Morgunblaðið - 12.10.1958, Blaðsíða 14

14
Moncrvpr 4Ð1Ð
Sunnudagur 12. okt. 1958
— Reykjavíkurbréf
Framhald af bis. 13.
vér, sem sitjum öruggir í landi,
hafa meir þa8 fordæmi í umræð-
um og orðbragði. Þjóðareining
þoiir ekki sifelldar hnippingar á
gamla flokksvísu. Það verður
jafnan nokkur ágreiningur um
að ferðir, þó markmið sé eitt. En
á alvöru- og úrslitastundum
verður þjóðareiningin að skyggja
á allt slíkt.“
Enn fer því fjarri, að sjálf
ríkisstjórnin og málgögn hennar
fylgi þessari hollu ráðieggingu
í verki.
Alþýðublaðið segir t. d. sl. mið-
vikudag:
„Ef kommúnistar vilja að mál-
staður íslands í landhelgismálinu
(igri, þá ættu þeir að hugsa
naeira um þá þjóðareiningu, sem
landsmenn allir krefjast".
Auðvitað er þessi áminning til
kommúnista réttmæt. En hvernig
hefur utanríkisráðherranum að
sinni hálfu tekizt að stuðla að
þjóðareiningu? Á sínum tíma
neitaði hann með gersamlega ó-
fullnægjandi og raunar alrangri
greinargerð að verða við tillögu
Sjáifstæðismanna um að kæra
athæfi Breta fyrir Atlantshafs-
bandalaginu. Var þar þó bent á
líklegasta ráðið til að stöðva her-
hlaup Breta inn í hina nýju fisk-
veiðilandhelgi. Eftir þá synjun
hefur utanríkisráðherra ekki haft
neitt samráð við Sjálfstæðis-
menn um meðferð málsins. —
Hvorki honum né öðrum í ríkis-
stjórninni þóknaðist að leita ráða
Sjálfstæðismanna, eða svo mikið
sem segja þeim frá því, á hvern
veg málið skyldi tekið upp innan
Sameinuðu þjóðanna. Af frásögn
stjórnarblaðanna var þó ljóst, að
sjálf var stjórnin mjög reikul í
ráði um hvað í þessu skyldi gert.
Frásagnir blaðanna voru harla
ósamhljóða og yfirlýsingar þær,
sem frá stjórninni komu í full-
komnu innbyrðis ósamræmi.
Ekkert samráð um
fulltrúa á þing S.þ.
Ekkert samráð var haft við
stjórnarandstöðuna um hverjir
skyldu sendir sem fulltrúar
ísiands á þing Sameinuðu
þjóðanna, þar sem málið skyldi
tekið til meðferðar. Utanrikisráð-
herra neitaði þeirri ósk sam-
starfsmanna sinni í stjórninni,
Alþýðubandalagsráðherranna, að
allir þingflokkar fengju að benda
á fulltrúa af sinni hálfu. Ekki
fær staðizt, að sú synjun sé vegna
þess, að ráðherrann vilji ekki,
að kommúnistar mæti af hálfu
landsins í þessari stofnun. Hann
sendi Finnboga Rút Valdimars-
son hiklaust þangað fyrir 2 árum.
Hins hefur hann aftur á móti
Skrifborðslampar
með spíral-armi.
Kr: 295. —
Mjög hentugir fyrir
skólafólk.
Tfekla
Austurstræti 14
Sími 11687.
ætíð gætt, að gefa Sjálfstæðis-
flokknum engan kost á því að til-
nefna fulltrúa á þingið. Ef ástæða
var til þess fyrir tveimur árum,
að stjórnarflokkarnir fengju all-
ir að hafa menn í sendinefndinni,
þá er það sannast að segja ein-
kennileg framkvæmd á þjóðar-
einingu nú að neiía því, sem þá
var gert.
