Morgunblaðið - 10.04.1959, Side 16

MORGViyfíj *mfí
Föstudagur 10. apríl 1959
1P
„'Ég' verð að gera yður forviða
mieð svari mínu, Rubh“.
„Það er @kki auðvelt að gera
mig forviða“.
„Mér hefur þó tekizt það einu
sinni. Kannske tekst mér það aft-
ur. Vitið þér hvers vegna ég er í
Florida?"
Ruth leit spyrjandi á hana.
„Ekki vegna þess að ég elski sól
ina, heldur sökum hins, að ég er að
„sitja af mér“ tíma. Ég vildi ekki
fara til Reno. 1 Florida verður
maður, eins og þér vitið, að bíða í
þrjá mánuði, áðnr en maður getur
fengið löglegas hjónaskilnað".
„Eruð þér að fá skilnað“.
Ruth Ryan gat ekki leynt undr-
un sinni. 1 spurningunni var bseði
vonbrigði og sigurgleði. Vonbrigði
hinnar metnaðargjömu konu. Og
sigurgleði þeirrar konu, sem auðn-
ast að sjá keppinaut sinn óham-
ingjusaman.
„Já, Rutih, við erum að skilja.
Og eingöngu vegna minna saka.
Og eingöngu vegna þess, að ég var
Morrison ótrú — með Jan Möller".
„Þér hafið sem sagt játað það
fyrir honum?“ spurði Ruth.
„Þ-að er auka atriði, Ruth“. —
Hún fann nú greinilega til yfir-
burða sinna. Hún sagði hálfan
sannleikann, en hann hljómaði eins
og allur sannleikurinn væri sagð-
ur. — „Ég vissi að mér myndi
verða flækt inn í málareksturinn.
Það skiptir hins vegar engu máli
lengur. Ég verð að skýra frá skiln
aðarsökinni, að Morrison skilji við
mig, vegna þess að ég hafi tekið
fram hjá honum með Jan Möller.
Með því er ntfn Morrisons hreins
að. Og hvað svo skeður í morðmál-
mu, hefur enga þýðingu".
„Og hefur Morrison samþykkt
þessa fórn yðar?“
Helen stóð á fætur.
„Það er orðið framorðið",
sagði hún. — „Ég verð að fara
að sofa. Þér getið alveg róleg far-
ið aftur til New York Ruth. Erindi
yðar hefur misheppnazt“.
Hún rétti Rutih höndina í flýti.
Hún hafi lengi ekki getað sofið
jafnrólega og þessa nótt. Hún var
staðráðin í því að breyta nákvæm-
lega eins og hún hafði sagt Rubh
Ryan að hún ætlaði að gera. Morð
mál Jan Möllers hræddi hana ekki
lengur.
1 nálægri bifreiðageymslu var
Helen vön að leigja sér opna
Buickbifreið nær undantekningar-
laust á hverjum degi. Nær undan-
tekningarlaust daglega ók hún nið-
ur til strandarinnar. Hún ók
stefnulaust fram og aftur. — Oft
kom stinningskaldi utan af hinu
bláa hafi og reif í hárið á henni.
Hár hennar vorðið litverpt af hinu
sterka sólskini. Hörundið brúnt og
hrjúft.
Þennan ágústmorgun var hún
fyrr á fótum en venjulega. Klukk-
an var ekki nema níu en samt var
hitinn nær óbærilegur. Blámi
himinsins var tilbreytingarlaus,
andstyggilegt hið eilífa sumar. —
Helen ákvað að sækja bifreiðina
þegar í stað, aka norður til strand
arinnar og borða kannske miðdegis
verð í einu litla veitingahúsinu
þar.
Frá bamæsku hafði það verið
hjátrú hennar, að smávægileg
óþægindi, ómerkileg vandkvæði —
upptekið símanúmer, s’ór sem
ekki fannst, lykkjufall, seinkaður
strætisvagn — boðuðu mikla og
illa viðburði. Nú fann hún líka til
ömurlegs óhugnaðar, þegar af-
greiðslumaðurinn skýrði henni frá
því, að fjölskylda nokkur hefði tek
ið „Buiokinn" á leigu í stutta or-
lil fermingargjafa
BRdun
fntfMÓÍ
Verb kr. 432
Tfekla
Austurstræti 14, sími 11687.
lofsferð, snemma um morguninn.
Hvort hún gæti ekki í þetta skipti
gert sig ánægða með lítinn
„Ford“? Hún féllst á það. Stærð
bifreiðarinnar skipti hana engu
máli, en hún gat ekki losnað við
þá hugsun, að það hlyti að vera
illur fyrirboði, að hún skyldi ekki
fá hina venjulegu bifieið til af-
nota.
Samt leið þessi dagur, eins og
allir tilbreytingarlausu, undan-
förnu dagarnir. Hún borðaði í
litlu veitingahúsi. Bifreiðina lét
hún standa á strandveginum, bak
við veitingahúsið. Veitingahúsið
hafði sína eigin baðfjöru. Hún
hljóp berfætt í djúpum, heitum
sandinum, kældi sig í sjávaröld-
unum, gat samt ekki afráðið að
fara aftur til Palm Beach. Póst-
hólfið yrði eflaust tómt.
