Morgunblaðið - 20.08.1959, Blaðsíða 12

12
MOHfiT’xnr
Fimmtudagur 20. ágúst 1959
„Hef það ekki í hyggju".
„Vitið þér, hvers vegna bróðir
yðar hefur komið hingað til Leo
poidville?"
„Á þetta að vera yfirheyrsla?"
ivaraði Anton.
„Þvert á móti. Ég hélt aðeins,
að yður langaði til að vita---“
Anton átti erfitt með að láta
lem sér stæði á sama.
„Að vissu leyti —svaraði
hann.
Lögreglustjórinn hallaði sér
nær eyra hans. Hann varð að
tylla sér á tá til þess.
„Það hefur fundizt úran á svæði
Bewes“, sagði hann. „Það á að
reyna að ná svæðinu frá Sewe
með brögðum“.
Nú varð Anton að taka á því
«em hann átti til, til þess að æpa
ekki upp yfir sig. Hann hafði ver-
Ið á höndunum eftir leyndarmáli
Hermanns í marga daga. Hann
hafði komið sér inn undir hjá
börnum Hermanns og konu hans.
Hann reyndi að koma Hermanni
og Delaporte til að glopra ein-
hverju út úr sér. Og nú var það
Verneuil löreglustjóri, yfirmaður
rannsóknar-iögreglunnar í Leo-
poldville, sem sagði honum for-
1) Þakka þér fyrir, að þú sett-
ir tryggingu fyrir mig, Davíð.
Ætlarðu að fara aftur upp að
ílugvélarflakinu, Markús?
málalaust, yfir tveim kampavíns
glösum, hvers vegna Hermann
var kominn til Kongó.
Hann horfði á lögreglustjór-
ann.
„Hvers vegna eruð þér að
segja mér þetta?“ spurði hann.
Þegar Verneuil ekki svaraði, hélt
hann áfram. „Það er ekki tilgangs
laust hjá yður að segja mér
þetta. Ég þekki yður of vel til
þess, Verneuii lögreglustjóri".
Litli maðurinn yppti öxlum.
Ein hinna laglegu kvenna gaf sig
að honum. Það var farið að dansa
í stóra sainum. Zenta var að
dansa við Hermann. Anton gekk
út á svalirnar. Ég sel Luvin þessa
vitneskju, hugsaði hann. Tuttugu
þúsund — líklega er hún meira
virði. En ég geri það ekki fyrr
en á morgun, eða hinn daginn.
Eftir ferðina með Veru.
Honum varð það skyndilega
ljóst, að hann vildi ekki verða af
ferðinni með Veru með nokkru
móti.
Klukkan var sex um morgun-
inn. Loftið var þungbúið og það
leit út fyrir rigningu. Morgun-
þokan lá yfir Leopoldville. Kóngó
2) Já, Sirrý. Ég sá dálítið á
einni af myndunum frá slysstaðn-
um, sem gaf mér nýja hugmynd.
3) Á meðan: — Úr því að
fljótið rapn við rætur Leopold-
Vue-hæðarinnar, sem hús Wehrs
stóð á. „Kwamouth" og „Kisan-
gani“, tvö skip með gömlu lagi,
ruddu sér hægt braut gegn um
leðjuna í fljótinu. Grænn gróður
stóð alls staðar upp úr fljótinu.
Það var engu iíkara, en að skip-
in væru að fara gegn um vatn
og yfir engi.
Vera stóð fyrir framan húshlið
ið. Uppi sváfu börnin og Her-
mann. Anton hafði hringt og
sagt henni, að þau yrðu að leggja
af stað klukkan sex, ef oau ættu
að geta komizt aftur fyrir myrk-
ur til „Leo“ frá nýlendu Adams
Sewe. Hún var í ljósgráum flón-
elsfötum og einfaldri, hvítri
treyju. Hún var með regnkápuna
á handleggnum. Á höfðinu hafði
hún lítinn hatt úr gagnsæju
efni. Henni var hrollkalt.
Klukkan var sex. Hún varð
fimm mínútur yfir sex. Hún fór
að vona, að hann kæmi ekki. —
Hvers vegna hafði hún fallizt á
að fara þetta? Hana langaði að
vísu til að sjá þorp Adams Sewe,
sem hún hafði heyrt og iesið svo
mikið um, en það var alltaf tími
til þess. Og hvers vegna gat Her-
mann ekki farið með henni til
Kwango-héraðsins. Hvers vegna
hafði Hermann trúað „afbrota-
manni“ fyrir henni? Hún hefði
átt að segja nei. Hún skildi ekki
* sjálfri sér. Tíu mínútur yfir
sex. Hún leit upp í gluggana,
sem gluggatjöldin voru dregin
fyrir. Hún bjóst við, að gluggi
yrði opnaður. Hermann hlaut að
athuga málið á síðustu stundu.
