Morgunblaðið - 13.01.1959, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 13.01.1959, Blaðsíða 10
10 M O n GV N B L'4 Ð IÐ Þriðjudagur 13. jan. 1959 fEarpmM&Mfr Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík. Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson. Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.) Bjarni Benediktsson. Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vieur. Einar Ásmundsson. Lesbók: Árni Óla, sími 33045. Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson. Ritstjórn: Aðalstræti 6. Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480. Askriftargald kr. 35,00 á mánuði innamands. í lausasölu kr. 2.00 eintakið. GRAGLETTNI KARLS II FTIR lýðveldisstofnunina j ( 1944 hefur verið gerð 4 hver “tilraunin eftir aðra til að ná samkomulagi um setn- ingu nýrrar stjórnarskrár fyrir hið íslenzka lýðveldi. Allar hafa þessar tilraunir farið út um þúf- ur. Þar hefur fyrst og fremst strandað á ágreiningi um kjör- dæmaskipun. Rækilegust tilraun til samkomu lags var gerð í stjórnarskrár- nefnd þeirri, sem starfaði undir forsæti Bjarna Benediktssonar. Þar lögðu Sjálfstæðismenn í nóv- ember 1952 fram sundurliðaðar tillögur um lausn málsins, þ.á.m. um nýja kjördæmaskipun. Fulitrúar Sjálfstæðismanna, Bjarni Benediktsson, Gunnar Thoroddsen og Jóhann Hafstein lýstu sig samþykka þvi, að ákveð- in væri nokkur stór kjördæmi með hlutfallskosningum. Bjarni Benediktsson og Jóhann Hafstein kváðust einnig, ef það væri væn- legra til samkomulags geta fallizt á að skipta öllu iandinu í ein- menningskjördæmi. En Fram- sóknarmenn höfðu þangað til lát- ið svo sem það væri sá háttur, er þeir vildu helzt. ★ Þegar Sjálfstæðismenn báru fram tillögur sínar, brá svo við, að íu’itrúar annarra flokka feng- ust alls ekki til þess að segja af eða á um afstöðu sína til þeirra. Bjarni Benediktsson gerði því í janúar 1953 grein fyrir tiilögun- um opinberlega. Hann grennslað- ist og æ ofan í æ eftir því við meðnefndarmenn sína, hvort þeir væru reiðubúnir til að taka afstöðu til tillagna Sjálfstæðis- manna eða hefðu eitthvað sér- stakt fram að færa. Þegar svo reyndist ekki féllu fundir nefndarinnar niður, þar sem ljóst var orðið, að þar var hvorki hægt að ná samkomulagi allra nefndarmanna né mynda nokkurn samfelldan meirihluta. Enda hefur enginn nefndarmaður óskað eftir fundi og nefndarmenn þvert á móti aðspurðir talið frek- ari fundahöld þýðingarlaus. Á þessum vettvangi var þess vegna því miður ekki hægt að ná nauð- synlegu samkomulagi milli stjórn málaflokkanna um afgreiðslu þessa mikla máls. ★ Þrátt fyrir það þó að Sjálfstæð- ismenn séu þeir einu, sem lagt hafa fram heillegar tillögur í mál- inu, m. a. um nýja kjördæma- skipun, þá er það eftir öðrum vinnubrögðum Framsóknar að kenna Sjálfstæðismönnum um að samkomulag skuli ekki hafa náðst! Þess vegna var það eitt af því, sem V-stjórnin lofaði á sín- um tíma samkvæmt yfirlýsingu Hermanns Jónassonar 24. júlí 1956, að vinna að því að lokið yrði á starfstíma stjórnarinnar endurskoðun stjórnarskrár lýð- veldisins og kosningalaga og mundu stjórnarflokkarnir vinna að samkomulagi sín á milli um lausn þessara mála. Þarna var ekki um að villast að hverju var stefnt. Sjálfstæðis- menn átti að setja úr leik. Hinir flokkarnir þóttust einfærir um að leysa vandann án atbeina stærsta flokks þjóðarinnar. . Um efndirnar á því loforði hefur farið svipað og ýmislegt fleira. Formað ur annars af samstarfsflokkum Framsóknar í V-stjórninni lýsti því svo í nýjársgrein sinni: „Framsóknarflokkurinn hafði lofað verkalýðsflokkunum