Morgunblaðið - 14.11.1959, Blaðsíða 3

Laugardagur 14. nov. 1959
MORCVNfíL4ÐIÐ
3

Þarna
á ég
heima,
Haraldur Clementsen,
yfirbryti á Rrottning-
unni, hefur siglt í nær
30 ár til íslands — og
er nú í sinni síðustu
ferð sem skipsmaður.
Þegar Drottningin lá
hér inni í gær hélt
I
00&0 00Í0*00^C0'00^l0t00 0 0 00.0,00-00 0000 0 0.
— Og nú ertu að hætta
siglingum.
— Já, þetta er síðasta ferð
mín til íslands, sem yfirbryti
á Drottningunni, en ég vonast
til að koma hingað seinna í
heimsókn á sjálfs mín vegum.
Ég er orðinn svo gamall.
Eftir nokkra mánuði _er ég
kominn á eftirlaun. Ég fæ
þriggja mánaða frí á næst-
unni, en svo þarf ég að fara
á spítala. Síðan mun ég sigla
nokkra mánuði til Álaborgar,
en hætti svo sjómennsku.
Það gefur að skilja að ég
hef kynnzt mörgum mönnum
í ferðum mínum, en þeir eru
nú sumir dánir, gömlu menn-
irnir. Erlendur Ó. Pétursson
var mikill vinur minn, sömu-
leiðis Óskar Halldórsson. Son-
ur hans er nú hér um borð að

bera sig um borð. Svona var
tryggðin. Ég held að ég myndi
kannast við helming eldri kyn
slóðarinnar íslenzku, ef hún
væri komin öll á sama stað.
Gestrisnin íslenzka er frá-
bær og auðvelt að kynnast ís-
lendingum. Konan mín hefur
oft komið hingað. Sjáið þið,
hérna er mynd af henni og
þetta er færeyskur Tjaldur,
þjóðarfugl okkar, eins og
fálkinn ykkar.
—Hvað heldurðu að þú
sért nú búinn að matreiða
•ofan í marga farþega frá upp-
hafi?
—-Það er erfitt að segja,
enda hef ég ekkert verið að
telja það. Sl. 14—15 ár hafa
um 200 manns verið með
Drottningunni í hverri ferð.
Svo getið þið reiknað sjálfir.
Haraldur Clementsen,
yfirbryti á Drottningunni.
sagði Haraldur
hann vinum sínum, ís-
lenzkum og dönskum,
skilnaðarhóf um borð
í Drottningunni. Veizl-
an stóð sem hæst, er
blaðamaður Morgun-
blaðsins og ljósmynd-
ari komu um borð, en
Haraldur gaf sér samt
tíma til að spjalla við
þá stundarkorn.
sem hugurinn stefndi — með
einhverjum ráðum. Ég hef
fylgzt gjörla með þróuninni
hér á landi — og hún er merki
lega mikil eins og allir vita.
Kannski er munurinn á ís-
lendingum og Færeyingum að
eins sá, að fslendingar fylgj-
ast betur með tímanum. —
Þetta eru annars mjög líkar
þjóðir.
— Ertu Færeyingur?
— Já, eins og nafnið bendirl
til, Haraldur. Ég er fæddur í|
Færeyjum, Þórshöfn, og kon-
an mín er einnig hálf-færeysk.
— Eru margir Færeyingarl

Ceres, sem eitt sinn sigldi til íslands.
kveðja mig. Þá var Eldeyjar-
Hjalti vinur minn. Hann kom
alltaf um borð. Og þegar hann
hætti að geta gengið, lét hann
Ljósmyndarinn bað Harald
að ganga út á dekkið. — Þarna
á ég heima, sagði Haraldur og
benti á Esjuna.
0 0 j0 0 0-0 000-0
±0*000*0-0 0 0 0 00.00*01 0 0 0 0 0 0 0 0 0 i
Fyrirvaralaus uppsögn
tollþjónsins óréttmæt
Dronning Alexandrine.
— Hvernig er þér innan-
brjósts á þessum tímarhótum
Haraldur?
— Ég er orðinn gamall mað-
ur, og það er margs að minn-
ast á langri sjóferð. Ég kom
fyrst til fslands 1913 með
Ceres, sem matsveinslærling-
á Drottningunni?
-— Já, skipstjórinn núna er
til dæmis Færeyingur, líka 1.
stýrimaður og 3. stýrimaður,
auk þess 4 ungir drengir, sem
eru að læra í messanum.
s
f HÆSTRÉTTI er genginn dóm-
ur í máli er fyrrum starfsmaður
tollþjónustunnar á Keflavíkur-
flugvelli höfðaði gegn fjármála-
ráðherra. Þessum manni hafði
þáverandi ráðherra vikið fyrir-
varalaust úr starfi, ásamt öðr-
um. Sá, sem málið höfðaði, Hilm-
ar Ágústsson, var þungum sök-
um borinn fyrir ýmiss konar
vanrækslu í starfi.
