Morgunblaðið - 02.08.1959, Blaðsíða 16

16
'' MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 2. ágúst 1959
HAN S WOLFGAH€ í
„Það var tilkynnt, að hans væri
saknað. En það er ekkert á því
að græða. Það getur eins vel
verið, að hann hafi gerzt lið-
hiaupi“.
„Gerzt liðhlaupi?“
„Eða eitthvað því um líkt“
Hann reyndi að vera mýkri í
máli. „Það eru til svartir sauð-
ir í flestum fjölskyldum. Þessi
sauður var kolsvartur. Hann hef-
ir eitrað líf foreldra minna og
aesku mína fyrir mér“.
„Þú hefir hatað hann“.
„Það er ekki um það að ræða.
Nei, auðvitað hata ég hann ekki.
Maður hatar ekki bróður sinn“.
Hann sagði þetta eins og hann
væri að lesa setningu í kennslu-
bók. „En ég gat ekki elskað hann.
Hann var afbrotamaður".
Vera fölnaði. „Hvað hefir hann
gert af sér?“
„Það þarf ekki að gera neitt
til þess að vera afbrotamaður.
Skapgerð hans gerði það að verk
um. Hahn var ekki nema nítján
ára, þegar hann var alræmdur í
Breslau. Hann varð valdur að
hverju hneykslinu eftir annað.
Faðir minn rak hann burt af heim
ilinu. Hann var drykkjumaður og
flakkaði um með kvenfólki”.
Hann litaðist um eins og hann
ætlaði að segja: Hann var á flæk
ingi með slíku kvenfólki.
Vera leit ekki í sömu átt og
hann.
„Er hann eldri en þú?“ spurði
hún.
„Nei, einu ári yngri“.
Þau sátu þögul stundarkorn. Þá
sagði Vera:
„Ég skil ekki ...."
„Hvað skilur þú ekki?“
„En samt sem áður .... hvers
vegna hefir þú aldrei minnzt á
hann?“
„Ég vildi gleyma honum, það
er þó skiljanlegt". Æðarnar komu
Gólf, sem eru áberandi hrein,
eru nú gljáfægð með:
ceLF POLíSHING
dEbr ■ — —_
fram á enni hans.
„Og ég ætla aldrei að tala um
hann framar. Þú skilur, aldrei
framar! Fyrir mér er hann dauð-
ur, og ég vona, að hann sé dauð-
ur“.
Það var skelfing á svip hennar.
Hann tók eftir því að skjótlega
bætti hann við:
„Við skulum tala um eitthvað
annað. Um dansleikinn, ef þú vilt.
Um prinsana og prinsessurnar og
um fötin, og mín vegna um trú-
lofunina.
Hún tók fram í fyrir honum.
„Við skulum tala um Leopold-
ville“ ,sagði hún.
Á hinu upplýsta sýningargólfi
var annar þáttur skemmtiskrár-
innar byrjaður.
„Peroquet“, vínstofan í Leo-
poldville hafði enga skemmti-
skrá, eða skemmtiskráin var öllu
heldur eitt atriði. Zenta, söng-
konan, söng þar sem hún var
stödd, við vínstúkuna, við eitt-
hvert borðið, í hinum mjóa gangi
á milli borðanna. Hún leið enga
samkeppni. Það var sagt, að næt
ur-klúbburinn „Peroquet" væri
fyrir löngu á hennar valdi. Nú
gat hin rauðhærða Zenta ekki
sungið. Hún varð að koma í veg
fyrir, að venjulegt rifrildi vegna
afbrýðissemi kæmi öllu í upp-
nám, yrði að almennum áflogum.
Það varð að hafa gát á öllu. Þeg
ar dálítil orðaskipti urðu síðast,
varð að útvega helming innan-
stokksmunanna að nýju.