endur- skoðun stjórnarskrárinnar „á starfstíma stjórnarinnar“, en svik ið það heit stjórnarsáttmálans eins og fleiri". ★ Þessi tilraun sem allar aðrar, er gerðar hafa verið til endur- skoðunar á lýðveldisstjórnar- skránni, fór því út um þúfur og strandaði fyrst og fremst á sér- hagsmunatogstreitu Framsóknar í kjördæmamálinu. En Framsókn- armenn eru vanir að skjóta sér á bak við aðra og sl. sunnudag kennir Tíminn Bjarna Benedikts- syni um hvernig komið er og ásakar hann fyrir að standa „nú sem formaður í þingflokki sínum að bandalagi við annan flokk um að mynda í flaustri meirihluta á Alþingi til þess að knýja fram hentisemibreytingar á stjórnar- skránni", þó að málið í heild sé ,, enn á fyrsta umræðustigi" í nefnd, sem hann sé formaður í. Sjálfir tóku Framsóknarmenn 1956 að sér að leysa þetta mál eins og önnur án atbeina Sjálf- stæðismanna. Auðvitað gáfust þeir upp, einnig í þessu máli, en þó vafalaust með meiri gleði í þessu en öðrum, því að hér var einmitt tilgangurinn að hindra framkvæmdir. Hitt er rétt sem í Tímanum segir, að í síðustu viku, var þess ekki gætt hér í blaðinu að skýra frá því, þegar að þessu efni var vikið, að á sinum tíma gerði Karl Kristjánsson þá grein fyrir til- lögu sinni um þjóðfund, að til hans skyldi kosið eftir sömu regl- um og til Alþingis, þó með þess- um megin mun: „Stjórnmálaflokkar, sem full- trúa eiga á Alþingi eða hafa haft fulltrúa í kjöri til Alþingis, mega ekki bjóða menn fram til stjórn- lagaþings". Sannast að segja hefði mátt ætla, að engir vildu heldur en Fram- sóknarmenn, að þessi tillaga fél i í gleymsku. Eftir henni er þeim samtökum landsmanna, sem mynduð eru til að fjalla um stjórnmál og sérstaka reynslu hafa í þeim efnum, bannað að hafa fulltrúa á þeirri samkundu, sem setja á reglur um stjórn- skipunina og þ. á. m. þátttöku flokkanna í stjórnmálabarátt- unni. Tillaga þessi mun áreiðanlega vera einstök í sinni röð og var á sínum tíma fremur tekin sem gamanmál en alvara. Karl Kristjánsson er gráglettinn hygg- indamaður. Hann gerði sér að sjálfsögðu grein fyrir, að enginn annar flokkur en Framsókn gæti tekið í mál, né ætti skilið, að vera settur úr leik, er ákvörðun skyldi taka um stjórnarskrá ís- lands. f tillögu Karls felst þess vegna áminning til hans eigin flokks um, að hann hafi komið þannig fram í mál- inu, að honum hæfi bezt að halda sig burtu frá því. Og þó að fráleitt sé að kveða á um slíkt í lögum, er Framsóknarmönnum sjálfum innanhandar að fylgja þessari leiðbeiningu hins grá- glettna þingmanns Suður-Þing- eyinga. UTAN UR HEIMI Ferðafélag eitt í Þýzkalandi hefir tekið upp nýjan sið, sem mælist vel fyrir meðal félags- manna. — Félagið ætlar hér eftir að gangast fyrir „útileguferdum" um hver jól og áramót — og ætla menn þá hvorki að láta sér illviðri né ófærð fyrir brjósti brenna. — Um nýliðin jól fóru 300 af meðlimum félagsins til hins fagra Mittenwald, við landamæri Þýzkalands og Aust- urrikis, nærri bænum Garmisch, og héldu þar sín „hvítu jól“. — Myndin er tekin yfir aðseturs- stað „útilegumannanna“, og í baksýn rís hið tignarlega Zugspitze. Ofnœmissjúkdómar fara stöÖugt í vöxt FIMMTÁN hundruð sérfræðingar í ofnæmissjúkdómum komu ný- lega saman til fundar í París. — Á þingi þessu kom það fram, að næst á eftir krabba og hjarta- sjúkdómum er hvers konar of- næmi sú tegund sjúkdóma, sem mest þjáir mannkynið nú á tím- um. Og ofnæmissjúkdómarnir fara stöðugt vaxandi við tilkomu ýmissa nýrra efna, sem menn nota í daglégu lífi. í Englandi fara árlpga um 9 milljónir vinnustunda forgörðum vegna þessara sjúkdóma, og talið