Morgunblaðið - 26.03.1958, Blaðsíða 8

8
MORCVNBLAÐ1Ð
Miðvik'udagur 26. marz 1958

Poul Reumert
leikari 75 ára
KAUPMANNAHÖFN, marz 1958
í DÖNSKU blaði var fyrir nokkr
um dögum sagt frá því, að merk-
ur leikhúsfróður Dani hefði einu
sinni fyrir mörgum árum heim-
sótt Olaf Poulsen-húsið í Fred-
ensborg og skoðað þar myndir af
þessum fræga leikara í mörgum
hlutverkum. Daninn nam staðar
framan við mynd aí Ólafi í
„Andbýlingunum" eftir Hostrup,
þar sem hann lék v Buddinge.
„Þetta hlutverk væn jafnvel
Reumert ofurefli“, sagði þessi
aðdáandi Ólafs heitius En hon-
um skjátlaðist. Reymert gat leik-
ið v. Buddinge. Hann hefur gert
Rafmagnsvörur
Straujárn
Raf-ofnar
Eltlavélar
Hitavalnskúlar
Hárþurrkur
Hraðsuðukatlar
Viftur
Brauð-islar
Skordýraeyðir
Lykleyðir í kæliskápa
Hitabakstrar
Vasaljós
Vöfflujárn
Steikingaráhöld
Kaf fikönnur
Perur, alls konar
Raflagningaefni
Prjónavélar
Rakvélar
Hrærivélar
Rafgeymar
Bónvclar
Bökunaro ’nar
Suðuáhöld
Straubrelti
lampar, alls konar
Ljósakrónur
Eldhúsklukkur
Borðeldavélar
/ Teppalireinsarar
Kaffivélar
Hitaköm.ur
Uppþvotlavéla-sápa
Rafm.skóhurstarar
Grænnietiskvarnir
Valns’iitarar
Útiluktir
Eldhúslanipar undir skápa
Amerískir plast-sleðar
Hraðsuðunottar
Ljósakrónuskálar
Véla- og
Raftækjaverzluninhl
Bankastræti 10. Sími 12852.
það mörgum sinnum, alltaf á
meistaralegan hátt og án þess að
stæla Olaf Poulsen. Og þegar að-
dáendur Reumerts hylla hann í
Konunglega leikhúsinu á 75 ára
afmæli hans þ. 26. þ.m., þá leik-
ur hann þar v. Buddinge.
í gær frumsýndi Konunglega
leikhúsið leikritið „Dáuða drottn
ingin“ eftir Henry de Monther-
lant. Reumert er þar Ferrante
konungur af Portúgal. Þetta er
risavaxið hlutverk. En þrátt fyr-
ir aldurinn gat þessi mikli lista-
maður tekið það að sér og leyst
það glæsilega af heni. Hið mikla
lífsmagn hans er mönnum óskilj-
anlegt.
Á margvíslegan hátt er Reu-
mert hylltur þessa dagana vegna
hins merka afmælis. Stofnaður
hefur verið sjóður, sem á að bera
hans nafn, eins og áður hefur ver
ið getið um hér í blaðinu. Friðrik
konungur kvaddi hann nýlega á
fund sinn og afhenti honum
kommandörkrossinn af 1. gráðu.
Það hefur aldrei áður komið fyr-
ivcui.icii sem Swedenhielm
ir, að leikari hafi verið sæmdur
þessari tignu orðu.
Blaðamenn, danskir og erlend-
ir, streyma úr öllum áttum til
Reumerts til að fá viðtai við
hann. Þótt hann eigi sérstaklega
annríkt þessa dagana þá gefur
hann sér tíma til að tala við þá
og gerir það án þess að þeir
verði annríkisins varir.
Heimili Reumertshjónanna í
Stokkhólmsgötu er rétt hjá
Eystra garði. Hinum megin garðs
ins stendur ennþá húsið, þar sem
Jón Sigurðsson átti lengi heima.
Má því í rauninni segja, að Reu-
mertshjónin búi á gömlum ís-
lendingaslóðum.
\7eggirnir í hinum smekklegu
stofum heimilisins eru þaktir
listaverkum, þ.á.m. mörgum
málverkum frá fslandi.
Poul Reumert
Þetta er að nokkru leyti ís-
lenzkt heimili, húsmóðirin ís-
lenzk og húsbóndinn eindreginn
íslandsvinur. Það hefur hann
sýnt margsinnis bæði í orði og
verki, t.d. í handritamálinu.
Reumert tók á móti mér í
starfsstofu sinni. Þar hangir mál-
verk af Önnu Borg á veggnum
andspænis dyrunum.
Reumert býður mér sæti og
sezt sjálfur í einn af hæginda-
stólunum. Hann kveikir í löngu
pípunni sinni, en hann á margar
slíkar.
— Hvað má ég bjóða yður,
spyr hann, vín, vindla eða sígar-
ettur?
Ég afþakka sígaretturnar.
— Þá er eins á með okkur kom-
ið að þessu leyti, segir hann. Ég
reyki heldur ekki pappír.
Ég fer að tala um 75 ára af-
mælið.
— Hvers vegna eigum við að
tala um þaö, segir Reumert. Það
er engin ástæða til að hylla mig
vegna þess. Ég er alveg saklaus
af því, að ég fæddist fyrir 75 ár-
um.
— Hvenær fáum við þá ánægju
að sjá ykkur hjónin heima á ís-
landi?
— Ég veit það ekki. Skemmti-
legt væri að koma þangað bráð-
lega aftur. Þar eigum við marga
vini, og þar hefur okkur liðið vel.
