Morgunblaðið - 19.02.1959, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Flmmtudagur 19. febr. 1959
um feið og hann fór, bersýnilega í
mesta sakleysi: „Herra Möller
þekkið þér þá Berlín, frú sendi-
Jan hneigði sig.
Helen rétti honum höndina. —
Hún var orðin náföl.
„Hr. Möller — maðurinn minn,
hr. Morrison".
Hún furðaði sig á því að hún
skyldi geta sagt setninguna til
enda. Hún furðaði sig á því að
orðin skyldu heyrast.
Báðir mennirnir hneigðu sig, án
þess að takast í hendur.
Engin venjuleg kurteisisorð
fóru á milli þeirra.
'Helen heyrði kliðinn umhverfis
*ig, eins og úr mikilli fjarlægð.
Að lokum herti hún sig upp og
eagði: „Eruð þér búinn að dvelja
lengi í París, hr. Möller?"
Hlægilegur skrípaleikur, hugs-
aði hún með sér. Hr. Möller. Mynd
af litlu gistihússherbergi á Broad-
way brá fyrir í huga hennar. 1
klið salann'-. var hvíslað orðum,
eém hún hafði ekki hugsað um í
margar vikur.
„Ég kom fyrir fjórum dögum,
yðar hágöfgi“, svaraði Jan.
Hágöfgi: hijómaði orðið hæðnis-
lega?
„Eruð þér fulltrúi einhvers
þýzks blaðs?“ spurði hún og var
nú farin að jafna sig aftur að
mestu.
„Þýzkrar fréttastofu".
„Þér hljótið að vera eini þýzki
fréttaritarinn eftir stríð. ...“
„Annar, yðar hágöfgi. Ég von-
ast til að mega kynna starfsbróð-
ur minn, Kessen, fyrir yður við
tækifæri. Hann er nú því miður
veikur".
„Vissulega. Það væri mér sönn-
ánægja".
Hún rétti honum höndina og
hugsaði með sér, hvort hún myndi
við snertingu þessarar handar,
finna það sem hún hafði ávallt
fundið. Hún fann aðeins að hönd
hans var heit, en hennar eigin
ísköld.
Nú rétti Morrison líka frétta-
ritaranum hagri hönd sína. Hann
brosti.
„Ég vona að við fáum í dag
tækifæri til að ræðast við, hr.
Möller", sagði hann.
„Vonandi", svaraði Jan.
Nú hafði hinn ritarinn leitt þrjá
nýja fréttaritara á fund hennar.
Næst ræddi hún við blaðamann
frá Róm. Þá heyrði hún að Morri-
son sagði:
„Þú verður að afsaka mig,
Helen".
Og áður en hún gæti svarað hon-
um nokkru orði, var hann horfinn
í masandi mannf jöldann.
Inni í litlu einkaborðstofu sendi-
herrans hafði verið lagt á borð
fyrir tvær manneskjur. Tjöldin
voru dregin fyrir gluggana. Það
var rökkur í herberginu. Aðeins
daufur bjarmi þriggja kerta í
silfurstjökum flökti um spegil-
siípaðan kristail og gulbleikt
postulín. Hann flökti líka um
breitt andlit mannsins.
Þau höfðu lítið sem ekkert tal-
azt við, meðan á máltíðinni stóð
og nú voru þau að drekka kaffið.
Þjónninn var farinn út úr stof-
unni.
„Ertu búin að ljúka ráðstöfun-
um þínum?" spurði Morrison upp
úr éins manns hljóði.
„Já“.
„Við verðum þá ekki Ónáðuð í
sendiráðsbyggingunni?"
„Nei“.
„Ég hef verið að spjalla við
Howard Lee. Ekkert sérlega skraf
hreifinn náungi".
„Nei, hann er mjög þögull mað-
ur. Auk þess þorir hann ekki að |
veita þér neinar upplýsingar".
„Auðvitað ekki. Ég, sem er að-
eins maður sendiherrans". Hann
hrærði annars hugar í kaffibollan
um sínum. — ,„Sjáðu til, Helen,
það er dálítið undarleg tilfinning. j
Ég hef allt mitt líf átt við tóma j
undirmenn að skipta. Þegar ég
spurði, svöruðu þeir. Nú verð ég
að fara að venja mig við að heyra
sama svarið við hverri spurningu: j
Sendiherrann hefur ekki fyrir-
skipað neitt. . . Ég get það ekki
án þess að sendiherrann. . . Sendi-
herrann hefur enga fyrirskipun
gefið. .. .“.
„Þú ert móðgaður. Ég hefði
ekki átt að biðja þig um að koma,
Richard".
„Ég er ekki móðgaður", svaraði
hann æstur. — „Það ei bara ekki
auðvelt. Ég hef hugsað um það.
Ef einhver kemst að því, að við
höfum tvö ein flakkað um sendi-
ráðsbygginguna um miðja nótt. —
Ég hef jafnlítið erindi í sendiráð
þitt og hver annar. Ennþá minna".
