Morgunblaðið - 27.07.1958, Síða 16

16
MORarVTtT 4Ð1Ð
Sunnudagur 27. júlí 1958
SOZIE VWONCr

mi *-»-
_ <•#*
ikÁLÍ7í>*AC-A EF'TlR RlCHARO MA>*N
Rétt fyrir innan dyrnar í veit-
ingasalnum sá ég Suzie. Hún sat
í einum básanna við hliðina á
írska sjóliðanum. Á borði fyrir
framan þau stóð hálf viskýflaska
og tvö glös. Sjóliðinn hafði lagt
handlegginn um axlir hennar og
þau voru svo upptekin hvort af
öðru að þau tóku ekki eftir neinu.
Ein stúlknanna flissaði vand-
ræðalega, þegar við Ben komum
inn. —
Suzie leit upp.
Fyrst sá hún aðeinp mig. Síð-
an kom hún auga á Ben.
Henni brá mjög. Svipm- henn-
ar lýsti svo ákafri undrun, að ég
gat aldrei síðar hugsað til þessa
atviks, án þess að skella upp úr.
Hún gapti, og möndlulaga augu
hennar urðu kringlótt sem undir-
skálar.
Ben skálmaði í áttina til þeirra.
„Snautaðu burtu!“ sagði hann
við sjóliðann.
Sjóliðinn brosti sauðslega. —
Unglingslegt andlit hans bar
vott um ótrúlegt skiln gsleysi.
„Hvers vegna á ég að fara?“
„Snáfaðu burtu þegai í stað,
æpti Ben.
Sjóliðinn virtist ótrvilega kurteis
með tilliti til aðstæðna. „Ég sé
ekki, að ég ónáði yður neítt, herra
minn“.
Ben öskraði enn hærra en áð-
ur: „Út með þig á st'. ndinni!"
1 sömu andrá veifaði hann skír
teini fyrir framan sjóliðann og
æpti: „Ég kem frá lögreglunni ..
Stúlkan sú arna hefur verið fund-
in sek um að verzla með eiturlyf.
.... Ef þú hypjar þig ekki þeg-
ar í stað, neyðist ég til að hand-
taka þig líka".
Ég sá glöggt, að það var öku- I
skírteinið hans, sem hann var með
í hendinni.
Sjóliðinn fölnaði, er hann heyrði
minnzt á eiturlyf. Hann skotraði
augunum til Suzie. „Það er óhugs-
andi!“ tautaðl hann.
Meðan á þessu stóð hafði Suzie
fengið málið aftur. Hún dembdi
skömmunum yfir Ben á kínversku.
Ben lét sem hann heyi'ði ekki
til hennar. Hann sneri sér að sjó
liðanum.
„Varstu búinn að borga?"
^já“.
’,Hve mikið?“
„Hundr-að Hong Kong dali“.
„Það er hreinasta rán“. Ben tók
upp veski sitt og fékk sjóliðanum
seðil. —
„Taktu ekki við þv'“, æpti
Suzie. „Hann lýgur. Hann er eng
inn lögreglumaður — hann er
bara vinur minn! Fleygðu honum
ót!“
Sjóliðinn yppti öxlum, ráðaleys
islegur á svip. „Ég vil ekki lenda
í neinum illindum".
„Ertu hiæddur!“ æpti Suzie.
Sjóliðinn var staðinn upp. —
Aulalegt bros lék um varir hans.
Hann héit enn á peningaseðlinum
í hendinni.
„Heyrið mig nú, herra minn",
sagði hann við Ben. „Ég hef
aldrei vitað til þess fyrr, að lög-
reglumenn endurgreiddu peninga,
þegar svona stendur á“.
„Reyndu að koma þé. burtu!“
Sjóliðinn klóraði sér vandræða-
lega í höfðinu, um leið og hann
gekk út með peningaseðilinn í
hendinni.
Suzie hélt áfram að hella úr
skálum reiði sinnar yfir Ben.
„Hvað heldurðu,
Ambátt þín, eða hvað? Það ræð-
ur enginn yfir mér. Þú hefur ekk-
ert leyfi til að skipta þér af
þessu!“
„Haltu þér saman“, sagði Ben.
virtist vilja skipta sér af þessu.
Það var sjón að sjá svipinn á
undrandi andlitunum í kring,
þeim Fifi, Miðvikudags-Lulu og
Gwenny, ásamt þrem sjóliðum,
sem öll göptu af undrun.
Það var um það bil klukkustund
síðar. Við sátum þrjú saman í
litlu matsöluhúsi í Henessy.stræti.
Það hafði fallið að mestu leyti
í hlut Ben að halda
hann. „Ég kemst líklega í hann
krappann við að gefa skýringu á
þessu. Ég verð að hafa sárabindi
um hendina og segja, að ég hafi
klemmt mig á hurð“.
