir
því, að upphitaðir vinnuskúrar
voru settir upp við kjörstaðina
til skjóls fyrir fólk, sem beið
eftir bílum. Ekki kann Velvak-
andi að rekja þá sögu til hlítar.
Skúrarnir voru fyrir fólk af öll-
um flokkum, en umboðsmenn
minnihlutaflokkanna heimtuðu
þessum afdrepum lokað og var
svo gert einhvern tíma síðari
hluta dagsins.
Talning atkvæðanna hófst milli
kl. 7 og 8 á sunnudagskvöldið.
Var þá skipt um kjörkassa og um
boðsmenn yfirkjörstjórnar og
listanna lokaðir inni til að bunka
seðlana. Þetta var ástæðan til
þess, hve háar fyrstu atkvæða-
tölurnar voru, sem lesnar voru
í útvarpinu. Lokatölurnar komu
svo um kl. hálf fimm í gærmorg-
un, og þá var gaman að minnast
hinna smámannlegu orða Bæjar-
póstsins í Þjóðviljanum, sem
sagði á morgni kosningadagsins:
„Tvennt er það einkum, sem flest
um ber saman um að bæjarstjórn
arkosningarnar hér í Reykjavík
muni leiða í ljós: Endalok Þjóð-
varnarflokksins og hækkandi
prósenttölu greiddra atkvæða
til handa vinstri flokkunum." Það
fyrra reyndist rétt, enda sá spá-
dómur úr Morgunblaðinu! Hið
seinna var hins vegar talsverð-
ur misskilningur! Til að herða
menn sína í baráttunni orti Bæj-
arpósturinn stutt vers og birti
feitletrað í kosningapistlinum.
Það endar með þessum haglegu
orðum:
„Eins vil ég heyra óma þá
útfararlagið, mínar eigin
loftvarnarflautur leikið á“ !
51 þús. kr söfnuðust ú 3 tímum
til fjölskyldunnur í Múlukumpi
Slikur vi&bragðsflýtir samborgarartna
gengur kraftaverki næst,
segir dr. Gunnlaugur Þórðarson
Höfðinglegar gjafir
Fata- og rúmfatagjafirnar til bágstöddu fjölskyldunnar a‘ð Mula-
kampi 1-B fylltu þrjú herbergi hjá Rauða Krossi íslands. Þessi
ntynd var tekin er mikið var búið a'ð taka af varningnum úr
einu herberginu, og stjórnaði dr. Gunnlaugur Þórðarson verk-
inu. — (Ljósm. Vignir).
ÞAÐ er löngu kunnugl að Kevkvík
ingar eru manna viðbragðsfljólast-
ir að lijúlpa nauðstödduin samborg
uruni, bæði nieð peningasainskot
um og annarri aðstoð. Aldrei hefur
þelta þó komið glcggra í ljós en
síðastliðinn sunnudag og niú telja
það ganga kraftaverki næsl, eða að
minnsta kosti algjört niet licr ú
Iandi og sjúlfsagt þótt Ieitað væri
út fyrir landsteinana, er söfnuðust
til Rauða Kross Islands ú þremur
klukkustundum 51 þús. krónur í
peningum úsamt firnum af fai.iaði
og rúmfatnaði, handa fjölskyld-
unni sem missti alcigu sína aðfara
nótt laugardagsins í Múlakampi
1-B er húsið brann til kaldra kola.
Fjölskyldan, !ijónin og 10 hörn,
komst nauðuglega út úr eldinum
á núttfötunum einum.
Alls liafa safnazt 65,00,90 kr.
Það var dr. Gunnlaugur Þórðar-
son, framVvæmdastjóri Rauða
Kross íslands, sem þetta sagði í
viðtali við Morgunblaðið í gær. —
Venzlafólk hinnar bágstöddu fjöl-
skyldu, sneri sér til Rauða Kross-
ins fyrir hádegi á sunnudaginn
með hjálparbeiðni til handa fólk-
inu. Rauði Krossinn brá skjótt við
eins og endranær er til hans er
leitað. Auglýsing var látin í út-
varpið um hád. á sunnudaginn.
Árangurinn er, að í gærdaó höfðu
safnazt í hreinum peningum
65,300,00 krónur, auk slíkra
birgða af fatnaði, rúmfatnaði, á-
höldum og skófatnaði að þær
fylltu þrjú herbergi hjá Rauða
Krossinum.
Einsdæmi um viðbragðsflýti
samborgaranna
. Mér er það full alvara,
sagði dr. Gunnlaugur, að þetta er
einsdæmi um viðbragðsflýti sam-
borgaranna. Á 3 klst. eftir hád. í
gærdag söfnuðust 51 þúsund krón-
ur, en fram til miðnættis á sunnu-
daginn 52.500 kr., þar af ávísun á
úttekt hjá Sameinuðu verksmiðju-
afgreiðslunni fyrir 1.500 krónur.
Þessum peningum var veitt mót-
taka hjá Rauða Krossinun. en til
hjónanna sjálfra safnaðist í gær
3.200 kr., ásamt fleiri gjöfum. 1
morgun söfnuðust ti'l Rauða Kross
ms 2.700 kr. Þá hefur verið til-
kynnt mjög rausnarleg gjöf frá
Akranesi, sem ekki er komin, 2
þús. kr. og 3.400 kr. frá skipshöfn
inni á Þorsteini Ingólfssyni. Alls
nema þessar upphæðir 65,300,00
krónum í peningum.
