Morgunblaðið - 04.10.1959, Blaðsíða 3

Sunnudagur 4. oRt. 1959
UORCVIVBLAÐIÐ
3
r
Sr. Oskar J.
Foreldrar
L
„Þér börn, hlýðíð foreldrum
yðar, því að það er rétt. Heiðra
föður þinn og móður — það er
fyrsta boðorð með fyrirheiti —
til þess að þér vegni vel og þú
verðir langlífur á jörðinni. Og
þér feður, reitið ekki börn yðar
til reiði, heldur alið þau upp
með aga og unjvöndun Drott-
ins“. (Ef. 6. 1—4).
Áreiðanlegt er það, að þessi
orð hafa vakið marga foreldva
til umhugsunar um þaer skyldur
sem þ§ir hafa tekið á sig með upp
eldi barna sinna og líka vakið
börn og unglinga til umhugsun-
ar um skyldur við foreldra sína.
Flestir munu kannast við það
frá æskuárum sínum, að hafa
verið minntir á fjór^a boðorðið,
um að heiðra föður og móður, og
þó misjafnlega hafi gengið að
breyta eftir því þá viðurkennura
vér, með vaxandi lífsreynslu, lífs-
gildi þessa boðorðs.
Það er fögur dyggð að bera
virðingu fyrir foreldrum sínum
ir fleiri en 20. Hér eru öryrkj- 1
ar af völdum berkla, hjartabil-
unar, taugasjúkdóma, lömun-
ar, málheltu o. s. frv. „Án
þeirrar þjálfunar, sem öryrkj-
arnir fá hér, hefðu þeir aidrei
kjark til að leita fyrir sér um
atvinnu annars staðar", sagði
Kjartan Guðnason. „Margir
þeirra finna starf á almennum
„FÓLKIÐ, sem hefur komið
til okkar, hefur bókstaflega
fengið nýjan svip, síðan það
fór að vinna“, sagði Kjartan
Guðnason. Hann var að talá
um öryrkjana, sem starfa á
hinni nýju vinnustofu SÍBS,
„Múlalundi" að Ármúla 16. —
Þar vinna nú 20 öryrkjar á
tveim vöktum daglega, og
margir þeirra hafa fengið trú
á lífið aftur. Einn þeirra var
t.d. alveg vonlaus um fram-
tíðina, þegar hann byrjaði,
Svo fór hann að vinna og þá
var eins og vonin vaknaði. En
ef ekki var til handa honum
verkefni strax þegar hann
kom á morgnana, missti hann
móðinn aftur. Nú er þessi ungi
maður kominn í æðri skóla og
horfir björtum augum á fram-
tíðina. Slík dæmi eru mörg.
„Múlalundur“ tók til starfa
í maí í vor. Þar eru nú fram-
leiddar alls konar plastvörur,
svo sem sjóstakkar, regnkáp-
ur á börn í öllum aldursflokk-
um, myndaalbúm, möppur
fyrir skjöl, hlífar á símaskrár
og jafnvel plastkápur á bæk-
ur. Hér'eru um að ræða nýj-
ung í iðnaði, sem var alger-
lega óþekkt fyrir nokkrum
Þar fá menn trú á lífið
árum Danir og Svíar byrjuðu
t.d. á svona framleiðslu á
þessu ári. Nýjungin er í því
fólgin# að plastið er ekki saum
að saman, heldur „rafsoðið“ í
þar til gerðum vélum. Við
regnkápurnar eru t.d. notaðir
radiógeislar, sem bræða plast-
ið saman með 165 gráðu hita.
í „Múlalundi" eru nú fimm
vélar, sem anna framleiðsl-
unni, en von er á fleiri vél-
um og stærri, þannig að hægt
verður að auka framleiðsluna
og búa til stærri hluti, t.d.
vindsængur úr plasti sem eru
miklu' handhægari og ending-
arbetri en gúmmívindsængur.
Til leiðbeiningar öryrkjun-
um er danskur sérfræðingur,
Erik Gransöe, ásamt tveim
dönskum stúlkum. Verða þau
hér fram að áramótum. „Múla-
lundur“ er opinn öllum ör-
yrkjum, sé einhver starfsgeta
fyrir hendi. Störfin eru mjög
einföld, þannig að jafnvel van-
gefnir menn geta hæglega innt
þau af hendi. Aðsóknin er mik
11, um 60 manns hafa sótt um
vinnu, en það er ekki rúm fyr-
vinnumarkaði, en aðrir halda
áfram hér. Þeir skila jafngóðri
vinnu og aðrir, en fara sér auð
vitað hægar. Þessi framleiðsla
á sér áreiðanleg mikla fram-
tíð á íslandi".
Herguð á kín-
verskri listsýningu
EINS og skýrt var frá í frétt hér
í blaðinu í gær var opnuð kín-
versk listmunasýning j Bogasal
Þjóðminjasafnsins í gær. Mun sýn
ingin standa þennan mánuð og
vera opin daglega frá kl. 14.00
til 22.00.