Klukkan var næstum sex — sól-
in hafði enn ekki misst ljósmagn
sitt — þegar hún stöðvaoi „Ford-
inn“ bak við veitingahúsið og gekk
inn.
Veitingamaðurinn — glaðlegur
ítali í taisvei-t góðum holdum —
kom hlaupandi á móti henni.
„Eruð þér ekki frú Morrisin?“
sagði hann.
Hún horfði undrandi á hann.
„Jú, ég er það“.
„Lögreglan er búin að leita að
yður um alla ströndina".
Hún lokaði augunum eitt andar-
tak eins og til þess að purfa ekki
að sjá eitthvað hræðilegt.
„Hvað hefur komið fyrir?“
„Það get ég ekki sagt ýður. —
Gistihús yðar á Palm Beach gaf
þær upplýsingar að þér hefðuð ek-
ið norður á bóginn. Það er búið að
spyrjast fyrir um yður á öllum
veitingastöðum".
Leyndi maðurinn hana ein-
hverju? Hafði eitthvert óhapp
komið fyrir? Morrison! Morðingi
Jans! Hún fann til vaxandi óþæg-
inda.
En veitingamaðurinn var eklki
búinn að tala út.
„Lögreglan sagði, að þér skyld-
uð ekki verða neitt óróleg, en þér
mættuð ekki fyrir nokkurn mun
fara til baka. Ég varð að ábyrgj-
ast að þér færuð ekki upp í bif-
reiðina yðar. Gerið það fyrir mig,
frú Morrison, að sýna mér ekiki
neinn mótþróa".
„Ég hef hreint ekki hugsað mér
að sýna yður neinn mótþróa. En
hvað á ég að. ... ?“
„Þér eigið að bíða. Meira hefur
lögreglan ekki fyrirskipað". Hann
hikaði andartak. — „Væri yður
sama þó að ég taki við bifreiðar-
Iyklinum yðar?“
Hún fékk honum lykilinn með
viðutan hlátri.
Svo gekk hún í gegnum veitinga
húsið. Sjávarmegin við húsið
stóðu nokkrir stólar undir skugg
sælum sólhlífum. Hún þurrkaði
svitann af enni sér.
Minúturnar voru eins og heilar
klukkustundir. Og hver klukku-
stund sem óbærileg eilífð. Hin
liðna ævi hennar leið framhjá
augum hennar eins og titrandi
kvikmynd. Hún leit alltaf öðru
hverju á úrið. Hafði einhver gert
henni grikk? Hver hefði getað
hugsað sér svo grátt gaman. Ef
ekið var greitt, þá tók ferðin frá
Palm Beaoh ekki nema tvær og
hálfa klukkustund. Ef lögreglan
í Palm Beaöh hefði raunverulega
viijað henni eitthvað sérstakt, þá
hefði hún verið komin hingað fyr
ir mörgum klukkustundum. — Frá
veitingahúsinu bárust radíó-tón-
jeikar. Alltaf öðru hverju voru
þeir rofnir af karlm-annsrödd. —
Röddin gerði hana órólega. En hún
Starfstúlkur óskast
til verksmiðjuvinnu. — Upplýsing-
ar í síma 11600. —
H.f. Saniias
HEF OPNAÐ
húsgagnabólstrun
Tek til klæðningar og einnig nýsniiði.
JÓN TRYGGVASSON,
Vitastíg 10, sími 18611.
Okkur vantar
stúlkur
til starfa við kjötiðnað og afgreiðslu
Kjötverzlunin Búrfell
Byggingarsamvinnufél. prentara.
íbúðir til sölu
í III. fl. (Nesvegur 5—9), 3ja herb. íbúð auk her-
bergis í rishæð og 2ja herb. íbúð í kjallara. Enn-
fremur í IV. fl. (Hjarðarhaga) 3ja herb. íbúð.
Félagsmenn, sem nota vilja forkaupsrétt sinn, hafi
samband við skrifstofuna fyrir 16. þ.m.
Stjórnin.
L
ú
6
/ÓEANWUILE, IN THE SOUTHERN
PART OP THE STATE
FIVE CHIPS
AND FIVE HITS/
THAT'S TERRIFIC,
CHRIS/
» MAMMA, r DON'T MUCH WANT
TO GO VISIT UNCLE ROBERT y-i
ALL THEV TALK ) í
AND CHRIS
ABOUT IS OLD GUNS AND
s___ SHOOTING DUCKS
and stuff/ .
DON'T BE ]
■ RIDICULOUS, LYNDA...
THERE'LL BE LOTS
OF CUTE BOVS IN
BERNHARDT THIS WEEK
WATCH CHRIS j
WHEN I THROW ‘
THESE POKER CHIPS
IN THE AIR/
1) „Fylgstu með því, þegar ég
kasta þessum spilapeningum upp
í loftið, Stína.“
2) „Fimm spilapeningar og
fimm skot í mark. Þetta er alveg
stórkostlegt, Stína.“
3) Á sama tíma er Linda að
búa sig í ferðalag langt í burtu.