„Ennþá minna:“
„Ég er forstjóri stærsta repu-
blikska blaðahringsins í Ameríku.
Stjórnin er demokratisk". Hann
brosti. — „Að minnsta kosti til
næstu kosninga. Menn gætu mis-
skilið það“.
„Ég gæti framkvæmt þessa rann
sókn ein“, sagði hún.
„Ein myndirðu ekki framkvæma
neitt“. Hann ýtti bollanum til hlið
ar. — ,Auðvitað verð ég að gera
það. En þú verður bara að vita,
að það er ekki alls kostar rétt og
þess vegna ekki alveg hættulaust.
Annars hefur Lee sagt mér, að
alls konar ílk úr öðrum deildum
I hafj frjálsan aðgang bæði að dul-
málsdeildinni og ritsíma-skrifstof-
unni ykkar“.
„En það gæti enginn svona um-
svifalaust afritað símskeyti þar“.
Morrison kveikti gér í vindli,
hugsandi á svipinn.
Hún horfði á hann undan hálf-
luktum augnalokum. Hann talaði
næstum stanzlaust í nokkrar mín-
útur og samt hafði hún það á til-
finningunni, að hann hefði ekki
látið uppi það sem hann var að
hugsa um.
„Hvers vegna viltu eiginlega
framkvæma þessa rannsókn
sjálf?" spurði hann allt : einu.
„Ég vil ekki að Frakkar. .. .“
„Ég er ekki að tala um Frakka".
„Ef þú hefðir verið í aðeins ör-
fáar vikur sendiherra, þá....“
,.Ég er ekki sendiherra" sagði
hann næstum ruddalega.
„En ef þú hefðir verið það. Hefð
irðu þá kunnað vel við að láta
starfsmenn leyniþjónustunnar um-
turna öllu í sendiráðinu þínu? —
Þeir myndu æs-a allt starfsfólkið
upp á móti mér. Hér er um heið-
ur minn og álit að tefla, Richard.
Heldurðu kannske, að þessir
gömlu stjórnmálamenn kunni því
alls kostar vel að hafa konu fyrir
yfirmann? I fyrstu hafa þeir ætl-
að sér að losna við mig á svip-
stundu. Þeir hafa umgengizt mig
eins og einhverja tízkubrúðu. Þeir
hafa álitið að ég væri hér aðeins
til þess að brosa, segja innantóm
kurteisisorð, semja matseðla og
ganga í kjólum írá Dior og
Balenciaga....“
„Og til hvers ertu hér?“
Hún leit upp og það var harka
í tillitinu.
„Er það kannske líka þitt álit,
Richard?“ spurði hún. — „Ef það
er þín skoðun þá ertu a. m. k. á
villigötum. Ég er enginn sendi-
herra tízkunnar. ..."
„Kannske ekki“, sagði hann og
barði með vísifingrinum á vindil-
inn sinn. — „Kannske hefurðu
líka eitthvert vit á stjórnmála-
störfum. En njósnir....“
„Þess vegna kallaði ég líka á
þig. Þú hefur a. m. k. vit á þeirn".
Hún virtist tala í fuilkominni ein-
lægni. — „Ég er metnaðargjörn,
Richard. Mjög metnaðargjöm. Og
kannske er það það, sem úrslitun-
um ræður.......Ef mér tekst ..“
Hún hikaði og sá sig um hönd. —
„Ef okkur tekst að ráða fram úr
þessu máii, án þess að ónáða
Washington, þá hef ég unnið sig-
ur sem enginn getur dregið í efa“.
Hann yppti einungis öxlum.
Það varð stundarþögn í hinni of
heitu borðstofu. 1 fjarska heyrðist
bifreiðarflaut úr einhverri af hlið-
argötum Place de la Concorde.
Morrison rauf skyndilega þögn-
ína:
„Ég hef talað við hann“.
„Við hvem?“ spurði hún og
vissi fullkomlega við hvern hann
hafði talað.
„Við Þjóðverjann þinn“.
„Þú átt við Möller. ..."
„Ég á við manninn, sem var or-
sök til þess að þú flaugst til Ber-
línar".
I „Og um hvað hefurðu talað við
Borðstofuhúsgögn
úr tekki, mahony, eik og birki. Kommóður og bóka-
hillur.
Lágt verð, góðir greiðsluskilmálar.
hCsgagnavebzlcn
Guðmundar Guðmundssonar
Laugaveg 166
Hotel Kongen af Danmark — Köbenhavn
HOLMENS KANAL 15 C. 174
Herbergi mtð morgunkaffi frá dönskum kr 12 00.
1 n.ðborginni — rétt við höfnina.
