Morgunblaðið - 14.03.1958, Blaðsíða 16

16
MORGVISBL AÐIÐ
Föstudagur 14. marz 1958
Eftir
/f 'f/i £ [/ / / EDGAR MITTEL HOI.ZER r v l eoa l reihcmdi
Þýðii.g: t 60
Sverrir Haraldsson £ j/ CjCl
nú samt alveg. Sástu þegar ég
brenndi gömlu baðfötin mín á
mánudaginn?“
„Já, ég sá það og ég held að þú
sért ung geit“. Hann hló, tók
með handleggnum utan um mitt
ið á henni og þrýsti henni að sér.
„Þetta er í fjórða skiptið sem
þú tekur utan um mig í þessari
viku. Þú ert orðinn svo ástúðleg
ur. Þú varst ekki svona í vik-
unni sem leið. Hefurðu nú loks-
ins fallið fyrir mér?
„A næsta andartaki fell ég of-
an á þig. Farðu nú og leiktu þér
og láttu mig í friði svolitla
stund“.
Hún virti hann fyrir sér bros-
andi: —- „Þú ert mér mjög.tor-
skilin gáta. Fyrir einum þremur
vikum varstu æðisgenginn vitfirr
ingur, en nú heilbrigður, mynd
arlegur ungur maður, sem kepp-
ist öllum stundum við að mála
myndir. Á ég annars að segja
þér dálítið? Ég heyrði Maby tala
upp úr svefninum í nótt. Hún
sagði: Oh, ástin mín. Oh, ástin
mín. Og svo stundi hún og þrýsti
sér að mér í rúminu? Ég varð
að vekja hana og segja henni, að
það væri ég sem svæfi hjá henni,
en ekki þú“.
„Veiztu sjálf nokkuð um það,
hvað þú ert leikin í því, að segrja
eitthvað sem gerir mann feim-
inn?“
„Ég get nú varla sagt að þú
sért svo mjög feimnislegur þessa
stundina. Hefurðu talað við Maby
síðan á sunnudaginn?"
„Nei, hún virðist forðast mig
eins og heitan eldinn“.
trJá, ég hef veitt því athygli.
Og ég hef líka séð þig horfa á
hana. Þú ert skotinn í henni, er
það ekki?“
„Svona, þegiðu nú og farðu“.
„Þú roðnar. Það lítur alvarlega
út. Veiztu til hvers ég kom hing-
að? Pabbi sendi mig til að leita
að þér. Hann hefur heyrt um þessa
nýju málara-dellu þína og hann
hað mig að spyrja, hvort þú yild
ir ekki að hann pantaði eitthvað
fyrir þig. Hann er að semja pönt-
unarlistann sinn“.
„Nei, er hann að gera það? Jú,
ég þyrfti helzt að fá dálítið af
striga. Ég hafði einmitt hugsað
mér að biðja pabba þinn um að
panta hann fyrir mig“.
„Ég skal segja honum það. En
vantar þig ekki líka liti?“
„Nei, ekki fyrst um sinn“.
Hún leit á myndina, sem hann
var að mála:
„Þú virðist kunna það, sem þú
ert að gera. Ætlarðu ekki að nota
olíu?“
„Jú, þegar ég fæ strigann".
„Við getum hjálpað þér um dá-
lítinn striga, þangað til að þú
færð þína pöntun. Ég skal orða
það við þína heitt-elskuðu. Hún
málar nefnilega lika“.
„Ágætt“.
„Það mun gleðja hana, að fá
tækifæri til að hjálpa þér. Jæja,
ég verð þá víst að yfirgefa þig.
Klukkan er alveg að verða fjög-
ur“.
Þegar hún var farin, sat hann
og starði á myndina. Hún hafði
dregið spurningu upp á yfirhorð
vitundar hans, spurningu sem
hafði raskað ró hans nokkra und-
anfarna daga. Hann hafði reynt
að ýta henni til hliðar, en nú
gerðist hún svo áleitin, að hann
varð að horfast í augu við hana.
