Morgunblaðið - 08.02.1958, Qupperneq 12

12
MORGVNBLAÐ1Ð
Laugardagur 8. febrúar 1958
Eftir
Weéaf reil / / EUCAR Mll'TEL HOI.ZER '?a n di
Þýðii.g: ' 32 /
Sverrir Haraldsson ó k ll Cý Cý Cl
„Á líf, byggt á kristilegum
grundvelli. ..."
„Elska skaltu náunga þinn,
aumka óvin þinn....“
„Lifðu í auðmýkt og leitaðu
ekki eftir völdum eða metorð-
um....“
„Og vænztu einskis", sönglaði
séra Harmston hátíðlega, „meira
en þessa lífs.....“
„Því að í þessu lífi er himna-
ríki....“
„Og eftir dauðann aðeins
skuggar....“
„Oh, ekkert — ekkert, nema
skuggar, skuggar".
1 þögninni sem á eftir fylgdi,
fann Gregory fögnuðinn og nán-
ast titrandi anda freisis, sem
sveif yfir söfnuðinum. — Hann
fylitist einhverri barnslegri kæti
og langaði mest til að hlæja og
dansa.
Séra Harmston boðaði annan
sálm. Númer eitt hundrað og
ellefu.
Er hann hafði verið sunginn til
enda, hvíslaði Gregory að Mabel:
,)yiðurkennir trú ykkar, að Krist
ur hafi dáið til þess að friðþægja
fyrir syndir heimsins?" Og Ma-
bel hristi höfuðið og sagði: —
„Nei“. Gregory leit á hana spurn
araugum og hún skildi og hvísl-
aði: „Þú átt við, að þetta sé
passíusáknur? .... Við syngjum
hann bara vegna þess að lagið er
eitthvað svo dapurlegt og angur-
vært. Við hirðum ekkert um merk
ingu orðanna“.
Gregory brosti skilningsríku
brosi og snart hönd hennar.
Þegar söngurinn var á enda,
steig séra Harmston upp í pré-
dikunarstólinn og fór að skýra
fyrir söfnuðinum starfsáform
næstu viku: „Á þriðjudaginn
klukkan fjögur, mununi við
halda gáfnapróf á börnum, á aldr
inum milli sex og tíu ára — hið
venjulega árshelmings-próf okk-
ar. Komið með börnin í benab,
þar sem kennslan fcr fram. —
Innan skamms byrjar sumarleyf-
ið og þá verður prófið að vera
afstaðið. Ég hef heyrt því fleygt
að eitt og eitt barn muni vera í
Labour Squad (vinnuflokknum),
sem á þessum sex mánuðum hefur
þroskazt svo að skilningi og skyn
semi, að nægja myndi henni eða
honum til að flytjast í School
Squad, sem ég finn að eru eitt-
hvað bókhneigðari en gerist og
gengur. Og þess vegna skuluð þið
koma með þau, og svo sjáum við
til....Og svo eru hér nokkrar
góðar fréttir — sérstaklega fyr-
ir þau af ykkur, sem hafið mik-
inn áhug’a á tónlist. Næstkom-
andi þriðjudagskvöld, klukkan
átta, verða haldnir tónleikar
hérna í kirkjunni. Herra Buck-
master ætlar þá að koma með út-
varpsgrammófóninn sinn og stórt
safn af plötum, og skemmta okk-
ur í tvær klukkustundir. — Við
höfum ekki gengið fyllilega frá
söngskránni ennþá, en þið megið
búast við sjöundu sinfóníu Beet-
hovens og Scheherazad eftir
Rimsky-Korsakov og kannske eitt
eða tvö atriði úr tónverkum
Debussys. Þið megið öll koma og
hlusta á þessa tónleika. Þar koma
engin höft eða takmarkanir til
greina. Að vísu munu fjórir
fremstu stólarnir ætlaðir Music
Squad (tónlistarfl.), þar sem það
er einungis réttmætt, að tónlistar
unnendur okkar fái beztu sætin.
Og meðal annarva orða, ég veit
að Book Squad vill eflaust fá að
vita, hvenær æfingarnar eigi að
byrja fyrir hið árlega Shake-
speares-kvöld okkar. — Enginn
skyldi halda, að ég hafi gleymt
| Book Squad. Strax og sumarleyf-
ið byrjar mun ég taka til óspil'ltra
málanna. Ég hef hugsað mér að
velja efnið beint úr Macbeth, í
þetta skiptið, svo að þið getið á
meðan varið tímanum til þess að
hressa ofurlítið upp á minnið,
með því að lesa Macbeth".
Að loknum þessum upplýsing-
um spennti séra Harmston greip-
ar og virtist draga djúpt andann.
Eftir stutta þögn hélt hann svo
áfram. — „Sagan okkar á þess-
um sunnudegi er tekin úr bók,
sem nefnist: „Úrval dulrænna
sagna“. Þetta er raunverulega
hin ágætasta dæmisaga og ég
vona, aff hún veiti ykkur bæði
gagn og gleði“.