Kröfur Hilmars á hendur fjár-
málaráðherra námu samtals tæp-
lega 125.000 krónum auk vaxta.
í undirrétti urðu úrslit þau að
Hilmari voru dæmdar 18.000 kr.
í bætur, en í Hæstarétti voru
þær hækkaðar nokkuð.
í Hæstarétti segir m. a. svo í
forsendum dómsins:
Gagnáfrýjandi, Hilmar Ágústs-
son, gegndi tollgæzlumanns-
starfi á Keflavikurflugvelli, þeg-
ar honum var vikið úr starfi 30.
marz 1953 ásamt starfsbróður sín
um, Gunnlaugi Stephensen.
ar, og síðan hef ég
fiverið í íslandsferðum. Seinna
mvarð ég kokkur á Botníu, en
lég var einnig á Skálholti, Hól-
Sum, íslandi og Prímúlu. Þá
Bsigldum við umhverfis land-
»ið, en ekki bara til Reykja-
■víkur eins og núna. Og ég
fisakna litlu þorpanna — og
WAkureyri er fallegur bær. Þeg
Bar ég kom fyrst til Reykjavík
»ur var enginn hafnargarður
Jþar, sem við gátum lagzt upp
Hindra þarf að kjarn-
orkuþjóðum fjölgi
Jað, en aftur á móti var hafnar
figarður í Hafnarfirði, þó yngri
|| kynslóðinni íslenzku finnist
Iþað kannski hljóma undar-
lega. Þegar við lögðumst þar
að bryggju og vildum komast
til Reykjavíkur, lögðum viði
jland undir fót og fórum gang-
íandi til Reykjavíkur. Þá var
|maður ungur og fór þangað
NEW YORK, 13. nóv. (NTB) —
Frank Aiken utanríkisráðherra
írlands lagði í dag fram í stjórn-
máianefnd S. Þ. tillögu þess efnis,
að komið verði í veg fyrir það, að
fleiri ríki fái umráð kjarnorku-
sprengja, en þau þrjú sem nú
ráða yfir slíkum vopnum. I til-
lögunni er því beint til 10 þjóða
nefndarinnar, sem hefja mun um-
ræður um afvopnunarmál í byrj-
un næsta árs, að hún gangist fyrir
alþjóðasamningi, sem komi í veg
fyrir að fleiri þjóðir fái sér kjarn
0.0.orkuvopn.
Aiken flutti ræðu í stjórnmála-
nefndinni, þar sem hann gerði
grein fyrir því, hve hættulegt það
væri ef fjöldi þjóða fengi sér
kj arnor kuspreng j ur. Þá mynd;
hefjast kapphlaup milli þeirra
um að búa heri sína slíkum vopn-
um og þar sem stjórnmálaástand-
ið væri víða óstöðugt og storma-
samt mætti búast við því að
kj arnor ku vopnum yrði beitt í
smástyrjöldum milli einstakra
ríkja.
Ræðumaður benti á það, að 12
Frh. á bls. 22.
Gagnáfrýjandi (Hilmar Agústs
son) var settur til að gegna toll-
gæzlumannsstarfi á Keflavíkur-
flugvelli með bréfi fjármálaráð-
herra hinn 6. desember 1948.
Skipunarbréf fékk hann ekki, en
starfinu hafði hann gegnt óslitið
nokkuð á fimmta ár, er honum
var vikið úr því án fyrirvara.
Þar sem hann hafði gegnt starf-
inu um svo langan tíma, setning
hans verið ótímabundin og ekki
vegna forfalla annars starfs-
marins, þykir hann, eins og á
stóð, hafa átt rétt á þriggja mán-
aða uppsagnarfresti, nema hann
hefði brotið þann rétt af sér.
Svo sem rakið er í héraðsdómi,
eru sakir, sem á hann hafa verið
bornar í málinu, ýmist ekki sann
aðar eða svo smávægilegar, að
þær gátu ekki réttlætt fyrirvara-
lausa uppsögn. Má því staðfesta
úrlausn héraðsdóms um bóta-
skyldu ríkissjóðs, og þykja bæt-
urnar með tilliti til þess, að í
uppsagnarbréfinu eru bornar á
gagnáfrýjanda þungar sakir, sem
ekki eru sannaðar, hæfilega
ákveðnar kr. 20.000.00 með vöxt-
um, eins og krafizt er. Sam-
kvæmt þessu ber aðaláfrýjanda
að greiða gagnáfrýjanda máls-
kostnaðar í héraði og fyrir
Hæstarétti, sem ákveðst kr.