Það var spurningin um tilfinning
ar hans til Maby. Hann vissi það
vel, að hún laðaði hann að sér
líkamlega, en það gerðu líka ein
eða tvær af Indíánastúlkunum,
sem hann hafði séð. Ef hann leyfði
sjálfum sér það, gæti hann orðið
mjög hrifinn af henni, en ætti
hann að leyfa sér slíkt?
Hinn misheppnaði hjúskapur hans
og Brendu hafði skilið eftir hjá
honum örlitla sektarkennd. Þegar
hann renndi huganum yfir liðna
atburði, var hann ekki í neinum
vafa um það, hverjum mistökin
voru að kenna. Hann hafði farið
skammarlega að ráði sínu við
Brendu. Var það ekki allt of .nikil
áhætta fyrir hann að kvænast
aftur? Mabel var ung og, að
mörgu leyti, hrein og saklaus. —
Hvað myndi gerast, þegar hann
hefði vanizt leyndardómum hins
unga líkama hennar, þegar fyrsti
hiti líkamlegu ástríðnanna fpri að
kólna? Honum kynni að þykja
hún leiðinleg. Kannske yrði hann
þreyttur á henni........ Honum
hryllti við tilhugsuninni einni sam
an..... Að særa hana myndi
verða óbærilegt. Hann þyldi það
ekki.
Hafði hann raunverulega elsk-
að Brendu? Nú varð honum það
fyrst skyndilega Ijóst, að hann
hafði aldrei elskað hana. Hún
hafði aldrei gefið honum tækifæri
til þess. Engin kona hafði nokkru
sinni leyft honum að elska sig. —
Hann reis á fætur og lagði stólinn
saman og rölti svo af stað heim-
leiðis.
2.
Eftir morgunverðinn á mánu-
dagsmorguninn sat hann inni í
herbei'ginu sínu og horfði á kirk ’
una og klukkuturninn, þegar
frænka hans kom inn, til þess að
laga til.
„Það er svo gaman að þú skul-
ir vera farinn að mála aftur“,
sagði hún fjörlega og benti svo á
hálfmálaða mynd. — „Er þetta
striginn, sem Mabel lét þig hafa?“
„Já, sagði hann, án þess að
snúa sér við.
Hann fann hvernig augu henn-
ar hvíldu á honum, þegar hún
gekk umhverfis rúmið og slétti úr
rekkjuvoðinni.
„Mér þykir vænt um að þú skul
ir nú loksins hafa ákveðið að
leggja skyrtuna þína til hliðar. 1
svona veðri get ég ekki séð neina
skynsamlega ástæðu til þess að
ganga í skyrtu".
Gregory þagði.
„Ég vildi óska að við þyrftum
ekki alltaf að vera í sífelldum ótta
við það, að stj órnar-erindrekarnir
komi í óvænta heimsókn. Annars
hefðum við getað sagt algerlega
skilið við allan fatnað. Það er
eitthvað svo bjánalegt að ganga
í fötum, í svona heitu loftslagi".
Blátt OMO
skilar yður
HVÍTASTA ÞVOTTI
'
I
X-OMO 34/EN-
2445 e/nn/g bezt fyrir mislitan
„Það er svo“.
„Ég hef annars dálitlar fréttir
að færí, sem kunna að gleðja
þig“, sagði frænka hans, þegar
hún virtist í þann veginn, að fara
út úr herberginu og röddin varð
undirfurðuleg. — „Viltu fá að
heyra þær?“
„Auðvitað", sagði hann, en leit
ekki við.
Hún lokaði hurðinni vandlega
og gekk svo fast að honum og
sagði: — „Gerald sagði Mabel í
morgun, er búið var að borða
morgunverðinn, að hún mætti nú
fara í sín eigin föt. Refsitíminn
er liðinn“.