Hann tók sér aftur stutta mál-
hvíld og Gregory sá eftirvænting
arfullan ánægjusvip á hvers
manns andliti. Alls staðar heyrð-
ist skrjáf í fötum og brak í sæt-
um, eins og hver maður væri að
laga um sig og koma sér sem bezt
fyrir í sætum sínum. Hr. Buck-
master kveikti í pípunni sinni og
þegar Gregory litaðist betur um
sig, sá hann hvarvetna bjarma
frá logandi eldspýtum og hárfína
reykjarþræði sem liðuðust upp í
loftið frá pipum og vindlingum.
„Nafn söguhetjunnar okkar“,
hóf séra Harmston frásögnina og
hallaði sér hægt fram á blaðbrík-
ina í prédikunarstólnum. — „er
Harry Moordaunt . . Moordaunt
dvaldi í Cornwall í nokkra leyfis-
daga og einn vinur hans hafði
lofað honum að nota lítinn sum-
arbústað, er hann átti. Þetta litla
hús stóð á klettaströnd. Þið hafið
öll séð myndir af Cornish-strönd-
inni, svo að þið vitið hvers kon-
ar landssvæði var umhverfis sum
ai-húsið. Stórir, hrufóttir klettar
og brattir stígar og troðningar og
lengra fyrir neðan, mjó malar-
strönd. Alls staðar fullt af hell-
um, smáum og stórum. Og hafið,
drynjandi og þrumandi, nætur og
daga....
Þessari lýsingu var tekið með
skilningsríkum höfuðhneigingum
og hljóðskrafi og séra Harmston
brosti og hélt áfram. Hann lýsti
mjög nákvæmlega hellunum, inn
anverðum og gat þess, að Harry
hefði verið nokkuð sérvitur. —
Hann kunni einverunni bezt. ..
„Fremur bókhneigður náungi og
mjög blátt áfram og hispurslaus.
Hann var sízt af öllu að hugsa
um nokkra yfirnáttúrlega hluti,
þegar hann steig fæti sinum inn
í .litla sumarbústaðinn. — Samt
hafði hann ekki dvalið þarna í
marga daga, þegar undarlegir og
skelfilegir viðburðir gerðust. .“
1 næstu fimmtán mínúturnar
hélt séra Harmston áfram að út-
skýra, með undarlega árangurs-
ríkum hætti, hversu undarlegir
og ógnvekjandi þessir viðburðir
hefðu raunverulega verið. Gre-
gory varð þegar ljóst, að hann var
gæddur óvenjulega miklum frá-
sagnareiginleikum. Framburðvr
hans og áherzlur voru frábærar.
Hann skapaði andrúmsloft: lækk
aði röddina og gerði þagnir, með
næmum leiklistarlegum skilningi.
Hann var aldrei æsandi eða við-
kvæmur. Meðan hann talaði,
hætti kirkjan að vera til. Hún
varð að litlum kofa úti á kletta-
strönd við Cornwall. Sérhver í
söfnuðinum varð að Harry Moor-
daunt og allir hlustuðu á brimgný
og stormhvin. Allir biðu í ógn-
þrungnu ofvæni eftir því, að
heyra draugalegt fótatak á göt-
unni, sem lá heim að kofanum —
og þeirri stund, þegar fótatak
ið hljóðnaði úti fyrir kofadyrun-
um.
1 hvert skipti .sem séra Harm-
ston þagnaði, sendi Olivia nokkra
lága, slitrótta tóna frá orgelinu,
sem með dularfullu ósamræmi
sínu seiddu undrunar og óttahljóð
fram á varir flestra er í kirkj-
unni voru. Gregory gaf frú Harrn
ston hornauga og sá, að jafnvel
hún var ekki ósnortin heldur. —
Mabel sat alveg hreyfingarlaus,
með hendurnar spenntar í kjöltu
sinni og starði á lesborðið. Það
leyndi sér ekki, að einnig hún var
komin í mjög sterka geðshrær-
ingu. Satt að segja þá veittist
Gregory sjálfum það næsta erfitt,
að kæfa undrunarópin, sem hvað
eftir annað brutust fram á varir
hans. Og hann átti gott með að
skilja og afsaka Indíánakonuna,
sem sat á sama bekknum og
hann, þegar hún þreif í handlegg
inn á manni sínum og kjökraði
hræðslulega.
Þegar séra Hannston hafði
lokið sögunni, eftir tíma sem
líkari var heilli klukkustund, en
fimmtán mínútum, var hann orð-
|inn kófsveittur. Hann þurnkaðd
sér um ennið með stórum vasa-
klút og leit í kringum sig, bros-
andi og ánægður á svip.
„Mér þykir vænt um, að sagan
skyldi verða ykkur til skemmtun
ar“, sagði hann. — „Og ég vona
að hún hvetji ykkur til æsandi og
dularfullra drauma í nótt. Ég get
lofað ykkur því, að næsta sunnu-
PALMOLIVE
handsápan
er nú aftur fáanleg í næstu verzlun.
ENNFREMUR:
PALMOLIVE rakkrem
PALMOLIVE raksápa
PALMOLIVE shampoo
O. JOHNSON & KAABER HF.
M ARKIIS Eftíi Ed Dodd
dags-saga verður mjög hríf-
andi. Hún heitir „Brosandi,
bjarta veran“. Sálrnur nr. tvö
hundruð sjötíu og fjögur“.