Einskis nýtur
skollaleikur
Það er einskis nýtur skollaleik-
ur, þegar Alþýðuflokksmenn og
Framsóknarmenn láta svo, eink-
anlega við erlenda menn, sem
þeir hafa tal af, að þeir haldi
þannig á utanríkismálunum, að
kommúnistar hafi þar engin
áhrif. Fulltrúavalið á þing Sam-
einuðu þjóðanna fyrir 2 árum,
sem vikið var að hér að framan,
segir sína sögu. Enn meira máli
skiptir það, sem er óhagganleg
staðreynd, að kommúnistinn Lúð-
vík Jósefsson hefur af stjórnar-
innar hálfu forystu í landhelgis-
málinu. Tíminn og Alþýðublaðið
telja það raunar öðru hverju
ganga landráðum næst að frá
þessu sé sagt. En ef svo er, þá
liggja landráðin í því að fela
kommúnista embætti sjávarút-
vegsmálaráðherra, þegar þetta
mál er til úrlausnar. Það er sú
staðreynd, sem óhagganleg er, og
óhjákvæmilegt er að talað sé um
innanlands og utan. Enginn efi
er á því, að það hefur gert málið
mun erfiðara í sókn fyrir okkur
í almenningsáliti erlendis, að
kommúnisti skyldi gefa út hina
margumtöluðu reglugerð. Jafnvel
þó að meðferð hans á málinu,
hefði að öllu leyti verið óaðfinn-
anleg, var flokksstaða hans löguð
til að spilla fyrir okkur. Samúð
með málstað okkar er víðs vegar
ekki eins mikil og við hefðum
mátt vænta. Það er alveg rétt,
sem Alþýðublaðið hinn 7. októ-
ber sl. hefur eftir Benedikt Grön-
dal:
„Benedikt Gröndal ræddi ein-
göngu um landhelgismálið. Sagði
hann meðal annars að samúð
a pboouct or
TMC PARHER P(
COM PAMy
FRABÆR NYJUNG Á PARKER KULUPENNA!
(POROUS-púnktur eflir Parker-kúlu stækkaður 25 sinnum)
tí porous m\
FRAMKVÆMtR ALLT
05 MEIRA EN ABRIR KÚL0P»R
Hin einstæða Parker T-BALL kúla
gefur þegar í stað . . . hreina og mjúka
skrift, samfeUda og nær átakalausa á
venjulegan skrifflöt . . . ávísanir, póst-
kort, glansmyndir, lögleg skjöl og gljúp-
an pappír . . . jafnvel fitubletti og hand-
kám!
Vegna þess! Þessi nýi árangur
er vegna hins frábæra Parker
Ddds sem er gljúpur svo blekið
ier í gegn sem og allt í kring
um hann — heldur 166 sinnum
meira bleki á oddi en venjuieg-
ur góður kúlupenni.
Stór Parker T-BALL fylling skrifar um 5 sinn-
um lengur — sparar yðui pe-unga — því að nann
skrifar löngu eftir að venjuieg fyllmg er töm.
Parker Baiipoinf
8-Bl 21
• TRADCMARK
almennings viða um lönd væri
sterkasti bandamaður okkar í
baráttunni fyrir viðurkenningu á
12 mílna fiskveiðilandhelg-
inni og mætti enginn blett-
ur falla á meðferð máls-
ins til að glata ekki þessum
bandamanni. Benedikt minnti
menn á, að enn væri langt frá
því að máliö væri unnið. Bretar
héldu áfram ofbeldi sínu, hættu-
legt ástand væri á miðunum og
Sameinuðu þjóðirnar enn ófáan-
legar til að taka af skarið og
ákveða fiskveiðitakmörk allra
ríkja“.
Þetta allt er alveg rétt. Ein-
mitt þess vegna er okkur hættu-
leg hver sú tortryggni, sem að
óþörfu er sköpuð. Ferð Lúðvíks
Jósefssonar til Moskvu rétt áður
en reglugerðin tók gildi, vakti
heimsathygli og gerði að verk-
um, að hægara hefur reynzt en
ella að telja mönnum trú um, að
samhengi væri milli ákvarðana
um útfærslu fiskveiðitakmark-
anna hér og útvíkkunar land-
helgi við Kína. Enginh efi er á
því, að Lúðvík Jósefsson hefði
gagnað þjóð sinni mun betur með
því að sækja fund fiskimálaráð-
herra hinna Norðurlandanna og
reyna að vinna þá til fylgis eða
a. m. k. skilnings á málstað okk-
ar í stað þess að fara í þessa
Moskvuför. Úr þessu verður ekki
bætt héðan af, en af mistökunum
verða menn að læra.
Nógu erfitt samt
Það fær engum lengur dulizt,
að kommúnistar láta sér ekki
nægja viljann til að sigra í land-
helgísmálinu, þann sama vilja og
allir aðrir íslendingar hafa, held-
ur ætla þeir samtímis að nota
málið til að spilla fyrir vest-
rænni samvinnu og helzt að
reyna að slíta íslendinga úr
tengslum við Atlantshafsbanda-
lagið. Á þessa hættu hafa Sjálf-
stæðismenn ætíð bent, jafnframt
sem þeir liafa sagt, að nógu erfitt
mundi reynast að sigra í sjálfu
landhelgismálinu, þó að öðrum
óskyldum eínum væri ekki bland
að inn í það. Jafnframt sýndu
Sjálfstæðismenn fram á, hvernig
við gætum haft not af Atlants-
hafsbandalaginu, a. m. k. til að
koma í veg fyrir herhlaup Bi-eta.