WELL, I'VE
k LOCKED THE DOOR, REALLV RUN INTO L CRU5HED STONE ON TBM&'Æ?-
\ ip'/ r BUT THE OLD SOMETHING /... A THE FLOOR...THE
t; _ t/ -'i; 1 //& líi > DEAR FORGOT SMELTERfNG iS&S OLD BOV HAS A
wttm Wi Jv the WINDOWS/ J0L OUTF ‘T/ PÍíRÍÍK® eECRET GOLD MINE/ wi jggp
1) „Pápi gamli hefur læst 2) „Þarna er ýmislegt fróð-
hurðinni, en blessaður gamli mað legt að sjá . . . bræðslutæki!"
urinn hefur gleymt gluggunum“.
3) „Og malað grjót á gólfinu.
Gamli maðurinn á þá einhvers
staðar falda gullnámu".
hann?“ Rödd hennar varð sífellt
æstari.
„Ég vildi fullvissa mig um það,
hvort hann hefði vit á að taka
kostaboði".
Hjartað tók snöggt viðbr-agð í
brjósti hennar.
„Ég skil þig ekki“, sagði hún.
Morrison talaði rólega og virtist
hafa allan hugann við öskuna á
vindlingnum sínum.
„Ég álít það ekki beinlínis æski-
legt“, sagði hann loks — „að mað-
ur sem þú hefur orðið þér til
minnkunar fyrir. ..."
Hún spratt á fætur.
„Ég hef ekki orðið mér til
minnkunar fyrir neinn mann“.
„Að maður, sem þú hefðir getað
orðið þér til minnkunnar fyrir,
skuli vera í París. Kannske er það
bara tilviljun. Kannske líka engin
tilviljun".
„Hvað annað ætti það að vera?“
„Ég veit það ekki enn sem kom-
ið er“.
Hann reis á fætur og gekk aft-
ur og fram um herbergið.
Hún þorði ekki að spyrj-a hann
neinnar spurningar. Kertaljósið
flökkti um hárlausan hvirfil
mannsins. Henni varð hugsað til
gistihússins á Broad-vey. — Hinir
marglitu glampar Ijósa-auglýs-
inganna höfðu leikið um andlitið
á Jan.
Allt í einu sagði Morrison:
„Hefurðu hitt hann í New
York?“
„Hvern?“
„Nú, Þjóðverjann auðvitað".
„Nei. Hvernig þá?“
„Hann var samtímis þér i New
York“.
„Hvernig getur þér dottið það í
hug?“
Hann stanzaði beint andspænis
henni og horfði í augu hennar,
hvasst og rannsakandi.
„Ég las það í blöðurum. Eða
ölilu heldur: Athygli mín var vak-
in á þvi. Skrifstofan mín hefur
fengið fyrirmæli um að gera mér
alltaf aðvart, þegar hr. Möller er
eítthvað nefndur í blöðunum".
Hún gat ekki staðizt augnaráð
hans og leit undan.
„Þú ert ekki með ölluim mjalla",
sagði hún.
„Jú, fullkomlega". Hann talaði
alltaf jafnrólega. — „Þegar þú
flaugst til Berlínar gaf ég mínar
fyrirskipanir. 1 New York eru
sUÍItvarpiö
Fimmtudagur 19. febrúart
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 ,,Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðbjörg Jónsdótt-
ir). 18,30 Barnatími: Yngstu
hlustendurnir (Gyða Ragnarsd.).
18,50 Framburðarkennsla í
frönsku. 19,05 Þingfréttir. Tónleik
ar. 20,30 Spurt og spjallað í út-
varpssal: Þátttakendur eru Björn
Sigurðsson læknir, Jónas Jónsson
fyrrum ráðherra, Jónas Pálsson
uppeldisfræðingur og Magnúa
Gíslason námsstjóri. — Umræðu-
stjóri: Sigurður Magnússon ful'l-
trúi. 21,30 Útvarpssagan: „Yikt-
oria“ eftir Knuf Mamsun; VIII.
(Ólöf Nordal). 22,10 Passiusálm-
ur (20). 22,20 Islenzkt mál (Dr.
Jakob Benediktsson). 22,35 Sin-
fónískir tónleikar (plötur). 23,10
Dagskrárlok.
Föstudagur 20. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18,30 Barnatimi: Merkar uppfinn-
ingar (Guðmundur M. Þorláksso'n
kennari). — 18,55 Framburðar-
kennsla í spænsku. 19,05 Þingfrétt
ir. — Tónleikar. 20,30 Daglegt
mál (Árni Böðvarsson kand.
mag.). 20,35 Kvöldvaka: a) Berg-
sveinn Skúlason flytur frásögu-
þátt: Um róðra eyjamanna í
Dritvík. b) Islenzk tónlist: Lög
eftir ísólf Pálsson (plötur). c)
Andrés Björnsson flytur frásögu:
„Leitað læknis", er Sigurjón Jóns-
son á Þorgeirsstöðum hefur skráð
eftir Jóni Eirikssyni frá Volaseli.
d) Rimnaþáttur í umsjá Kjartans
Hjálmarssonar og Valdimars Lár-
ussonar. 22,10 Passiusálmur
(21). 22,20 Lög unga fólksins
(Haukur Hauksson). 23,15 T'av-
skrárlok.