Morgunblaðið - 15.09.1959, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 15.09.1959, Blaðsíða 20
20 MORnrNnr 4ðib Þriðjudagur 15. sept. 1959 sali, sem vori* prýddir gullbúnu gipsskrauti. Háu Rokoko-ofnarn- ir, sem voru gildir að neðan en mjóir að ofan, minntu hana á þjóðhöfðingjahallir, sem hún hafði komið í, þegar hún var barn. Svartir þjónar í hnébrók- um úr silki veittu kampavín í sí- fellu. Gullbúnir speglar, sem voru jafnháir veggjunum, gerðu það að verkum, að salirnir sýndust stærri, en þeir voru í raun og veru. Ljósið, sem hinir stóru ljósahjálmar úr Murano-kristalli gáfu frá sér, var mjög bjart, eins og alls staðar í Leó. Vera gekk út á svalirnar. Hún andaði að sér hreinu svala næt- urlofti. Hún dró andann léttar, af þvi að hún loksins var orðin ein. Hún gekk út að grindunum og beygði sig fram fyrir þær. Hin mjallhvíta aðseturshöll landstjórans stóð á hæð austan við Pointe Kalina. Hinum feikna stóra skemmtigarði hallaði lítið eitt niður að fljótsbakkanum, en í honum voru vel hirtar enskar grasflatir og háir, grannir pálm- ar. Frá skemmtigarðinum lágu steinþrep niður að fljótinu, en báðum megin við þau voru grísk ar standmyndir. Á standmyndirn ar sló daufri birtu frá huldum kastljósum. Við rætur hæðarinn ar rann Kongó;fljótið. Það var gruggugt fljót, og það var eins og það væri hægt að finna, hve hægt það rann. Það hafði farið mörg þúsund mílur og nú var það á leiðarenda. Það var orðið óhreint eftir hið langa ferðalag. Það var ljótt fljót, fljót Leopoldville. „Má ég trufla yður andartak, frú?“ heyrði Vera að sagt var rétt hjá sér. Hún hrökk við og sneri sér við. Verneuil, litli lögreglustjórinn, stóð hjá henni. Hún hafði ekki tekið eftir hon- um innan um hina mörgu gesti. Það bar ekki heldur mikið á hon- um. Hann var lítill, bar höfuðið hallt, og var alltaf að depla aug- unum. Honum fór kjóllinn illa — hann hlaut að hafa fengið kjól- inn leigðan, því hann var honum alltof stór. Litlu heiðursmerkin, sem voru fest með gullspöng og hann bar á vinstra kjólbarmin- um, voru líkust merkjum á grímudansleik. „Gott kvöld, herra lögreglu- stjóri", sagði Vera undrandi. „Góð veizla", sagði Verneuil, Myndaframköllun Kona, sem fengist hefir við myndafram- köllun, getur fengið vinnu nokkra tíma HaínfirBingar Oss vantar duglagan afgreibslumann frá næstu mánaðarmótum að telja. Upplýsingar á skrifstofu blaðsins í Reykjavík. JHwgittiMiiftft og beygði sig líka fram fyrir grindurnar. „Mjög góð veizla“. Vera kinkaði kolli. „Ég var að spyrja sjálfan mig“, hélt Verneuil áfram, „hvort höfð ingjarnir eru ekki að halda veiði veizluna, áður en veiðiferðin er um garð gengin“. „Hvað eigið þér við með því?“ Verneuil sneri sér að danssaln- um. Hinar háu bogadyr hans stóðu opnar og hljómsveitin var að byrja að spila vals. „í hverjum krók og kima“, sagði hann, „hefur maður rekizt á afdrif Adams Sewe. Almenn- ingsálitið er reyrstrá í vindi, frú mín. Fyrir fjórum vikum var Adam Sewe ennþá helgur mað- ur, en nú er talað um hann eins og versta braskara". Veru varð hugsað til Antons. Hafði hann ekki sagt eitthvað svipað um hina innbornu menn, sem brugðust Sewe? „Braskararnir drekka vegna endaloka hans“, sagði hún. „Það skil ég. En hvað er um þau þús- und manna, sem hann hefur hjálpað?" „Þakklæti, frú mín, er ekki ávísun, sem maður getur fram- vísað í banka, þar sem maður hefur engin viðskipti”. Vera gaut augunum til lögreglu stjórans. Hann hafði áreiðanlega ekki komið til hennar til þess að segja gömul kínversk spak- mæli eða snjallar setningar eft- ir Óskar Wilde. „Hafið þér komizt á slóð inn- bornu stúlkunnar?" spurði hún. Það kom glampi í augun bak við gleraugun. „Ég ætlaði einmitt að tala um það við yður, frú“, sagði lög- reglustjórinn með furðulegri hreinskilni. Hann þagnaði snöggv ast. „Munið þér ennþá, hvenær maðurinn yðar kom heim frú Briissel?“ „Auðvitað. Það eru ekki nema fáir dagar síðan. Það var á laug- ' ardaginn". „Eruð þér alveg viss um það?“ „Auðvitað“. „Og hann flaug frá Briissel beint til Leopoldville?" „Náttúrlega". Lögreglustjórinn þagnaði. — Hann horfði út yfir skemmtigarð inn, út yfir fljótið. „Við eigum ekki aðeins heima í hjarta Afríku", sagði hann hugsandi eftir nokkra stund. „Við eigum líka heima í landamæra- landi“. Hann lyfti upp hinum mjóa handlegg sínum og benti út á Kongó-fljótið. „Þarna, hinum megin við fljótið — eru ljósin í Brazzaville. Það er franska Mið-Afríka“. „Ég veit það“, ^svaraði Vera kvíðin. „Ætlið þér að veita mér fræðslustund í landafræði, herra lögreglustjóri?