5000.00.
Fé tekið á gjöf
VALDASTÖÐUM, 12. nóv. —
Flestir munu hafa tekið fé á gjöf
nú í norðankastinu. Því er beitt
og gefið með útheyi, því snjór er
hér lítill. Eitthvað vantar enn af
fé, en ekki er gert ráð fyrir að I
neitt hafi fennt.
Greiðfært er um sveitina, og!
flestir vegir færir. Enn eiga I
menn hey úti, og munu flestir j
sjá hvers virði þau eru orðin nú.
— St. G. |
SMSTEIMB
Framsókn óttast
einangr^n
AUur málflutningur Framsóko-
armanna um þessar mundir mót-
ast fýrst og fremst af ótta þeirra
við pólitíska einangrun, sem
kunni að verða hlutskipti þeirra
á næstunni. Framsóknarflokkur-
inn hefur ávallt lifað á því að
vera við völd og skapa sér marg-
vísleg forréttindi og aðstöðu til
þess að misbeita stjórnvaldinu.
Til þess að halda völdunum hef-
ur hann einskis látið ófreistað.
Stefna hans hefur verið alger
hentistefna, og miðuð við það
eitt að geta viðhaldið valdaað-
stöðu sinni.
Nú, þegar Alþingi er réttari
mynd af vilja þjóðarinnar ea
nokkru sinni fyrr óttast hin
gamla maddama um framtíð sína.
Samningsaðstaða hennar er ó-
hægri en áður, aðstaðan til þesa
að braska í allar áttir lakari.
Það er vitneskjan um þetta,
sem veldur taugaóstyrk Tímans
um þessar mundir.
Heilbrigðara stjórnarfar
En allt bendir til þess að þverr-
andi áhrif Framsóknarflokksins
í íslenzkum stjórnmálum muni
stuðla að heilbrigðari stjórnar-
háttum í landinu. Hin einstæða
brask- og hentistefna hans hefur
haft í för með sér margs konar
spillingu og óheilbrigði í opin-
bern lífi. Ber þar fyrst og fremst
að telja skefjalausa pólitíska mis
notkun stjórnvaldsins, hlut-
drægni og valdníðslu á f jölmörg-
um sviðum.
Allur almenningur veit að
þessi dómur yfir Framsóknar-
flokknum styðst við fyllstu rök
og reynslu. Þess vegna er það
áreiðanlega ósk allra sanngjarnra
og hugsandi íslendinga að kom-
ið verði á nýjum og heilbrigðari
stjórnarháttum en þjóðin hefUr
búið við meðan áhrif Framsókn-
arflokksins voru mikil og viðtæk
á stjórn landsins.
Uppgjöfin
í húsnæðismálunum
Þegar Sjálfstæðismenn höi'ðu
forystu um setningu löggjafar-
innar um veðlánakerfið og auk-
inn stuðning við umbætur í hús-
næðismálum landsmanna byggðu
margir miklar vonir á þeirri
merkilegu uppbyggingarstarf-
semi. Reyndin varð líka sú, að
meðan Sjálfstæðisflokksins naut
við í rikisstjóm varð stórkost-
legt gagn af þessari löggjöf, sem
veitti fjölda af efnalitlu fólki
tækifæri til þess að e<gnast þak
yfir höfuðið.
En strax og vinstri stjórnin
komst til valda dró úr þessari
lánastarfsemi. Stefna hennar í
efnahagsmálum þrengdi aðstöðu
allra lánastofnana í landinu al-
mennt. Miklu minna fé var fyrir
hendi til byggingarlána. Hundr-
uð og jafnvel þúsundir lánaum-
sókna hrúguðust upp hjá hús-
næðismálastjórn, sem hafði sára-
litla mögulcika til þess að leysa
vandræði fólksins. Ofan á þetta
bættist svo pólitískar njósnir
Framsóknarmanna um hagi um-
sækjenda og taumlausar svivirð-
ingar milli fulltrúa þeirra og
kommúnista, sem falin hafði ver-
ið forysta i þessum þýðingar-
miklu málum.
Það var þannig ljóst, að í raun
og veru hafði vinstri stjórnin
gefizt upp við framkvæmd veð-
lánakerfisins. Hefur sú uppgjöf
haft í för með sér fjölþætt vand-
ræði fyrir mikinn fjölda fólks
í landinu. Verður að vænta þess
að fram úr þeim verði reynt að
ráða eftir fremsta megni eina
fljótt og nokkur kostur er á.