Orðaskiptin byrjuðu i þetta
skipti vegna skrautklæddrar
konu, sem komið hafði með
manni sínum. Það þekkti þau
enginn. Það var ókunnugt íólk,
líklega Englendingar. Antóníó
hafði staðið við afgreiðsluborðið
og hafði drukkð of mikið eins og
vant var. Þess vegna horfði hann
á hina ljóshærðu, ensku konu,
eins og hún væri ein af vínstofu
stúlkunum. Og enska konan hafði
litið á hann aftur, eins og hún
væri vínstofustúlka. Það gerðu
flestar konur, þegar þær mættu
augnaráði Antoníós. Engiending-
urinn, sem sennilega var maður
hinnar ókunnu konu, hafði ekk-
ert á móti því. Hann vildi, að
konan sín skemmti sér. Það hefði
líklega ekki komið til neinna orða
skipta, ef konan hefði ekki stað-
ið upp eins og dáleidd og gengið
að vínstúkunni. Hún spurði Ant-
onio, hvort" hún gæti greitt hon-
um eitt vískýglas. Hann hafði
látið skína í hvítar tennurnar og
sagt já.
Þá var úti friðurinn.
Friðurinn var úti, af því að
Lúlúa stóð hjá Antonio. Hún var
innfædd stúlka af Bambalas-ætt
stofninum. Þau Antóníó áttu
heima í innfæddrahverfinu. Eng-
inn vissi, hvers vegna „Antóníó
þýzki“, eins og hann var kallað-
ur, átti heima í innfæddrahverf-
inu. En þar átti hann heima með
Lulua. En Lúlúa vildi ekki hafa
neitt saman við hina ljóshærðu,
ensku konu að sælda. Hún rudd-
ist á milli hennar og Antóníó.
Hún talaði eitthvað um að klóra
úr augun. Enska konan skldi
ekki mál Lúlúu, því að hún talaði
mállýzku Kasai-héraðsins. Hún
Verð kr. 95
195 - 395
595 - 795 - 995
Allt að
75% afsláttur
MARKAOURINN
Reynið í dag sjálf-bónandi
Dri-Brite fljótandi Bón.
Mjög auðvelt í notkun!
Ekki nudd, — ekki bng-
rast, — endist leng’
þolitr allt!
Jafn bjartari gljáa er varla
hægt að ímynda sér!
Fœst allsstaðar
Hafnarstræti 5.
r
L
ú
á
BUT IT'S ALL THE MORE
REASON WHY l'VE GOT TO
HELP HIM FIND THEM/
1 MARK, BE HONEST WITH
ME...DOES MR. ROBERTS
THINK YOU TOOK „
THE UEWELS? . JSLJ
> YOU’P BETTER TAKE
THIS COAT, MR. ROBERTS.
I WORE IT WHEN I MAPE
„ THE CLIMB AND IT'S
\ REALLY WARM/
mark,
“ MAY I
SPEAK TO
YOU A
MOMENT?
1) Það er bezt að þér takið
þennan frakka, Ríkarður. Ég var
í honum, þegar ég kleif Bratt-
hnjúk — hann er mjög hlýr.
Markús, get ég fengið að tala
við þig, andartak? spyr Sirrí.
2) Segðu mér eins og er, Mark-
ús — heldur Rikarður, að þú baf-
ir tekið gimsteinana?
Það vona ég ekki Sirrr ....
3) en ég verð að hjálpa honun
að finna þá.
skildi ekki fyrr en Lúlúa skvetti
framan í hana úr viskýglasinu.
Þannig byrjaði orðasennan í
þetta skipti.
Enska konan og hinn umburða-
lyndi eiginmaður hennar hurfu
nú á brott, en Lúlúa var eftir
sem áður ákveðin í því að klóra
augun úr Antóníó. Við hliðina á
hinum hávaxna, herðabreiða,
dökkhærða manni, sem var
brúnn á hörund af sólskini og
hafði andlitsdrætti, sem voru
eins og skornir í tré, var hún eins
og svört leikbrúða. En hins svarta
leikbrúða var ótrúlega sterk og
hafði ótrúlega langar neglur.