“ Verneuil hristi höfuðið. „Lúlúa er sloppin, burt til Brazzaville. Og maðurinn yðar dvaldi í Brazzaville á föstudag- inn“. Tvö pör komu út á svalirnar í sama bili. Annað þeirra, ungt og laglegt hélzt í hendur. Hitt var hlæjandi. Vera leit í augu Verneuil. „Hvers vegna eruð þér að segja mér allt þetta, herra lög- reglustjóri?“ spurði hún. Framluktir Brettaljós Stöðuljós Stefnuljós Togrofar Flautur Númerljós Stefnuvísar og m. fl. Verzlun Friðriks Bertelsen sími 12-8-72. Sendisvemn ^ óskast hálfan daginn. fuiisimuu, Vesturgötu 29. Ofninn er í góðu lagi núna, lekki vera mjög áhyggjufullur, að mæta fyrir rétti, ásakaður ] ég að vera áhyggjuíullur, Rík- Markús. . . . Við skulum eldalMarkús, þótt þú eigir bráðlega | um stórþjófnað. Hvers vegna ætti | harður, samvizka min er hrein. okkur einhvern mat. Þú virðist En litli maðurinn svaraði ekki. Hann hneigði sig lítillega og gekk hægt til danssalarins. Það var ákveðið, að réttarhöld in í málinu skyldu hefjast klukk an tíu að morgni í réttarsalnum í Leopoldville. En klukkan var ekki orðin • átta, þegar mörg hundruð manns voru farin að þyrpast að hinni hvítu höll, sem var byggð í aldamótastíl. Þeir, sem höfðu aðgöngumiða, ruddu sér með erfiðismunum braut gegnum hinn mikla fjölda hvítra og svartra forvitinna manna. — Það voru blaðamenn, sem streymdu að hvaðanæva, embætt ismenn nýlendunnar, herforingj- ar, konur og karlar úr samkvæm islífi Leopoldville, verkfræðing- ar, námustjórar og námueigend- ur. — Dómhöllin stóð gegnt dýragarð inum. Gegn um grindurnar, sem voru utan um dýragarðinn götu- megin, sáust giraffar, apar og fílar. Stundum komu þeir nær grindunum og furðuðu sig senni lega á því, að sjá svo mikinn mannfjölda hinum megin göt- unnar. Blökkumenn höfðu ekki aðgönguleyfi að réttarsalnum. —. Það var sérstakur réttur fyrir innborna menn í nánd við mark- aðssvæðið. Þrátt fyrir það þyrpt- ist fjöldi innborinnar i.-anna að dómhöllinni. Hinir hvítklæddu lögreglumenn, með sólhjálma og gúmmíkylfurnar, höfðu ekki aug un af þeim. í hvert skipti sem fimm eða sex innbornir menn söfnuðust saman í hóp, var þeim dreift. SUUtvarpiö Þriðjudagur 15. september 8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05 Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40 12.00—13.15 Hádegisútvarp. — 0223 Fréttir og tilkynningar), 15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttíj og tilk ). — 16.30 Veðurfregnir. 19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðuifr). 19.40 Tilkynningar. 20.00 Fréttir. 20.30 Erindi: Þegar Bretar tæmdu NortJ ursjóinn af fiski. (Júlíus Hav- steen, fyrrv. sýslumaður). 20.55 Tónleikar: Fiðluleikarinn Wolf- gang Schneiderhan og pianóleik- arinn Carl Seemann leika sónötu í C-dúr eftir Hindemith. 21.10 Upplestur: Steingerður Guð- mundsdóttir leikkona lej ljóð eftir Einar Benediktsson og Matt- hías Jochumsson. 21.25 Tónleikar: a) Forleikur óp. 30 eftir Saint-Saéns. b) Spænslc rapsódía eftir Ravel. Sinfóníu- hljómsveitin í Boston leikur. Charles Múnch stjórnar. 21.45 íþróttir (Sigurður Sigurðsson). 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Lög unga fólksins (Guðbjörg Jónsdóttir). 23.05 Dagskrárlok. a Miðvikudagur 16. september 8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir). 12.00—12.50 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir, tilkynningar). 12.50—14.00 „Við vinnuna": Tónleikar af plötum. 15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir tilkynningar). — 16.30 Veðurfr, 19.00 Tónleikar. — 19.25 Veðurfregnir). 19.40 Tilkynningar. 1 20.00 Fréttir 20.30 Að tjaldabaki (Ævar Kvaran leikari). 20.55 íslenzk tónlist: Verk eftir Árna Björnsson og Sigursvein D. Krist- insson. 21.20 Upplestur: „Stórbýlið" smásaga eftir Guðlaugu Benediktsdóttur. (Sigurlaug Árnadóttir les). 21.40 Frá tónlistarhátíðinni í Bjórgvin 1959: Lagaflokkurinn „Morgunn — miðdegi — kvöld" eftir Sparre Olsen við ljóð Inge Krokann. Ingrid Bjoner syngur með orgel undirleik Sigmund Skages. 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Kvöldsagan: Úr „Vetrarævintýr* um" eftir Karen Blixen .IV. lesU ur. (Arnheiður Sigurðardóttir). 22.30 í léttum tón: Tónlist frá holl* enska útvarpinu. 23.00 Dagskrárlok. Sigurður Ölason Hæstaréttarlögmaður Þorvaldur Lúðvíksson Héraðsdómslögmaður Málflutningsskrií'stofa Auslurstræti 14. Sin»i 1-55-35

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.