Morgunblaðið - 02.08.1959, Blaðsíða 8

8
MORCtnvntAÐIÐ
Sunnudagur 2. ágúst 1959
Sö^itlietjiirnciFj einó on Lörnin ójcí
MÉR datt í hug, að e. t. v. hefði
Morgunblaðið gaman af því að
sýna lesendum sínum, eldri og
yngri, hvernig' norsk bðm gera
sér í hugarlund atburði úr Eglu,
segir í bréfi frá Sigurði Mark-
an, sem hann ritaði blaðinu á
dögunum. Og Sigurður sendi
okkur jafnframt norska útvarps-
blaðið — en í því voru myndir
af nokkrum teikningum norskra
Eftir fall Þórólfs: Aðalsteinn konungur sat í hásæti. Hann lagði
Og sverð um kné sér, og er þeir sátu saman um hríð, þá dró
konungur sverð úr slíðrum og tók gullhring af hendi sér,
mikinn og góðan, og dró á blóðferilinn, stóð upp og gekk á
gólfið og rétti yfir eldinn til Egils......... En er Egill settist,
dró hann hringinn á hönd sér og þá fóru brúnir hans í lag ...........
barna, sem Sigurður gat um í
upphafi. Og hann heldur áfram:
Til nánari skýringar skal þess
getið, að í laugardagsbarnatíma
norska ríkisútvarpsins undan-
farnar vikur hefur „Onkel
Laurits" flutt þætti um ísland
og íslenzka sögu á framúrskar-
andi hugþekkan og lífrænan hátt.
Lang- eða langalangafi Laurits
Johnson var íslenzkur prestur,
Jón Espólín Jónsson, er starfaði
að ég held í Norður-Noregi. —
Hann er ættfaðir margra merkra
Norðmanna.
☆
Fyrir nokkru átti ég viðræður
við Jón Espólín Johnson, lækni
í Tönsberg, sem er bróðir Laur-
its. Sagði Jón mér, að Laurits
hefði blátt áfram ofurást á ís-
landi og hefði hann sagt við sig,
að hann mætti ekki yfirgefa
þennan heim án þess að hafa
heimsótt ísland.
Þannig lýkur bréfi Sigurðar
Markan — og við þökkum hon-
um línurnar og sendinguna.
Hér birtum við nokkrar mynd-
anna, sem yngstu hlustendur
norska útvarpsins hafa teiknað
eftir að hafa hlustað á „Onkel
Laurits" segja frá Agli Skalla-
grímssyni.
Okkur fannst hlýða að gera
samanburð á þessum teikningum
og einhvprju, sem íslenzk börn
og unglingar hefðu teiknað með
Islendingasögur sem fyrirmynd.
Við náðum í þrjár myndir — og
nú ættuð þið að dæma sjálf.
Fóstra segir við Þorbjörn Öngul: Nú er kyrrt veður og bjart.
Vil ég nú, að þú farir til Drangeyjar og troðir illsakar við
Gretti. Mun ég fara með yður og vita hversu geymiliga hon-
um fara orð. Mun ég hafa ‘eitthvað fyrir satt, hef og séð
hversu heilladrjúgir þeir munu vera og mun eg þá mæla fyrir
mein slíkum orðum sem mér líkar. — (Úr Grettissögu). —
Teikning: Siguröur Sigurjónsson, 12 ára, Laugarnesskóla.
Teikning Trond Nordli, Kjernmoen.
Þorgerður brák hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað
Egil í bamæsku. Hún var mikil fyrir sér, sterk sem karlar
og fjölkunnug mjög. Brák mælti: „Hamast þú nú, Skalla-
Grímur, að syni þínum.“ Skalla-Grímur lét þá lausan Egil,
en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan, en Skalla-
Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún
út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni
steini miklum og setti milli herða henni, og kom hvorugt upp
síðan. Þar er nú kallað Brákarsund.
Teikning Sissel Dyrkven, 12 ára, Haslum.
. ... r’' ... I .
Sjóorrusta.
Teiltning: Guðmundur Guömundsson, 11 ára, Miöbœjarbarnaskólanum.
Ljótur sá hvar Egill stóð og heyrði orð hans og mælti: „Gakk
þú hingað, inn mikli maður, á hólm og berst við mig, ef þú ert
allfús til, og reynum með okkur. Er það miklu jafnlegra en
ég berjist við Friðgeir, því að ég þekkist eigi að meiri maður,
þó að ég leggi hann að jörðu.“ — (Úr Eglu). —
Teikning: Arvid Fossum, 13 ára, Drivstua.
Ilrafna-Flóki kemur til íslands: Ok er þeir létu lausan In fyrsta (hrafn), fló sá aftur um stafn,
annarr fló í loft upp og aftur til skips, inn þriðji fló fram um stafn í þá átt, sem þeir funúu
landit. Þeir kómu austan at Horni og sigldu fyrir sunnan landit. — (Landnáma). —
Teikning: Erling Andersen, 12 ára, Miðbœjarbarnaskólanum.