Antóníó ætlaði að hrista hana af
sér hlæjandi ,en hún krækti báð-
um sínum grönnu, svörtu fót-
leggjum um hné hans og klifraði
upp eftir honum eins og vafnings-
viður upp eftir tré. Hún sló með
báðum höndum. Hann greip um
hendur hennar, en hún reyndi að
losa þær, því hún þurfti þeirra
með til að klóra úr honum augun.
Menn skyldu nú hafa ætlað,að
þetta væri einkamál, én eftir mið-
nætti voru engin einkamál til 1
„Perroquet“. Tugur gesta hafði
skipzt í hópa, annar var með
Lúlúu en hinn með Antónió, enda
þótt það væri raunar alveg óþarfi.
Það mátti ekki seinna vera, að
Zenta tæki í taumana.
Það var auðséð, að hún mátti
sin mikils, því að henni heppnað-
ist á fáum mínútum að skilja þá
sem voru í áflogunum.
SHtltvarpiö
Swnnudagur 2. ágúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
11.00 Messa í Dómkirkjunni
(Prestur: Séra Óskar J. Þorláks-
son. Organleikari: Dr. Páll ísólfa
son). 15.00 Miðdegistónleikar. 16,
00 Kaffitíminn. 16.30 Sunnudags-
lögin“. 18.30 Barnatími (Helga og
Hulda Valtýsdætur). 19.30 Tón-
leikar. 20.20 Raddir skálda: Ljóð,
smásaga og ljóðaþýðingar eftir
Karl ísfeld. Flytjendur: Jón úr
för, Steindór Hjörleifsson og höl-
undurinn. 21.00 Einsöngur. 21.30
Úr ýmsum áttum (Sveinn Skorri
Höskuldsson). 22.05 Danslög. 23.
30 Dagskrárlok.
Mánudagur 3. ágúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
20.20 Frídagur verzlunarmanna:
Blaðamennirnir Jón Hnefill Að-
alsteinsson og Ólafur Egilsson
taka saman dagskrá að tilhlutan
Landssambands ísl. verzlunar-
manna. a) Stutt hugleiðing um
þróun verzlunarhátta. b) Viðtöl
við verzlunar- og kaupsýslufólk,
Jónu Þorláksdóttur, Andreas
Bergmann, Björn Hallgrímsson
og Hrein Sumarliðason. c) Ein-
söngur: Kristinn Hallsson syngur;
Fritz Weisshappel leikur undir á
píanó. d) Upplestur; Kvæði.
21.15 Leikþáttur: „Prívatauga
hf.“ eftir Flosa Ólafsson, höf.
stjórnar. 22.10 Síldveiðiskýrsla.
22.15 Danslög, þ.á.m. leikur KK-
sextettinn Söngfólk: Ellý Vil-
hjálms og Guðbergur Auðunsson.
1.00 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 4. ágúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
20.25 Erindi: Aldarminning Knuts
Hamsun (Vilhjálmur Þ. Gíslason
útvarpsstjóri). 20,50 Tónleikar.
21.30 Erindi með tónleikum:
Hljóðfærasafnið í Þrándheimi
(Ólafur Gunnarsson sálfræðing-
ur). 22.10 Lög unga fólksins (H.
Hauksson). 23.05 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 5. ágúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50—14.00 „Við vinnuna“. Tón-
leikar af pl. 20.30 „Að tjaldabaki'*
(Ævar Kvaran leikari). 20.50 Ein
söngur. 21.05 Upplestur: Gunnar
M. Magnúss les úr nýrri ljóðabók
sinni, „Spegilskrift". 21,15 Frá
Sibeliusar-vikunni í Helsinki í
júnímánuði sl. 21.45 Erindi: Púð
ursamsærið 1605 (Jón R. Hjálm-
arsson skólastjóri). 22.10 Kvöld-
sagan: „Tólfkóngavit“ eftir Guð-
mund Friðjónsson VII. (Magnús
Guðmundsson). 22.30 í léttum
tón: 23.00 Dagskrárlok.