Suzie skotraði augunum til
handarinnar. Hún varð áhyggju-
full á svip. En allt í einu minntist
hún þess, að tilhlýðilegt var, að
hún væri móðguð, og þótt hana
langaði ekki til þess lengur, krafð
ist stolt hennar þess, að hún væri
það. Hún reyndi því að láta sem
hún væri sigri hrósandi yfir, að
sér hefði tekizt að meiða hann, en
henni tókst það ekki að sama
skapi vel.
„Hvað er klukkan?" Ben leit á
úrið. „Ég verð að fara“.
Hann hélt höndum hennar fyrlr aftan bak, en henni tókst að
snúa til höfðinu og bíta hann í höndina.
„Nei. Þegiðu sjálfur! Farðu út.
Farðu til fjandans!“
Ben færði sig nær henni og
þreif til hennar. Hún barðist um
á hæl og hnakka og streittist við
að losa sig. Hún virtist ótrúlega
lítil við hliðina á Ben. Hann hélt
höndum hennar fyrir aftan bak,
en henni tókst að snúa til höfðinu
og bíta hann í hendina. — Að
lokum tókst honum að leggja hana
yfir hné sér og byrjaði að flengja
hana.
Hann flengdi hana lengi og
rækilega. Suzie æpti og hljóðaði á
hjálp. Kynlegt var þó, að enginn
unum. Hann lét sem hann sæi ekki
ólundarsvipinn á Suzie. Svipur
hans lýsti í-ólegu jafnaðargeði og
minnti á skipstjóra, sem neyðst
hefur til að refsa uridirmanni sín-
um fyrir brot á aga, en er fús
til að fyrirgefa, er refsingin hef-
ur verið afplánuð. Sjóherinn hefði
sannarlega mátt vera hreykinn af
honum á þessari stundu.
„Meira te?“ sagði hann við
Suzie, en hún hristi höfuðið. Það
vottaði fyrir daufu brosi á vör-
um hans, er honum varð litið á
vasaklútinn, sem bundinn var um
hendina, þar sem hún hafði bitið
Suzie horfði á hann standa
upp, hana langaði til að vita,
hvoi’t hún væri nú laus allra mála
vié hann eða ekki, en hún var of
stórlát til að spyrja um það. Ben
greiddi reikninginn, og við fylgd-
um honum út að bifreiðinni. Hann
settist undir stýri, skellti aftur
hurðinni og hvíldi olnbogann í
opnum glugganum.
„Ég verð að þjóta — ég læt ykk
ur um að komast heim af eigin
ramleik“.
Hann setti vélina í gar.g. Suzie
stóðst ekki mátið lengur. — Hún
gerði sér far um að vera kæruleys
isleg á svip. „Viltu, að ég komi á
morgun?“
„Vil ég að þú komir á morgun?“
Ben horfði á hana með undrun í
svipnum. „Auðvitað vil ég að þú
komir á morgun. Hví skyldi ég
ekki vilja það?“
„Þú ert ekki reiður við mig?“
Hún trúði vart eigin eyrum.
„Nei, við skulum láta þetta vera
gleymt. En þú mátt framvegis
ekki stíga fæti þínum inr. í veit-
ingasalinn þann arna. Skilurðu
það?“ Hann ók af stað.
Við Suzie stóðum þegjandi og
störðum á eftir bifreif ni. Ánægj
an skein út úr andliti hennar. Við
gengum af stað eftir mannlausu
strætinu. Gangstéttin var þakin
pappírssneplum, gömlum vindl-
Jingapökkum og ávaxtahýði. — I
skoti milli tveggja sölubúða lá á
fleti, sofandi kona og tvö börn. —
Þau voru umkringd búsáhöldum,
dósum, pottum og kössum. — Við
gengum áfram og von bráðar kom
um við að nýtízku skóbúð.
„Þetta minnir mig á, að ég þarf
að kaupa mér nýja skó“, sagði ég.
„Já“, sagði hún annars hugar.
„Það væri ef til vill ódýrara að
kaupa opna skó. Hvernig lízt þér
á þessa?“
Ég benti á skó í glugganum. —
Venjulega hafði Suzie ákveðnar
skoðanir varðandi klæðaburð
minn, og hún hafði oft ráðlagt
mér að kaupa ekkert, án þess að
ráðgast við sig, en að þessu sinni
skotraði hún aðeins augunum til
skónna. Ég efast um, að hún hafi
séð þá! „Já, þeir eru mjög snotr-
ir. Hún flissaði lágt. „Hann
meiddi mig — veiztu það!. Ég
fann til undan flengingunni!“
„Ég efast ekki um það“.
„Ég fann til, þegar ég settist
áðan. Mig langaði til að biðja um
sessu, en svo hugsaði ég: „Nei,
þá sér hann, hvað ég finn mikið
til — það er of mikil skömm fyr-
ir mig!“
„Lízt þér vel á skóna?“
Nokkurrar óþolinmæði gætti í
rödd hennar. „Já, ég sagði þér það
áðan — mjög vel“. Síðan sagði
hún: „Já, hann er sannarlega
sterkur maður! Hann hefur mikla
vöðva!“
„Það hefurðu alltaf sagt“.