Þá hafa borizt loforð um gjafir
frá skóverzlununum Hvannbergs-
bræðrum, Lárusi Lúðvígssyni og
Pétri Andréssyni. Ofnasmiðjan
hefur tilkynnt um búsáhaldagjöf
og einnig hafa borizt loforð frá
ýmsum fleiri veizlunum um fatn-
að og fleira. Klœðaverzlun Andrés
ar Andréssonar gaf eina stærstu
gjöfina en það þar alfatnaður á
bæði hjónin. Stærsta peningagjöf-
in kom frá tveimur litlum stúlk-
um, Möggu og Hillu, 2000 krónur
í peningum og önnur stærsta pen-
ingagjöfin héðan úr Reykjavík frá
Lyfjabúðinni Iðunni 1000 kr. Hér
er átt við þær gjafir er Rauði
Krossinn \ eitti móttöku.
„ÞaS varS okkur til lífs aS
drengurinn vaknaS;“
Hjónin að Múlakampi 1-B eru
Sigtryggur Runólfsson, trésmiður,
36 ára og Guðbjörg Sigurpálsdótt-
ir 31 árs. Börnin eru, sem fyrr
hefur verið sagt, 10, það elzta 13
ára en það yngsta 1 árs. Mbl. náði
tali af frú Guðbjörgu snöggvast í
gærdag, en þá var hún stödd hjá
Rauða Krossinum, að taka á móti
gjöfunum sem höfðu borizt.
— Þetta var mikil skelfingar-
nótt, sagði frú Guðbjörg. Það
vildi okkur til lífs, vid ég segja,
að sonur okkar, sem er tveggja
ára, vaknaði kl. um hálffjögur um
nóttina og ætlaði að skríða upp í
rúmið til okkar hjónanna. Þá var
allt orðið fullt af reyk, svo varla
sá handaskil. Það var drengurinn
sem vakti okkur. Okkur var strax
ljóst hvað gerzt hafði, enda -var
þilið við rúmið okkar orðið sjóð-
andi heitt af eldinum. Við hugsuð-
um ekki um annað en að rífa börn
in upp úr rúmunum og hlaupa t
með þau á náttfötunum. — Við
urðum að bjarga okkur út um
gluggann því eldur var búinn að
loka útidyrunum. Við hjónin
gáfum okkur heldur ekki tíma til
að klæða okkur. Það mátti ekki
tæpara standa að unnt væri að
bjarga síðasta barninu sem er sex
ára. Það vaknaði ekki. —
Maðurinn minn hljóp inn í reyk-
inn og varð að leita lengi að barn
inu, því ekki sáust handaskil
fyrir reyk og myrkri. Barnið eða
hann sakaði þó ekki.
— Varð börnunum ekki ákaf-
lega mikið um þetta?
— Það var mesta furða. — Ein
teipan okkar sem er 10 ára fékk
þó aðkenningu að taugaáfalli, en
hún er að ná sér. Þau eru samt
öll mjög dösuð og ég líka.
Búa lijú skyldfólki
— Hvað varð ykkur svo 'tiil
hjálpar er út var komið?
— Nágiannarnir brugðu mjög
fljótt við. Maður, sem átti leið um
gerði slökkviliðinu aðvart og bíl-
stjóri, sem kom þarna að tók okk-
ur hjónin og börnin og ók okkur
strax um nóttina til systur minn-
ar sem býr að Melgerði 15. Þar
voru börnin strax háttuð og hlúð
að þeim. Veðrið var slæmt, kalt og
hvasst. Slökkviliðið kom í þann
mund sem við vorum að fara. Það
var ekkert að gera. Loginn fór
eins og elding um húsið um leið
og við komumst út úr því.
14 þúsunil krónur brunnu
— Það hefur ekki verið reynt
að bjarga neinu?
— Ne:, það var tilgangslaust.
Við misstum allt sem við áttum,
fatnaðinn okkar hvað þá annað.
— Þi voruð byrjuð að byggja?
— Já, við vorum byrjuð á þvi,
það er að Sólheimum 32. En það
er skammt á veg komið. Það var
byrjað að slá upp fyrir kjallar-
anum fyrir jólin. Maðurinn minn
var búinn að fá 14 þúsund krón-
ur í peningum heim og ætlaöi að
kaupa glugga í nýja húsið í dag
fyrir þá peninga. Okkur vannst
ekki tími til að bjarga þessum
peningum, þeir brunnu ásamt mat
arpeningunum okkar og öllu öðru.
En þótt það væri ömurlegt að
vakna daginn eftir við það að eiga
ekki einu sinni föt til að klæðast
í, sagði frú Guðbjörg, sem sýnt
hefur aðdáanlegan kjark og dugn-
að í þessum erfiðleikum, þá get-
um við þó sannarlega þakkað Guði
fyrir að ekkert alvarlegt skyldi
verða að börnunum okkar. — Við
getum aldrei fullþakkað Reykvik-
ingum og Rauða Krossinum, svo
og öðrum þeim sem hafa hjálpað
okkur í þessum erfiðleikum. Við
eigum ekkert til annað en einlæg-
an hlýjan hug til þessa fólks. Sér
staklega viljum við biðja blaðið að
'flytja dr. Gunnlaugi Þórðarsyni,
iþakkir okkar fyrir þá ómetanlegu
'hjálp sem hann og Rauði Krossinn
hafa veitt okkur. — H. Th.
Enn einn Ástralíumaður hefur
nú hlaupið míluna undir fjórum
mínútum. Sá er 19 ára — og var
tíminn 3,59,9 mín. Metið var sett
í Belgíu.