Nú fyrst leit hann á frænku
sína: „Það gleður mig sannarlega
að heyra. En þessi hálfi mánuður
er enn ekki Jiðinn. Hvers konar
göfuglyndi er þetta hjá yfirvöld-
unum?“
„Þetta ætti að sannfæra þig um
það, drengur minn, að Gerald er
ekki önnur eins skepna og þú held
ur. Hann er mjög góðhjartaðu r“.
Gregory hló. — „Þið virðist öll
vilja sannfæra mig um dygðir
hans. Ég man ekki eftir því, að
ég hafi nokkurn tíma dregið rétt-
sýni hans í efa — eða hjarta-
gæzku“.
„Nei, þú hefur ekki gert það
opinberlega, en samt dylst okkur
það ekki, að þú Þ'tur á hann sem
hai-ðstjóra og hræsnara. Það er að
vísu satt, drengur minn, að Ger-
ald getur stundum komið manni
þannig fyrir sjónir. Og hann 'ger-
ir það af ásettu ráði. En í raun-
inni er hann mjög einlægur og ráð
ríkur er hann alls ekki“.
Gregory þagði og frænka hans
sagði brosandi: —■ „Þú minnir
mig talsvert mikið á föður þinn.
Garvey setti oft upp þennan þög-
ula hæðnissvip. Það var sárt að
hann skyldi þurfa að deyja svona
snemma. Hann hefði ekki látið
Edith skemma þig svona með allt
of miklu dekri. Þá hefðir þú aldrei
þurft að leita til geðveikralækn-
is“.
Hann leit á hana og sá að hún
birzt í herberginu þínu. Ég á við
ónæði vegna drauma. Hefur þig
dreymt nokkurn ástríðufullan
draum?“
„Ástríðufullan draum? Hvað
ertu að gefa í skyn?“
Hún klappaði honum móðurlega
á öxlina: — „hugsaðu ekki um
það. Ég hefði ekki átt að spyrja
þig að þessu. Ég hefði átt að vita,
að þú hugsaðir öðru vísi en við“.
„Bíddu. Farðu ekki strax. Við
skulum ræða þetta betur. Segóu
mér hreinskilnislega hvað þú átt
við. Hvers vegna hefur þú áhuga
á drauamum mínum?“
Hún brósti. — „Ég á við það,
hvort þig hafi dreymt drauma um
Mabel — ástadrauma?"
Hann glotti. — „Oh, var það
allt, sem þig langaði að vita? —
Nei, ég get ekki, sagt að mig hafi
dreymt hana — eða nokkra aðra
manneskju, að því er ég bezt man.
Einu draumarnir sem mig hefur
dreymt, síðan ég kom hingað, eru
martraðir — og þær alveg sér-
stakrar tegundar. Þú hefðir víst
enga ánægju af að heyra nánar
sagt frá þeim“.
„Ég sé að þér leiðist þetta um-
ræðuefni. Þú kæiir þig víst ekk-
ert um að ég spyrji þig nánar um
það?“
„Um hvað?“
Hún andvarpaði: „Ég er hrædd
um að það verði alltaf erfitt að
segja nokkuð við þig. Mælikvarð-
ar okkar eru svo ólíkir. Það sem
ég á við, er í fáum orðum þetta:
Hafið þið Mabel sofið saman ný-
lega?“
„Sofið saman? Ertu gengin af
vitinu?“
SHlltvarpiö
Föstudagur 14. marz.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 13.15 Lesin dagskrá næstu
viku. — 18.30 Börnin fara í heim-
sókn til merka manna (Leiðsögu-
hafði tár í augum. Hún dustaði j maður: Guðmundur M. Þorláks-
ímyndað ryk af kjólnum sinum og . son kennari). — 18.55 Framburð-
brosti með of snöggri glaðværð. arkennsla í esperanto. — 19.10
Svo leit hún á strigann og sagði:
„Þú hefur greinilega orðið fyrir
áhrifum frá þessum nýja, þýzka
skóla. Ég sé bað á myndum þín-
um. Ég held að þeir kalli sig Die
blaue Reiter".
„Svo þú kannast við þá?“
Þingfréttir. — 20.30 Daglegt mál
(Árni Böðvarsson kand. mag.).