Ef hann opnaði gluggann, þá ætl
aði hún að koma með afsökun og
hætta við ferðina.
Glugginn var ekki opnaður og
gluggatjöldin héngu kyrr fyrir.
Jeppi kom í ljós á krókóttu göt-
unni, sem lá upp að húsinu.
Anton stökk út úr vagninum.
Hann var í slitnum, dökkgulum
hitabeltisfötum.
„Ég kem tíu mínútum of
seint“, sagði hann, þegar hún
rétti honum höndina. „Ég átti i
erfiðleikum með að fá vagninn".
Hún settist hjá honum.
„Þeir vildu ekki láta mig fá
vagninn nema ökumaður væri
með“, sagði hann.
Hún fékk sting í hjartað.
„Hvers vegna vilduð þér ekki
fá ökumann með?“
„Það er þægilegra að hafa það'
þannig".
Þau töluðu lítið saman á með-
an jeppinn ók gegnum Leopold-
ville og fór eftir malbikuðu stræt
in til suð-austurs. Þá komu þau
á. veginn, þar sem Hermann
Wehr hafði tekið svörtu stúlk-
una, Lúlúu, upp í bílinn.
„Það er aðeins jaðarinn á Kongó
„Þetta er Kongó“, sagði Anton.
og dauft endurskin af hinu
stóra, leyndardómsfulla landi“.
Markús hefir verið leystur út,
þá er víst vissara, að þú hafir
auga með honum, Rikharður.
Það ætla ég líka að gera, hús-
Hann fór að tala um Kongó. —
Hann talaði um konung Egypta-
lands, Nechao, sem hafði komið
til Kongó fimm hundruð árum
fyrir Krists burð. Hann talaði
um hinn djarfa fráskýranda
Henry Morton Stanley, sem iyfti
hulunni af hinni dimmu heims-
álfu. Hann talaði um blámenn-
ina, rpinni og stærri, og um ham-
ítana, sem byggju í landinu. —
Veru birtist heimur hinna átta
eldfjalla, heimur hlébarðanna,
nashyrninganna, antilópanna og
fílanna. Hann nefndi hina viltu
ættstofna í Kabongó, Bambúli-
dansendurna, dómstóla Niangora,
sem voru útskornir með list-
fengi og ullarmarkaðina í Uele.
Hvert dýr, sem mætti þeim, hvert
sjaldkæft tré, sem þau sáu,
nefndi han með nafni.
„Þér elskið Kongó“, sagði
hún, þegar hann loksins þagnaði.
Hann horfði alltaf fram fyrir
sig.
„Já. Þess vegna hata ég úran-
ræningjana og trúboðana".
„Þetta er undarlegur saman-
burður".
„Ekki svo mjög undarlegur. —
Trúboðarnir koma með menning
una. Uranræningjarnir, eins og
ég kalla þá, vinna að eyðingu
hennar. En báðir spilla náttúru
þessa lands. Hamingjan er ekki
bundin við neinar reglur, sizt af
öllu við menninguna. Fólkið
hérna var hamingjusamt. — Það
verður vitrara og ósamingjusam
ara með hverjum deginum, sem
líður“.
„Hafið þér á móti framförun-
um?“
. „Framförunum út af fyrir sig
— já. Það er allt undir því kom-
ið, hvert er stefnt. Við stefnum
til glötunar".
Hún virti hann fyrir sér til
hliðar. Henni var nú sama um
það, hvort hún féllst á hinar af-
káralegu skoðanir hans eða
ekki, en hitt var mikils um vert,
að hún fann nú til míkillar, þægi
legrar rósemi. Hvernig hafði
henni getað dottið það í hug eitt
andartak, að hann vildi gera
henni illt. Maður, sem elskaði
náttúruna eins og þessi dökk-
hærði maður við stýrishjól jepp-
ans, gat ekki haft illt áform í
huga. Hún var honum líka þakk-
lát fyrir það, að hann hafði ekki
reynt til þess að tala persónulega
við hana. Nú nam hann staðar
við grímur Mukuba-ættstofnsins,
sem hann ætlaði að sýna henni.
Eftir fimm stunda akstur lagði
Anton bilnum á markaðssvæð-
inu í Kimvula. Þessar fimm
klukkustundir höfðu liðið eins
og það væru fimm mínútur. —
Adam Sewe var heima. Hann
var að koma úr skólanum, þar
sem hann var að kenna hinum
svörtu börnum.
Anton nefndi nafn sitt.
„Mágkona mín, frú Wehr“,
sagði hann.
Það kom bros á hið breiða and
iit Sewes.
„Þér komið nokkuð seint, An-
tóníó“, sagði hann. „Hvers vegna
hafið þér hafnað öllum heimboð
um mínum?“
Vera tók eftir því, að Anton
leit niður fyrir sig. Sewe sneri
sér að henni.