Ef að tillögu Sjálfstæðismanna
hefði verið farið í þeim efnum,
eru allar líkur til, að ekkert
hefði úr því herhlaupi orðið. En
þá mátti Lúðvík Jósefsson ekki
heyra á það minnzt, að til Atlants
hafsbandalagsins væri leitað. Þá
sagði hann: Atlantshafsbandalag-
ið kemur hér alls ekki við sögu.
„Stórhættulegt
fyrir málstað
þjóðarinnar44
Illu heilli fékk Lúðvík alla
ríkisstjórnina á sitt mál. Tilgang-
ur hans var þá þegar auðsær og
hann hefur komizt alltof langt I
þessum efnum, einmitt fyrir at-
beina hinna stjórnarflokkanna,
sem láta svo sem kommúnistar
hafi engin áhrif í utanríkismál-
unum. Kommúnistar hafa haft
ákveðna ráðagerð og fylgt henni
markvisst. Það er engin afsökun,
þó að Alþýðublaðið segi nú:
„Tilraunir kommúnista til að
nota landhelgismálið til að slíta
öllu sambandi íslendinga við lýð-
ræðisþjóðirnar, eru því stór-
hættulegar fyrir málstað þjóðar-
innar í landhelgismálinu. Hvert
atvik, sem bendir til þess, að
þetta sé tilgangur kommúnista,
er því vopn, sem andstæðingum
okkar er fengið. Þess vegna er
Lúðyík Jósefsson að skaða stór-
lega málstað þjóðar sinnar með
því að láta Þjóðviljann prenta
slíka hluti undir feitum fyrir-
sögnum“.
Lýðræðissinnum innan ríkis-
stjórnarinnar og fylgiliðs hermar
gat ekki dulizt hvað fyrir komm-
únistum vakti. Þessir lýðræðis-
sinnar bera þess vegna ábyrgð á
því, sem þeir nú segja, að sé stór-
hættulegt fyrir málstað þjóðar-
innar.
Tvískinmmmi
kommúnista
Þó að bent sé á ábyrgð þeirra,
sem styrkt hafa kommúnista til
að misnota landhelgismálið á
þann veg, sem þeir nú kvarta
undan, er þar með á engan veg
afsökuð framkoma kommúnist-
anna sjálfra. Þeir vilja nú kenna
Atlantshafsbandalaginu um, en
hafa hindrað að leitað væri þess
aðstoðar á þann veg sem dugði.
Það er þess vegna þá sjálfa að
saka en ekki bandaiagið. Alveg
er rétt, sem Ingólfur Sigurðsson
segir í opnu bréfi til ríkisstjórn-
arinnar, er birt var í Þjóðviijan-
um sl. miðvikudag:
„En ofbeldisárás Breta á ís-
lenzka lýðveldið varðar íslenzka
lýðveldið, og þér hafið svikizt um
að notfæra yður þá vernd, sem
þér hafið þó margoft tjáð þjóð
vorri að henni væri tiltæk þegar
við þyrfti, af Sameinuðu þjóðun-
um, sem vér erum aðili að, og
einnig Atlantshafsbandalaginu,
sem vér erum líka aðili að“.
Það er íslenzka stjórnin, sem
okkur ber að sækja til saka. Við
getum fyrst áfellzt Atlantshafs-
bandalagið, ef það gerir ekkert
til að leysa vandann, eftir að ís-
lendingar hafa kært málið fyrir
því. Þá kæru vildu kommúnistar
með engu móti senda. Óheilind-
um þeirra er ekki þar með lokið.
Þeir segja að alls ekki megi ræða
málið sérstaklega innan Samein-
uðu þjóðanna, heldur lúta aðeins
almennum reglum, sem þar eru
settar. Samtímis heimta þeir þó
að ofbeldisárás Breta sé kærð
fyrir Sameinuðu þjóðunum. —•
Hvernig er hugsanlegt að sú
kæra yrði rædd þar og úrskurð-
uð, nema jafnframt sé tekin af-
staða til sjálfs landhelgismáls-
ins?
Að gefnu tilefni
viljum við lýsa yfir því
að HELLU-ofnar frá okkur
eru reyndir með 5 atm. þrýstingi.
sem jafngildir 50 metra vatnssúluþrýstingi. .•—
Er það sama þolraun og erlendis er notuð.
Það er því með öllu óþarft fyrir húseigendur 1
Reykjavík, t.d. í Hlíounum, sem hafa HEiJLU-ofna
í húsum sínum, að fá aðra í stað þeirra, þar sem
þrýstingur í leiðslukerfunum getur ekki, undir venju-
legum kringumstæðum, farið yfir 3 atm., þ. e. 30
metra Vatnssúlu, eftir yfirlýsingu Hitaveitu Reykja-
víkur, um þrýsting í hinu nýja hitaveitukerfi í Hlíð-
unum.
Reykjavík, 10. október 1958.
lllft^OFNASMIÐJAN