— 20.35 Erindi: Úr suðurgöngu;
III: Róm (Þorbjörg Árnadóttir).
—- 21.00 íslenzk tónlistarkynning:
Lög eftir Sveinbjörn Sveinbjörns
j son. Flytjendur: Guðrún Á.
„Já, ég hef lesið um þá". Hún j símonar, Guðmundur Jónsson og
gerði sig ekki líklega til að fara . Þorvaldur Steingrímsson. — Fritz
út úr herberginu. Hann heyrði að j Weisshappel sér um þennan dag-
hún hreyfði sig á gólfinu, fyrir gkrárlið. — 21.30 Útvarpssagan:
aftan hann. Gregory tók svo I „sólon íslandus" eftir Davíð
snöggt viðbragð, að hann var næst i stefánsson frá Fagrasliógi; XIV.
um þotinn upp af stólnum, þegar
hún sagði skyndilega: — „Hef-
urðu sofið vel undanfarnar næt-
ur, Gregory?"
„Hvað?“
Hún hló: — „Þú þarft nú ekki
að ygla þig svona“.
Hann reyndi að afsaka sig. —
„Ég er hræddur um að ég sé dá-
lítið viðkvæmur og jafnvel upp-
stökkur, þegar ég er að mála. Um 1
hvað varstu að spyrja? Hvort ég ■ j)agSkrárlok
svæfi vel? Já, ágætlega, þakka j
þér fyrir. En hvers vegna spyrðu Laugardagur 15.
að því?“
Hann varð var við vandræði í
svip hennar, jafnvel vonbrigði. —
„Ertu viss um að þú hafir aldrei
verið neitt ónáðaður á nóttun-
um?“
„Ónáðaður? Af hverjum? —
Draugum?"
„Nei, ég er ekki að tala um
drauga eða anda — jafnvel þótt
mögulegt væri að Mynheer hefði
(Þorsteinn Ö. Stephensen). —
22.10 Passíusálmur (34). — 22.20
Upplestur: „Á stærðfræðiprófi",
smásaga eftir Böðvar Guðlaugs-
son (Árni Tryggvason leikari).
— 22.35 Frægir hljómsveitarstjór-
ar (plötur): Leonard Bernstein
stjórnar Stadium Copcerts sin-
fóníuhljómsveitinni í New York,
er leikur sinfóníu nr. 2 í C-dúr
op. 61 eftir Schumann. — 23.15
Tveim dögum síðar er Markús I tautar hann, „ég get ekki lyfti ir þar sem hann var kommn. Úlf-
magna. ^Ég kemstekki lengra“,| fótunum." Síðan leggst hann xyr-1 armr biða atekta.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 Fyrir hús
freyjuna: Hendrik Berndsen tal-
ar um pottablóm og blómaskraut.
14,15 „Laugardagslögin". 16,00
Fréttir og veðurfregnir. — Radd
ir frá Norðurlöndum; XIII: Út-
varpsþáttur frá Noregi um stór-
virkjun á Þelamörk. 16,30 Endur-
tekið efni. 17,15 Skákþáttur (Guð
mundur Arnlaugsson). — Tónleik
ar. 18,00 Tómstundaþáttur barna
og unglinga (Jón Pálsson). 18,30
Útvarpssaga barnanna: „Stroku-
drengurinn" eftir Paul Askag, í
þýðingu Sigurðar Helgasonar
kennara; I. (Þýðandi les). 18,55
1 kvöldrökkrinu: Tónleikar af
plötum. 20,30 Upplestur: Lárus
Pálsson leikari les eina af smá-
sögum Halldórs Kiljans Laxness.
20,55. Tónleikar: Samsöngvar úr
óperum (plötur). 21,15 Leikrit:
„Kveðjustund" eftir Tennessee
Williams, í þýðingu Erlings Hall
dórssonar. — Leikstjóri: Baldvin
Halldórsson. 22,10 Passíusálmur
(35). 22,20 Danslög (plötur). —
24,00 Dagskrárlok.