„Mágur yðar hefur gert mér
mikinn greiða. Það var fyrir —
var það ekki fyrir fimn' árum,
Antóníó? Þá hætti ekki að
rigna. Við vorum einangruð frá
heiminum. Börnin höfðu ekki
neitt að éta-----“
„Mér er vel við börn“, tók
bóndi. Hann hefir áreiðanlega
falið gimsteinana á einhverjum
afviknum stað.
Antóníó fram í fyrir honum
nærri því hranalega. „Það er
ekki meira um það að segja. En
ef þér viljið gera mér greiða,
herra prófessor, þá sýi.ið konu
bróður míns dálítið af nýlendu
yðar. Við höfum lítinn tíma“.
„Viljið þið ekki drekka tebolla
að minnsta kosti?“
„Nei, þakka yður fyrir. Ef til
vill síðar“.
Þau höfðu Sewe á milli sín. —
Anton sýndist meira að segja lít
ill við hliðina á honvm. — Þau
fóru þvert yfir garðinn og komu
á miðsvæði Pomosa.
„Þér vitið það frú, að maður-
inn yðar kom til mín fyrir
skömmu", sagði presturinn.
„Ég veit það“.
Anton tók þegar fram í fyrir
henni:
„Sennilega hefur bróðir minn
boðizt til að kaupa yður burt
héðan“.
Vera varð að nema staðar. Hún
horfði á mennina galopnum aug-
um.
„Eitthvað I þá áttina", sagði
Sewe rólega og hélt áfram.
„Þér hafið auðvitað neitað
því“, sagði Anton.
„Já“.
„Það var skaði“.
„Hvers vegna?“
„Af þvi áð nýlenda yðar verð-
ur hvort sem er tekin af yður
fyrr eða síðar. Fyrst voru þarna
viilimenn. Síðan komu trúboðarn
ir, og nú koma villimenn aftur.
Sá einn er munurinn, að nú eru
þeir hvítir og framleiða kjarna-
sprengjur".
Sewe svaraði ekki.
Þetta er þá leyndarmál Her-
manns, hugsaði Vera, og mikil
reiði kom upp í huga hennar. —
Hún bar virðingu fyrir Adam
Sewe, en það • var ekki þess
vegna. Nú var hún ekki að hugsa
um Sewe, heldur aðeins um Her-
mann. Hún hafði nú aftur staðið
hann að lygi. Nú var hénni það
líka ljóst, hvers vegna hann
hafði sent hana til Sewe — og
átt það á hættu að iáta hana vera
eina með bróður sínum. Hún átti
að öðlast samúð Adams Sewe,
sem hann svo gæti notað sér til
gagns.
Leiðsagan stóð í fullar þrjár
klukkustundir.
ailltvarpiö
Fimmtudagur 20. á.gúst
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir),
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar.)
12.50—14.00 „Á frívaktinni", sjómanna
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútv. — (16.00 Fréttir, til-
k.). — 16,30 Veðurfr.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar. — (19.
25 Veðurfregnir).
19.35 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Dagskrá frá Færeyjum. (Sigurð-
ur Sigurðsson).
21.10 íslenzk tónlist. Lög eftir Hall-
grím Helgason.
21.30 Útvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. III. lest-
ur. (Séra Sigurður Einarsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Allt fyrir hreinlæt-
ið“ eftir Evu Ctamm. V. (Frú Álf-
heiður Kjartansdóttir).
22.30 Sinfónískir tónleikar:
Sinfónía nr. 6 í F-dúr op. 68
(„Pastorale") eftir Betlhoven. —
Concertgebouw-hljómsveitin 1
Amsterdam leikur. Erich Klciber
stjórnar.
23.10 Dagskrárlok.
Föstudagur 21. ágúst:
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. ■— 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir.
Tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar. (19.25
Veðurfregnir).
19.35 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Knattspymulýsing: Útvarp frá
landsleik Norðmanna og íslend
inga í knattspyrnu í Osló. (Sig-
urður Sigurðsson).
21.25 Þáttur af músiklífinu (Leifur
Þórarinsson).
22.00Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Allt fyrir hrein-
lætið“ eitir Evu Ramm. VI. (Frú
Álfheiður Kjartansdóttir þýðir
ir og les).
22.30 íslenzku dægurlögin. — Lög eftir
„Tólfta september“
23.00 Dagskrárlok.
ÞVOTTAVÉLAR
li
í:
13
ÍS
t|
I
►
►
>
►
íi
Servis-þvottavélar
með og án suðu og rafknúinni vindu
fyrirliggjandi.
Hekl*
Austurstræti 14
Sími 11687
a
r
í
ú
ó