„Mamma mig langar ekkert til að
heimsækja Róbert frænda og
Stínu. Þau tala aldrei um annað
en gamlar byssur andaveiðar og
þessháttar". Vertu ekki með þenn
an kjánaskap Linda. »Það verður
heilmikið af sætum piltum á
Benrharðsstöðum þessa viku.“
hafði ekki mátt til þeas að rísa á
fætur og ganga inn í veitingahús-
ið. Hvers vegna var henni bannað
að stíga inn í bifreiðina sína? Var
farið með hana eins og afbrota-
manneskju, sem náðst hafði á
flótta? En þá hefðu verið til aðr-
ar einfaldari aðferðir: Auk þess
var lögx-eglustöð í nágrenninu. —
Því meira sem hún hugsaði um
þetta, þeim mun óskiljanlegra og
tori'áðnara varð það henni.
Hún hugsaði einungis um
„Buickinn", sem farinn hafði ver-
ið uim morguninn, þegar hún ætl-
aði að grípa hann. Litli fyrirboð-
inn, sem táknaði mikla ógæfa.
,Frú Morrison! Frú Morx-isin!"
Feiti ítalinn kom hlaupandi út
í dyrnar.
Hún spratt á fætur og flýtti sér
£ gegnum mannlausa veitinga-
stofuna.
I dyrunum, sem sneru út að
sti-andgötunni, rakst hún á —
Morrison.
Stórir svitadropar runnu niður
enni hans og kinnar. Hann var ná-
fölur í framan. Varix'nar titruðu
af geðshræringu.
Eitt andartak stóðu þau eins
og steinrunnin andspænis hvoi't
öðru.
Svo tók maðurinn konuna I
faðm sinn. Hann þrýsti henni að
sér. Líkami hans skalf af æsingu.
„Guði sé lof“, stamaði hann. Aft
ur þig aftur: „Guði sé Jof“.
Hún vildi fá að vitia hvað kom-
ið hefði fyrir en hún vildi ekiki
losa sig úr faðmi harns. Henni
fannst hún vera svo óhult og
áhyggjulaus.
Loks sleppti hann henni lausri.
„Ég hef sjaldan haft jafnmikla
þörf fyrir eitt viskíglas og núna“,
sagði hann. Nú gat hann brosað
aftur.
Þau gergu til baka í gegnum
veitingastofuna og settust við
borðið undir sólhlifinni, þar sem
Helen hafði setið nokkrum mínút-
um áður, ein og áhygjufull. Gest-
gjafinn kom með skozkt viskí í
tveimur glösum. Hann hristi höf-
uðið gersamlega skilningsvana.
„Buickinn", sagði Morrison. —
„Guði sé lof fyrir það að þú varst
akki í honum“.
„Ég skil ekki hvað þú átt við“.
Hann fékk sér stóran sopa úr
glasinu.
aiíltvarpiö
Föstudugur 10. apríl:
Fastirliðir eins og venjulega. •
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18,30 Barnatími: Afi talar við
Stúf litla; — sjötta samtal (Guð-
mundur M. Þoi'láksson kennari
flytur). 18,50 Framburðai'kennsla
í spænsku. 19,00 Þingfréttii'. —-
Tónleikar. 20,30 Daglegt mál —•
(Á rni Böðvarsson kand. mag.). —-
20,35 Kvöldvaka: a) Ólafur Sig-
urðssos bóndi á Hellulandi segir
frá viðtölum sínum við Stephan G.
Stephansson árið 1917. b) Is-
Ienzk tónlist: Lög eftir Björgvin
Guðmundsson (plötur). c) Hall-
grímur Jónasson kennari flytur
hugleiðingu: Á dularvegum. d)
Matthías Johannessen kand. mag.
les kafla úr bók sinni: Njála í ís-
lenzkum bókmenntum.
22,10 Lög unga fólksins (Haukur
Eauksson). 23,05 Dagskrárlok.
Laugardagur 11. aprtl:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga Bryndis
Sigurjónsdóttir). 14,00 Fyrir hú®-
freyjuna: Hendrik Berndsen flyt-
ur þriðja blómaþátt sinn. — 14,15
„Laugardagslögin". 16,30 Veður-
fregnir. — Miðdegisfónninn. 17,15
Skákþáttur (Baldur Möller). 18,00
Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson). 18,30 Útvarps
saga barnanna: „Flökikusveinn-
inn“ eftir Hektor Malot; IX. —
(Hannes J. Magnússon skólastj.).
18,55 Tónleikar (plötur). —■ 20,20
Leikrit: „Caroline“ eftir Somenset
Maugham, í þýðingu Þorsteins Ö.
Stephensen. '— Leikstjóri: Lárus
Pálsson. Leikendur: Herdís Þor-
valdsdóttir, Þorsteinn Ö. Stephen-
sen, Inga Þórðardóttir, Guðbjörg
Þorbjarnardóttir, Lárus Pálsson,
Helgi Skúiason og Hólmfríður
Pálsdóttir. 22,20 Danslög (plötur).
24,00 Dagskrái.Iol’