Meðan Mabel var að leita að
sálminum í bókinni, hvíslaði Gre
gory: „Manstu hvað ég minntist
á í morgun? Um bónina, sem ég
ætlaði að biðja þig um, að lokinni
messunni?"
„Já“.
„Ég held að és beri hana fram
núna. Þetta er hernaðarlega mik-
ilvæg stund til þes,s“.
„Er það?“ sagði hún brosandi.
„Jæja, látum okkur þá heyra
hvernig bónin hljóðar“.
„Þú hvíslar dásamlega. Þú
myndir verða aðdáanlegur sam-
særismaður".
Hún sneri anditinu frá hon-
um og hafði nærri misst sálmabók
ina úr höndum sér.
„Mig Iangaði að spyrja þig,
hvort þú vildir vera svo góð ð
koma með nvér í byggðarlag
Indíánanna, í dag, eftir nvessu",
„Þú hefur ekki komið þangað,
énnþá, eða er það?“
„Nei“.
„Auðvitað. Mér þætti bara gam
an að því‘ , sagði hún.
„Eigum við að læðast út um
skrúðhúsið, um leið og messunni
lýkur?"
„Hver.v vegna með svoleiðis
leynd?“
Ilann lagði við hlustirnar: —
„Heyrirðu hvemig vatnsdroparn-
ir falla, inni í skóginum Hlust-
aðu“.
Hún gaf frá sér eitthvert óljóst
hljóð — og leit til hans snöggt
og forvitnislega.
Hann brosti: — „Hugsaðu þér
bara“, hvíslaði hann — „hvað þau
verða hrædd, þegar þau sakna
okkar.
Hún grúfði sig yfir bókina, en
söng ekki.
„Þau myndu eflaust halda, að
ég hefði farið með þig inn í skóg
arþykknið og rnyrt þig þar“.
Hún hreyfði sig órólega í sæt-
inu — og reyndi að brosa.
„Segðu mér, heyrirðu ekki
hljóðið — drip-drap, langt, langt
inni í skóginum?"
Hún bagði.
„í dag, fyrir hádegi: fugl. Eft
ir hádegi: þú“.
Eftir stundarþögn hló hann
lágt og tautaði fyrir munni sér:
„Þetta, eilífa litla vandamál". Og
hún tók andköf og þokaði sér
lengra frá honum, því að hann
hafði dregið hendina upp úr
buxnavasanum sínrum og Mabel
sá, að fingurnir krepptust utan
um hausinn af hananum, er
hann hafði drepið fyrr um dag-
inn.
16.
„Ég sendi yður heim í kærleika
og vináttu og bið þess, að sálum
yðar veitist margar ánægjulegar
hugsanir og vitranir, þessa viku
sem í hönd fer. Amen“.
Séra Harmston lét hendina
síga niður og rólegt, góðlegt bros
lék- urn varir hans. Hann hafði
flutt blessunina, eins og hann
meinti ’ivert hennar orð. Hann
hafði látið hana hljóma á einlæg-
an hátt, en ekki eins og innan-
tóma, helgisiðalega þulu.
Gregory skotraði augunum til
Mabel og hún brosti hikandi og
óákveðin, en varð svo strax aft-
ur alvarleg á svipinn. Hann
skynjaði eitthvað nýtt í fram-
Slllltvarpiö
Meanwhile
OaP 06CKER HURRIEOLV
BREAK5 CAfAP AND
BEGIN5 LOADING THE
PACK HOR5ES
^ SOMETHING
ODD ABOUT FRANK
HOWARD...MAVBE
IT'S MY IMAGINA-
TION, BUT T DON'T
FEEL RIGHT
"7 ABOUT HIM f .
THE WAV
HE'5 QUESTIONED
ME ABOUT MRS.
BLITZ...AND THAT
MAP HE WAS
MAKING...IT MAKES
ME WONDER /
1) Króka-Refur tekur saman far
angur þeirra og leggur á trúss-
hestana.
2) Á meðan: — Það er eitthvað
undarlegt við þennan Friðrik.
Þetta er sennilega ímyndun, en
þó líkar mér það ekki alls kostar.
3) — Ég undrast, hvað hann
spurði mikið um frú Onnu . . .
og svo uppdratturmn, sem hann
var að skoða.
Luugurdugur 8. febrúur:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögm". 16,30 Endurtekið
efni. 17,15 Skákþáttur (Baldur
Möller). -—- Tónleikar. — 18,00
Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson). 18,30 Út-
varpssaga barnanna: „Hanna
Dóra“ eftir Stefán Jónsson; II.
(Höfundur les). 18,55 í kvöld-
rökkrinu: Tónleikar af plötum.
20,30 Leikrit: „Tobías og engill-
inn“ eftir James Bridie. Þýðandi:
Helga Kalman. — Leikstjóri:
Hildur Kalman. 22,10 Passíusálm
ur (6.). — 22,20 Danslög (plöt-
ur). 24,00 Dagskrárlok.