En annríkið hérna er mikið. Ein-
mitt þessa dagana leik ég í
„Dauðu drottningunni“ stærsta
hlutverkið, sem ég nokkru sinni
hef leikið. Við leikarastarfið bæt
ist svo kennsla í leikhússkólanum
og margvísleg önnur störf. Þegar
maður er kominn á minn aldur
verður maður að gæta þess að
leggja ekki meira á sig en kraft-
arnir leyfa. Og konan mín er líka
önnum kafin. Hún leikur, fæst
við leikstjórn o.m.fl.
— Þér hafið leikið á mörgum
leiksviðum. Hvernig er að leika
fyrir íslenzka áhorfendur?
— Það er ánægjulegt. Þeir eru
gáfaðir og áhugasamir.
— Þegar þér lítið um öxl, eft-
ir 50—60 ára leikarastarf, hvað
finnst yður þá hafa verið há-
markið á þessari löngu leikara-
braut?
— Hámarkið er alltaf það verk
efni sem maður fæst við I svip-
inn. Núna þessa dagana er það
t.d. hið mikla hlutverk sem Ferr
ante konungur í „Dauðu drottn-
ingunni“.
— Ég hélt að það hefði verið
hámarkið, þegar þér lékuð „Tar-
tuffe“ á frönsku á „Comédie
Francaise“ og hlutuð einróma lof
fyrir frammistöðuna. Mér hefur
verið sagt, að enginn útlendingur
hafi leikið þetta eftir yður.
— Það var auðvitað mikill við
burður í lífi mínu og minnis-
stæður, segir Reumert, sem er of
hæverskur til að tala meira um
þessa frægðarför til Parísar.
— Stundum hefur verið kvart-
að yfir því, að sjónvarpið dragi
úr aðsókn að leikhúsunum. Hald-
ið þér að sjónvarpið skaði leik-
húsin?
— Nei, ekki til langframa.
Gegnum sjónvarpið kemst leik-
listin til langtum fleira fólks en
annars. Ég held að það muni
auka áhugann á leiklistinni og
Reumert sem Oscar Wilde
löngunina til að fara í leikhús.
Áður en ég kveð Reumert og
þakka honum fyrir viðtalið seg-
ir hann:
— Ásegir Ásgeirsson forseti
kallaði mig einu sinni tengdason
íslands. Ég hef verið það með
gleði. Hjartanleg vinátta hefur
tengt mig við ísland um 30 ára
skeið. Ég fékk konuna mína það-
an. Og við höfum sent son okkar
Stefán, þangað. Hann er ágætur
drengur og talar ágætlega ís-
lenzku. Hann er fulltrúi okkar á
íslandi. Þannig varðveitast
tengslin í næstu kynslóð.
— Páil Jónsson.
Áskorun til Titos
LONDON, 24. marz (Reuter) —
í dag undirrituðu 67 þingmenn
brezka verkamannaflokksins
áskorun til Títós forseta Júgó-
slavíu, um að náða þrjá kunna
menn, sem sitja í fangelsi þar
í landi.
Fangarnir sem nefndir eru í
áskoruninni eru Milovan Djilas
fyrrum varaforseti Júgóslaviu,
Bogdan Krekic fyrrum fram-
kvæmdastjóri júgóslavneska
verkalýðssambandsins og Alex-
ander Pavlovich fyrrum varafor-
seti Sósialistaflokksins.
f áskoruninni segir m. a.: —
Vér undirritaðir fulltrúar í
brezka þinginu eru fylgjendur
styrkrar vináttu milli Breta og
Júgóslava. Vér minnumst með
aðdáun hinnar andfasistisku bylt
ingar í Júgóslavíu 27. marz 1941,
sem gerði þjóðir okkar að banda-
mönnum i baráttunni gegn
fasisma.
Upp á síðkastið höfum við haft
úhyggjur af því að þér hafið lát-
ið handtaka og fangelsa menn
sem njóta mikils álits í sósíalista-
hreyfingunni út um allan heim.
Við leyfum okkur virðingar-
fyllst að biðja yður að náða um-
rædda þrjá menn í þeim sama
anda og frelsisást, sem lá að baki
andfasista-byltingunni 1941.
Má af þessum orðum sjá, að
áskorunm er mjög kurteislega
orðuð.
Glerbrol á göt-
unum
BÍLSTJÓRAR vöktu máls á því
við Mbl. í gær, að óvenjumikið
hafi verið um flöskubrot víða
í miðbænum í gær. Töldu menn
þetta eiga rót sína að rekja til
þess, að náungar hefðu í
ölæði grýtt flöskunum um
götur og gangstéttir. Töldu þeir
ástæðu til þess að vekja athygli
gatnahreinsunarinnar á því,
hvort ekki væri athugandi að
senda sérstakar sóparasveitir um
götur miðbæjarins og bílastæði
eflir helgar. Er þessu hér
með komið á framfæri.
Rsykhylfingar unnu
ákurnesinga
AKRANESI, 24. marz. — Á laug-
ardaginn fró fram í Reykholts-
skóla sundkeppni milli Reyk-
hyltinga og gagnfræðaskólans
hér á Akranesi. Unnu Reykhylt
ingar keppnina, hlutu 68 stig á
móti 58. Fræknastir í hópi þeirra
fyrrnefndu voru Elín Björns-
dóttir og Gunnar Jónsson, en í
liði Akurnesinga Guðrún Val-
týsdóttir og Ingvar Elísson.
—O.
Salan hefst
í dag
Blandacir
Perur
Ferskjur
0 „Af ávöxtunum skuluð
pex' pekkja þá“