er, að þeir kosti franska ríkið upp undir 100 milljónir króna árlega. — Meðal hinna nýrri efna, sem valda ofnæmissjúkdómum, eru ýmsar tegundir plastefna, og Ætlar að hv'itþvo minningu Kleopötru KLEOPATRA var skírlífasta kona sinnar samtíðar, fullyrðir egypski fornfræðingurinn Selim Hassan. - Hann lét þessi orð falla á blaðamannafundi, þar sem hann boðaði útgáfu nýrrar bókar eftir sig, sem á að hvítþvo minningu hinn- ar margfrægu drottningar af „óþverra þeim, sem hinir heimsveldis- sinnuðu sagn- fræðingar sam- tíðarinnar" hafa atað hennar góða nafn og mannorð með, eins og hann komst að orði. Drottningin var mjög gáfuð kona og framúrskarandi stjórn- málamaður, og í ákvörðunum sínum og stjórnarathöfnum lét hún einungis stjórnast af um- hyggju fyrir velferð Egyptalands, sagði fornfræðingurinn einnig við blaðamennina. Bók Hassans um Kleopötru verður byggð eingöngu á egypzk- um fornritum. einnig eru mörg dæmi þess, að fólk þori ekki að ganga í nælon- sokkum eða nælonskyrtum. Ef menn eru mjög ofnæmir fyr ir ryki, þarf stundum ekki meira til að veikjast en að ganga frá einu herbergi til annars — segja sérfræðingarnir. Rykið í einu herbergi getur verið allt öðru vísi en í því næsta. — Þá þykir það sannað, að þeim, sem þjást af astma eða eksemi, geti versnað við þau eitt að heyra hávaðann í ryksögunni. Ættu því þeir, sem illa eru haldnir af slíkum sjúk- dómum, að forða sér, ef þeir eru nærstaddir, þegar ryksugan er sett í gang. Oft hafa menn hlotið nokkra bót á þessum sjúkdómum við það að flytjast milli landshiuta, frá láglendi til staðar, sem hærra liggur, en þó er það er.gan veginn einhlítt. — Einn læknanna á fyrr- greindri ráðstefnu sagði t. d. frá manni, sem fluttist frá Marseille, vegna þess, að hann þoldi ekki rykið þar, þjáðist stöðugt af astma. Hann settist að í París, og astmað ónáðaði hann nú ekki lengur — en þá tók lítið betra við, því að nú útsteyptist hann allur í eksemi. Rita Hayworth — ekki svo slæmt að reskjast... Hún eldist eins og aðrir ÞEGAR Rita Hayworth kom aft- ur til Hollywood, eftir að hafa fengið skilnað frá mexikansk- bandarískum ’slagara'-söngvara sem hún hafði gifzt eftir fenginn skilnað frá Aly nokkrum Khan — sem hún hafði gifzt .... nei, nú höfum við víst gleymt „aft- urhaldinu" af þeirri sögu . . . já, þegar hún kom aftur til Holly- wood, töldu flestir, að hún væri búin að vera sem kvikmynda- stjarna. Rita fékk þó aukahlutverk í myndinni „Pal Joey“, en Kim Novak lék þar aðalhlutverk á móti Frank Sinatra. — Og viti menn — það var Rita Hayworth, en ekki Kim Novak, sem mesta athygli vakti. f næstu kvikmynd, „They Came to Cordura", sem er kúreka mynd, leikur hún á móti Gary Cooper. Þar sést hún aðeins í reiðbuxum og leðurjakka — hin nýja Rita sinnir sem sé ekki hlut verkum léttklæddra þokkadísa. — Ég er nú orðin fertug, segir hún, og það er tilgangslaust að látast vera eitthvað annað. Og eiginlega þykir mér mjög við- kunnanlegt að vera farin að reskjast. Kommúnistar ráð- ast á bænahús Egypzka stjórnarblaðið Al Akhb- ar hermir þær fregnir frá írak, að hópar kommúnista í Bagdað hafi ráðizt á skriftlærða menn í bænahúsum borgarinnar, sem leyfðu sér að mæla á móti dreifi- miðum, sem kommúnistar hafa breitt út um borgina. Blaðið segir að almúginn í frak veiti áróðri kommúnista mót- spyrnu. En því miður njóta kom- múnistarnir oft stuðnings stjórn- arvaldanna, sem sér í gegnum fingur við þá, þótt þeir beiti of- beldi. Hafa stjórnarvöldin t. d. fangelsað 700 þjóðernissinna, sem kommúnistum var illa við.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.