„Mér skjátlaðist um annað. Ég
hélt, að hann hefði bara lítið
hjarta. En nú held ég, að hann
hafi stórt hjarta — vegna þess
að ég sveik hann, fór illa að ráði
mínu, en samt sagði hann. „Við
skulum gleyma því. Ég fyrirgef
þér! Menn verða að hafa stórt
hjarta til þess av. geta sagt
þetta“.
„Það gleður mig, að þú ert loks
komin á þá skoðun“.
ajlltvarpiö
Sunnudagur 27. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Dómkirkjunni —
(Prestur: Séra Þorsteinn Jó-
hannesson fyrrum prófastur í
Vatnsfirði. Organleikari: Jón G.
Þórarinsson). 15.00 Miðdegistón-
leikar plötur). 16,00 Kaffitíminn;
Létt tónlist frá hollenzka útvarp-
inu. 16,30 „Sunnudagslögin". —
18.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarn
arson kennari). 19,30 Tónleikar
(plötur). 20,20 „Æskuslóðir“, V;
Hvammsfjörður (Ragnar Jóhann-
esson sHólastjóri). 20,50 Tónleik.
ar (plötur). 21,20 „í stuttu máli“.
Umsjónarmaður: Jónas Jónasson.
22,05 Danslög (plötur). — 23,30
Dagskrárlok.
Mánudagur 28. júlí:
FaStir liðir eins og venjulega.
19.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd
um (plötur). 20,30 Um daginn og
veginn (Andrés Kris.jánsson
blaðamaður). 20,50 Einsöngur:
Lily Pons syngur vinsælar aríur
og önnur lög (plötur). 21,10 Upp-
lestur: „Fylgdarmaður", smásaga
eftir Þórleif Bjarmason (Höfund,
ur les). 21,35 Tónleikar Píanó-
verk eftir Ravel (Robert Casades-
us leikur). 22,00 Fréttir, síld-
veiðiskýrsla, íþróttaspjall og veð-
urfregnir. 22,25 Tónleikar. 23,00
Dagskrárlok.
I KNOW...I'VE GOT TO FIND
A WAV TO STALL TME ROAD
TILL I DO SOME INVESTI-
■ GATING.-.THAT’S WHY
T'M USING THESE
S BEAVER TRAPS/ /K
YES, SCOTTV...I
TALKED TO OUR
LAWVER...HE SAID
THERE'S NO WAY
^ TO STOP THE
. ROAD... 1
...UNLESS I CAN
GET PROOF THAT
THERE'S SOME-
THING CROOKED 1
GOING ON/ i
W WELL, VOU'D * 1
BETTER HURRY
PARDNER.-.THEV'RE
MOVING IN BULLDOZERS
AND HEAVY ROAD
EQUIPMENT/ g
WlTHOUT SUCCESS,
MARK TRAIL HAS TRIED
EVERY POSSIBLE WAV
TO STOP TUGGLE FROM
BUILDING A ROAD
THROUGH LOST FOREST
1) Markús hefur árangurslaust
reynt með öllu hugsanlegu móti
að koma í veg fyrir að Tryggvi
leggi veg í gegnum Týndu skóga.
ffjá, Siggi, ég talaði við lögfræð-
inginn okkar og hann segir að ekki
sé nokkur leið að stöðva vegarlagn
inguna“, segir hann.
2) „Ekki nema ég ^ái sannanir
fyrir því að eitthvað gruggugt sé
á ferðinni“. „Jæja, en þú verður
að hafa hraðann á, félagi. Þeir
eru farnir að flytja hingað stór-
ar vinnuvélar".
3) „Ég veit það. .... Ég verð
að finna einhver ráð til að stöðva
vegarlagninguna, meðan ég er að
rannsaka málið......Til þess ætla
ég einmitt að nota þessar bjór-
gildrur“.
Þriðjudagur 29. júlí:
Fastir liðir eins og venjulega.
19.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum (plötur). 20,30 Erindi:
Frá ísrael. — Þjóð endurfæðist
Gylfi Þ. Gíslason menntamálaráð
herra). 20,55 Tónleikar: Samleik-
ur á cello og píanó. Erling Bl.
Bengtson og Ásgeir Beinteinsson.
(Hljóðritað á tónleikum í Austur
bæjarbíói 29. maí s.l.). 21,3C Út-
varpssagan: „Sunnufell", eftir
Peter Freuchen,XVIII (Sverrir
Kristjánsson sagnfræðingur). —-
22,10 Kvöldsagan: „Næturvörður"
eftir John Dickson Carr; XIII
(Sveinn Skorri Höskuldsson). —-
22.30 Hjördís Sævar og Haukur
Hauksson kynna lög unga fólks-
ins. 23,25 Dagskrárlok.