Frú Oddný E. Sen er eigandi
listmuna þeirra, sem þarna eru á
sýningunni. Hún kemst svo að
orði í forspjalli í sýningarskrá;
„Munir þessir eru fátækleg sýn
ishorn, tind úr lygnum straumi
þúsund ára listþróunar. Það er
samt vón mín, að munirnir megi
gleðja auga áhorfenda og leiða
hugi þeirra að tilvist kínverskr-
ar listar, sem þó verður áfram
eins og óræður draumur í vitund |
okkar Vesturlandabúa".
Mynd sú er hér er birt er af
herguðinum Kuan-ti. Efni það
sem er í líkneskinu er lakkborið
silki. Það tekur svo árum skiptir
að gera listaverk sem þetta. Silk-
ið er lakkborið æ ofan í æ og
tekur 4 mánuði að þorna eftir
hverja umferð. Eins og sjá má er
listaverk þetta mjög haganlega
gert.
Þorláksson
og börn
og sýna þeim ræktarsemi, kær-
leika og þakklæti fyrir allt, sem
þeir hafa fyrir mann gert.
Það er ánægjulegt að minnast
þess, þar sem þessi ræktarseml
kemur fram á fagran hátt. í því
sambandi dettur mér í hug eftir-
farandi saga:„Fátæk ekkja, hafði
af mikilli fórnfýsi og miklum
dugnaði stutt vel gefinn son sinn
til náms, en hann varð síðar lærð-
ur og dugmikill maður.
Sonurinn, sem var nú orðinn
þekktur og gegndi ábyrgðarmiklu
embætti, hélt eitt sinn veizlu
mikla. I veizlusalnum voru tveir
hlutir, sem gestunum fannst að
ekki ættu heima í hinum glæsi-
legu salarkynnum. Það var gam-
aldags birkistafur og fornfálegur
stóll, sem hafði verið settur við
háborðið.
Á þessu gaf húsbóndinn svo-
hljóðandi skýringu: „Þegar ég
fór að heiman, átti ég ekkert,
nema þennan staf, en stólinn á
móðir mín. f Lonúm hefur hún
setið og unnið baki brotnu, til
þess að ég gæti gengið mennta-
veginn og nú er hún gestur minn
í kvöld“. Síðan leiddi hann móð-
ur sína til sætis við háborðið.
Því miður hafa ekki allar mæð-
ur og foreldrar af slíkri ræktar-
semi að segja, og margir ung-
lingar hirða, því miður, of lítið
um ráð og leiðbeiningar foreldra
sinna, en. komast síðar að raun
um, að sigla hefði mátt hjá mörg-
um skerjum í lífinu, ef þeirra
ráðum hefði verið betur fylgt.
IK
Uppeldi er mikið vandamál. Og
oft hættir foreldrum við því að
vilja ráða fyrir börn sín, í stað
þess að leiðbeina þeim og leyfa
þeim að þroskast eðlilega. Of-
stjórn skapar oft þrjózku í hugum
barnanna, svo að þau lítilsvirða
heilræði og leiðbeiningar foreldra
sinna, sem hefðu getað orðið þeim
dýrmætt vegarnesti.
Foreldrar eru ekki heldur galla
lausir og gefa því miður börnum
sínum ekki alltaf það fordæmi í
framkomu og lífsháttum, sem
börnin geta litið upp til.
Það er mikið áfall í lífi barns,
þegar það á ungum aldri upp-
götvar að foreldrar þess eru ekki
sú fyrirmynd, sem óhætt er að
treysta í einu og öllu. Því að
börnin líta yfirleitt upp til for-
eldra sinna og treysta þeim tak-
markalaust.
Fyrr en barnið lærir lestur,
les það á síns föður enni,
hreina breytni, helga skyldu,
hvernig á að sinna henni.
Fyrr en barnið lærir lestur,
les það út úr móðuraugum
unaðsboðskap elsku og trúar,
upprunninn úr himinslaugum.
Heimilið er heimur barnsins,
himinninn er þar líka inni;
hyggur það Guðs hug hjá föður,
hjarta Guðs hjá mömmu sinnL
Því miður eru mörg dæmi þess,
að foreldrar hafa verið hirðu-
lausir um þennan þátt uppeldis-
ins. Börnin hafa oft fellt mörg
tár, vegna óreglu og óráðvendni
foreldra sinn^, ósamkomulags eða
vegna þess að foreidrar slitu sam
vistir, þegar börnin þurftu mest
á umhyggju þeirra að halda.
Það er að sjálfsögðu mikilsvert,
að börnin fái að njóta góðrar
fræðslu í skólum og menntastofn-
unum, en sterkustu uppeldis-
áhrifin fara fram á heimilunum,
við föður og móðurkné.
Það er mikill styrkur í öldu-
róti lífsins, síðar meir, að hafa
jafnan getað litið upp til foreldra
sinna og eiga minningar um kær-
leika þeirra og trúfast samstarf.
Það er vert að hugsa um þetta,
þegar vér hugleiðum samband
foreldra og barna.
Ó. J. Þ.